PDA

Bekijk Volledige Versie : Nederlands-Vlaamse samenwerking



Marsipulami
20-06-03, 10:21
Een schoolvoorbeeld

J.L. Heldring

Op 31 mei liet Kamervoorzitter Herman De Croo zich in deze krant enkele uitspraken ontvallen over Nederland en de Nederlanders die onze lezers niet onverschillig lieten (brieven in DS van 2 en 8 juni). In Nederland zelf werden zijn ongezouten woorden opgepikt door NRC-columnist J.L. Heldring, die er algemener beschouwingen aan vastknoopt.

Een paar jaar geleden liet de voorzitter van de Vlaamse Christelijke Volkspartij Marc Van Peel -- niet de eerste de beste dus -- zich voor de televisie ontvallen dat, als hij naar een onbewoond eiland zou worden verbannen, hij nog liever een Marokkaan dan een Nederlander als lotgenoot zou meenemen. Later zei hij dat hij dit voor de grap had gezegd. Natuurlijk, maar een politicus debiteert zo'n grap niet als hij niet denkt dat zij goed bij zijn kiezers zou vallen.

Nu heeft onlangs de Vlaming Herman De Croo, voorzitter van de Belgische Kamer van Volksvertegenwoordigers -- een nog hogere autoriteit dus -- zich in soortgelijke zin over Nederland uitgelaten. Wat vond hij van een staatkundige vereniging van Vlaanderen en Nederland, werd hem gevraagd. Dit was zijn antwoord (ontleend aan De Standaard van 31 mei):

,,Nu, ik heb wel wat afstandelijke bewondering voor de calvinistische vingerwijzerij en hun koopmansgeest. En ik heb ook wel wat vrienden in Nederland. Maar ermee samenleven, bespaar me dat. Die valse nederigheid, die vermeende efficiëntie, die verbale truut [volgens Van Dale: flauwekul] die je over je hoofd krijgt, dat mag je Vlaanderen niet aandoen. Ik heb niet veel zin in mentale kolonisatie. En dan nog die hypocrisie. Intussen is toch gebleken dat België een betere regeling heeft voor de opslag van vuurwerk en dat we drie keer meer bedden in brandwondencentra hebben.

Ik heb trouwens nog niet veel gemerkt van die Nederlandse pogingen om Vlaanderen op te vrijen. We mogen nog geen specieaarde uit de Schelde baggeren of ze maken al moeilijkheden. De IJzeren Rijn, die het goederenvervoer van Antwerpen naar Duitsland mogelijk moet maken, mag er niet komen, omdat er, ochot, wat vogels en mollen in de weg liggen. We zijn concurrenten, niet meer dan dat.''

Daarna geeft de Kamervoorzitter nog uiting aan enkele gevoelens die aan het Belgische annexionisme van na de Eerste Wereldoorlog doen denken -- zo zou hij er niets op tegen hebben als Nederland Zeeuws-Vlaanderen en stukken van Zuid-Brabant en Limburg aan Vlaanderen zou afstaan -- maar laten we ons voorlopig houden aan zijn anti-Nederlandse oprispingen, die, al zijn ze ondiplomatiek, uit het hart lijken te komen en ongetwijfeld weerklank vinden in eigen achterban.

Niet alles wat De Croo over Nederland zegt, is onzin. Ook in de Nederlandse pers worden de valse nederigheid, de vermeende efficiëntie, de verbale ,,truut'' en de hypocrisie vaak genoeg aan de kaak gesteld. Maar interessanter dan het waarheidsgehalte van De Croo's tirade is de constatering dat er blijkbaar niet veel liefde bestaat tussen twee buurvolken, die bovendien nog dezelfde taal spreken.

Dat wil zeggen: van Nederlanders, die overigens bekendstaan om de lompe wijze waarop ze de waarheid (hun waarheid) zeggen, is zelden zulke onverbloemde kritiek op Vlaanderen te horen, zeker niet van partij- en Kamervoorzitters. Dat moet ons overigens niet als verdienste aangerekend worden; het kan ook onverschilligheid zijn.

