Waterval
28-05-03, 11:13
Het Parool
Escape-tweeling voelt zich verraden
PAUL VUGTS
De verjaardag van de tweeling Ton en Dick Poppes (51) werd zondag verstoord door het bericht dat een politiemacht een inval deed in hun club Escape aan het Rembrandtplein. Die moet dicht, na de vondst van een berg drugs. De broers hadden, na zeventien goede jaren, krediet verwacht. Allebei: wat hadden we moeten doen?
Als Ton en Dick Poppes in hun grand café De Kroon ontvouwen hoe ze al het mogelijke hebben gedaan om drugs uit hun club Escape te weren, doen ze dat gedreven en, zoals tweelingbroers betaamt, elkaar voortdurend aanvullend.
Getergd, want na zeventien jaar zonder wanklanken en vol overleg met politie en gemeente, zien ze de inval van zondagnacht als een dolkstoot in de rug.
Zeker, er is bij de operatie van tweehonderd agenten in de discotheek een fikse berg drugs in beslag genomen, waarvan het opsommen doet duizelen: 569 xtc-pillen, 61 wikkels cocaïne, dertien zakjes cocaïne, 49 kleine en vijf grote potten met de partydrug GHB (ooit een narcosemiddel), 35 capsules vloeibare cocaïne en vier bolletjes heroïne.
Maar de broers Poppes plaatsen de vondst graag in perspectief.
Het sprekendst is misschien Dicks voorbeeld van die jongen op de dansvloer, wiens bewegingen de beveiligingsploeg laatst verdacht vond. De jongens van de beveiliging nemen die man voor controle apart, en bevoelen hem op de oppervlakkige manier die hun is toegestaan - echt intensief fouilleren mag niet. De beveiliging vindt zes wikkels coke en vijf pillen, en belt de politie.
Die neemt de kennelijke dealer mee naar bureau Prinsengracht voor grondig onderzoek, waarbij hij zich moet ontkleden. In zijn onderbroek vindt de politie een sok met nog 133 pillen, twintig wikkels coke en flink wat cash geld.
''Hij had al flink gewinkeld, kennelijk,'' zegt Dick Poppes. ''Maar de politie vindt de belangrijkste drugs juist door het soort onderzoek dat ons is verboden.''
''Dát is het probleem waar de uitgaanswereld voor staat: wij zullen drugs die enigszins zijn verstopt, niet aantreffen. Maar bij een inval liggen ineens enorme hoeveelheden pillen en wikkels op de grond. Wij zijn geen tovenaars, die zonder bevoegdheden hard kunnen optreden,'' zegt Dick Poppes. ''Wij willen een bedrijf runnen dat mensen vermaakt, maar zien ons gedwongen ons te verplaatsen in de psyche van iemand die 133 pillen in een sok in zijn onderbroek verstopt. Dat lukt niet.''
Je kunt, vult broer Ton aan, nog zo veel maatregelen nemen, drugs komen binnen. Wat Escape zoal onderneemt om verdovende middelen te weren? ''We hebben drie camera's bij de voordeur, een metaaldetector, een camera op de toiletten en eentje in de steeg naast de club, waarop we kunnen zien of iemand via de nooduitgangen binnen glipt.''
''We hebben een eigen, door het ministerie van Justitie erkende beveiligingsploeg van gemiddeld zeven personen,'' vervolgt Ton Poppes. ''Eén van de twee managers is alleen bezig met observeren. Hij controleert de brandveiligheid, de orde in de zaak, maar uitdrukkelijk ook de aanwezigheid van drugs. Alle medewerkers moeten elke onregelmatigheid melden.''
Broer Dick diept uit zijn dossier over de veiligheid in de club het verslag op van een functioneringsgesprek dat de Escape-eigenaars in januari voerden met het Hoofd Toiletten. Daarin benadrukt het management dat het Hoofd Toiletten 'de plicht heeft voortdurend te observeren' en om middels zijn 'actieve rapportage' alle druggebruik te melden. Elke medewerker van de discotheek heeft een gelijksoortige verklaring ondertekend, die moest leiden tot 'de hoogst mogelijke attentiewaarde' op het gebied van drugs. Ogen open, kortom.
Dick Poppes houdt ook de lijst omhoog van verboden drugs en wapentuig die de Escape in het eerste kwartaal van dit jaar aan de politie heeft overgedragen - afkomstig uit de kluisjes die vorig jaar in overleg met gemeente en politie in de grote discotheken zijn geplaatst.
De opbrengst: tachtig wikkels coke en heroïne, 424 xtc-pillen, 57 buisjes GHB, 26 zakjes softdrugs, 26 pakjes 'andere verboden stoffen', 35 messen, zestien gasbusjes en nog wat 'divers wapentuig'.
Dick Poppes: ''We doen echt alles om verboden zaken uit de winkel te houden. We hebben zelf ook twintig dealers aan de politie kunnen overdragen. Maar ineens komt deze actie, terwijl wij dachten te hebben aangetoond samen met de politie het maatschappelijke probleem van drugs in het uitgaansleven te willen aanpakken.''
