PDA

Bekijk Volledige Versie : Marokkanen uit hun dak met Jezus



Idrissi_1
20-06-03, 01:48
Marokkanen uit hun dak met Jezus
de Volkskrant, Kunst & Cultuur, 16 juni 2003
Recensie
Van onze medewerker Ton Maas

Festival Musiques Sacrès du Monde. 6 tot en met 14 juni, Fès, Marokko.
'Bij de platenmaatschappij zeiden ze dat ik een grote begeleidingsgroep nodig had met veel slagwerk, omdat er anders niet veel mensen naar mijn muziek zouden luisteren. Ze zeiden dat de mensen zich tegenwoordig niet meer kunnen concentreren.' Het is een compliment voor de aanwezigen bij dit a-capellaconcert van zangeres Yungchen Lhamo. Zij hebben net enkele uren gereisd vanuit het Marokkaanse Fès om in de brandende zon te luisteren naar haar solo-optreden tussen de afgelegen ruïnes van de Romeinse nederzetting Volubilis.

Het pakt anders uit. Als na een half uur de hemel aardedonker begint te kleuren, vormt dat in eerste instantie een dramatisch decor voor de indringende Tibetaanse gezangen. Maar zodra de eerste dikke druppels vallen, blijken schuilplekken even schaars als schaduw. In van het plots losbarstende noodweer bewaart Lhamo haar kalmte. Ze begint haar laatste nummer terwijl de inderhaast over haar heen geplaatste tent met man en macht aan de grond moet worden gehouden.

De negende editie van het jaarlijkse festival in de oude Marokkaanse koningsstad Fès bracht dit keer niet alleen muziek uit de drie grote monotheïstische tradities van Islam, Christendom en Jodendom, maar richtte zich voor het eerst ook nadrukkelijk daarbuiten. Zo werd het achtdaagse evenement geopend met een niet-religieus oratorium van voormalig Joegoslaaf Goran Bregovic, getiteld Reconciliation. Ook de kersverse Braziliaanse minister van Cultuur, popmuzikant Gilberto Gil, was aanwezig met de spirituele muziek van zijn jeugd, de condomble uit de noordelijke deelstaat Bahia, die net als de Haïtiaanse voodoo is afgeleid van de oude religie van de Yoruba's uit het huidige Nigeria.

Een belangrijke attractie van het festival zijn de feeërieke locaties. Zo vinden de middagconcerten plaats in de lommerrijke binnentuin van het Musée Batha, vlak buiten de medina. Het optreden daar van Ilyas Malayev, een groep joodse muzikanten uit Oezbekistan die de verloren gewaande traditie uit Bukhara levend houdt, maakte diepe indruk. Zanger Ezro Malakov bleek zich moeiteloos te kunnen meten met de allergrootsten, zoals Alim Qasimov en Nusrat Fateh Ali Khan.

Een kilometer verderop ligt de Bab Makina, ooit het domein van de instrumentmakers. Dit oude poortgebouw biedt met gemak plaatsbiedt aan vijfduizend toeschouwers. Hier vond dagelijks het avondprogramma plaats, dat naast de onvermijdelijke pan-Arabische bombast (van regionale megasterren als Abdelhadi Belkhayat) veel bijzonders omvatte. Zoals een optreden van de Iraanse zanger Mohamad Reza Shajarian en de oude, blinde Egyptische sheikh Mohamed Tarouat, zeg maar de Ray Charles van het Midden-Oosten.

Gewoontegetrouw werd het festival afgesloten met een gospelconcert, dit keer van the Anointed Jackson Sisters uit North Carolina. Als geen ander belichaamden de zeven lijvige zusters het motto van Fès: 'de mon âme â ton âme' (van mijn ziel naar de jouwe). Het valt niet mee om de vonk van het geloof te doen overslaan op andersdenkenden, maar het jubelend scanderen van de naam van hun verlosser ontmoette louter instemmend handgeklap. 'Wave your hands for Jesus' klonk het uit de inmiddels rauwe kelen van de zusters en duizenden Marokkaanse handen gingen zonder aarzelen de lucht in.

