Marsipulami
11-07-03, 22:05
De islamitische en nationale ideologie van de AEL
Aan de moslims en de Arabieren
In deze brief verheldert de AEL haar visie op identiteit, nationalisme en
islam; en het islamitische karakter van de beweging. Bovendien geeft de AEL
aan welk inhoud islamitische politiek voor haar heeft.
Identiteit
De AEL neemt als vertrekpunt dat de identiteit van de mens een complex gegeven
is. Identiteit wordt bepaald door zaken als individuele persoonlijkheid,
geslacht en familie. Daarnaast is van belang de groep waartoe de mens behoort.
Er kunnen drie cirkels worden onderscheiden:
- godsdienst
- natie
- locatie
Een mens is in de eerste plaats bepaald door zijn overtuigingen; in de tweede
plaats tot het volk waartoe hij of zij behoort. En tot slot is van invloed de
plaats waaraan men om een of ander reden aan gehecht is, omdat men daar
geboren of opgegroeid is of woont. De eerste cirkel is de belangrijkste. Dit
betekent niet dat de andere geen betekenis hebben of mogen hebben. Als het
gaat om de primaire doelgroep van de AEL, dan zijn wij moslims en Arabieren,
uit diverse regio's en plaatsen afkomstig.
Islam en naties
"O mensen, Wij hebben jullie geschapen uit een man en vrouw en Wij hebben
jullie tot volkeren en stammen gemaakt opdat jullie elkaar zouden kennen. De
voortreffelijkste onder jullie is bij God de godvrezendste. God is wetend en
welingelicht. (49:13)
Uit deze aya blijkt de Allah (swt) zelf stammen en volkeren heeft gemaakt en
het bestaan daarvan dus een natuurlijk en een goed verschijnsel is.
Een stam is een groep bloedverwanten.
Een volk (natie) is een groep mensen die door gemeenschappelijke banden van
taal, godsdienst, cultuur, bloed en gedeelde geschiedenis zich met elkaar
verbonden voelen en als zodanig herkenbaar zijn.
Allah (swt) heeft ons niet alleen als moslims geschapen, maar ook als man of
vrouw en als deel van een bepaalde stam of volk. Hieruit blijkt dat identiteit
een veelzijdige zaak is: mensen hebben geen monolithische identiteit, maar een
meervoudige identiteit. Deze identiteiten zijn niet tegenstrijdig, maar
complementair. Dit is een belangrijk uitgangspunt van de AEL.
Allah (swt) wijst er tegelijkertijd op dat de mensen eenzelfde oorsprong
hebben en dus broeders van elkaar zijn. Alle mensen zijn gelijk in het
aangezicht van Allah (swt). Uiteindelijk horen alle moslims bij elkaar in een
gemeenschap: de Ummah. Superioriteitsgevoelens worden afgewezen: diegenen die
Allah (swt) het beste dienen zijn bij Hem in de gunst. Stammenstrijd, waarvan
er vandaag nog voorbeelden te vinden zijn, is een schandelijke zaak. De Islam
wijst tribalisme (assabia) met kracht af. De mensheid is verdeeld in
verschillende rassen (blanke, zwarte, gele en rode ras). De Islam veroordeelt
raciale superioriteitsgevoelens en racisme in duidelijke bewoordingen.
De Islam wijst als godsdienst van vrede agressie van volkeren tegen elkaar af.
Wij moeten positief en respectvol met elkaar omgaan, "elkaar leren kennen".
Een dergelijke ontmoeting kan alleen een vruchtbaar zijn als de volkeren een
zelfbewustzijn hebben.
Islam en Arabieren
Er bestaat een onverbrekelijk band tussen Arabieren en Islam.
