Marsipulami
24-05-03, 00:08
Groene partij zoekt stuntpiloten
Ludo Sannen met Adelheid Byttebier of toch Fauzaya Talhaoui
Van onze redacteur
BRUSSEL -- Gezocht: twee ministers die voor Agalev de meubels willen redden in de Vlaamse regering. Moeten communicatief zijn, keihard kunnen onderhandelen en tevens tegen een stootje kunnen.
Vanmorgen komt de partijraad van Agalev samen in Brussel om twee nieuwe Vlaamse ministers aan te wijzen. Gisteravond laat formuleerde het partijbestuur een voorstel. De inhoud van dat voorstel werd beschouwd als een groen staatsgeheim -- maar één bijna-zekerheid is er wel. Ludo Sannen, op dit moment nog fractieleider in het Vlaams Parlement, wordt minister van Landbouw en Leefmilieu. Sannen zou er ook het minister-vice-presidentschap van Mieke Vogels bijkrijgen.
Naast hem zijn twee dames in de running. Het zou uiteindelijk zeer on-Agalev zijn om twee vrouwelijke ministers te vervangen door twee mannen.
De meest geciteerde naam is die van het Brusselse parlementslid Adelheid Byttebier. Zij heeft als grootste nadeel dat, als zij naar de Vlaamse regering verhuist, zij in Brussel vervangen wordt door een socialist van de SPAgalev-lijst. En Agalev heeft al zo weinig parlementsleden.
Daarom komt het ex-kamerlid Fauzaya Talhaoui weer vaker in beeld. Zij kan een mooi duo vormen met Ludo Sannen. Sannen staat voor de ervaring, Talhaoui voor de verjonging. Bovendien heeft Agalev dan toch de eerste allochtone minister beet. Talhaoui zou Mieke Vogels opvolgen op Welzijn, zonder dus het algemeen beleid over te nemen. Meteen is ze dan gelanceerd om in 2004 de Agalev-lijst in Antwerpen te trekken.
Andere namen op het lijstje kanshebbers blijven natuurlijk het europarlementslid Bart Staes en zelfs Bart Martens van de Bond Beter Leefmilieu. Geen van beiden acht de kans groot dat het hun gevraagd wordt.
Wat moeten die nieuwe ministers eigenlijk kunnen? Minister Jef Tavernier heeft een paar tips. Zijn positie van een jaar geleden -- hij verving Magda Aelvoet -- is immers vergelijkbaar met wat de nieuwe Vlaamse ministers gaan meemaken.
,,Met één belangrijk verschil. Ik werd federale minister op een moment dat Agalev -- na alle overloperij -- mathematisch niet meer nodig was voor een meerderheid in het parlement. Dat was geen comfortabele manier van werken. Had ik ooit gedreigd met opstappen, het had mijn collega's geen moer kunnen schelen. De Vlaamse regering heeft wél de steun van Agalev nodig voor een meerderheid.''
Een ander verschilpunt: ,,Een federale regering kan elk moment vallen, de Vlaamse regering kan dat niet.''
,,Het Vlaams Parlement is een legislatuurparlement en het moet zijn periode uitdoen. Ook dat maakt de positie van de nieuwelingen iets comfortabeler. Al hebben ze ook een nadeel ten opzichte van mij. Zij moeten nog een jaar regeren met de slechte verkiezingsuitslag van zondag in hun maag.''
Waarover de nieuwe ministers moeten beschikken? ,,Over veel kennis natuurlijk. Stressbestendigheid ook. Je moet je dossiers kunnen verdedigen en tegen druk kunnen. Die druk wordt op het einde van een regeerperiode sowieso groter. Iedereen wil nog wat binnenhalen, wil zich profileren. Het opbouwen van een gezamenlijk project, wat aan het begin van een regeerperiode speelt, is dan allang vergeten.''
Nog enkele tips van minister Tavernier: ,,Probeer niet te veel nieuwe dingen te lanceren, maar wees selectief. Beslis wat je nog wilt afwerken en wees selectief in je aandachtspunten. Misschien frustreer je dan kabinetsmedewerkers die met andere zaken bezig zijn, wat jammer is. Maar het moet.''
Laatste tip: ,,Gooi het kabinet niet onnodig door elkaar. Die mensen staan sowieso onder druk het laatste jaar.''
En dan zijn er nog een paar nuttige eigenschappen die de nieuwe ministers moeten hebben. Een olifantenhuid strekt tot aanbeveling, want de coalitiepartners gaan geen cadeaus uitdelen. De ministers moeten energie te koop hebben en ze moeten de partijvernieuwing uitstralen: ofwel door zelf nieuw te zijn, ofwel door zelf niet te veel licht te willen vangen en jonge Agalevers naar voor te schuiven.
En dan het belangrijkste: communiceren. Alles wat Agalev binnenhaalt is de verdienste van de partij. Wat Agalev verliest, is de schuld van de anderen.
