Tomas
27-05-03, 12:11
Beste Dyab,
Je zei 'mevrouw Omar' tegen me. Het applaus en gejuich waren voor mij, maar jij zei 'mevrouw Omar' tegen me. Zelfs die marionet van je moest lachen, die Jawad. En dat terwijl hij de humor van een comateuze walrus heeft, die een onderzeeboot nog voor zijn partner aanziet. Heb je in het gejoel eigenlijk nog gehoord dat ik zei jouw allergrootste fan te zijn? Dat je dat wel even weet, ik zou niet willen dat dat je ontgaat. Weet je, die ene letter is je vergeven, dit is nog de meest milde verkrachting van mijn naam. En dat met een zalvende Belgische tongval...
De rit naar Roermond afgelopen vrijdagmiddag was dus niet voor niets. Al werd ik na 2 uur en een kwartier file rijden, gebeld met de mededeling dat 'broeder' Cheppih net was afgetreden als kandidaat AEL bestuursvoorzitter. Fijn. Ik passeerde net het bordje 'Roermond 14 km', en had dit graag eerder geweten. Kijk dat Roermondse publiek dat geloofde ik wel, en jouw teksten kan ik onderhand ook dromen. Ik was juist zo benieuwd naar die gelovige lelijkerd. Zó benieuwd dat ik zijn foto ingelijst kreeg van mijn vriendinnen voor mijn verjaardag. Die kan dus weer van de schouw. Nog suggesties voor een ander potentieel idool?
Abou zeg nou'ns eerlijk, word je eigenlijk niet helemaal treurig als je je aanhang eens goed bekijkt? Jonge zieltjes, pubers zijn het. Links van hun bed hangt Jim en/of Jamai, en rechts hang jij. En dan nog wint Jim het, ik zie nog niet zo snel bushokjes vernield worden waar jouw poster opgehangen wordt. Is dit wat je wilde vroeger, toen je klein was? Even eerlijk? Persoonlijkheid, geldingsdrang, daadkracht en passie, allemaal overduidelijk aanwezig. Maar ik kan me niet voorstellen dat je je sterstatus wilde bereiken door gezien te worden als 'Nationaal Gevaar' door de meerderheid van de samenleving waar je momenteel woont. Je wordt door de verkeerde doelgroep serieus genomen. Er is wel hoop: ook Robbie Williams heeft zijn tienerpubliek na Take That weten te overleven, het kán dus wel. Misschien moet ik Robbie W. inlijsten, hij voert de 'potentiële meneer Umar' lijst toch al aan...
Toch begrijp ik je wel Dyab, en jij weet dat ik je begrijp. Jij wel. Die volharding in 'zíj zijn fout maar als zíj denken dat ík het grootste gevaar ben dan zal ík in die rol dan ook als beste volharden. Nationaal Gevaar zal voor altijd synoniem zijn aan míj, Dyab Abou Jahjah'. Die volharding van je om de beste te zijn, in wat dan ook, is erg herkenbaar. Erg mannelijk ook, in onze feminiserende samenleving niet altijd even handig dus.
Maar die semi-leiders om je heen, dat interim bestuur, word je daar niet helemaal moe van? Marmouche die het beeld van de criminele allochtoon/ Marokkaan volledig bevestigt, Naima die maar geen positief woord over jou de pers in krijgt, Jawad die ondanks zijn Nederlandse moeder en aardappel mislukt is en dan loopt er nog zo'n vierde gup rond. Dat ik zijn naam niet eens ken zegt weer genoeg. Allemaal geen mensen om een oorlog mee te winnen, zeker niet die van jou. Ik heb zelden zo'n incapabel stelletje bij elkaar gezien. Frustrerend zeker dat je je met hen moet omringen? Ik zal je eerlijk zeggen, ik ben blij dat Cheppih weg is. Cheppih was goed. Cheppih was heel erg goed. Cheppih was misschien nog wel beter dan jij.
