Marsipulami
07-07-03, 18:51
Naakte klachten
Vergeet de brandende barricaden en de Molotov-cocktails. Een steeds groeiend aantal van de armste Mexicanen gelooft dat strippen de efficiëntste manier is om de aandacht te vestigen op grote problemen.
De grote blikvanger in deze trend is een groep boeren uit Veracruz die zich de ,,Beweging van de 400 dorpen'' noemt. Sommigen lopen trots rond met ronde buiken, anderen kunnen niet verbergen dat hun vel los over de ribben hangt, en maar enkelen pronken met een atletisch lichaam. Allen samen bezetten ze de hoofdstad deze zomer maar liefst drie weken.
Hun aanspraken op land en beschuldigingen van repressie moeten gezien worden tegen de achtergrond van een land met honderd miljoen inwoners, en een context van sudderende kwellingen. Meer dan de helft van de bevolking leeft in armoede en een cinema-ticket kost meer dan het gemiddelde dagloon.
Maar waarom demonstreren deze mensen niet gewoon, met borden en kreten, met hongerstakingen en sit-ins? Waarom brengen ze gewoon niet iedereen op de been om het leven in de metropolis tot stilstand te brengen?
Tot nu toe hielden de betogers hun ondergoed meestal aan, maar sinds kort zijn ze overgeschakeld op schoenen en hoeden. ,,Plezierig vinden we het niet'', zegt de 41-jarige Marco Cortes. ,,Maar we hebben geen keus.''
De eerste keer dat de techniek gebruikt werd, dateert al van in 1985, toen ontslagen mijnwerkers de straat optrokken met enkel hun hoeden, boots en riemen op hun lichaam.
De aanpak sluimerde daarna enkele jaren, tot de boeren in Veracruz drie jaar geleden de techniek opvisten. Ze kregen al gauw steun van een kleine, maar groeiende groep ontevreden activisten die variëren van arbeiders uit de oliesector tot straatverkopers.
,,Strippen'', zeggen ze, ,,drukt hun wanhoop uit. Het onderstreept hun vastbeslotenheid en toont de hele wereld dat ze niets te winnen of te verliezen hebben.''
Exhibitionisme als protest is niet eens nieuw. Denken we aan Lady Godiva die in het feodale Engeland naakt op een paard door de stad reed om haar echtgenoot te dwingen geen nieuwe belastingen te heffen. En in Spanje plegen activisten zichzelf woedend te ontbloten om te protesteren tegen jagers. Om nog te zwijgen van anti-globalisten die hun kleren uitdoen om de armoede van de wereld te illustreren.
Critici menen dat het naakte protest niets oplevert. Het zijn krachtige beelden, maar alles blijft binnen de grenzen van het traditionele, ludieke protest. Niemand zal gefusilleerd worden omdat hij naakt op straat staat, en dus helpt het niet.
Het is niet de taal van een revolutie, maar veeleer een strategie, geven de arbeiders van Veracruz toe. Maar het werkt geweldig goed, zeker wanneer de naakte demonstranten ook nog eens maskers dragen van president Carlos Salinas. De autoriteiten zitten bijzonder verveeld met de opvallende tactiek en zijn dan maar beginnen te onderhandelen over de eisen om landbezit. En hopelijk is dat maar een begin: er moet immers werk gemaakt worden van het vervolgen van overheidspersoneel.
Op het einde van een recente betoging had een rotonde in het hartje van Mexico Stad het aanschijn van een enorme vleesmassa. Auto's toeterden, kinderen grinnikten, enkele volwassenen waren diep geschokt en velen lachten, tot een lichaamloze stem uitriep: ,,Oké, kameraden, en nu weer aankleden!''
Zo gezegd, zo gedaan. En de boeren uit Veracruz versmolten in de algemene drukte van de Mexicaanse hoofdstad.
07/07/2003
©Copyright De Standaard
Vergeet de brandende barricaden en de Molotov-cocktails. Een steeds groeiend aantal van de armste Mexicanen gelooft dat strippen de efficiëntste manier is om de aandacht te vestigen op grote problemen.
De grote blikvanger in deze trend is een groep boeren uit Veracruz die zich de ,,Beweging van de 400 dorpen'' noemt. Sommigen lopen trots rond met ronde buiken, anderen kunnen niet verbergen dat hun vel los over de ribben hangt, en maar enkelen pronken met een atletisch lichaam. Allen samen bezetten ze de hoofdstad deze zomer maar liefst drie weken.
Hun aanspraken op land en beschuldigingen van repressie moeten gezien worden tegen de achtergrond van een land met honderd miljoen inwoners, en een context van sudderende kwellingen. Meer dan de helft van de bevolking leeft in armoede en een cinema-ticket kost meer dan het gemiddelde dagloon.
Maar waarom demonstreren deze mensen niet gewoon, met borden en kreten, met hongerstakingen en sit-ins? Waarom brengen ze gewoon niet iedereen op de been om het leven in de metropolis tot stilstand te brengen?
Tot nu toe hielden de betogers hun ondergoed meestal aan, maar sinds kort zijn ze overgeschakeld op schoenen en hoeden. ,,Plezierig vinden we het niet'', zegt de 41-jarige Marco Cortes. ,,Maar we hebben geen keus.''
De eerste keer dat de techniek gebruikt werd, dateert al van in 1985, toen ontslagen mijnwerkers de straat optrokken met enkel hun hoeden, boots en riemen op hun lichaam.
De aanpak sluimerde daarna enkele jaren, tot de boeren in Veracruz drie jaar geleden de techniek opvisten. Ze kregen al gauw steun van een kleine, maar groeiende groep ontevreden activisten die variëren van arbeiders uit de oliesector tot straatverkopers.
,,Strippen'', zeggen ze, ,,drukt hun wanhoop uit. Het onderstreept hun vastbeslotenheid en toont de hele wereld dat ze niets te winnen of te verliezen hebben.''
Exhibitionisme als protest is niet eens nieuw. Denken we aan Lady Godiva die in het feodale Engeland naakt op een paard door de stad reed om haar echtgenoot te dwingen geen nieuwe belastingen te heffen. En in Spanje plegen activisten zichzelf woedend te ontbloten om te protesteren tegen jagers. Om nog te zwijgen van anti-globalisten die hun kleren uitdoen om de armoede van de wereld te illustreren.
Critici menen dat het naakte protest niets oplevert. Het zijn krachtige beelden, maar alles blijft binnen de grenzen van het traditionele, ludieke protest. Niemand zal gefusilleerd worden omdat hij naakt op straat staat, en dus helpt het niet.
Het is niet de taal van een revolutie, maar veeleer een strategie, geven de arbeiders van Veracruz toe. Maar het werkt geweldig goed, zeker wanneer de naakte demonstranten ook nog eens maskers dragen van president Carlos Salinas. De autoriteiten zitten bijzonder verveeld met de opvallende tactiek en zijn dan maar beginnen te onderhandelen over de eisen om landbezit. En hopelijk is dat maar een begin: er moet immers werk gemaakt worden van het vervolgen van overheidspersoneel.
Op het einde van een recente betoging had een rotonde in het hartje van Mexico Stad het aanschijn van een enorme vleesmassa. Auto's toeterden, kinderen grinnikten, enkele volwassenen waren diep geschokt en velen lachten, tot een lichaamloze stem uitriep: ,,Oké, kameraden, en nu weer aankleden!''
Zo gezegd, zo gedaan. En de boeren uit Veracruz versmolten in de algemene drukte van de Mexicaanse hoofdstad.
07/07/2003
©Copyright De Standaard