De Arabieren zijn een volk dat van oudsher stamverbanden kent. Voor de komst
van de islam bestond er geen Arabische natie. Mensen behoorden tot een stam,
maar een groepsgevoel was niet aanwezig. Khatam an-Anbiyya (De zegel der
profeten) Rasul-Allah (de boodschapper van God) Mohammed (as) heeft door de
luft (gratie) van Allah de stammen van de Arabieren verenigd in een natie. Een
natie van moslims, uitverkoren om de Goddelijke boodschap te ontvangen en
verspreiden onder alle volkeren, en die samen in een Ummah bijeen te brengen.
De openbaring van de Quraan al Kariem vond in het Arabisch plaats. Moslim zijn
betekent automatisch enig Arabisch leren, door de Quraan te memoriseren voor
het dagelijkse gebed. De Islam heeft zich snel verbreid mede door de kracht
van de expressieve Arabische taal. Het Arabisch is omgekeerd een grote
cultuurtaal geworden dankzij de Islam. De universele communicatietaal tussen
de moslims kan geen andere zijn dan het Arabisch, de taal waarin de heilige
Quraan is nedergedaald. Dat deze taal levende blijft, is een speciale
islamitische verantwoordelijkheid van de Arabieren.
Wat is nationalisme
Verdeeldheid van iets dat bij elkaar hoort is onnatuurlijk, en een bron van
zwakte. Nationalisme (qawmiyya) is een modern politiek streven dat vertrekt
vanuit het gegeven dat een volk in alle opzichten verenigd moet worden.
Nationalisme vertrekt vanuit verwantschap en heeft daarom een natuurlijke
mobilisatiekracht. Er zijn twee soorten nationalisme.
Bevrijdend nationalisme streeft ernaar een volk te mobiliseren, sociaal te
verheffen, territoriaal bijeen te brengen en van vreemde overheersing te
bevrijden. Historisch gezien heeft nationalisme een positieve rol gespeeld in
de bevrijding van het Zuiden door het kolonialisme van het Noorden.
Onderdrukkend nationalisme verwerpt de diversiteit binnen een volk verwerpt en
etnisch en ontzegt linguïstische minderheden legitieme rechten. Nationalisme
heeft een natuurlijke neiging naar gelijkvormigheid te streven. Indien ze
daarin doorschiet, wordt nationalisme repressief. In de geschiedenis van het
nationalisme zijn er wereldwijd zwarte pagina's te vinden.
In de praktijk kan het nationalisme zich verbinden met verschillende
ideologieën, links of rechts. Met het liberalisme, maar ook monarchisme; met
socialisme en aan racistische en fascistische ideologieën.
De Arabieren hebben met beide vormen van nationalisme, de bevrijdende en de
onderdrukkende, ervaring. Het Arabische nationalisme heeft een positieve rol
gespeeld in het herontwaken van het Arabische volk, dat in een diepe lethargie
was vervallen en politiek door anderen werd overheerst. Het speelt nog steeds
een belangrijke rol in de strijd tegen de zionistische kolonisatie van
Palestina. Deze ideologie geeft uitdrukking aan het nationale verlangen naar
politieke en staatskundige eenheid van het Arabische volk. Aan de andere kant
hebben bepaalde Arabische nationalistische regimes ook mensen in het algemeen
en minderheden (Imazighen, Koerden) onderdrukt. Bovendien heeft dit
nationalisme zich met het westerse seculiere liberalisme gelieerd dat
godsdienst afwijst.
De nationale politiek van de AEL in Europa
De AEL zet zich in voor behoud van de nationale identiteit van de Arabische
gemeenschap in Europa.
De Arabische gemeenschap heeft het mensenrecht op de beleving van eigen taal
en cultuur. Assimilatiedwang moet nadrukkelijk worden afgewezen. Niet alleen
is dit een verplichting tegenover de kinderen die van hun nationaal erfgoed
niet mogen worden beroofd, maar ook tegenover Allah (swt) zelf. Daarnaast is
het van belang om de relatie met onze verwanten in de thuislanden, die alle
steun van ons kunnen gebruiken, niet te verbreken maar te behouden en
bevorderen. De Arabische gemeenschap in Europa is getalsmatig groter dan de
meeste oude Europese minderheden, die onder bescherming staan van het Europese
handvest. De Arabieren zijn een Europese minderheid geworden en hebben net zo
goed zo aanspraken op deze beschermende werking.