Copyright: Maas, Ton

taouanza
20-06-03, 08:13
Geplaatst door Idrissi_1
Marokkanen uit hun dak met Jezus
de Volkskrant, Kunst & Cultuur, 16 juni 2003
Recensie
Van onze medewerker Ton Maas

Festival Musiques Sacrès du Monde. 6 tot en met 14 juni, Fès, Marokko.
'Bij de platenmaatschappij zeiden ze dat ik een grote begeleidingsgroep nodig had met veel slagwerk, omdat er anders niet veel mensen naar mijn muziek zouden luisteren. Ze zeiden dat de mensen zich tegenwoordig niet meer kunnen concentreren.' Het is een compliment voor de aanwezigen bij dit a-capellaconcert van zangeres Yungchen Lhamo. Zij hebben net enkele uren gereisd vanuit het Marokkaanse Fès om in de brandende zon te luisteren naar haar solo-optreden tussen de afgelegen ruïnes van de Romeinse nederzetting Volubilis.

Het pakt anders uit. Als na een half uur de hemel aardedonker begint te kleuren, vormt dat in eerste instantie een dramatisch decor voor de indringende Tibetaanse gezangen. Maar zodra de eerste dikke druppels vallen, blijken schuilplekken even schaars als schaduw. In van het plots losbarstende noodweer bewaart Lhamo haar kalmte. Ze begint haar laatste nummer terwijl de inderhaast over haar heen geplaatste tent met man en macht aan de grond moet worden gehouden.

De negende editie van het jaarlijkse festival in de oude Marokkaanse koningsstad Fès bracht dit keer niet alleen muziek uit de drie grote monotheïstische tradities van Islam, Christendom en Jodendom, maar richtte zich voor het eerst ook nadrukkelijk daarbuiten. Zo werd het achtdaagse evenement geopend met een niet-religieus oratorium van voormalig Joegoslaaf Goran Bregovic, getiteld Reconciliation. Ook de kersverse Braziliaanse minister van Cultuur, popmuzikant Gilberto Gil, was aanwezig met de spirituele muziek van zijn jeugd, de condomble uit de noordelijke deelstaat Bahia, die net als de Haïtiaanse voodoo is afgeleid van de oude religie van de Yoruba's uit het huidige Nigeria.

Een belangrijke attractie van het festival zijn de feeërieke locaties. Zo vinden de middagconcerten plaats in de lommerrijke binnentuin van het Musée Batha, vlak buiten de medina. Het optreden daar van Ilyas Malayev, een groep joodse muzikanten uit Oezbekistan die de verloren gewaande traditie uit Bukhara levend houdt, maakte diepe indruk. Zanger Ezro Malakov bleek zich moeiteloos te kunnen meten met de allergrootsten, zoals Alim Qasimov en Nusrat Fateh Ali Khan.

Een kilometer verderop ligt de Bab Makina, ooit het domein van de instrumentmakers. Dit oude poortgebouw biedt met gemak plaatsbiedt aan vijfduizend toeschouwers. Hier vond dagelijks het avondprogramma plaats, dat naast de onvermijdelijke pan-Arabische bombast (van regionale megasterren als Abdelhadi Belkhayat) veel bijzonders omvatte. Zoals een optreden van de Iraanse zanger Mohamad Reza Shajarian en de oude, blinde Egyptische sheikh Mohamed Tarouat, zeg maar de Ray Charles van het Midden-Oosten.

Gewoontegetrouw werd het festival afgesloten met een gospelconcert, dit keer van the Anointed Jackson Sisters uit North Carolina. Als geen ander belichaamden de zeven lijvige zusters het motto van Fès: 'de mon âme â ton âme' (van mijn ziel naar de jouwe). Het valt niet mee om de vonk van het geloof te doen overslaan op andersdenkenden, maar het jubelend scanderen van de naam van hun verlosser ontmoette louter instemmend handgeklap. 'Wave your hands for Jesus' klonk het uit de inmiddels rauwe kelen van de zusters en duizenden Marokkaanse handen gingen zonder aarzelen de lucht in.

Copyright: Maas, Ton



wat een cultuurbarbaren die marokkanen, kijken nooit verder dan hun neus lang is! :mad: