Bekijk Volledige Versie : Neocons ... wat achtergrond
De wortels van het neoconservatisme
Yoram Stein
'In de Verenigde Staten zorgt alleen al het noemen van de naam Leo Strauss voor hevige politieke discussies. Dat komt doordat een aantal van zijn leerlingen - die zich trots Straussianen noemen - is doorgedrongen tot de hoogste politieke kringen in Washington. Voor Straussianen als onderminister van defensie Paul Wolfowitz, defensie-adviseur Richard Perle, rechter Clarence Thomas, John Podhoretz van de New York Post, William Kristol van de Weekly Standard, en denkers als Allan Bloom, Francis Fukuyama en Robert Kagan staat één ding centraal: Om het Westen van de ondergang te redden, moet het relativisme bestreden worden.' Yoram Stein beschrijft de ideeën van de Duits-Joodse filosoof Leo Strauss die voor de nazi's naar Amerika vluchtte en die nu geldt als de godfather van de Amerikaanse neoconservatieven. 'Strauss ging op zoek naar iets dat als achterhaald werd beschouwd: de waarheid.'
De Amerikaanse neoconservatieven vormen een raadselachtige beweging. Hoe kunnen conservatieven zo idealistisch zijn om te geloven dat het Midden-Oosten gedemocratiseerd kan worden? Geloven echte conservatieven niet juist in het oude en vertrouwde? Zij moeten toch niets hebben van utopieën en blauwdrukken voor een betere samenleving? Hoe is het dan mogelijk dat van dergelijke conservatieve oerinstincten niets te merken is bij de plannenmakers in de Amerikaanse regering? Zijn deze wereldverbeteraars eigenlijk wel conservatief te noemen?
Plato
De oplossing van dit raadsel is dat de neocons zich niet langer beroepen op Edmund Burke als voornaamste inspiratiebron van het conservatisme, maar op het natuurrecht van Plato. Waar Burke, in zijn poging om het gedachtegoed van de Franse Revolutie een halt toe te roepen, de standaard voor goed en kwaad in de historische traditie zocht, pleitte Plato juist voor een eeuwige standaard, die los staat van alles wat op het historische toneel zoal verandert. Die standaard is het natuurrecht. Wat de natuur ons eeuwig en altijd leert, is dat de mens het goede leven alleen kan bereiken als de maatschappij hem helpt om bepaalde deugden te ontwikkelen (zoals zelfbeheersing en wilskracht).
Aan deze wending van Burke naar Plato is de naam van de filosoof Leo Strauss verbonden. Strauss (1899-1973) vond dat de geschiedenis te veel tegenstrijdige opvattingen heeft gekend over goed en kwaad om een leidraad te kunnen bieden. Zijn alternatief is om uit te gaan van een notie van rechtvaardigheid, die eeuwig is en onveranderlijk. Daar zocht ook Plato's leermeester Socrates naar: naar dat wat van nature 'rechtvaardig' is.
Het natuurrecht komt het duidelijkst naar voren bij de vraag hoe wij onze kinderen moeten opvoeden. Als wij de opvoeding aan de aanhangers van Osama bin Laden zouden overlaten, dan leren kinderen dat het ideaal is om je tot levende bom te ontwikkelen. Voor de Amerikaanse neoconservatieven is dit onaanvaardbaar. Zij willen vasthouden aan de beroemde regels uit de Amerikaanse Onafhankelijkheidsverklaring: 'Wij beschouwen deze waarheden als vanzelfsprekend: dat alle mensen gelijk geschapen zijn, dat zij door hun Schepper met zekere onvervreemdbare rechten zijn begiftigd, en dat daaronder vallen leven, vrijheid en het streven naar geluk.'
Maar hoe 'vanzelfsprekend' zijn die waarheden voor een kind dat ze nooit heeft geleerd? Daarom vindt Plato's Socrates de geestelijke vorming van kinderen zo belangrijk: 'Als een schepsel jong is en teer', zegt hij, 'dan neemt het vorm aan en is het ontvankelijk voor elk stempel dat men erop wil drukken.' Als de Amerikanen er dus voor willen zorgen dat deze waarheden 'vanzelfsprekend' blijven, en dat kinderen niet van jongs af aan heel andere dingen leren, zul je te pen en te zwaard moeten vechten tegen degenen die kinderen ,,ideeën in hun geesten doen opnemen die in strijd zijn met de opvattingen die ze later als volwassenen moeten hebben.''
Socrates onderscheidt niet alleen goede en slechte ideeën, maar ook goede en slechte staatsvormen. Leo Strauss neemt dat onderscheid in zijn filosofie over. Het is mede deze invloed van Strauss geweest die ertoe heeft geleid dat George W. Bush een volgens velen 'ongenuanceerd' verschil maakte tussen de westerse samenlevingsvorm en de 'kwaadaardige' regimes van Irak en Noord-Korea. Het raadselachtige gegeven dat de Amerikaanse neoconservatieven geloven in de 'maakbaarheid' van het Midden-Oosten valt te verklaren uit de invloed die Strauss heeft gehad op hun denken.
Neoconservatisme
De neoconservatieven zijn niet uit de blauwe hemel komen vallen, zoals de vliegtuigen die zich op een mooie septemberdag in het WTC in New York boorden. Maar deze terreuraanval heeft er wel voor gezorgd dat de ideeën van de neocons om Amerika's macht te gebruiken om de wereld te verbeteren, voor het eerst door de in wezen isolationistisch ingestelde Amerikanen serieus werden genomen. Dat er een gevaarlijke buitenwereld bestond, geloofden de Amerikanen al veel eerder, maar dat deze niet langer buitengesloten kon worden door je terug te trekken achter een raketschild, bleek op 11 september duidelijker dan ooit tevoren.
Neoconservatieven bestonden al in de jaren vijftig toen zij zichzelf nog als liberals (progressieven) beschouwden. Godfather van de beweging is Irving Kristol. Hij was de eerste die het etiket 'neoconservatief' accepteerde. Als je toch zo'n etiket krijgt opgeplakt, aldus Kristol, is de beste strategie om ermee aan de haal te gaan. De andere denkers die door de media 'neoconservatieven' werden genoemd, noemden zichzelf nog gewoon 'progressief'. Zij waren alleen, zoals toen gebruikelijk was binnen de Democratische Partij, zeer op hun hoede voor de dreiging van het communisme. Zoals hun grote progressieve voorbeeld, president Wilson, wilden zij 'de wereld veilig maken voor de democratie'. Maar wat hen afstootte in hun eigen partij was de steeds grotere invloed van pacifistische, radicale en revolutionaire linkse stromingen die Stalin, voorzitter Mao en zelfs iemand als Kim Il Sung als grote lichtende voorbeelden presenteerden. De columnist van de Washington Post E.J. Dionne Jr. schrijft: 'Iedere keer dat iemand tijdens een betoging een Vietcong-vlag uitrolde, bekeerden zich tien nieuwe mensen tot het neoconservatisme, en de tien die zich al eerder bekeerd hadden, schoven verder naar rechts.'
