Tomas
04-06-03, 19:32
Rotterdam verjongt en verkleurt
Door onze redacteur Gretha Pama
Rotterdam verjongt, verarmt en wordt steeds 'zwarter'. Dat gebeurt ook in andere steden. Maar nergens zo hevig als in Rotterdam, blijkt uit een grootscheeps onderzoek.
ROTTERDAM, 3 JUNI. Je komt er arm binnen, je maakt er fortuin en dan vertrek je weer. Dat zou de conclusie kunnen zijn van De staat van Rotterdam, een overzicht van zowat alles wat er te weten valt over de op een na grootste stad van het land dat gisteren is gepubliceerd.
Helaas, zo fraai is de werkelijkheid niet: de verhuisstromen van de laatste jaren ,,leiden tot de conclusie dat jong, alleen, arm en allochtoon zich in Rotterdam vestigen en dat oud(er), rijk, autochtoon en samen de stad verlaten''. Rotterdam wordt steeds jonger, steeds zwarter en steeds armer; jonger, zwarter en armer bovendien dan andere grote steden.
De staat van Rotterdam bevestigt daarmee wat eerdere onderzoeken ook al leken op te leveren, maar met één verschil: voor het eerst zijn in dit onderzoek, in feite een bundeling van enkele tientallen onderzoeken, vergelijkingen getrokken met de andere drie grote steden. In Amsterdam, Den Haag en Utrecht gaat ook niet alles even goed, zo blijkt. Maar zo slecht als in Rotterdam gaat het nergens.
Dat de stad in sneller tempo verjongt, verkleurt en verarmt dan de andere grote steden komt niet doordat er beduidend meer allochtonen wonen: 45 procent, net iets meer dan in Amsterdam, Den Haag en Utrecht. Van de groep 0 tot 24-jarigen is 64 procent allochtoon: ook nog vergelijkbaar.
Nee, het komt doordat in Rotterdam iets gebeurt dat in Amsterdam, Den Haag en Utrecht niet gebeurt: er trekken meer autochtonen weg uit de stad dan zich er vestigen (25.000 over vijf jaar), terwijl er tegelijk meer allochtonen naartoe komen dan er weggaan (35.000).
Van de eerste generatie Rotterdamse Antillianen woont 30 procent korter dan drie jaar in Nederland. Van de eerste generatie Rotterdamse Turken, Marokkanen en Surinamers gaat het om bijna 10 procent. Van hun kant trekken autochtone Rotterdammers in groten getale naar randgemeenten als Capelle aan den IJssel, Nieuwerkerk aan den IJssel of Barendrecht.
Door deze 'selectieve migratie' is Rotterdam de enige grote stad die verjongt. Jammer genoeg, gaat met deze jonge stadsbevolking niet alles naar wens. Dat begint al op de kleuterschool. Ongeveer eenvijfde kampt daar met emotionele of gedragsproblemen. Acht jaar later vertoont eenvijfde van de jongens ,,agressief en/of delinquent gedrag'', eenvijfde van de meisjes ,,scoort ongunstig voor psychisch welbevinden''.
Zij hebben dan een Cito-toets achter de rug waarbij ze niet alleen ,,ver achterbleven'' bij het Nederlands gemiddelde, maar ook nog eens lager uitkwamen dan hun leeftijdgenoten in Amsterdam, Den Haag en Utrecht. De meesten gaan naar het vmbo.
Wel gaan er verhoudingsgewijs ongeveer evenveel Rotterdamse als Amsterdamse, Haagse en Utrechtse leerlingen naar het havo. Maar er gaan in Rotterdam beduidend minder naar het vwo.
Dat sluit weer aan bij het gemiddelde opleidingsniveau van de beroepsbevolking: lager dan in de andere drie grote steden, terwijl de werkloosheid er het hoogst is (6 procent, tegenover 4 procent in Amsterdam en 3 procent in Den Haag en Utrecht). In alle vier de grote steden is de werkloosheid hoger onder allochtonen dan onder autochtonen, maar dit is net iets meer het geval in Rotterdam. Het aandeel laagopgeleiden onder die werklozen is er ook hoger dan in de andere grote steden (40 procent heeft alleen basisonderwijs), evenals het aandeel jongeren (8 procent van de 15- tot 34-jarige Rotterdammers zit in de bijstand).