Weet je Dyab, in wezen willen we allebei hetzelfde: emancipatie, gelijkwaardigheid, en het juk van de slachtofferrol afwerpen. Ik vind het minstens net zo erg als jij, dat allochtone jongeren (maar ook vrouwen) in Nederland blijven hangen in een slachtofferrol. Dat zij denken tweederangsburgers te zijn, dat ze zich daarnaar gedragen ook, en dat ze zich ook zo noemen. Waar anders staat allochtoon voor? Wij vertalen dit van oorsprong Griekse woord als 'van elders', maar de stam, 'allos' betekent 'anders'. De stam van autochtoon, 'autos', staat voor zelf/ eigen. Kortom je kunt het beter vertalen als: eigen volk en ander volk.
Want die jongeren die aan jouw lippen hangen, zijn helemaal niet van elders, hun ouders zijn van elders. Die jongeren zijn eerste generatie Nederlanders. Geen tweede generatie Turk, Marokkaan, of wat dan ook. Het is een definitiekwestie Dyab, zoals het glas halfvol of halfleeg kan zijn. Jij en ik willen hetzelfde, maar benoemen het anders. Zolang die jongeren zich allochtoon blijven noemen, blijven ze tweederangsburgers. Maar bij emancipatie hoort ook zelfstandigheid en eigen verantwoordelijk, iets wat ik jou nooit hoor zeggen.
Misschien wil jij me een keer uitleggen waarom die eerste generatie Nederlanders denken niet dezelfde rechten, kansen en toekomst te hebben als een meerdere generaties Nederlander. Ik geloof oprecht dat ze wél dezelfde rechten en kansen hebben. Het punt is echter dat niemand je volledige rechten zal toekennen, tenzij je ernaar gedraagt. Rechten worden je pas ontnomen, als je akkoord gaat met je slachtofferrol, niet omdat je eerste generatie Nederlander bent of een ander geloof aanhangt. Die jongeren hebben er ook een eigen verantwoordelijkheid in.
Als vrouw strijd ik nóg voor gelijke rechten. Liefje, de notaris stuurt me hypotheekstukken geadresseerd aan "De heer E. Umar", de autodealer bedankt eveneens mijn non-existente wederhelft voor de proefrit en zelfs de boeiende heer Van Gogh bezweert mij dat ik op een dag niet zelf voor de kost zal hoeven zorgen, maar dat een 'rijke vent' dat wel zal doen. Ik kan mij slachtoffer voelen van de male chauvinist maatschappij, of er verbaal en fysiek boven staan. Ik ben zélf verantwoordelijk voor de ervaring van en beperking in mijn eigen rechten.
Met het geloof –jouw strijdlied- heeft mijn aangeprate slachtofferschap niets te maken. Het heeft te maken met prehistorische perceptie van de hedendaagse werkelijkheid. Jíj legt de koppeling tussen slachtofferrol en geloof. Maar die slachtofferrol van jouw aanhang Dyab, wordt geďnitieerd door hun ouders, gecultiveerd door de samenleving en uitgebuit door jou. De ouders belemmeren door hun afwezige kennis over onze samenleving, de acceptatie van hun kinderen als eerste generatie Nederlanders. Jouw emancipatiepoging loopt via het geloof, terwijl dat er niets mee te maken heeft. Maar ik begrijp jou wel, je hebt een 'wij-zij' tegenstelling nodig, om in je idool status te volharden.
Ik geloof toch dat je emancipatie van de eerste generatie Nederlanders nastreeft. Weliswaar op basis van verkeerde argumenten, maar toch. Hoewel ik mijn prijs heb (ik dacht zo aan de 4.5m euro op jaarbasis), liggen mijn ambities vooralsnog niet bij het leiderschap van de AEL. Ik zou wél graag eens een goed gesprek met je willen voeren, gewoon jij en ik, zonder die pubertjes. Ik ben het eigenlijk wel zat om je met zoveel mensen te moeten delen.
Dus, wat denk je van een lunch? Gewoon een overleg over de emancipatie en de eigen verantwoordelijkheid van de eerste generatie Nederlanders? Weg met het minderwaardigheidscomplex en de slachtofferrol maar nadruk voor het individu. Goede cameraploeg erbovenop, en ik beloof je, je mag mee de montage in. Je mag me ook Ebru noemen.
