joop.r
19-06-03, 21:09
IHC’s
Feiten over Jeruzalem
De Joodse aanwezigheid door de eeuwen heen
Samenstelling en rechten ® : Het Israël Hasbara Comité (JHC)
[email protected]
1. Inleidende overweging
a. De band tussen het Joodse Volk en de Stad Jeruzalem is één van de best gedocumenteerde feiten in de wereldgeschiedenis. In Joodse traditionele bronnen wordt het woord ‘Jeruzalem’ meer dan 600 maal genoemd, in het Nieuwe Testament tenminste 140 maal, maar nooit in de Koran. Er staat in de Koran (17:7) een verwijzing naar de verwoesting van de Eerste en de Tweede Tempel, die in Jeruzalem stonden. In de Koran (34:10-13) is er ook een verwijzing naar Koning David en naar zijn zoon Salomo, die de Eerste Tempel in Jeruzalem bouwde. Maar de Koran, die ongeveer 1400 jaar oud is, noemt het woord ‘Jeruzalem’ niet expliciet. Dit is wel opmerkelijk als we bedenken dat het woord ‘Jeruzalem’ al zo’n 2000 jaar voor de geboorte van de Islam bestond.
b. Jeruzalem is ongeveer 3300 jaar geleden gesticht door Koning David op de voormalige stad van de Jebusieten
Jebus. Hij gaf die stad een nieuwe naam en een Joods karakter. Jeruzalem is sindsdien èn de politieke èn de geestelijke hoofdstad van het Joodse volk geweest. Het laatste, de geestelijke hoofdstad, zonder enige onderbreking in goede en in slechte tijden tot op de dag van heden.
c. Gedurende de afgelopen 3300 jaar is Jeruzalem nooit de hoofdstad geweest van enig ander volk. Ook niet van de Arabieren en de Moslims. Dit is een opmerkelijk feit, als we in aanmerking nemen dat de stad door zo veel verschillende volken is veroverd.
2. Citaten van enkele beroemde mensen over de band van het Joodse volk met Jeruzalem:
a. „Voor een Moslim” merkte de Britse schrijver Christopher Sykes op, „ is er een diepgaand verschil tussen Jeruzalem en Mekka of Medina. De laatste twee steden zijn heilige plaatsen met heiligdommen”. „Met uitzondering van de Rotskoepel”, merkte hij op, „heeft Jeruzalem geen enkele belangrijke betekenis voor de Islam”. (De Rotskoepel is gebouwd op de overblijfsels van de Eerste en de Tweede Joodse Tempels).
b. Sir Winston Churchill, voormalig premier van Engeland, tot de diplomaat Evelyn Shuckburgh in 1955: „U zou Jeruzalem in Joods bezit moeten geven; zij waren het die het beroemd hebben gemaakt.”
c. Sari Nusseibah, de vertegenwoordiger van de P.A. (Palestijnse Autoriteit) in Jeruzalem: „Ik zou blind zijn als ik de Joodse band met Jeruzalem zou ontkennen”.
(Bron: Bard, Mitchell G.: ‛Myths and Facts: A Guide to the Arab-Israëli Conflict’, American Israëli Cooperative Enterprise Inc. 2002.)
3. Enige historische bronnen over de Joodse aanwezigheid in Jeruzalem van 705 tot 1967
• 705. „Vanaf de tijd van Kalief Abd-el-Malik (d.705) en daarna waren er Joden onder degenen die de muren van de Rotskoepel bewaakten. Als tegenprestatie kregen zij vrijstelling van de belasting die aan alle niet-Moslims was opgelegd. De Joden waren tewerk gesteld bij het schoonmaken van het gebied van de Haram van afval”. Mujir al-din in zijn ‛Geschiedenis van Jeruzalem en Hebron’.
• 863. „Dit is het veronderstelde jaar van de verhuizing van Yeshivat Eretz Israël van Tiberias naar Jeruzalem, waar het de centrale religieuze autoriteit voor de hele streek werd. De laatste van de Ga’ons (Wijzen) van Jeruzalem was Evyatar Ben Eliyahu Hacohen (1112)”. Nathan Schur in ‘Geschiedenis van Jeruzalem’.
• 1167. „Tweehonderd van die Joden wonen in een hoek van de stad, onder de Davidstoren”. Benjamin van Tudela in zijn beroemde ‘Reizen’.
• 1395. „De Joden in de Heilige Stad wonen in hun eigen speciale woonwijken”. Reiziger Ogier D’Anglure in ‘Le Saint Voyage de Jerusalem’.