Veel bewoners wonen relatief goedkoop. Rotterdam telt ongeveer evenveel goedkope huurwoningen als Amsterdam. Maar daarnaast heeft de stad ook nog relatief veel goedkope koopwoningen. In Rotterdam behoort 65 procent van de woningvoorraad tot het goedkope segment, in Amsterdam en Den Haag 61 procent, in Utrecht 47 procent.
Rotterdammers waarderen hun woonomgeving ook minder dan de bewoners van andere grote steden, onder meer doordat ze hun buurtbewoners slecht kennen of er niet prettig mee omgaan. Ook ervaart de helft van de stadsbewoners hun buurt als ,,nee, helemaal niet schoon'' of ,,nee, niet zo schoon''. Vaker dan in andere grote steden vinden ze dat ,,bewoners en gemeente meer moeten samenwerken aan de leefbaarheid''.
Rotterdammers die weinig verdienen en slecht wonen voelen zich ook vaak niet lekker: bijna de helft ervaart de eigen gezondheid als slecht. Dat is in andere grote steden ook zo. Wel is het aandeel Rotterdammers dat de eigen gezondheid als goed ervaart achteruitgegaan: van 76 procent in 1996 naar 69 procent in 2002.
Er wordt in Rotterdam verhoudingsgewijs ook minder gesport dan in Amsterdam, Den Haag of Utrecht: niet meer dan de helft van de Rotterdammers boven de 15 ,,doet wel eens aan sport''. Daarnaast gaan ze minder vaak naar een museum, galerie of bezienswaardig gebouw dan bewoners van de andere grote steden, net zoals ze minder vaak naar het theater, een concert of de film gaan. In de andere grote steden brengt de helft van de bewoners ,,wel eens een bezoek aan een museum'', in Rotterdam 38 procent.
(c) www.nrc.nl
Door onze redacteur Gretha Pama
Rotterdam verjongt, verarmt en wordt steeds 'zwarter'. Dat gebeurt ook in andere steden. Maar nergens zo hevig als in Rotterdam, blijkt uit een grootscheeps onderzoek.
ROTTERDAM, 3 JUNI. Je komt er arm binnen, je maakt er fortuin en dan vertrek je weer. Dat zou de conclusie kunnen zijn van De staat van Rotterdam, een overzicht van zowat alles wat er te weten valt over de op een na grootste stad van het land dat gisteren is gepubliceerd.
Helaas, zo fraai is de werkelijkheid niet: de verhuisstromen van de laatste jaren ,,leiden tot de conclusie dat jong, alleen, arm en allochtoon zich in Rotterdam vestigen en dat oud(er), rijk, autochtoon en samen de stad verlaten''. Rotterdam wordt steeds jonger, steeds zwarter en steeds armer; jonger, zwarter en armer bovendien dan andere grote steden.
De staat van Rotterdam bevestigt daarmee wat eerdere onderzoeken ook al leken op te leveren, maar met één verschil: voor het eerst zijn in dit onderzoek, in feite een bundeling van enkele tientallen onderzoeken, vergelijkingen getrokken met de andere drie grote steden. In Amsterdam, Den Haag en Utrecht gaat ook niet alles even goed, zo blijkt. Maar zo slecht als in Rotterdam gaat het nergens.
Dat de stad in sneller tempo verjongt, verkleurt en verarmt dan de andere grote steden komt niet doordat er beduidend meer allochtonen wonen: 45 procent, net iets meer dan in Amsterdam, Den Haag en Utrecht. Van de groep 0 tot 24-jarigen is 64 procent allochtoon: ook nog vergelijkbaar.
Nee, het komt doordat in Rotterdam iets gebeurt dat in Amsterdam, Den Haag en Utrecht niet gebeurt: er trekken meer autochtonen weg uit de stad dan zich er vestigen (25.000 over vijf jaar), terwijl er tegelijk meer allochtonen naartoe komen dan er weggaan (35.000).