Mensen die behoren tot een land en volk met een vastomlijnde cultuur en
geschiedenis komen als het gaat om de vraag tot welke groep zij zich rekenen,
tot een relatief eenvoudig antwoord. De Arabische jongeren in Europa hebben te
maken met een complicerende dimensie: de invloed van migratie en de
ontvangende cultuur waarin zij komen te verkeren. De Arabische moslimjongeren
hebben niet alleen een religieuze islamitische identiteit en Arabische
nationale identiteit, maar ook een binding aan Europa naast stad en land waar
hun ouders van afkomstig zijn. Door het leven in twee culturen en twee
plaatsen en de assimilatie drang en dwang ontstaat een complexe identiteit dat
zich kenmerkt door:
- het gevoel een buitenstaander te zijn
- een zekere culturele gespletenheid
- een gevoeligheid voor culturele aspecten
- onzekere gevoelens over de groep of land waartoe men behoort
Processen van uitsluiting door de dominante cultuur en samenleving dragen bij
jonge mensen bij aan het ontstaan van ingrijpende en ontwrichtende
identiteitscrises. Botsing van culturen kan leiden tot beleving van beknelling
en verloren voelen. In combinatie met sociaal-economische achterstanden kan
dit uitmonden in antisociaal en disfunctioneel gedrag.
Daarom zet de AEL zich in voor herstel en behoud van de nationale, culturele
identiteit van de Arabische jongeren. Door hen een duidelijk nationaal kader
te bieden wordt innerlijke zekerheid van toebehoren geboden.
Islam en nationalisme
De Islam kan, gezien het natuurlijke gegeven van naties, niet anders dan
positief staan tegenover nationalisme; maar wel een nationalisme dat
bevrijdend is en niet onderdrukkend, gelovig en niet seculier en dat
uiteindelijk dienstbaar is aan de Ummah. Het nationalisme van de AEL is daarom
islamitisch.
Het spreekt vanzelf dat de verschillende islamitische volkeren zich dienen te
verenigen in een breder politiek verband van alle moslims. De Arabische
eenheidsstaat zal ongetwijfeld in de toekomst de spil vormen van de
islamitische wereld, en haar vestiging zal en moet bijdragen aan het bereiken
van islamitische eenheid op langer termijn. Verder komt het islamitische
karakter naar voren in de uitgangspunten voor de politieke programma's en
standpunten van AEL. De AEL streeft naar een islamitische samenleving, dat
leeft naar de sjaria.
Wat is de sjaria
Islam is een manier van leven, die betrekking heeft op alle domeinen van het
leven. Islam betekent het bereiken van vrede (salaam) door onderwerping aan de
wil van Allah (swt). Vrede is nauw verbonden met rechtvaardigheid (adl),
hetgeen de basis vormt voor het recht (sjaria). In rechtvaardigheid zijn
evenwichtigheid, het aanhouden van het gulden middenpad en wederkerigheid
belangrijke principes. De sjaria omvat het geheel van de islamitische
wetgeving. De sjaria is niet van menselijke oorsprong, maar van goddelijke
openbaring. Allah (swt), de allerhoogste en de unieke (tawhied) schepper zelf
is de bron van het recht. Er zijn twee bronnen van de sjaria. Samen vormen zij
de boodschap, de risala.
1) De Quraan al Kariem, het letterlijke woord van Allah (swt) via zijn
boodschapper de profeet Mohammed (sas)
2) De Sunna (navolging) van de profeet Mohammed (sas), zoals opgetekend
in de Ahadith.
Allah (swt) heeft de mens geschapen en hem aangesteld als zijn
vertegenwoordiger (khalifa) op aarde. Allah's bedoeling van het leven is dat
een mens zich waardig betoont voor het eeuwige leven door Hem te dienen. De
mens staat niet op zichzelf maar is onderdeel van de samenleving. De ummah is
de gemeenschap van moslims. Allah (swt) vraagt de gelovigen te werken aan het
vestigen van het goede en de bestrijding van het kwade.