Dát nu is wat de broers Poppes het hardst raakt. ''We stonden, na zeventien jaar van voortdurend overleg met bureau Prinsengracht en de gemeente, te boek als een van de best beveiligde bedrijven in de stad,'' zegt Ton Poppes. ''We hebben in die zeventien jaar een geweldige staat van dienst opgebouwd. Nooit kwam er ook maar één signaal dat iets niet goed zat en altijd hebben we onze deuren voor alle controleurs en gesprekspartners open gehouden.''
''Sommigen vonden ons een modelbedrijf. Wij hadden dan ook verwacht dat de politie ons een aanwijzing zou geven na een tip dat drugsproblemen speelden die wij niet hadden gesignaleerd. Dan konden we gericht wat doen, sámen met de politie. Maar nu worden wij onderdeel gemaakt van het probleem, in plaats van onderdeel van de oplossing.''
Escape is sinds enkele jaren vooral een facilitair bedrijf, dat de club verhuurt aan promotors. Zelf organiseren de Poppes-broers geen feesten meer. Elke avond, met elk eigen promotors, richt zich op een andere subcultuur. Veel dance en house, maar toch verschillend. De clientèle van zondagavond hield zich, stelden agenten in burger vast, het meest met drugs bezig. Op de zogeheten Impact-feesten, op zondagavond, werd exorbitant gebruikt.
Met de organisator van die Impact-feesten hebben de broers nu gebroken. Die maatregel komt vanzelfsprekend te laat, want iedereen is ervan overtuigd dat burgemeester Job Cohen de Escape zal sluiten.
''Deze symboolpolitiek is zo pijnlijk. Je wordt nu gepakt door de partij die je altijd als partner beschouwde. Dat horeca-interventieteam (HIT, van politie en belastingdienst, red.) is gespecialiseerd in dit soort acties en werkt buiten onze contactpersonen van gemeente en politie om,'' zegt Ton Poppes.
''Elke zaak die het HIT ooit heeft onderzocht, is vervolgens gesloten. Wij ontkomen ook niet aan dat donkerste scenario. Dit beleid hangt als een zwaard van Damocles boven elke discotheek. Zo breng je het uitgaansleven zware klappen toe, maar wat win je? Geen van de nette clubs wil drugs in de zaak en iedereen denkt mee over maatregelen. Maar je hebt geen bevoegdheden. En dan ineens sta je buitenspel en krijg je zo'n klap omdat je klanten goed verborgen drugs bij zich hebben. Dat is het tragische.''
© Het Parool, 28-5-2003
Escape-tweeling voelt zich verraden
PAUL VUGTS
De verjaardag van de tweeling Ton en Dick Poppes (51) werd zondag verstoord door het bericht dat een politiemacht een inval deed in hun club Escape aan het Rembrandtplein. Die moet dicht, na de vondst van een berg drugs. De broers hadden, na zeventien goede jaren, krediet verwacht. Allebei: wat hadden we moeten doen?
Als Ton en Dick Poppes in hun grand café De Kroon ontvouwen hoe ze al het mogelijke hebben gedaan om drugs uit hun club Escape te weren, doen ze dat gedreven en, zoals tweelingbroers betaamt, elkaar voortdurend aanvullend.
Getergd, want na zeventien jaar zonder wanklanken en vol overleg met politie en gemeente, zien ze de inval van zondagnacht als een dolkstoot in de rug.
Zeker, er is bij de operatie van tweehonderd agenten in de discotheek een fikse berg drugs in beslag genomen, waarvan het opsommen doet duizelen: 569 xtc-pillen, 61 wikkels cocaïne, dertien zakjes cocaïne, 49 kleine en vijf grote potten met de partydrug GHB (ooit een narcosemiddel), 35 capsules vloeibare cocaïne en vier bolletjes heroïne.
Maar de broers Poppes plaatsen de vondst graag in perspectief.
Het sprekendst is misschien Dicks voorbeeld van die jongen op de dansvloer, wiens bewegingen de beveiligingsploeg laatst verdacht vond. De jongens van de beveiliging nemen die man voor controle apart, en bevoelen hem op de oppervlakkige manier die hun is toegestaan - echt intensief fouilleren mag niet. De beveiliging vindt zes wikkels coke en vijf pillen, en belt de politie.
Die neemt de kennelijke dealer mee naar bureau Prinsengracht voor grondig onderzoek, waarbij hij zich moet ontkleden. In zijn onderbroek vindt de politie een sok met nog 133 pillen, twintig wikkels coke en flink wat cash geld.
''Hij had al flink gewinkeld, kennelijk,'' zegt Dick Poppes. ''Maar de politie vindt de belangrijkste drugs juist door het soort onderzoek dat ons is verboden.''
''Dát is het probleem waar de uitgaanswereld voor staat: wij zullen drugs die enigszins zijn verstopt, niet aantreffen. Maar bij een inval liggen ineens enorme hoeveelheden pillen en wikkels op de grond. Wij zijn geen tovenaars, die zonder bevoegdheden hard kunnen optreden,'' zegt Dick Poppes. ''Wij willen een bedrijf runnen dat mensen vermaakt, maar zien ons gedwongen ons te verplaatsen in de psyche van iemand die 133 pillen in een sok in zijn onderbroek verstopt. Dat lukt niet.''