Van de eerste generatie Rotterdamse Antillianen woont 30 procent korter dan drie jaar in Nederland. Van de eerste generatie Rotterdamse Turken, Marokkanen en Surinamers gaat het om bijna 10 procent. Van hun kant trekken autochtone Rotterdammers in groten getale naar randgemeenten als Capelle aan den IJssel, Nieuwerkerk aan den IJssel of Barendrecht.
Door deze 'selectieve migratie' is Rotterdam de enige grote stad die verjongt. Jammer genoeg, gaat met deze jonge stadsbevolking niet alles naar wens. Dat begint al op de kleuterschool. Ongeveer eenvijfde kampt daar met emotionele of gedragsproblemen. Acht jaar later vertoont eenvijfde van de jongens ,,agressief en/of delinquent gedrag'', eenvijfde van de meisjes ,,scoort ongunstig voor psychisch welbevinden''.
Zij hebben dan een Cito-toets achter de rug waarbij ze niet alleen ,,ver achterbleven'' bij het Nederlands gemiddelde, maar ook nog eens lager uitkwamen dan hun leeftijdgenoten in Amsterdam, Den Haag en Utrecht. De meesten gaan naar het vmbo.
Wel gaan er verhoudingsgewijs ongeveer evenveel Rotterdamse als Amsterdamse, Haagse en Utrechtse leerlingen naar het havo. Maar er gaan in Rotterdam beduidend minder naar het vwo.
Dat sluit weer aan bij het gemiddelde opleidingsniveau van de beroepsbevolking: lager dan in de andere drie grote steden, terwijl de werkloosheid er het hoogst is (6 procent, tegenover 4 procent in Amsterdam en 3 procent in Den Haag en Utrecht). In alle vier de grote steden is de werkloosheid hoger onder allochtonen dan onder autochtonen, maar dit is net iets meer het geval in Rotterdam. Het aandeel laagopgeleiden onder die werklozen is er ook hoger dan in de andere grote steden (40 procent heeft alleen basisonderwijs), evenals het aandeel jongeren (8 procent van de 15- tot 34-jarige Rotterdammers zit in de bijstand).
Veel bewoners wonen relatief goedkoop. Rotterdam telt ongeveer evenveel goedkope huurwoningen als Amsterdam. Maar daarnaast heeft de stad ook nog relatief veel goedkope koopwoningen. In Rotterdam behoort 65 procent van de woningvoorraad tot het goedkope segment, in Amsterdam en Den Haag 61 procent, in Utrecht 47 procent.
Rotterdammers waarderen hun woonomgeving ook minder dan de bewoners van andere grote steden, onder meer doordat ze hun buurtbewoners slecht kennen of er niet prettig mee omgaan. Ook ervaart de helft van de stadsbewoners hun buurt als ,,nee, helemaal niet schoon'' of ,,nee, niet zo schoon''. Vaker dan in andere grote steden vinden ze dat ,,bewoners en gemeente meer moeten samenwerken aan de leefbaarheid''.
Rotterdammers die weinig verdienen en slecht wonen voelen zich ook vaak niet lekker: bijna de helft ervaart de eigen gezondheid als slecht. Dat is in andere grote steden ook zo. Wel is het aandeel Rotterdammers dat de eigen gezondheid als goed ervaart achteruitgegaan: van 76 procent in 1996 naar 69 procent in 2002.
Er wordt in Rotterdam verhoudingsgewijs ook minder gesport dan in Amsterdam, Den Haag of Utrecht: niet meer dan de helft van de Rotterdammers boven de 15 ,,doet wel eens aan sport''. Daarnaast gaan ze minder vaak naar een museum, galerie of bezienswaardig gebouw dan bewoners van de andere grote steden, net zoals ze minder vaak naar het theater, een concert of de film gaan. In de andere grote steden brengt de helft van de bewoners ,,wel eens een bezoek aan een museum'', in Rotterdam 38 procent.
(c) www.nrc.nl