Uit de sjaria vloeit voort dat de mensen plichten (fara'id) hebben tegenover
hun schepper. Zij dienen zijn wetten te handhaven. Daarnaast regelt de sjaria
ook de relaties tussen mensen onderling (mens tegenover mens, maar ook ouders
en kinderen) en de maatschappij als geheel. Er zijn 4 soorten rechten:
a. De rechten van Allah (hoeqoeq Allah). Goddelijke geboden zoals het
vasten, het bidden, de bedevaart.
b. De rechten van Allah en zijn dienaren samen (hoeqoeq Allah wa al-
ibad). Goddelijke geboden mede gericht op het publieke welzijn, zoals de
straffen (hoedoed), goede inspanning (jihad) en aalmoezen.
c. De rechten van de dienaren (hoeqoeq al-a'ibad). Rechten gericht op het
borgen van individueel welzijn, zoals het nakomen van beloften en contracten
en terugbetaling van schulden.
d. De rechten van de dingen (hoeqoeq al-ashya'). Rechten van ziellozen,
zoals dieren.
De rechten van Allah zijn een puur persoonlijke zaak tussen Allah en zijn
dienaar; er staan in dit leven geen straffen op het gebrek aan het eerbiedigen
daarvan. De straffen (hoedoed) hebben uitsluitend betrekking op het schaden
van het publieke welzijn.
In het islamitische recht zijn er zaken die voorgeschreven zijn en andere
zaken die weer aan de eigen inzicht worden overgelaten. Sjaria omvat
aanbevolen gedrag, vormvoorschriften, morele richtlijnen en wetten die goed en
kwaad van elkaar scheiden. De sjaria omvat:
o De ibadat, handelingen voor aanbidding. Het gaat hier om de 5 pijlers
van de islam.
- De sjahada, de getuigenis dat er maar een God is namelijk Allah en Mohammed
(vzmh) zijn profeet is.
- De salat, het dagelijks 5 maal bidden.
- De zakat, de plicht de armen te ondersteunen met aalmoezen
- De sawm, het vasten in de maand Ramadhan
- De hadzj, het verrichten van de bedevaart naar Mekka eens in het leven.
o De moe'alamat. De wetten ter zake de menselijke betrekkingen.
Er bestaan voor verplichtingen (wajibat) 5 categorieën (aanbevolen,
toegestaan, neutraal, ontraden en verboden). In de meeste gevallen moet er aan
bepaalde voorwaarden worden voldaan om iets als zodanig aan te merken.
Aan de moslims en de Arabieren
In deze brief verheldert de AEL haar visie op identiteit, nationalisme en
islam; en het islamitische karakter van de beweging. Bovendien geeft de AEL
aan welk inhoud islamitische politiek voor haar heeft.
Identiteit
De AEL neemt als vertrekpunt dat de identiteit van de mens een complex gegeven
is. Identiteit wordt bepaald door zaken als individuele persoonlijkheid,
geslacht en familie. Daarnaast is van belang de groep waartoe de mens behoort.
Er kunnen drie cirkels worden onderscheiden:
- godsdienst
- natie
- locatie
Een mens is in de eerste plaats bepaald door zijn overtuigingen; in de tweede
plaats tot het volk waartoe hij of zij behoort. En tot slot is van invloed de
plaats waaraan men om een of ander reden aan gehecht is, omdat men daar
geboren of opgegroeid is of woont. De eerste cirkel is de belangrijkste. Dit
betekent niet dat de andere geen betekenis hebben of mogen hebben. Als het
gaat om de primaire doelgroep van de AEL, dan zijn wij moslims en Arabieren,
uit diverse regio's en plaatsen afkomstig.