• 1499. „Onder de zeer vele Joden in Jeruzalem trof ik er een aantal aan uit Lombardije, drie uit Duitsland en twee monniken die tot het Joodse geloof waren overgegaan”. Arnold von Harff’s reisverhaal: ‘Die Pilgerfahrt 1’.
• 1546/47. „Veel Joden wonen in Jeruzalem en er is een speciale Jodenstraat”. Ulrich Prefat van Slovinië in zijn kroniek.
• 1611. „En in dit Land wonen zij (de Joden) als vreemdelingen… blootgesteld aan onderdrukking en ontbering, worden zij veracht en geslagen, hetgeen zij met een ongelooflijk geduld dragen. Ondanks dit alles heb ik geen Jood gezien met een boos gezicht”. George Sands, zoon van de Aartsbisschop van York in ‘Reizen’.
• 1751. „Elk jaar komen er zo’n 4.000 personen en evenzoveel Joden, die uit alle hoeken van de wereld komen”. De Zweedse reiziger Haselquist in ‘Voyages and Travels in the Levant’.
• 1860. In dit jaar is de eerste Joodse Wijk buiten de muren van Jeruzalem gebouwd.
• 1889. „Dertigduizend van de 40.000 inwoners van Jeruzalem zijn Joden… momenteel komen de Joden bij honderden hierheen”. De Pittsburgh Dispatch, 15 Juli 1889.
• 1925. De Hebreeuwse Universiteit op Berg Scopus wordt geopend.
• 1967. De Arabieren worden in hun nieuwe oorlog tegen Israël ( De Zesdaagse Oorlog) verslagen. Jeruzalem wordt verenigd. De Tempelberg en de Westelijke Muur bevrijd.
Bron: Eliyahu Tal. ‘Whose Jerusalem’. Iternational Forum for aunited Jerusalem. Tel Aviv, 1944.
4. Israël’ Respect voor de Plaatsen van Eredienst van alle Religies
Met uitzondering van de periode 1948-1967 is Jeruzalem nooit een gedeelde stad geweest. Onder leiding van Glubb Pasha, een Engelsman die in werkelijkheid John Bagot heette, heeft het Jordaans Arabisch Legioen in 1948 Jeruzalem ingenomen. Zij hielden het gebied, dat nu bekend staat als Oost-Jeruzalem, inclusief de ommuurde Oude Stad, onder controle tot 1967. De Jordaniërs verdreven alle Joden uit het gebied en maakten de Oude Stad van Jeruzalem ‘judenrein’. Onder hun bewind is het volgende gebeurd:
• 58 Synagogen in de oude Joodse Wijk, waarvan er een paar eeuwen oud waren, zijn verwoest en ontheiligd. De Jordaniërs hebben sommige synagogen in stallen en kippenhokken veranderd.
• Het Jordaanse Arabische Legioen verontreinigde de 2500-jaar-oude Joodse begraafplaats op de vlakbij gelegen Olijfberg. Dwars door de oude begraafplaats werd een weg aangelegd om het Intercontinental Hotel met een autoweg te verbinden. Zij gebruikten daarbij de grafstenen van heilige rabbijnen als plaveisel of latrine.
• Ondanks een artikel in de Wapenstilstandsovereenkomst van 1949 tussen Israël en Jordanië, waarbij het Joden was toegestaan om hun heilige plaatsen te bezoeken, verboden de Jordaniërs de Joden de Westelijke Muur (Klaagmuur) of de oude Joodse begraafplaats op de Olijfberg te bezoeken. De Hebreeuwse Universiteit op de Berg Scopus en het Hadassah Ziekenhuis waren afgesneden van Israël en de gebouwen werden verwaarloosd.
• Ondanks de trieste lijst van gebrek aan respect voor gewijde Joodse heilige plaatsen, heeft de V.N. geen enkele resolutie aangenomen waarin dit werd veroordeeld. Vergelijk dit met de lange lijst van V.N. resoluties tegen Israël.
In tegenstelling hiermee is de omgang van Israël met alle heilige plaatsen in Jeruzalem en omgeving voorbeeldig te noemen. Voormalig president Jimmy Carter heeft gezegd dat Israël ‘zonder twijfel’ een veel beter werk heeft geleverd dan Jordanië bij het veilig stellen van de toegang tot de heilige plaatsen van de Stad.
5. De bevolking van Jeruzalem
Velen zijn zich niet bewust van het feit dat sinds omstreeks 1840 de Joden de meerderheid van de bevolking van Jeruzalem hebben gevormd.