Je kunt, vult broer Ton aan, nog zo veel maatregelen nemen, drugs komen binnen. Wat Escape zoal onderneemt om verdovende middelen te weren? ''We hebben drie camera's bij de voordeur, een metaaldetector, een camera op de toiletten en eentje in de steeg naast de club, waarop we kunnen zien of iemand via de nooduitgangen binnen glipt.''
''We hebben een eigen, door het ministerie van Justitie erkende beveiligingsploeg van gemiddeld zeven personen,'' vervolgt Ton Poppes. ''Eén van de twee managers is alleen bezig met observeren. Hij controleert de brandveiligheid, de orde in de zaak, maar uitdrukkelijk ook de aanwezigheid van drugs. Alle medewerkers moeten elke onregelmatigheid melden.''
Broer Dick diept uit zijn dossier over de veiligheid in de club het verslag op van een functioneringsgesprek dat de Escape-eigenaars in januari voerden met het Hoofd Toiletten. Daarin benadrukt het management dat het Hoofd Toiletten 'de plicht heeft voortdurend te observeren' en om middels zijn 'actieve rapportage' alle druggebruik te melden. Elke medewerker van de discotheek heeft een gelijksoortige verklaring ondertekend, die moest leiden tot 'de hoogst mogelijke attentiewaarde' op het gebied van drugs. Ogen open, kortom.
Dick Poppes houdt ook de lijst omhoog van verboden drugs en wapentuig die de Escape in het eerste kwartaal van dit jaar aan de politie heeft overgedragen - afkomstig uit de kluisjes die vorig jaar in overleg met gemeente en politie in de grote discotheken zijn geplaatst.
De opbrengst: tachtig wikkels coke en heroïne, 424 xtc-pillen, 57 buisjes GHB, 26 zakjes softdrugs, 26 pakjes 'andere verboden stoffen', 35 messen, zestien gasbusjes en nog wat 'divers wapentuig'.
Dick Poppes: ''We doen echt alles om verboden zaken uit de winkel te houden. We hebben zelf ook twintig dealers aan de politie kunnen overdragen. Maar ineens komt deze actie, terwijl wij dachten te hebben aangetoond samen met de politie het maatschappelijke probleem van drugs in het uitgaansleven te willen aanpakken.''
Dát nu is wat de broers Poppes het hardst raakt. ''We stonden, na zeventien jaar van voortdurend overleg met bureau Prinsengracht en de gemeente, te boek als een van de best beveiligde bedrijven in de stad,'' zegt Ton Poppes. ''We hebben in die zeventien jaar een geweldige staat van dienst opgebouwd. Nooit kwam er ook maar één signaal dat iets niet goed zat en altijd hebben we onze deuren voor alle controleurs en gesprekspartners open gehouden.''
''Sommigen vonden ons een modelbedrijf. Wij hadden dan ook verwacht dat de politie ons een aanwijzing zou geven na een tip dat drugsproblemen speelden die wij niet hadden gesignaleerd. Dan konden we gericht wat doen, sámen met de politie. Maar nu worden wij onderdeel gemaakt van het probleem, in plaats van onderdeel van de oplossing.''
Escape is sinds enkele jaren vooral een facilitair bedrijf, dat de club verhuurt aan promotors. Zelf organiseren de Poppes-broers geen feesten meer. Elke avond, met elk eigen promotors, richt zich op een andere subcultuur. Veel dance en house, maar toch verschillend. De clientèle van zondagavond hield zich, stelden agenten in burger vast, het meest met drugs bezig. Op de zogeheten Impact-feesten, op zondagavond, werd exorbitant gebruikt.
Met de organisator van die Impact-feesten hebben de broers nu gebroken. Die maatregel komt vanzelfsprekend te laat, want iedereen is ervan overtuigd dat burgemeester Job Cohen de Escape zal sluiten.
''Deze symboolpolitiek is zo pijnlijk. Je wordt nu gepakt door de partij die je altijd als partner beschouwde. Dat horeca-interventieteam (HIT, van politie en belastingdienst, red.) is gespecialiseerd in dit soort acties en werkt buiten onze contactpersonen van gemeente en politie om,'' zegt Ton Poppes.
''Elke zaak die het HIT ooit heeft onderzocht, is vervolgens gesloten. Wij ontkomen ook niet aan dat donkerste scenario. Dit beleid hangt als een zwaard van Damocles boven elke discotheek. Zo breng je het uitgaansleven zware klappen toe, maar wat win je? Geen van de nette clubs wil drugs in de zaak en iedereen denkt mee over maatregelen. Maar je hebt geen bevoegdheden. En dan ineens sta je buitenspel en krijg je zo'n klap omdat je klanten goed verborgen drugs bij zich hebben. Dat is het tragische.''
© Het Parool, 28-5-2003