Ik hoor graag van je,
Ebru Umar
Je zei 'mevrouw Omar' tegen me. Het applaus en gejuich waren voor mij, maar jij zei 'mevrouw Omar' tegen me. Zelfs die marionet van je moest lachen, die Jawad. En dat terwijl hij de humor van een comateuze walrus heeft, die een onderzeeboot nog voor zijn partner aanziet. Heb je in het gejoel eigenlijk nog gehoord dat ik zei jouw allergrootste fan te zijn? Dat je dat wel even weet, ik zou niet willen dat dat je ontgaat. Weet je, die ene letter is je vergeven, dit is nog de meest milde verkrachting van mijn naam. En dat met een zalvende Belgische tongval...
De rit naar Roermond afgelopen vrijdagmiddag was dus niet voor niets. Al werd ik na 2 uur en een kwartier file rijden, gebeld met de mededeling dat 'broeder' Cheppih net was afgetreden als kandidaat AEL bestuursvoorzitter. Fijn. Ik passeerde net het bordje 'Roermond 14 km', en had dit graag eerder geweten. Kijk dat Roermondse publiek dat geloofde ik wel, en jouw teksten kan ik onderhand ook dromen. Ik was juist zo benieuwd naar die gelovige lelijkerd. Zó benieuwd dat ik zijn foto ingelijst kreeg van mijn vriendinnen voor mijn verjaardag. Die kan dus weer van de schouw. Nog suggesties voor een ander potentieel idool?
Abou zeg nou'ns eerlijk, word je eigenlijk niet helemaal treurig als je je aanhang eens goed bekijkt? Jonge zieltjes, pubers zijn het. Links van hun bed hangt Jim en/of Jamai, en rechts hang jij. En dan nog wint Jim het, ik zie nog niet zo snel bushokjes vernield worden waar jouw poster opgehangen wordt. Is dit wat je wilde vroeger, toen je klein was? Even eerlijk? Persoonlijkheid, geldingsdrang, daadkracht en passie, allemaal overduidelijk aanwezig. Maar ik kan me niet voorstellen dat je je sterstatus wilde bereiken door gezien te worden als 'Nationaal Gevaar' door de meerderheid van de samenleving waar je momenteel woont. Je wordt door de verkeerde doelgroep serieus genomen. Er is wel hoop: ook Robbie Williams heeft zijn tienerpubliek na Take That weten te overleven, het kán dus wel. Misschien moet ik Robbie W. inlijsten, hij voert de 'potentiële meneer Umar' lijst toch al aan...
Toch begrijp ik je wel Dyab, en jij weet dat ik je begrijp. Jij wel. Die volharding in 'zíj zijn fout maar als zíj denken dat ík het grootste gevaar ben dan zal ík in die rol dan ook als beste volharden. Nationaal Gevaar zal voor altijd synoniem zijn aan míj, Dyab Abou Jahjah'. Die volharding van je om de beste te zijn, in wat dan ook, is erg herkenbaar. Erg mannelijk ook, in onze feminiserende samenleving niet altijd even handig dus.
Maar die semi-leiders om je heen, dat interim bestuur, word je daar niet helemaal moe van? Marmouche die het beeld van de criminele allochtoon/ Marokkaan volledig bevestigt, Naima die maar geen positief woord over jou de pers in krijgt, Jawad die ondanks zijn Nederlandse moeder en aardappel mislukt is en dan loopt er nog zo'n vierde gup rond. Dat ik zijn naam niet eens ken zegt weer genoeg. Allemaal geen mensen om een oorlog mee te winnen, zeker niet die van jou. Ik heb zelden zo'n incapabel stelletje bij elkaar gezien. Frustrerend zeker dat je je met hen moet omringen? Ik zal je eerlijk zeggen, ik ben blij dat Cheppih weg is. Cheppih was goed. Cheppih was heel erg goed. Cheppih was misschien nog wel beter dan jij.