Jaar Joden Moslims Christenen Totaal
1844 7.120 5.000 3.390 15.510
1876 12.000 7.560 5.470 25.030
1896 28.112 8.560 8.748 45.420
1922 33.971 13.411 4.699 52.081
1931 51.222 19.894 19.335 90.541
1948 100.000 40.000 25.000 165.000
1967 195.700 54.963 12.646 263.309
1987 340.000 121.000 14.000 475.000
1990 378.200 131.800 14.400 524.400
2000 530.400 204.100 14.700 758.300
(Bron: Bard,Mitchell G., ‘Myths and Facts: A Guide to the Arab-Israëli Conflict’ , American Israëli Cooperative Enterprise Inc. 2002.)
6. Conclusie:
De aanspraken van het Joodse volk op Jeruzalem als hun Eeuwige Stad hebben een stevig fundament en zijn zeer sterk. Geen volk heeft zulke sterke ‘claims’ als het Joodse volk. De Joodse aanspraak is de langste en ononderbroken ‘claim’. Jeruzalem is het ene, ongedeelde en enige geestelijke centrum van het judaïsme. In heel haar lange geschiedenis is Jeruzalem de hoofdstad van slechts één volk geweest, het Joodse volk. De laatste 160 jaar vormden Joden de meerderheid van de bevolking van Jeruzalem. En, wat zeer belangrijk is voor de internationale gemeenschap, Israël heeft verreweg de beste prestatie geleverd in het beschermen van de heilige plaatsen van elk godsdienst. In Jeruzalem worden de heilige plaatsen van alle religies met respect behandeld. Jeruzalem is de logische hoofdstad van de Staat Israël en alle mensen die voor de waarheid staan en ter goeder trouw zijn, zouden deze feiten moeten erkennen.
Bronnen:
Bard, Michell G., ‘Myths and Facts: A Guide to the Arab-Israël Conflict’, American Israëli Cooperative Enterprise Inc., 2002.
Ben Gad, Yitschak, ‘Politics, Lies and Videotape’, Shapolski Publishers, Inc. New York, 1991.
Cohen, Saul B., ‘Jerusalem: Bridging the Four Walls’, Herzyl Press, News York, 1977.
Gilbert, Martin: ‘Jerusalem in the Twentieth Century’, Chatto and Windus Ltd., London, 1996.
Tal, Eliyahu: ‘Whose Jerusalem’, International Forum for a United Jerusalem’, Tel Aviv, 1994
Feiten over Jeruzalem
De Joodse aanwezigheid door de eeuwen heen
Samenstelling en rechten ® : Het Israël Hasbara Comité (JHC)
[email protected]
1. Inleidende overweging
a. De band tussen het Joodse Volk en de Stad Jeruzalem is één van de best gedocumenteerde feiten in de wereldgeschiedenis. In Joodse traditionele bronnen wordt het woord ‘Jeruzalem’ meer dan 600 maal genoemd, in het Nieuwe Testament tenminste 140 maal, maar nooit in de Koran. Er staat in de Koran (17:7) een verwijzing naar de verwoesting van de Eerste en de Tweede Tempel, die in Jeruzalem stonden. In de Koran (34:10-13) is er ook een verwijzing naar Koning David en naar zijn zoon Salomo, die de Eerste Tempel in Jeruzalem bouwde. Maar de Koran, die ongeveer 1400 jaar oud is, noemt het woord ‘Jeruzalem’ niet expliciet. Dit is wel opmerkelijk als we bedenken dat het woord ‘Jeruzalem’ al zo’n 2000 jaar voor de geboorte van de Islam bestond.
b. Jeruzalem is ongeveer 3300 jaar geleden gesticht door Koning David op de voormalige stad van de Jebusieten
Jebus. Hij gaf die stad een nieuwe naam en een Joods karakter. Jeruzalem is sindsdien èn de politieke èn de geestelijke hoofdstad van het Joodse volk geweest. Het laatste, de geestelijke hoofdstad, zonder enige onderbreking in goede en in slechte tijden tot op de dag van heden.
c. Gedurende de afgelopen 3300 jaar is Jeruzalem nooit de hoofdstad geweest van enig ander volk. Ook niet van de Arabieren en de Moslims. Dit is een opmerkelijk feit, als we in aanmerking nemen dat de stad door zo veel verschillende volken is veroverd.