Tweede opmerking: een gemeenschappelijke taal kan vaak eerder aanleiding geven tot misverstanden dan tot groter begrip. Bekend is het woord van George Bernard Shaw over Engeland en Amerika: ,,twee volken gescheiden door één taal''. Het is natuurlijk een boutade, maar een boutade die de waarheid verbergt dat één taal nog niet één cultuur betekent. De Croo's bezwaren gelden dan ook niet Nederlands taal, maar zijn cultuur (als geheel van normen, waarden en omgangsvormen).

Zo gezien, zou het inderdaad een ramp worden als Nederland en Vlaanderen ooit een staatkundige eenheid zouden gaan vormen, want zo'n eenheid, wil zij niet op een mislukking uitlopen, vooronderstelt een veel grotere eenheid in politieke zeden, fatsoensnormen, omgangsvormen, houding van de burger tegenover de overheid, ja zelfs eetgewoonten dan Nederland en Vlaanderen nu hebben.

Wat dat betreft, is, ondanks alle onderlinge verschillen en geschillen, de overeenkomst tussen Vlamingen en Walen groter dan die tussen Vlamingen en Nederlanders. Twee volken maken niet bijna twee eeuwen deel uit van eenzelfde staatkundige eenheid zonder dat zij op den duur trekken gemeen krijgen. In die zin kan De Croo's opmerking dat hij in geval van een Nederlands-Vlaamse staatkundige eenheid naar Wallonië zou verhuizen, als meer dan een ietwat provocerende uitlating beschouwd worden.

Maar gelukkig bepleit vrijwel niemand aan weerszijden van de grens zo'n eenheid. Dat hoeft evenwel een Nederlands-Vlaamse samenwerking die niet onder eenheidsdwang staat, niet te verhinderen. Daar valt zelfs veel voor te zeggen -- vooral omdat Nederland en Vlaanderen wél gemeenschappelijke belangen te verdedigen hebben tegen derden.

Dit gevoel schijnt ook, althans volgens de verslagen in de pers, geheerst te hebben op de bijeenkomst van het Nederlandse en Vlaamse bedrijfsleven die in Den Haag over de Rijn-Scheldedelta is gehouden, waarin de Nederlandse deelnemers voor verdere uitdieping van de Westerschelde, een vurige wens van Vlaanderen, leken te voelen (de IJzeren Rijn stond in die bijeenkomst niet ter discussie).

Maar voordat ook deze bijeenkomst een plaats krijgt in de rij van de vele euforische Vlaams-Nederlandse bijeenkomsten die geen gevolg kregen, is het nuttig ook een wat sceptischer geluid te laten horen. Dat kwam van drs. G. De Monie van de Antwerpse Policy Research Corporation. Hij zag niet veel in een samenwerking tussen Nederlandse en Vlaamse havens, en al helemaal niets in één beheersvorm, die wel bepleit werd. ,,Zoiets is op nationaal niveau niet eens voor elkaar te krijgen'', zei hij. ,,Zo'n samenwerking zal de tegenstellingen alleen maar duidelijker maken.''

Als we echter -- los van alle pessimisme of optimisme -- de Vlaams-Nederlandse verhouding niet beoordelen naar haar intrinsieke merites, maar als schoolvoorbeeld voor de verhouding tussen alle Europese volken, waartussen nog wel grotere culturele verschillen bestaan, dan houdt zij de les in dat die verhouding misschien meer gediend is van samenwerking dan van staatkundige eenheid. Als Nederlanders en Vlamingen dit soort eenheid al niet kunnen, ja niet willen bereiken, wat kunnen we dan van de andere Europese volken verwachten?

(De auteur is de gewezen hoofdredacteur van NRC Handelsblad en publiceert er nog wekelijks een column.)