Weet je Dyab, in wezen willen we allebei hetzelfde: emancipatie, gelijkwaardigheid, en het juk van de slachtofferrol afwerpen. Ik vind het minstens net zo erg als jij, dat allochtone jongeren (maar ook vrouwen) in Nederland blijven hangen in een slachtofferrol. Dat zij denken tweederangsburgers te zijn, dat ze zich daarnaar gedragen ook, en dat ze zich ook zo noemen. Waar anders staat allochtoon voor? Wij vertalen dit van oorsprong Griekse woord als 'van elders', maar de stam, 'allos' betekent 'anders'. De stam van autochtoon, 'autos', staat voor zelf/ eigen. Kortom je kunt het beter vertalen als: eigen volk en ander volk.
Want die jongeren die aan jouw lippen hangen, zijn helemaal niet van elders, hun ouders zijn van elders. Die jongeren zijn eerste generatie Nederlanders. Geen tweede generatie Turk, Marokkaan, of wat dan ook. Het is een definitiekwestie Dyab, zoals het glas halfvol of halfleeg kan zijn. Jij en ik willen hetzelfde, maar benoemen het anders. Zolang die jongeren zich allochtoon blijven noemen, blijven ze tweederangsburgers. Maar bij emancipatie hoort ook zelfstandigheid en eigen verantwoordelijk, iets wat ik jou nooit hoor zeggen.
Misschien wil jij me een keer uitleggen waarom die eerste generatie Nederlanders denken niet dezelfde rechten, kansen en toekomst te hebben als een meerdere generaties Nederlander. Ik geloof oprecht dat ze wél dezelfde rechten en kansen hebben. Het punt is echter dat niemand je volledige rechten zal toekennen, tenzij je ernaar gedraagt. Rechten worden je pas ontnomen, als je akkoord gaat met je slachtofferrol, niet omdat je eerste generatie Nederlander bent of een ander geloof aanhangt. Die jongeren hebben er ook een eigen verantwoordelijkheid in.
Als vrouw strijd ik nóg voor gelijke rechten. Liefje, de notaris stuurt me hypotheekstukken geadresseerd aan "De heer E. Umar", de autodealer bedankt eveneens mijn non-existente wederhelft voor de proefrit en zelfs de boeiende heer Van Gogh bezweert mij dat ik op een dag niet zelf voor de kost zal hoeven zorgen, maar dat een 'rijke vent' dat wel zal doen. Ik kan mij slachtoffer voelen van de male chauvinist maatschappij, of er verbaal en fysiek boven staan. Ik ben zélf verantwoordelijk voor de ervaring van en beperking in mijn eigen rechten.
Met het geloof –jouw strijdlied- heeft mijn aangeprate slachtofferschap niets te maken. Het heeft te maken met prehistorische perceptie van de hedendaagse werkelijkheid. Jíj legt de koppeling tussen slachtofferrol en geloof. Maar die slachtofferrol van jouw aanhang Dyab, wordt geďnitieerd door hun ouders, gecultiveerd door de samenleving en uitgebuit door jou. De ouders belemmeren door hun afwezige kennis over onze samenleving, de acceptatie van hun kinderen als eerste generatie Nederlanders. Jouw emancipatiepoging loopt via het geloof, terwijl dat er niets mee te maken heeft. Maar ik begrijp jou wel, je hebt een 'wij-zij' tegenstelling nodig, om in je idool status te volharden.
Ik geloof toch dat je emancipatie van de eerste generatie Nederlanders nastreeft. Weliswaar op basis van verkeerde argumenten, maar toch. Hoewel ik mijn prijs heb (ik dacht zo aan de 4.5m euro op jaarbasis), liggen mijn ambities vooralsnog niet bij het leiderschap van de AEL. Ik zou wél graag eens een goed gesprek met je willen voeren, gewoon jij en ik, zonder die pubertjes. Ik ben het eigenlijk wel zat om je met zoveel mensen te moeten delen.
Dus, wat denk je van een lunch? Gewoon een overleg over de emancipatie en de eigen verantwoordelijkheid van de eerste generatie Nederlanders? Weg met het minderwaardigheidscomplex en de slachtofferrol maar nadruk voor het individu. Goede cameraploeg erbovenop, en ik beloof je, je mag mee de montage in. Je mag me ook Ebru noemen.
Ik hoor graag van je,
Ebru Umar