2. Citaten van enkele beroemde mensen over de band van het Joodse volk met Jeruzalem:
a. „Voor een Moslim” merkte de Britse schrijver Christopher Sykes op, „ is er een diepgaand verschil tussen Jeruzalem en Mekka of Medina. De laatste twee steden zijn heilige plaatsen met heiligdommen”. „Met uitzondering van de Rotskoepel”, merkte hij op, „heeft Jeruzalem geen enkele belangrijke betekenis voor de Islam”. (De Rotskoepel is gebouwd op de overblijfsels van de Eerste en de Tweede Joodse Tempels).
b. Sir Winston Churchill, voormalig premier van Engeland, tot de diplomaat Evelyn Shuckburgh in 1955: „U zou Jeruzalem in Joods bezit moeten geven; zij waren het die het beroemd hebben gemaakt.”
c. Sari Nusseibah, de vertegenwoordiger van de P.A. (Palestijnse Autoriteit) in Jeruzalem: „Ik zou blind zijn als ik de Joodse band met Jeruzalem zou ontkennen”.
(Bron: Bard, Mitchell G.: ‛Myths and Facts: A Guide to the Arab-Israëli Conflict’, American Israëli Cooperative Enterprise Inc. 2002.)
3. Enige historische bronnen over de Joodse aanwezigheid in Jeruzalem van 705 tot 1967
• 705. „Vanaf de tijd van Kalief Abd-el-Malik (d.705) en daarna waren er Joden onder degenen die de muren van de Rotskoepel bewaakten. Als tegenprestatie kregen zij vrijstelling van de belasting die aan alle niet-Moslims was opgelegd. De Joden waren tewerk gesteld bij het schoonmaken van het gebied van de Haram van afval”. Mujir al-din in zijn ‛Geschiedenis van Jeruzalem en Hebron’.
• 863. „Dit is het veronderstelde jaar van de verhuizing van Yeshivat Eretz Israël van Tiberias naar Jeruzalem, waar het de centrale religieuze autoriteit voor de hele streek werd. De laatste van de Ga’ons (Wijzen) van Jeruzalem was Evyatar Ben Eliyahu Hacohen (1112)”. Nathan Schur in ‘Geschiedenis van Jeruzalem’.
• 1167. „Tweehonderd van die Joden wonen in een hoek van de stad, onder de Davidstoren”. Benjamin van Tudela in zijn beroemde ‘Reizen’.
• 1395. „De Joden in de Heilige Stad wonen in hun eigen speciale woonwijken”. Reiziger Ogier D’Anglure in ‘Le Saint Voyage de Jerusalem’.
• 1499. „Onder de zeer vele Joden in Jeruzalem trof ik er een aantal aan uit Lombardije, drie uit Duitsland en twee monniken die tot het Joodse geloof waren overgegaan”. Arnold von Harff’s reisverhaal: ‘Die Pilgerfahrt 1’.
• 1546/47. „Veel Joden wonen in Jeruzalem en er is een speciale Jodenstraat”. Ulrich Prefat van Slovinië in zijn kroniek.
• 1611. „En in dit Land wonen zij (de Joden) als vreemdelingen… blootgesteld aan onderdrukking en ontbering, worden zij veracht en geslagen, hetgeen zij met een ongelooflijk geduld dragen. Ondanks dit alles heb ik geen Jood gezien met een boos gezicht”. George Sands, zoon van de Aartsbisschop van York in ‘Reizen’.
• 1751. „Elk jaar komen er zo’n 4.000 personen en evenzoveel Joden, die uit alle hoeken van de wereld komen”. De Zweedse reiziger Haselquist in ‘Voyages and Travels in the Levant’.
• 1860. In dit jaar is de eerste Joodse Wijk buiten de muren van Jeruzalem gebouwd.
• 1889. „Dertigduizend van de 40.000 inwoners van Jeruzalem zijn Joden… momenteel komen de Joden bij honderden hierheen”. De Pittsburgh Dispatch, 15 Juli 1889.
• 1925. De Hebreeuwse Universiteit op Berg Scopus wordt geopend.
• 1967. De Arabieren worden in hun nieuwe oorlog tegen Israël ( De Zesdaagse Oorlog) verslagen. Jeruzalem wordt verenigd. De Tempelberg en de Westelijke Muur bevrijd.
Bron: Eliyahu Tal. ‘Whose Jerusalem’. Iternational Forum for aunited Jerusalem. Tel Aviv, 1944.
4. Israël’ Respect voor de Plaatsen van Eredienst van alle Religies
Met uitzondering van de periode 1948-1967 is Jeruzalem nooit een gedeelde stad geweest. Onder leiding van Glubb Pasha, een Engelsman die in werkelijkheid John Bagot heette, heeft het Jordaans Arabisch Legioen in 1948 Jeruzalem ingenomen. Zij hielden het gebied, dat nu bekend staat als Oost-Jeruzalem, inclusief de ommuurde Oude Stad, onder controle tot 1967. De Jordaniërs verdreven alle Joden uit het gebied en maakten de Oude Stad van Jeruzalem ‘judenrein’. Onder hun bewind is het volgende gebeurd:
• 58 Synagogen in de oude Joodse Wijk, waarvan er een paar eeuwen oud waren, zijn verwoest en ontheiligd. De Jordaniërs hebben sommige synagogen in stallen en kippenhokken veranderd.