Islam en naties
"O mensen, Wij hebben jullie geschapen uit een man en vrouw en Wij hebben
jullie tot volkeren en stammen gemaakt opdat jullie elkaar zouden kennen. De
voortreffelijkste onder jullie is bij God de godvrezendste. God is wetend en
welingelicht. (49:13)
Uit deze aya blijkt de Allah (swt) zelf stammen en volkeren heeft gemaakt en
het bestaan daarvan dus een natuurlijk en een goed verschijnsel is.
Een stam is een groep bloedverwanten.
Een volk (natie) is een groep mensen die door gemeenschappelijke banden van
taal, godsdienst, cultuur, bloed en gedeelde geschiedenis zich met elkaar
verbonden voelen en als zodanig herkenbaar zijn.
Allah (swt) heeft ons niet alleen als moslims geschapen, maar ook als man of
vrouw en als deel van een bepaalde stam of volk. Hieruit blijkt dat identiteit
een veelzijdige zaak is: mensen hebben geen monolithische identiteit, maar een
meervoudige identiteit. Deze identiteiten zijn niet tegenstrijdig, maar
complementair. Dit is een belangrijk uitgangspunt van de AEL.
Allah (swt) wijst er tegelijkertijd op dat de mensen eenzelfde oorsprong
hebben en dus broeders van elkaar zijn. Alle mensen zijn gelijk in het
aangezicht van Allah (swt). Uiteindelijk horen alle moslims bij elkaar in een
gemeenschap: de Ummah. Superioriteitsgevoelens worden afgewezen: diegenen die
Allah (swt) het beste dienen zijn bij Hem in de gunst. Stammenstrijd, waarvan
er vandaag nog voorbeelden te vinden zijn, is een schandelijke zaak. De Islam
wijst tribalisme (assabia) met kracht af. De mensheid is verdeeld in
verschillende rassen (blanke, zwarte, gele en rode ras). De Islam veroordeelt
raciale superioriteitsgevoelens en racisme in duidelijke bewoordingen.
De Islam wijst als godsdienst van vrede agressie van volkeren tegen elkaar af.
Wij moeten positief en respectvol met elkaar omgaan, "elkaar leren kennen".
Een dergelijke ontmoeting kan alleen een vruchtbaar zijn als de volkeren een
zelfbewustzijn hebben.
Islam en Arabieren
Er bestaat een onverbrekelijk band tussen Arabieren en Islam.
De Arabieren zijn een volk dat van oudsher stamverbanden kent. Voor de komst
van de islam bestond er geen Arabische natie. Mensen behoorden tot een stam,
maar een groepsgevoel was niet aanwezig. Khatam an-Anbiyya (De zegel der
profeten) Rasul-Allah (de boodschapper van God) Mohammed (as) heeft door de
luft (gratie) van Allah de stammen van de Arabieren verenigd in een natie. Een
natie van moslims, uitverkoren om de Goddelijke boodschap te ontvangen en
verspreiden onder alle volkeren, en die samen in een Ummah bijeen te brengen.
De openbaring van de Quraan al Kariem vond in het Arabisch plaats. Moslim zijn
betekent automatisch enig Arabisch leren, door de Quraan te memoriseren voor
het dagelijkse gebed. De Islam heeft zich snel verbreid mede door de kracht
van de expressieve Arabische taal. Het Arabisch is omgekeerd een grote
cultuurtaal geworden dankzij de Islam. De universele communicatietaal tussen
de moslims kan geen andere zijn dan het Arabisch, de taal waarin de heilige
Quraan is nedergedaald. Dat deze taal levende blijft, is een speciale
islamitische verantwoordelijkheid van de Arabieren.
Wat is nationalisme
Verdeeldheid van iets dat bij elkaar hoort is onnatuurlijk, en een bron van
zwakte. Nationalisme (qawmiyya) is een modern politiek streven dat vertrekt
vanuit het gegeven dat een volk in alle opzichten verenigd moet worden.