24/05/2003 Bart Dobbelaere
©Copyright De Standaard
Ludo Sannen met Adelheid Byttebier of toch Fauzaya Talhaoui
Van onze redacteur
BRUSSEL -- Gezocht: twee ministers die voor Agalev de meubels willen redden in de Vlaamse regering. Moeten communicatief zijn, keihard kunnen onderhandelen en tevens tegen een stootje kunnen.
Vanmorgen komt de partijraad van Agalev samen in Brussel om twee nieuwe Vlaamse ministers aan te wijzen. Gisteravond laat formuleerde het partijbestuur een voorstel. De inhoud van dat voorstel werd beschouwd als een groen staatsgeheim -- maar één bijna-zekerheid is er wel. Ludo Sannen, op dit moment nog fractieleider in het Vlaams Parlement, wordt minister van Landbouw en Leefmilieu. Sannen zou er ook het minister-vice-presidentschap van Mieke Vogels bijkrijgen.
Naast hem zijn twee dames in de running. Het zou uiteindelijk zeer on-Agalev zijn om twee vrouwelijke ministers te vervangen door twee mannen.
De meest geciteerde naam is die van het Brusselse parlementslid Adelheid Byttebier. Zij heeft als grootste nadeel dat, als zij naar de Vlaamse regering verhuist, zij in Brussel vervangen wordt door een socialist van de SPAgalev-lijst. En Agalev heeft al zo weinig parlementsleden.
Daarom komt het ex-kamerlid Fauzaya Talhaoui weer vaker in beeld. Zij kan een mooi duo vormen met Ludo Sannen. Sannen staat voor de ervaring, Talhaoui voor de verjonging. Bovendien heeft Agalev dan toch de eerste allochtone minister beet. Talhaoui zou Mieke Vogels opvolgen op Welzijn, zonder dus het algemeen beleid over te nemen. Meteen is ze dan gelanceerd om in 2004 de Agalev-lijst in Antwerpen te trekken.
Andere namen op het lijstje kanshebbers blijven natuurlijk het europarlementslid Bart Staes en zelfs Bart Martens van de Bond Beter Leefmilieu. Geen van beiden acht de kans groot dat het hun gevraagd wordt.
Wat moeten die nieuwe ministers eigenlijk kunnen? Minister Jef Tavernier heeft een paar tips. Zijn positie van een jaar geleden -- hij verving Magda Aelvoet -- is immers vergelijkbaar met wat de nieuwe Vlaamse ministers gaan meemaken.
,,Met één belangrijk verschil. Ik werd federale minister op een moment dat Agalev -- na alle overloperij -- mathematisch niet meer nodig was voor een meerderheid in het parlement. Dat was geen comfortabele manier van werken. Had ik ooit gedreigd met opstappen, het had mijn collega's geen moer kunnen schelen. De Vlaamse regering heeft wél de steun van Agalev nodig voor een meerderheid.''
Een ander verschilpunt: ,,Een federale regering kan elk moment vallen, de Vlaamse regering kan dat niet.''
,,Het Vlaams Parlement is een legislatuurparlement en het moet zijn periode uitdoen. Ook dat maakt de positie van de nieuwelingen iets comfortabeler. Al hebben ze ook een nadeel ten opzichte van mij. Zij moeten nog een jaar regeren met de slechte verkiezingsuitslag van zondag in hun maag.''
Waarover de nieuwe ministers moeten beschikken? ,,Over veel kennis natuurlijk. Stressbestendigheid ook. Je moet je dossiers kunnen verdedigen en tegen druk kunnen. Die druk wordt op het einde van een regeerperiode sowieso groter. Iedereen wil nog wat binnenhalen, wil zich profileren. Het opbouwen van een gezamenlijk project, wat aan het begin van een regeerperiode speelt, is dan allang vergeten.''
Nog enkele tips van minister Tavernier: ,,Probeer niet te veel nieuwe dingen te lanceren, maar wees selectief. Beslis wat je nog wilt afwerken en wees selectief in je aandachtspunten. Misschien frustreer je dan kabinetsmedewerkers die met andere zaken bezig zijn, wat jammer is. Maar het moet.''
Laatste tip: ,,Gooi het kabinet niet onnodig door elkaar. Die mensen staan sowieso onder druk het laatste jaar.''
En dan zijn er nog een paar nuttige eigenschappen die de nieuwe ministers moeten hebben. Een olifantenhuid strekt tot aanbeveling, want de coalitiepartners gaan geen cadeaus uitdelen. De ministers moeten energie te koop hebben en ze moeten de partijvernieuwing uitstralen: ofwel door zelf nieuw te zijn, ofwel door zelf niet te veel licht te willen vangen en jonge Agalevers naar voor te schuiven.
En dan het belangrijkste: communiceren. Alles wat Agalev binnenhaalt is de verdienste van de partij. Wat Agalev verliest, is de schuld van de anderen.
24/05/2003 Bart Dobbelaere
©Copyright De Standaard