• Het Jordaanse Arabische Legioen verontreinigde de 2500-jaar-oude Joodse begraafplaats op de vlakbij gelegen Olijfberg. Dwars door de oude begraafplaats werd een weg aangelegd om het Intercontinental Hotel met een autoweg te verbinden. Zij gebruikten daarbij de grafstenen van heilige rabbijnen als plaveisel of latrine.
• Ondanks een artikel in de Wapenstilstandsovereenkomst van 1949 tussen Israël en Jordanië, waarbij het Joden was toegestaan om hun heilige plaatsen te bezoeken, verboden de Jordaniërs de Joden de Westelijke Muur (Klaagmuur) of de oude Joodse begraafplaats op de Olijfberg te bezoeken. De Hebreeuwse Universiteit op de Berg Scopus en het Hadassah Ziekenhuis waren afgesneden van Israël en de gebouwen werden verwaarloosd.
• Ondanks de trieste lijst van gebrek aan respect voor gewijde Joodse heilige plaatsen, heeft de V.N. geen enkele resolutie aangenomen waarin dit werd veroordeeld. Vergelijk dit met de lange lijst van V.N. resoluties tegen Israël.
In tegenstelling hiermee is de omgang van Israël met alle heilige plaatsen in Jeruzalem en omgeving voorbeeldig te noemen. Voormalig president Jimmy Carter heeft gezegd dat Israël ‘zonder twijfel’ een veel beter werk heeft geleverd dan Jordanië bij het veilig stellen van de toegang tot de heilige plaatsen van de Stad.
5. De bevolking van Jeruzalem
Velen zijn zich niet bewust van het feit dat sinds omstreeks 1840 de Joden de meerderheid van de bevolking van Jeruzalem hebben gevormd.
Jaar Joden Moslims Christenen Totaal
1844 7.120 5.000 3.390 15.510
1876 12.000 7.560 5.470 25.030
1896 28.112 8.560 8.748 45.420
1922 33.971 13.411 4.699 52.081
1931 51.222 19.894 19.335 90.541
1948 100.000 40.000 25.000 165.000
1967 195.700 54.963 12.646 263.309
1987 340.000 121.000 14.000 475.000
1990 378.200 131.800 14.400 524.400
2000 530.400 204.100 14.700 758.300
(Bron: Bard,Mitchell G., ‘Myths and Facts: A Guide to the Arab-Israëli Conflict’ , American Israëli Cooperative Enterprise Inc. 2002.)
6. Conclusie:
De aanspraken van het Joodse volk op Jeruzalem als hun Eeuwige Stad hebben een stevig fundament en zijn zeer sterk. Geen volk heeft zulke sterke ‘claims’ als het Joodse volk. De Joodse aanspraak is de langste en ononderbroken ‘claim’. Jeruzalem is het ene, ongedeelde en enige geestelijke centrum van het judaïsme. In heel haar lange geschiedenis is Jeruzalem de hoofdstad van slechts één volk geweest, het Joodse volk. De laatste 160 jaar vormden Joden de meerderheid van de bevolking van Jeruzalem. En, wat zeer belangrijk is voor de internationale gemeenschap, Israël heeft verreweg de beste prestatie geleverd in het beschermen van de heilige plaatsen van elk godsdienst. In Jeruzalem worden de heilige plaatsen van alle religies met respect behandeld. Jeruzalem is de logische hoofdstad van de Staat Israël en alle mensen die voor de waarheid staan en ter goeder trouw zijn, zouden deze feiten moeten erkennen.
Bronnen:
Bard, Michell G., ‘Myths and Facts: A Guide to the Arab-Israël Conflict’, American Israëli Cooperative Enterprise Inc., 2002.
Ben Gad, Yitschak, ‘Politics, Lies and Videotape’, Shapolski Publishers, Inc. New York, 1991.
Cohen, Saul B., ‘Jerusalem: Bridging the Four Walls’, Herzyl Press, News York, 1977.
Gilbert, Martin: ‘Jerusalem in the Twentieth Century’, Chatto and Windus Ltd., London, 1996.
Tal, Eliyahu: ‘Whose Jerusalem’, International Forum for a United Jerusalem’, Tel Aviv, 1994