In 1965 richtte Kristol The Public Interest op. Dit eerste neoconservatieve blad in de VS moest, zo zei Kristol, 'aan het Amerikaanse volk uitleggen waarom het gelijk had, en aan de intellectuelen uitleggen waarom zij ongelijk hadden.' Eerst moest het vooroordeel bestreden worden dat intellectuelen per definitie links zijn, en dat iedereen die niet progressief is gewoon niet genoeg heeft nagedacht. De neoconservatieven bekritiseerden het overdreven vertrouwen van hun voormalige linkse kameraden in de maakbaarheid van de samenleving. Sociale problemen worden niet opgelost met meer belastinggeld en ambtenaren, luidde hun kritiek, maar worden er juist door verergerd. Sociale voorzieningen maken mensen afhankelijk in plaats van hun een steun in de rug te bieden.
Kristol kwam ook met de beroemde definitie van neoconservatieven als liberals who have been mugged by reality - linksen die bestolen zijn door de realiteit - een beeld dat niet alleen maar figuurlijk is. Een van de kernpunten van de voornamelijk uit de grote steden af- komstige neoconservatieven werd namelijk de toenemende criminaliteit en onveiligheid op straat. De linkse neiging om criminelen meer te zien als slachtoffers van 'het systeem' dan als mensen die slachtoffers maken, beschouwden de neoconservatieven als 'waanzin'.
Deze waanzin vond zijn hoogtepunt in de jaren zestig toen de totale individuele bevrijding van alle maatschappelijke conventies gepresenteerd werd als hét ideaal. Die jaren zestig markeren het begin van wat in Amerika de
culture wars zijn gaan heten: de strijd tussen progressief links - dat als credo had: 'Voelt het goed? Doe het dan!' - en de steeds rechtser wordende neoconservatieven die deze 'alles-moet-kunnen-mentaliteit' zagen ontaarden in een steeds grotere en gewelddadiger chaos.
Maar het was de politieke correctheid van de jaren tachtig, die zorgde voor de voltooiing van het neoconservatieve rijpingsproces. Nu geëist werd dat Plato, Shakespeare en Jefferson als 'dode witte mannen' van het universitaire curriculum werden gehaald en de nadruk steeds meer kwam te liggen op de studie van het racisme en seksisme van 'witte Angelsaksische protestantse mannen', begon het bloed van de neoconservatieven pas echt te koken.
Als linkse intellectuelen van de oude stempel hadden zij namelijk nog geloofd in de emancipatie van de onderklasse door middel van goed onderwijs. Dus mét Plato, Shakespeare en Jefferson. En dan moesten de lessen er wél op gericht zijn dat je uiteindelijk mee moet doen in de maatschappij, en moest de maatschappij niet worden voorgesteld als één grote onderdrukkende ellende die gewelddadig omvergeworpen moet worden. In plaats van de etnische minderheden aan te sporen om - vanwege de racistische vooroordelen die nu eenmaal in bijna elke maatschappij aanwezig zijn - extra hun best te doen op school, werden zij aangespoord om zichzelf als slachtoffers te zien en zo het hele systeem te gaan haten. De positieve discriminatie-wetgeving, die door progressief links werd afgedwongen, maakte de situatie alleen maar erger, omdat nu volstrekt onduidelijk was welke zwarte student alleen zover was gekomen omdat hij zwart was en welke omdat hij gewoon goed was.
Het antwoord op deze onvruchtbare politieke correctheid vonden de neoconservatieven bij de Duits-Joodse filosoof Leo Strauss.
Leo Strauss
Dertig jaar na zijn dood beïnvloedt Leo Strauss, wiens leven voornamelijk bestond uit het becommentariëren van de klassieke teksten uit de westerse filosofie, de Amerikaanse politiek. Op binnenlands gebied heeft de regering-Bush van Strauss de gedachte overgenomen dat het ontwikkelen van klassieke deugden, zoals verantwoordelijkheidsgevoel, zelfbeperking en doorzettingsvermogen, essentieel is voor het goed functioneren van de samenleving.
Straussiaans aan de buitenlandse politiek van Bush is de opvatting dat politiek behoort te gaan om het verdedigen van goede politieke regimes en om het bestrijden van kwaadaardige regimes. Een staatshoofd dat spreekt in termen van goed en kwaad geldt al snel als achterlijk. Maar is het echt zo dat we niet kunnen stellen dat de vraag naar het juiste leven beter beantwoord wordt door de Amerikaanse samenleving dan door dictaturen als het vroegere Irak of het huidige Noord-Korea?
In de Verenigde Staten zorgt alleen al het noemen van de naam Leo Strauss voor hevige politieke discussies. Deze consternatie is vooral te danken aan het feit dat een aantal van zijn leerlingen - die zich trots Straussianen noemen - is doorgedrongen tot de hoogste politieke kringen in Washington. Voor Straussianen als onderminister van defensie Paul Wolfowitz, defensie-adviseur Richard Perle, rechter Clarence Thomas, John Podhoretz van de New York Post, William Kristol van de Weekly Standard, en denkers als Allan Bloom, Harvey Mansfield, Francis Fuku-yama en Robert Kagan staat één ding centraal: Om het Westen van de ondergang te redden, moet het relativisme bestreden worden.
Strauss had als een van de weinigen van zijn Duits-Joodse familie weten te ontsnappen aan de moordlust van de nazi's. In een lezing vertelde hij een anekdote uit zijn kindertijd: ,,Ik was denk ik vijf of zes jaar oud, en woonde in een klein Duits dorpje, toen ik in mijn vaders huis vluchtelingen zag uit Rusland - vrouwen, kinderen, oude mannen - die, nadat daar pogroms hadden plaatsgevonden, op weg waren naar Australië. Op dat moment kon zoiets niet gebeuren in Duitsland. Wij Joden leefden daar in innige vrede met onze niet-Joodse buren. Er was een overheid die misschien niet in alle opzichten bewonderenswaardig was, maar die toch overal een bewonderenswaardige orde wist te handhaven; en zulke dingen als pogroms zouden daar absoluut onmogelijk zijn geweest. Toch zou dit verhaal dat ik bij die gelegenheid hoorde over de pogroms in Rusland een zeer diepe indruk op mij maken, en ik ben het niet vergeten tot op de dag van vandaag. Heel even besefte ik dat het hier óók kon gebeuren.''
