Simon
21-05-03, 16:27
Martelen met Sesamstraat
Door een onzer redacteuren
ROTTERDAM, 21 MEI. Een etmaal lang zonder onderbreking de herkenningsmelodie van Sesamstraat moeten aanhoren, of de snoeiharde gitaarmuziek van de hardrockband Metallica. Wie zou daar niet van doorslaan?
Het Amerikaanse leger hoopt in ieder geval dat Iraakse krijgsgevangenen dat zullen doen. De ,,cultureel aanstootgevende'' muziek - behalve Sesamstraat- en Metallicanummers ook liedjes van de paarse dinosaurus Barney en de hardrockband Drowning Pool - moet de gevangenen ,,uitnodigen te praten'' over chemische wapenvoorraden en de verblijfplaats van Saddam Hussein. Martelen met muziek.
,,Deze mensen hebben nog nooit hardrockmuziek gehoord'', vertelde sergant Mark Hadsell aan het Amerikaanse tijdschrift Newsweek. ,,Ze kunnen het niet hebben. Als je het 24 uur lang speelt, dwalen de hersenen en lichaamsfuncties af, de gedachtegang wordt langzamer en de wil wordt gebroken. En dan komen wij binnen om met ze te praten.''
Volgens de legereenheid die zich met deze psychologische oorlogsvoering bezighoudt, is de muziekmethode niet schadelijk. De gevangenen houden er een tijdelijk slaaptekort aan over. Mensenrechtenorganisatie Amnesty International waarschuwt echter voor de dunne lijn ,,tussen ongemak en marteling''.
De muziekmethode is vaker gebruikt. Het Amerikaanse leger speelde David Bowie-albums en 'Welcome to the Jungle' van Guns 'n Roses om de Panamese generaal Noriega in 1989 te ergeren en dreef hem uiteindelijk uit de ambassade van het Vaticaan in Panama Stad waar hij zich verscholen hield.
En in 1993 probeerde de federale recherche in Waco, Texas, sekteleider David Koresh van zijn stuk te brengen door non-stop Gregoriaanse gezangen en Nancy Sinatra's 'These boots are made for walking' te draaien.
De Amerikanen zijn ervan overtuigd dat de muziekmethode werkt: ,,Geloof me. Tijdens de training werd ik gedwongen om 45 minuten lang naar het 'ik hou van je'-liedje van Barney te luisteren. Dat wil ik nóóit meer doormaken'', aldus Hadsell. Oud-kolonel Peters noemt de hardrock ,,het Amerikaanse equivalent van doedelzakken''.
NRC, 21 mei 2003
© Op dit artikel berust auteursrecht
Door een onzer redacteuren
ROTTERDAM, 21 MEI. Een etmaal lang zonder onderbreking de herkenningsmelodie van Sesamstraat moeten aanhoren, of de snoeiharde gitaarmuziek van de hardrockband Metallica. Wie zou daar niet van doorslaan?
Het Amerikaanse leger hoopt in ieder geval dat Iraakse krijgsgevangenen dat zullen doen. De ,,cultureel aanstootgevende'' muziek - behalve Sesamstraat- en Metallicanummers ook liedjes van de paarse dinosaurus Barney en de hardrockband Drowning Pool - moet de gevangenen ,,uitnodigen te praten'' over chemische wapenvoorraden en de verblijfplaats van Saddam Hussein. Martelen met muziek.
,,Deze mensen hebben nog nooit hardrockmuziek gehoord'', vertelde sergant Mark Hadsell aan het Amerikaanse tijdschrift Newsweek. ,,Ze kunnen het niet hebben. Als je het 24 uur lang speelt, dwalen de hersenen en lichaamsfuncties af, de gedachtegang wordt langzamer en de wil wordt gebroken. En dan komen wij binnen om met ze te praten.''
Volgens de legereenheid die zich met deze psychologische oorlogsvoering bezighoudt, is de muziekmethode niet schadelijk. De gevangenen houden er een tijdelijk slaaptekort aan over. Mensenrechtenorganisatie Amnesty International waarschuwt echter voor de dunne lijn ,,tussen ongemak en marteling''.
De muziekmethode is vaker gebruikt. Het Amerikaanse leger speelde David Bowie-albums en 'Welcome to the Jungle' van Guns 'n Roses om de Panamese generaal Noriega in 1989 te ergeren en dreef hem uiteindelijk uit de ambassade van het Vaticaan in Panama Stad waar hij zich verscholen hield.
En in 1993 probeerde de federale recherche in Waco, Texas, sekteleider David Koresh van zijn stuk te brengen door non-stop Gregoriaanse gezangen en Nancy Sinatra's 'These boots are made for walking' te draaien.
De Amerikanen zijn ervan overtuigd dat de muziekmethode werkt: ,,Geloof me. Tijdens de training werd ik gedwongen om 45 minuten lang naar het 'ik hou van je'-liedje van Barney te luisteren. Dat wil ik nóóit meer doormaken'', aldus Hadsell. Oud-kolonel Peters noemt de hardrock ,,het Amerikaanse equivalent van doedelzakken''.
NRC, 21 mei 2003
© Op dit artikel berust auteursrecht