©Copyright De Standaard

Maarten
21-06-03, 09:05
Zal ik dan toch maar even reageren Mars, voor dit topic als schoolvoorbeeld van non-samenwerking langzaam afdrijft in de Hades van de archieven van maroc.nl?

Deal..
Zeeuwsvlaanderen? OK! Maar zoals gesteld, ínclusief Balkenende, en Heldring komt 'm brengen, en ook die wordt meteen verplicht Belg, tot de dood er op volgt.
En wat we dan terugwillen, dat zijn halfjaarlijkse verklaringen over iets dat wél deugt aan Nederland. En doe Goedele maar...

Simon
21-06-03, 10:15
Een dorpsmentaliteit is Vlaanderen niet vreemd. Kijkend naar de verschillen met de buren maakt men zich druk omzoiets als taalverscil met de walen en de nederlanders zouden vermeend efficiënt zijn. Een volk dat er 8 jaar over doet een kinderverkrachter voor het gerecht te brengen heeft zeker recht van spreken. Kijk wij hebben in dit kikkerland al zeer uiteenlopende mentaliteits- en cultuur-verschillen tussen onze stugge noorderlingen en barokke zuiderlingen en ik zwijg nog maar over de oosterlingen en de westerlingen. Maar om deze verschillen zo uit te meten daar moet je een dorpsmentaliteit voor hebben.

Simon

Marsipulami
21-06-03, 10:49
Geplaatst door Simon
Een dorpsmentaliteit is Vlaanderen niet vreemd. Kijkend naar de verschillen met de buren maakt men zich druk omzoiets als taalverscil met de walen en de nederlanders zouden vermeend efficiënt zijn. Een volk dat er 8 jaar over doet een kinderverkrachter voor het gerecht te brengen heeft zeker recht van spreken. Kijk wij hebben in dit kikkerland al zeer uiteenlopende mentaliteits- en cultuur-verschillen tussen onze stugge noorderlingen en barokke zuiderlingen en ik zwijg nog maar over de oosterlingen en de westerlingen. Maar om deze verschillen zo uit te meten daar moet je een dorpsmentaliteit voor hebben.

Simon

He ho, vergeet niet dat de auteur van dat stukje een Hollander is :vingers:

Marsipulami
21-06-03, 10:53
Geplaatst door Maarten
Zal ik dan toch maar even reageren Mars, voor dit topic als schoolvoorbeeld van non-samenwerking langzaam afdrijft in de Hades van de archieven van maroc.nl?

Deal..
Zeeuwsvlaanderen? OK! Maar zoals gesteld, ínclusief Balkenende, en Heldring komt 'm brengen, en ook die wordt meteen verplicht Belg, tot de dood er op volgt.
En wat we dan terugwillen, dat zijn halfjaarlijkse verklaringen over iets dat wél deugt aan Nederland. En doe Goedele maar...

Die hypocriete rechtse knikker Balken-ellende hou je maar daar. Stuur die maar als zendeling van de evangelische kerk naar Pakistan of zo als je er van af wil zijn.

Simon
21-06-03, 11:15
Geplaatst door Marsipulami
He ho, vergeet niet dat de auteur van dat stukje een Hollander is :vingers:

ja maar hij haalt de Croo en van Peel aan!

Maarten
21-06-03, 15:09
Geplaatst door Simon
Een volk dat er 8 jaar over doet een kinderverkrachter voor het gerecht te brengen heeft zeker recht van spreken.

Bedoel je, zoals het de hollanders niet lukt om zonder permanent gedonder een spoorlijntje aan te leggen door de Betuwe,
of omgekeerd, de rotzooi er over aan te tonen?

Of die na 8 jaar nog steeds parlementaire debatten moeten houden over een enkele militaire beslissing ergens in Joegoslavie??

Of die na tientallen jaren van- en tonnen vol info over Republikeinse politiek, nog steeds vinden dat ze in alles Bush achterna moeten rennen?

Ja, Belgie lijkt me dorpser. Heeft ook z'n voordelen.