Einde deel 1
deel 2
De loop van de geschiedenis zou het lucide vermoeden van deze jonge Strauss bevestigen. Dankzij een beurs, die Strauss de mogelijkheid gaf om in Engeland te studeren, zouden alleen hijzelf, zijn vrouw, zijn zoon en zijn dochter de nazi-tijd overleven. Zijn overige familie werd gedood of stierf tijdens haar vlucht voor de nazi's. Dat 'het hier óók kon gebeuren', was intuïtie geweest. Maar waarom dat zo was, waarom het ook in een moderne, liberale samenleving gebeuren kon, zou de vraag zijn die Leo Strauss - samen met die twee andere beroemde politieke filosofen en Europese vluchtelingen: Hannah Arendt en Erik Voegelin - een leven lang bezig zou houden.
Wat hem in de jaren vijftig verontrustte, was dat hij in zijn nieuwe thuisland Amerika dezelfde ideeën aantrof als in het land dat hij net ontvlucht was. Alsof, zei Strauss, het in militair en politiek opzicht overwonnen Duitsland wraak had genomen door de Amerikanen tot het Duitse denken te bekeren. Hetzelfde relativisme dat naar zijn mening de Weimar Republiek kapot had gemaakt door de tegenstanders van nazi's en communisten alle argumenten uit handen te slaan, was nu ook aan de andere kant van de Atlantische Oceaan opgedoken.
Strauss verafschuwde het relativisme. Want als er geen moreel onderscheid meer gemaakt kan worden tussen een beschaafde samenleving en een barbaarse, is het ook niet meer mogelijk om een moreel verschil te maken tussen Hitler en een democratische politicus (of tussen het westerse liberale stelsel dat uitgaat van universele mensenrechten en het islamitisch fundamentalisme). Zo'n relativisme dat alleen in een democratie kan ontstaan, is ook de belangrijkste bedreiging van die democratie. Zoals Plato het formuleerde: ,,Zou de onbegrensdheid van het democratische ideaal niet ook een einde maken aan de democratie. Is het niet de onbegrensheid van dat streven naar vrijheid en de verwaarlozing van al het overige waardoor de democratie ontaardt en de roep ontstaat om een dictatuur?''
Relativisme
Volgens een relativist bestaat er geen goed en kwaad; er zijn alleen verschillende opvattingen over. Alle ideologieën zijn gelijkwaardig: de ideologie die de democratie mogelijk maakt, is niet beter dan de ideologie die deze democratie wil vernietigen. De gedachte dat mensen van nature vanzelfsprekende rechten hebben, zoals de Amerikaanse Onafhankelijkheidsverklaring stelt, wordt door de relativist verworpen met het argument dat deze zogenaamde natuurrechten ook maar het produkt zijn van toevallige historische en lokale omstandigheden, en in die zin nooit universeel kunnen zijn.
Dit relativistische denken is nog springlevend: ,,Een mening is altijd relatief en afhankelijk van de gehanteerde vooronderstellingen die op hun beurt historisch en cultureel bepaald zijn. Ik ben toevallig geboren als blanke mannelijke Nederlander in de tweede helft van de twintigste eeuw. Als ik in de zestiende eeuw in Somalië was geboren als zwarte vrouw, zou ik ongetwijfeld heel anders denken over allerlei zaken. Dankzij filosofische reflectie gaan we niet geheel op in onze overtuigingen en meningen. Zij leert ons dat alles op eindigheid en toevalligheid berust.''
Aan het woord is Jos de Mul, hoogleraar wijsgerige antropologie in Rotterdam, die er geen moeite mee zegt te hebben om zichzelf relativist te noemen, en die ironisch genoeg dit jaar de Socrates-wisselbeker won.
Volgens Strauss zijn er twee problemen met dat relativisme: een praktisch en een theoretisch. Het praktische probleem is dat het relativisme vanzelf tot nihilisme leidt: zeggen dat alles evenveel waard is, is feitelijk hetzelfde als zeggen dat alles even waardeloos is. Als er geen kwalitatief onderscheid gemaakt kan worden tussen het nationaal-socialisme en het liberalisme, tussen een slecht mens en een goed mens, dan betekent dat het einde van alle waarden.
Het theoretische probleem is dat het relativisme tot een paradox leidt. Als alles afhankelijk is van historische omstandigheden, is ook de stelling 'alles is afhankelijk van historische omstandigheden' afhankelijk van historische omstandigheden. Dat wil zeggen dat het onder andere historische omstandigheden mogelijk is dat níet alles afhankelijk is van de historische omstandigheden. Het is dus mogelijk dat er in andere tijden wél een absolute standaard is ontdekt - een eeuwige waarheid die niet relatief is - die kan bepalen wat goed is en wat kwaad.
Leo Strauss en zijn leerlingen hangen de in moderne oren onwaarschijnlijke stelling aan dat er wel degelijk zo'n absolute waarheid bestaat. Maar wij weten toch met bijna absolute zekerheid dat er geen eeuwig goed en kwaad bestaan? Neem het voorbeeld van De Mul van de blanke Nederlandse man in de 21ste eeuw en de zwarte Somalische vrouw in de 16de eeuw: niemand kan toch ontkennen dat deze twee er verschillende opvattingen over goed en kwaad op na houden?
Dat is zeker waar, zou Strauss zeggen. Ook nu bestaat er een fundamenteel verschil van mening tussen verschillende culturen over wat goed is en wat kwaad. Maar bewijst het feit dat verschillende culturen verschillend over goed en kwaad denken, dat er geen absoluut goed en kwaad bestaat? Nee, zegt Strauss, want het feit dat mensen verschillende opvattingen kennen over bijvoorbeeld zoiets als de vorm van de aarde, bewijst ook niet dat de aarde in werkelijkheid geen vaste vorm heeft. Mensen kunnen heel goed eindeloos over van alles van mening verschillen zonder dat dat bewijst dat er geen waarheid bestaat.
Waarheid
Strauss liet honderdzestig publicaties na, waaronder zo'n dertig boeken, en in bijna al die werken ging hij op zoek naar iets wat als achterhaald werd beschouwd: de waarheid. Want de moderne mens was in zijn ogen 'een blinde gigant'. Hij is een gigant, omdat hij beschikt over kennis waar de klassieke mens niet over beschikte: de kennis die hem in staat stelt om de hele wereld te vernietigen. Maar hij is blind, omdat hij niet beschikt over de kennis van goed en kwaad, de kennis die de klassieke mens nog wel bezat: de kennis die je in staat stelt om je eigen leven, en het gezamenlijk leven van de gemeenschap waartoe je behoort, richting te geven. In de Griekse, filosofische traditie heet deze kennis de kennis van de natuurlijke waarheid, in de Hebreeuwse religieuze traditie heet ze de kennis van de geopenbaarde goddelijke waarheid.
Strauss legt er de nadruk op dat ieder mens geloof nodig heeft en dat een al te grote twijfel voor de meeste mensen zeer ontwrichtend werkt. ,,De mens kan niet leven zonder licht, leiding, kennis; alleen door kennis van het goede kan hij het goede vinden dat hij nodig heeft'', schreef hij. ,,De fundamentele vraag is daarom of mensen de kennis van het goede, zonder welke ze hun levens individueel of collectief niet kunnen leiden, alleen kunnen verwerven met behulp van hun natuurlijke vermogens of dat ze voor die kennis afhankelijk zijn van goddelijke openbaring. Geen alternatief is fundamenteler dan dit: menselijke leiding of goddelijke leiding.'' Het is deze erkenning van het belang van religie dat de bijzondere coalitie tussen Straussianen en christenen in de regering-Bush mogelijk heeft gemaakt.
Copyright: Trouw zaterdag 7 juni 2003
Wat zijn ze er snel bij daar bij Trouw :rolleyes:
Jammer dat er geen aandacht wordt besteed aan het gevaarlijke van dergelijk gedachtes, "natural recht" wordt immers al snel "recht van de sterkste" en het oorlogen beginnen met "noble lies" ondermijnt de liberale vrijheid die de Neocons zeggen te bewaren.
Bedankt voor het plaatsen van dit artikel!
:duim:
Ik heb meteen mijn Persoonlijke Titel aangepast.
Geplaatst door Puk
:duim:
Ik heb meteen mijn Persoonlijke Titel aangepast.
Ik zit al maanden artikelen te plaatsen over Leo Strauss en de Neocons :rolleyes:
Beter opletten.
Neocons = Neonazi's
De ideeen zijn wellicht anders, maar de implementatie niet... The barrel of gun.
Zie ook http://www.maroc.nl/nieuws/forums/showthread.php?s=&threadid=65350
http://www.maroc.nl/nieuws/forums/showthread.php?s=&threadid=63156
http://www.maroc.nl/nieuws/forums/showthread.php?s=&threadid=62697
http://www.maroc.nl/nieuws/forums/showthread.php?s=&threadid=60514
Strauss geloofde in natuurlijk recht, een voorstander van een morele kruistocht door de wereld tegen onrecht; hierin wordt onrecht dus gedefinieerd vanuit het eigen perspectief. Dit gaat uit van de positie dat wij moreel correct zijn en zij niet. Als je van jezelf weet dat je moreel juist bezig bent, dan mogen menselijke barrieres worden opgeruimd met behulp van geweld en overtuigen (eventueel door gebruik te maken van een leugentje om bestwil). Hierbij gaat het dus zowel om wetten in eigen land als tegenstand in andere landen. Het natuurlijk recht, zo gezegd.
Nu is het verspreiden van mensenrechten een nobel streven, maar het gevaar bij van op deze manier verspreiden van normen en waarden is de perceptie dat het gezien zal worden als imperialisme. Bovendien zodra er gebruik gemaakt wordt van geweld, is er zelfs sprake van facisme. Op die manier schiet de kruistocht zichzelf dus in de voet, en zijn zij het die de waarden en normen die zij willen verspreiden juist ondermijnen.
Geplaatst door lennart
Ik zit al maanden artikelen te plaatsen over Leo Strauss en de Neocons :rolleyes:
Beter opletten.
Neocons = Neonazi's
De ideeen zijn wellicht anders, maar de implementatie niet... The barrel of gun.
Zie ook http://www.maroc.nl/nieuws/forums/showthread.php?s=&threadid=65350
Sorry... was me niet opgevallen.
Maar met die implementatie is toch niks mis?
Gewoon vragen helpt meestal niet.
Geplaatst door Puk
Sorry... was me niet opgevallen.
Maar met die implementatie is toch niks mis?
Gewoon vragen helpt meestal niet.
Al dit soort 'barrel of gun'/'eternal peace through eternal war' ideologien eindigen met oorlogen die miljoenen mensen het leven kosten.
Geplaatst door lennart
Al dit soort 'barrel of gun'/'eternal peace through eternal war' ideologien eindigen met oorlogen die miljoenen mensen het leven kosten.
Eternal war? Dat lees ik nergens van de Neocons.
Trouwens, de VS zijn op dit moment met helemaal niemand in oorlog. Dus dat "eternal war'-idee van jou is niet van toepassing.
Geplaatst door Puk
:duim:
Ik heb meteen mijn Persoonlijke Titel aangepast.
Pas 'm maar weer aan tot : Moslim biraat
SPENGLER
Neo-cons in a religious bind
Investigative journalists of the left are sniffing up the wrong tree. They are pursuing a phantom, a mythical freemasonry of Straussians (The secret that Leo Strauss never revealed, May 13). Hidden in plain sight, meanwhile, is a conspiracy so monstrous in its design and so perverse in its intent that it beggars the imagination. Like Edgar Allan Poe's purloined letter, it is hidden in plain view.
The neo-conservatives are a front for Islamism. Outrageous as this claim may sound, I will prove it with citations from publicly available sources. Before doing so, however, it is important to make clear which sources are important and which are not. Leo Strauss, a German Jewish political philosopher, is irrelevant to what neo-conservatives call World War IV because it is a civilizational war, that is to say, a religious war. The atheist Strauss devoted his life to reviving what he called classical political rationalism, namely the political ideas of the ancient Greeks. His concern lay in the governance of the West, not in conflicts between the West and its rivals.
To identify the hidden levers of power in Washington one must expose the neo-conservatives' thoughts about religion. Much has been made of the prominence of Jews in the ranks of the neo-conservatives. That, too, is a cover story.
Religion must be the starting point for political analysis because the decisive trends in the 21st-century world long since have moved beyond Western rationalism. Never before in the history of mankind have peaceful and prosperous nations chosen voluntary demographic extinction (Why Europe chooses extinction, April 8). Yet that is what we observe in Western Europe and Japan, which will lose a fifth of their population by mid-century due to falling fertility. On the other hand, prominent clerics and political leaders in the Islamic world praise suicide warriors as the height of piety. The Islamic world preaches mass suicide and Europe puts it into practice.
What good are Machiavelli, Thomas Hobbes, John Locke and Leo Strauss under these circumstances? "Unlike animals, human beings require more than progeny: they require progeny who remember them," I wrote on August 31, 2001, just before the suicide attacks on New York and Washington. "Frequently, ethnic groups will die rather than abandon their way of life. Native Americans often chose to fight to the point of their own extinction rather than accept assimilation, because assimilation implied abandoning both their past and their future. Historic tragedy occurs on the grand scale when economic or strategic circumstances undercut the material conditions of life of a people, which nonetheless cannot accept assimilation into another culture. That is when entire peoples fight to the death."
One must assume that the neo-conservatives know that religious war stands at the center of world concerns, which leads me to suspect that the emphasis on Leo Strauss has a Straussian "exoteric" character. Strauss, as myriad left-wing commentators observe, distinguished between the "esoteric" teaching designed for the elite and the "exoteric" version for the unanointed.
In fact, the most influential neo-conservative of them all is not now and never has been a Straussian. I speak of Norman Podhoretz, former editor of Commentary magazine, and the author of the only serious work on religion by any of the Jewish neo-conservatives. Titled The Prophets: Who They Were, What They Are, it was published late last year. I have obtained a copy autographed by the author, so as to remove any doubt regarding authenticity.
Podhoretz' monograph, I contend, contains both an "exoteric" and "esoteric" message. On the surface, The Prophets is a routine summation of standard scholarship on the Jewish preachers whose work is included in the Hebrew Bible because later editors thought them divinely inspired. Podhoretz chews on long-gnawed bones. For example, he refutes at great length the erroneous Christian claim that the prophet Isaiah had foreseen the birth of Jesus to a virgin. Christian translators confused the Hebrew word for "young woman" with the word for "virgin", a fact first corrected in print by Michael Servetus in 1541 and universally known to scholars.
There is nothing wrong with repeating what is well known to scholars, of course, but something about the reception of this work arouses suspicion. National Review, the premier US conservative journal, rhapsodized on the merits of Podhoretz' treatise, citing in particular the tired old story of the mistranslated virgin birth. Even more dubious is the praise accorded to The Prophets in the leading religious journal of neo-conservatism by Father Richard John Neuhaus, the arbiter of Catholic neo-conservative opinion. "The Prophets is a notable achievement that can be read, also by Christians, with great benefit and enjoyment. I do not remember a telling of the story that so gripped my attention since as a young seminarian I read John Bright's A History of Israel," wrote Neuhaus.
Why so much praise for a pedestrian summary of existing literature? Another odd thing about the book is that the author monotonously insists that the prophets' mission was a "war on idolatry". The monotheistic Hebrews, to be sure, opposed idolatry, but one would expect that a book on their prophets would have something to say about what the prophets were for, as opposed to what they were against. What sort of religious leader persuades his followers that their piety can give meaning to life beyond the limits of their years? A hundred generations have read the Hebrew prophets for that sort of meaning, and a vast literature expounds upon it, yet Podhoretz dismisses it out of hand in favor of a dry negativism. Everything boils down to the war against idolatry.
If the job of religion is to battle idolatry, the best religion is that which best fights idolatry. Podhoretz drums in this idea over 350 pages, in order to arrive at the astonishing statement that Islam "is, if anything, even more strictly monotheistic in its theology than Judaism, and even more hardline in its prohibition of idolatry".
There we have the "esoteric" teaching, a throwaway line dropped apparently in passing, but one that stops the careful reader dead in his tracks - just the sort of literary playfulness that Leo Strauss recommended. It turns out that Judaism is not strictly monotheistic, while Islam is. Judaism lacks a hard line in its prohibition of idolatry, but Islam offers such a hard line. What could the Islamists say more? Is that not prima facie evidence that Islamism lurks at the heart of the neo-conservative cabal in Washington? Am I demanding too great a stretch of the imagination from the reader? My reasoning is no less circuitous than that of the commentators who claim to have discovered a Straussian conspiracy. If the Straussians can be said to have taken over Washington, why not the Islamists? Besides, the claim of a Straussian plot came from serious writers, while this is a humor column.
Dismiss all the foregoing as a jest, and what conclusion remains? Perhaps the neo-conservatives in particular and conservative Washington in general have no criteria by which to distinguish among Judaism, Christianity and Islam, and this at the outset of a religious war. Theologians directed the religious wars of the 16th century, most successfully by Cardinal Richelieu, who combined ecclesiastical and secular power (The sacred heart of darkness, February 11). Perhaps there is nothing more to conclude than the lines from Matthew Arnold's Dover Beach:
And we are here as on a darkling plain
Swept with confused alarms of struggle and flight,
Where ignorant armies clash by night.
(Copyright 2003 Asia Times Online Co, Ltd. All rights reserved)
Asia Times - Spengler (http://www.atimes.com/atimes/Front_Page/EF05Aa02.html)
Geplaatst door Puk
Eternal war? Dat lees ik nergens van de Neocons.
Trouwens, de VS zijn op dit moment met helemaal niemand in oorlog. Dus dat "eternal war'-idee van jou is niet van toepassing.
Kijk, de Neocons geloven dat een volk een vijand nodig heeft. Die vijand is natuurlijk de mensen die tegen 'de vrijheid' zijn.
Als jij je echt Neocon noemt dan ben je overigens weldegelijk in oorlog. Ze zijn namelijk officieel gezien in oorlog (war on terrorism/muslim extremism), maar er is toch vrede ... kortom Eternal War through Eternal Peace.
Voor een land dat in vrede is, gaan veel van zijn burgers dood in gevechtshandelingen overigens.
De Rode Roos
11-06-03, 23:09
Yoram Stein zal zich vast wel aangetrokken zijn tot het neoconservatisme. Had hij niet het boek van Peter Edel over Antizionisme op een foute en subjectieve gerecenseerd? Dat neoconservatieven vaak ook nog zionisten zijn, tja.
Hier is de website van die mensen: http://www.newamericancentury.org/index.html
Hier ben ik het wel mee eens:
Zoals Plato het formuleerde: ,,Zou de onbegrensdheid van het democratische ideaal niet ook een einde maken aan de democratie. Is het niet de onbegrensheid van dat streven naar vrijheid en de verwaarlozing van al het overige waardoor de democratie ontaardt en de roep ontstaat om een dictatuur?''
Overigens ben ik nogal sterk links-relativistisch opgeleid, ik ben dus waarschijnlijk alles wat de neocons haten. Heerlijk! :D
Geplaatst door Mc7meDJ
Pas 'm maar weer aan tot : Moslim biraat
Hum.... de Neocons hebben dus niks met Strauss.
Het wordt er niet duidelijker op zo...
Maar in ieder geval hebben de Neocons ook niks met islamisten.
Ik handhaaf m'n Persoonlijke Titel nog maar even.
Geplaatst door lennart
Kijk, de Neocons geloven dat een volk een vijand nodig heeft. Die vijand is natuurlijk de mensen die tegen 'de vrijheid' zijn.
Als jij je echt Neocon noemt dan ben je overigens weldegelijk in oorlog. Ze zijn namelijk officieel gezien in oorlog (war on terrorism/muslim extremism), maar er is toch vrede ... kortom Eternal War through Eternal Peace.
Voor een land dat in vrede is, gaan veel van zijn burgers dood in gevechtshandelingen overigens.
Hoezo geloven de Neocons dat een volk een vijand nodig heeft? Omdat de VS en het Westen nu eenmaal vijanden hebben? Je draait de zaak om.
Inderdaad... er is oorlog met terroristen. Die oorlog werd allang gevoerd en zal ook nog wel even voortduren. De strijd wordt sinds 911 zelfs intensiever gevoerd. Met nu ook het idee dat het nuttig is Democratie en Vrijheid over de wereld te verspreiden. Daar sta ik helemaal achter.
Want je weet... oorlog tussen democratieën is zeldzaam.
Geplaatst door Puk
Hoezo geloven de Neocons dat een volk een vijand nodig heeft? Omdat de VS en het Westen nu eenmaal vijanden hebben? Je draait de zaak om.
Inderdaad... er is oorlog met terroristen. Die oorlog werd allang gevoerd en zal ook nog wel even voortduren. De strijd wordt sinds 911 zelfs intensiever gevoerd. Met nu ook het idee dat het nuttig is Democratie en Vrijheid over de wereld te verspreiden. Daar sta ik helemaal achter.
Want je weet... oorlog tussen democratieën is zeldzaam.
Dan geloof je het toch niet. Maar een Straussian gelooft dat een vijand nodig is zodat het volk als een man achter zijn land en leider gaat staan.
Hoewel je genoeg leest om beter te weten, ga je hier wel finaal uit de bocht lennart. De vergelijking met neonazi heeft geen enkel fundament.
Neocons zijn gewoon de huidige idealisten van de republikeinse partij en ongeveer te vergelijken met de periode Reagan. Wie had ooit kunnen denken dat die president (die net zo heftig werd verkettert als Bush nu)
zo'n voorname plaats in de geschiedenis zou krijgen.
Ik denk dat Bush teveel onderschat wordt en dat hij ons daardoor nog eens zou kunnen verbazen.
Bush is geen Neocon :rolleyes:
Cheney - Rumsfeld - Wolfowitz is de neocon kliek en dat zijn neonazi's. Dat zijn de mensen die het Amerikanisme over de hele wereld willen verspreiden en willen dat Amerika leider blijft op het gebied van economische en militaire macht, by all means necessary. One country to rule them all (vrij naar Lords of the Ring). En zulke ideeen zijn nauwelijks mee democratisch te noemen.
Geplaatst door lennart
[B]Ik zit al maanden artikelen te plaatsen over Leo Strauss en de Neocons :rolleyes: probleem van de meeste teksten die jij plaatste was dat ze vooral de bedoeling hadden oppositie te voeren tegen enkele amerikaanse beleidsadviseurs. Het gevolg was dat die stukken meestal interpretaties werden, waarbij men niet de "tegenpartij" aan het woord liet, maar enkel op jacht ging naar munitie om op die partij te schieten. (Tekenend is jouw uitspraak "Neocons = Neonazi's", een goedkope slogan ... die verder nergens inhoudelijk wordt onderbouwd, ook niet in je artikelen.)
Yoram Stein's verhaal is zeker niet de ultieme uiteenzetting over Strauss, maar het komt dichter in de buurt van zijn denken, dan jouw verhalen.
Het probleem van de "filosofie" en hoe deze om te zetten, is een ander verhaal. Tot nu toe is het geen enkele filosofie of levensbeschouwing gelukt dit zonder rampspoed en ellende voor elkaar te krijgen. (Hier beneden zal ik jouw filosofie van het relativisme ad absurdum doorvoeren en laten zien dat ook die goed gemeende ideeen in de werkelijkheid weleens in de problemen kunnen komen, cq andere mensen problemen kunnen bezorgen.
De "maakbaarheid van de samenleving" is een klassiek socialistische stelling, die ook in de context van het socialisme voor heel veel ellende heeft gezorgd. (Let op dat de neo-cons eigenlijk volgens dit verhaal door de werkelijkheid gefrustreerde "socialisten"/liberals zijn.)
Strauss geloofde in natuurlijk recht, een voorstander van een morele kruistocht door de wereld tegen onrecht; hierin wordt onrecht dus gedefinieerd vanuit het eigen perspectief. Dit gaat uit van de positie dat wij moreel correct zijn en zij niet. Als je van jezelf weet dat je moreel juist bezig bent, dan mogen menselijke barrieres worden opgeruimd met behulp van geweld en overtuigen (eventueel door gebruik te maken van een leugentje om bestwil). Hierbij gaat het dus zowel om wetten in eigen land als tegenstand in andere landen. Het natuurlijk recht, zo gezegd. Hier zit voor mij een heel groot probleem waar het over het denken van Strauss gaat. Zoals ik boven al zei, implementatie van filosofie is meestal moeilijk, en gebeurt nooit zonder fouten.
Echter jouw weergave deugt ook niet helemaal. "hierin wordt onrecht dus gedefinieerd vanuit het eigen perspectief." is een uitspraak die alleen opgeld doet vanuit jouw eigen persoonlijke filosofie. Volgens Strauss, heel wat filosofen en alle religies is dat dus niet zo. Voor al die mensen is er een definitie van onrecht die los staat van de persoon. Dus jouw "dus" zul je eerst eens moeten bewijzen. (Jij verheft je eigen filosofie tot DE filosofie, wat een relativist per definitie niet mag doen!)
Overigens zit er aan de afwijzing van dit verhaal ook een probleem in het dagelijks leven. Als moraliteit volledig relatief is, waarom dan opwinding over Israel? Er is geen objectiviteit in de beoordeling van dit soort zaken, dus waarom zou Lennarts beoordeling van deze zaak enige zeggenschap hebben, of die van Arafat of Abbas, of Hamas, of Sharon?
Nu is het verspreiden van mensenrechten een nobel streven, maar het gevaar bij van op deze manier verspreiden van normen en waarden is de perceptie dat het gezien zal worden als imperialisme. Bovendien zodra er gebruik gemaakt wordt van geweld, is er zelfs sprake van facisme. Op die manier schiet de kruistocht zichzelf dus in de voet, en zijn zij het die de waarden en normen die zij willen verspreiden juist ondermijnen. allereerst, waarom is het verspreiden van mensenrechten een "nobel streven". "Mensenrechten" zijn enkel een set van normen en waarden van een bepaalde groep mensen. Een andere groep (bijv. de dictator) heeft een andere set, met even veel recht van spreken. Op het moment dat je stelt dat het "nobel" is om de ene set boven de andere te stellen, bepaal jij op grond van je eigen subjectiviteit wat mag en niet mag.
Als jouw stelling echt de stelregel wordt voor buitenlands beleid betekent dit dat je nergens zou mogen ingrijpen. Niet in Cambodja, niet in Palestina, niet in Kongo. Het is iedereen voor zichzelf, want iedereen maakt voor zichzelf uit wat zijn normen en waarden zijn, en wie ben ik om die aan te vechten. Als Polpot leider wordt en meer dan een miljoen mensen vermoordt voor het groter goed zoals hij dat ziet, wie ben ik om op basis van mijn christelijk geloof te zeggen "dat mag niet!" Dan ben ik fout, want een imperialist.
Elke "vorm van geweld is fascisme", zoals jij stelt, is al een projectie van goed en kwaad gebaseerd op jouw waarneming, jouw perceptie, en die is relatief, zoals je zelf beweert. Jij lijkt duidelijk jouw normen en waarden te preferenen boven die van anderen, en je lijkt die ook met "verbaal geweld" te willen opleggen aan anderen.
De ultieme versie van jouw verhaal is dat ook geen geweld als verweer mag worden gebruikt, want ook fascisme. Dat betekent dat iedereen die geweld gebruikt dat ongestraft kan doen, want in jouw beoordeling is iedereen die geweld tegen geweld gebruikt ook fascistisch. (Overigens, er van uitgaande dat jij fascisme iets negatiefs vindt ... wat eigenlijk niet kan als je echt relativeert ...)
Kortom, met deze totale relativering kan ik ook niet overweg. Ik persoonlijk vermoed / "geloof" dat er weldegelijk een "goed" en "kwaad" buiten de eigen waarneming is. Het probleem voor de mens is alleen dat hij daar nooit 100% achter komt, maar enkel er naar kan streven in de buurt van het begrip te komen. Dat gaat met vallen en opstaan. We hebben de geschiedenis en de getuigenissen van onze voorouders (inclusief hun religies) om ons een hint te geven in welke richting we moeten zoeken.
PS: het idee dat als een handeling niet direct de andere partij overtuigt van het idee achter die handeling de handeling dus fout is of niet werkt, is onzin. Hoevaak hebben politici niet beslissingen voor het land genomen, waarvan de bewoners in eerste instantie zeiden "wat een onzin" of "wat een geldverspilling". Soms blijkt het achteraf toch een goed idee ... Als je alleen maar handelingen wilt verrichten NADAT elke betrokkenen van het nut van dat handelen is overtuigd, dan zul jij heel weinig doen in je leven - behalve misschien praten.
Bot gezegd, de duitsers waren niet zo overtuigd van het nut dat de geallieerden hen bevochten, maar hedentendage zullen de meeste duitsers toch zeggen dat ze blij zijn dat het is gebeurd. Soms moet je ook als politicus je nek uitsteken en gaan voor het nut en de overtuiging, dat pas over een langere periode zichtbaar wordt. Aub geen politici die niet verder kunnen kijken dan de volgende opiniepoll!
maar het komt dichter in de buurt van zijn denken
Lees eens Drury's werk en trek dan je conclusies :rolleyes:
http://www.amazon.com/exec/obidos/tg/detail/-/0312217838/qid=1055408407/sr=1-31/ref=sr_1_31/103-2539713-0213457?v=glance&s=books
Als je echt conclusies wilt trekken over Straussians facisten, ga dan eens luisteren naar wat Straussians daadwerkelijk zeggen, wat ze daadwerkelijk doen. Etnisch zuiveren van Amerika, doodskamp op Guantanamo, liegen om oorlog te voeren.
En laat mij er buiten ajb.
Hoewel ik het meeste wat jij schreef nutteloze bladvulling is wilde ik dit er nog wel even uitlichten.
allereerst, waarom is het verspreiden van mensenrechten een "nobel streven". "Mensenrechten" zijn enkel een set van normen en waarden van een bepaalde groep mensen. Een andere groep (bijv. de dictator) heeft een andere set, met even veel recht van spreken. Op het moment dat je stelt dat het "nobel" is om de ene set boven de andere te stellen, bepaal jij op grond van je eigen subjectiviteit wat mag en niet mag.
Als jouw stelling echt de stelregel wordt voor buitenlands beleid betekent dit dat je nergens zou mogen ingrijpen. Niet in Cambodja, niet in Palestina, niet in Kongo. Het is iedereen voor zichzelf, want iedereen maakt voor zichzelf uit wat zijn normen en waarden zijn, en wie ben ik om die aan te vechten. Als Polpot leider wordt en meer dan een miljoen mensen vermoordt voor het groter goed zoals hij dat ziet, wie ben ik om op basis van mijn christelijk geloof te zeggen "dat mag niet!" Dan ben ik fout, want een imperialist.
Dit is een van de typische vormen van bewuste misinterpretatie dat jij zo vaak doet van iets dat ik heb geschreven.
In het stukje dat je quote praat ik niet over "de Mensenrechten" maar over een morele kruistocht en dat is waar Strauss in geloofde. Niet in het verspreiden van mensenrechten zoals zij en jij claimen. Natural right gaat over het idee van wie had er in het beginne gelijk. Als we dan toch Israel als voorbeeld gaan nemen dan kan je daar het grootste probleem van Natural Right zien. Israel vindt dat zij het morele Natural Right heeft en hierin wordt het gesteund door de VS en Europa, de Palestijnen vinden dat zij het morele Natural Right hebben en hierin wordt het gesteund door de Arabische wereld. De morele kruistocht van Strauss is er op gericht om een van de partij te laten winnen en niet erop gericht om compromissen te zoeken. Daarom noem ik ze neonazi's.
Geplaatst door lennart
Lees eens Drury's werk en trek dan je conclusies :rolleyes:
http://www.amazon.com/exec/obidos/tg/detail/-/0312217838/qid=1055408407/sr=1-31/ref=sr_1_31/103-2539713-0213457?v=glance&s=books
Als je echt conclusies wilt trekken over Straussians facisten, ga dan eens luisteren naar wat Straussians daadwerkelijk zeggen, wat ze daadwerkelijk doen. Etnisch zuiveren van Amerika, doodskamp op Guantanamo, liegen om oorlog te voeren.
En laat mij er buiten ajb. ... en weer wordt hier een moreel oordeel geveld door iemand die zegt dat moraliteit niet bestaat ... En feitelijk deugt het ook al niet ...
Geplaatst door jaja
... en weer wordt hier een moreel oordeel geveld door iemand die zegt dat moraliteit niet bestaat ... En feitelijk deugt het ook al niet ...
Welk gedeelte van 'Als' begrijp jij niet? De rest zijn feiten.
Kom jij nu maar eens met echt weerwerk ter verdediging van de Neofacisten ipv je slappe hap te verkopen en mij er persoonlijk bij te halen.
Geplaatst door lennart
[B]Hoewel ik het meeste wat jij schreef nutteloze bladvulling is wilde ik dit er nog wel even uitlichten.
Dit is een van de typische vormen van bewuste misinterpretatie dat jij zo vaak doet van iets dat ik heb geschreven.
In het stukje dat je quote praat ik niet over "de Mensenrechten" maar over een morele kruistocht en dat is waar Strauss in geloofde. lennart, lennart, lennart ... lees eerst even je eigen tekst voordat je reageert
"Nu is het verspreiden van mensenrechten een nobel streven, maar het gevaar bij van op deze manier verspreiden van normen en waarden is de perceptie dat het gezien zal worden als imperialisme." ergo, jij bracht de menserechten weldegelijk ter sprake.
Niet in het verspreiden van mensenrechten zoals zij en jij claimen. Natural right gaat over het idee van wie had er in het beginne gelijk. Als we dan toch Israel als voorbeeld gaan nemen dan kan je daar het grootste probleem van Natural Right zien. Israel vindt dat zij het morele Natural Right heeft en hierin wordt het gesteund door de VS en Europa, de Palestijnen vinden dat zij het morele Natural Right hebben en hierin wordt het gesteund door de Arabische wereld. De morele kruistocht van Strauss is er op gericht om een van de partij te laten winnen en niet erop gericht om compromissen te zoeken. Daarom noem ik ze neonazi's. ik kan me vergissen, maar ik heb geloof ik toch echt gezegd dat ik dan ook niet met Strauss eens was ... alleen was ik het ook niet eens hoe jij je kritiek verwoordde ... Alleen omdat ik tegen A ben, hoef ik nog niet met B eens te zijn ....
Geplaatst door jaja
... en weer wordt hier een moreel oordeel geveld door iemand die zegt dat moraliteit niet bestaat ... En feitelijk deugt het ook al niet ...
ps. Het is ondermeer Strauss die claimt dat Moraliteit niet bestaat, lees zijn boeken zou ik zeggen, hiermee ben ik het met hem eens. Verder is het belangrijk te begrijpen dat Strauss geen eigen filosofische ideologie heeft ontwikkeld maar dat hij een becommentator was van eerder filosofisch werk.
Geplaatst door jaja
lennart, lennart, lennart ... lees eerst even je eigen tekst voordat je reageert
"Nu is het verspreiden van mensenrechten een nobel streven, maar het gevaar bij van op deze manier verspreiden van normen en waarden is de perceptie dat het gezien zal worden als imperialisme." ergo, jij bracht de menserechten weldegelijk ter sprake.
Jij beweert dat ik iets beweer over mensenrechten. Ik beweer iets over kruistochten, en dat is dus heel wat anders.
ik kan me vergissen, maar ik heb geloof ik toch echt gezegd dat ik dan ook niet met Strauss eens was ... alleen was ik het ook niet eens hoe jij je kritiek verwoordde ... Alleen omdat ik tegen A ben, hoef ik nog niet met B eens te zijn ....
Jij hebt nooit een mening en zal er ook nooit een hebben.
Als je Jaja's berichten goed leest Lennart dan steek je er misschien nog iets van op.
Hij maakte op voortrefelijke manier duidelijk dat ook jij je eigen normen en waarden voorop stelt.
Volgens mij zijn jouw verwijten dat Jaja geen mening heeft een zwaktebod en een indicatie dat je tekort schiet, zijn berichten zijn altijd duidelijk of je het er nu mee eens bent of niet.
Geplaatst door Waiting
Als je Jaja's berichten goed leest Lennart dan steek je er misschien nog iets van op.
Hij maakte op voortrefelijke manier duidelijk dat ook jij je eigen normen en waarden voorop stelt.
Volgens mij zijn jouw verwijten dat Jaja geen mening heeft een zwaktebod en een indicatie dat je tekort schiet, zijn berichten zijn altijd duidelijk of je het er nu mee eens bent of niet.
Maar ik ben niet hier op dit prikbord om MIJN Waarden en Normen te bespreken. Als ik het al doe is op mijn voorwaardes en niet door middel van onzinnige en bewuste manipulerende Jaja stukjes. Jaja plaatst een stuk over Neocons en Leo Strauss. Ik geef mijn opininie daarover en Jaja komt met onzin over mijn Normen en Waarden. Ik ben absoluut niet bepalend, Neocons wel. Ik ben kortom niet gediend van Jaja's onzin.
ps. Ik heb Jaja nog nooit op een mening kunnen betrappen.
De Rode Roos
12-06-03, 21:00
Robert Kagan verbaast zich over Europa.
,,Europeanen weigeren onder ogen te zien dat het Amerika van Bush het echte Amerika is. Bush wordt neo-conservatief genoemd, maar hij is een normale conservatief. Zijn buitenlandse politiek staat in een lange traditie van Roosevelt tot Truman en Kennedy.'' Kagan vindt zelfs dat sprake is van ,,een zekere hysterie'' in Europa. ,,Het enige dat je nu hoort is: waar gaat Amerika de volgende invasie plegen? Wordt het Syrië, Iran of Korea? Dat is fictie. Alsof Amerika alleen maar bezig is met het plannen van invasies.'' (...)
Ja, het is begonnen met Roosevelt (aanval Pearl Harbor) en ja, het is typisch na-oorlogse Amerika, maar niet het echte Amerika. Het echte Amerika was isolationistisch, het Amerika van de echte vrijheid en land van vele kansen voor mensen uit de hele wereld. Het is niet het huidige Amerika waarbij mensenrechten worden geschonden of ingeperkt, waarbij bepaalde minderheden nog steeds systematisch worden gediscrimineerd. Het is van Roosevelt tot de huidige Bush zo geweest. Geen enkel land heeft meer oorlogen en buitenlandse interventies gepleegd dan de VS. Het "echte Amerika" van Kagan is daarvoor met 11 september terugbetaald. Er is een soort missionarismissie gelijk na WO II ontstaan. Het vertrouwen in modderne beschaving was een soort subsituut voor religie geworden. Het imperialisme zijn kruistocht. En fijn dat de wereld nu eindelijk is wakker geschud, nu Amerika nog.