Nationalisme vertrekt vanuit verwantschap en heeft daarom een natuurlijke
mobilisatiekracht. Er zijn twee soorten nationalisme.
Bevrijdend nationalisme streeft ernaar een volk te mobiliseren, sociaal te
verheffen, territoriaal bijeen te brengen en van vreemde overheersing te
bevrijden. Historisch gezien heeft nationalisme een positieve rol gespeeld in
de bevrijding van het Zuiden door het kolonialisme van het Noorden.
Onderdrukkend nationalisme verwerpt de diversiteit binnen een volk verwerpt en
etnisch en ontzegt linguïstische minderheden legitieme rechten. Nationalisme
heeft een natuurlijke neiging naar gelijkvormigheid te streven. Indien ze
daarin doorschiet, wordt nationalisme repressief. In de geschiedenis van het
nationalisme zijn er wereldwijd zwarte pagina's te vinden.
In de praktijk kan het nationalisme zich verbinden met verschillende
ideologieën, links of rechts. Met het liberalisme, maar ook monarchisme; met
socialisme en aan racistische en fascistische ideologieën.
De Arabieren hebben met beide vormen van nationalisme, de bevrijdende en de
onderdrukkende, ervaring. Het Arabische nationalisme heeft een positieve rol
gespeeld in het herontwaken van het Arabische volk, dat in een diepe lethargie
was vervallen en politiek door anderen werd overheerst. Het speelt nog steeds
een belangrijke rol in de strijd tegen de zionistische kolonisatie van
Palestina. Deze ideologie geeft uitdrukking aan het nationale verlangen naar
politieke en staatskundige eenheid van het Arabische volk. Aan de andere kant
hebben bepaalde Arabische nationalistische regimes ook mensen in het algemeen
en minderheden (Imazighen, Koerden) onderdrukt. Bovendien heeft dit
nationalisme zich met het westerse seculiere liberalisme gelieerd dat
godsdienst afwijst.
De nationale politiek van de AEL in Europa
De AEL zet zich in voor behoud van de nationale identiteit van de Arabische
gemeenschap in Europa.
De Arabische gemeenschap heeft het mensenrecht op de beleving van eigen taal
en cultuur. Assimilatiedwang moet nadrukkelijk worden afgewezen. Niet alleen
is dit een verplichting tegenover de kinderen die van hun nationaal erfgoed
niet mogen worden beroofd, maar ook tegenover Allah (swt) zelf. Daarnaast is
het van belang om de relatie met onze verwanten in de thuislanden, die alle
steun van ons kunnen gebruiken, niet te verbreken maar te behouden en
bevorderen. De Arabische gemeenschap in Europa is getalsmatig groter dan de
meeste oude Europese minderheden, die onder bescherming staan van het Europese
handvest. De Arabieren zijn een Europese minderheid geworden en hebben net zo
goed zo aanspraken op deze beschermende werking.
Mensen die behoren tot een land en volk met een vastomlijnde cultuur en
geschiedenis komen als het gaat om de vraag tot welke groep zij zich rekenen,
tot een relatief eenvoudig antwoord. De Arabische jongeren in Europa hebben te
maken met een complicerende dimensie: de invloed van migratie en de
ontvangende cultuur waarin zij komen te verkeren. De Arabische moslimjongeren
hebben niet alleen een religieuze islamitische identiteit en Arabische
nationale identiteit, maar ook een binding aan Europa naast stad en land waar
hun ouders van afkomstig zijn. Door het leven in twee culturen en twee
plaatsen en de assimilatie drang en dwang ontstaat een complexe identiteit dat
zich kenmerkt door:
- het gevoel een buitenstaander te zijn
- een zekere culturele gespletenheid
- een gevoeligheid voor culturele aspecten
- onzekere gevoelens over de groep of land waartoe men behoort
Processen van uitsluiting door de dominante cultuur en samenleving dragen bij
jonge mensen bij aan het ontstaan van ingrijpende en ontwrichtende
identiteitscrises. Botsing van culturen kan leiden tot beleving van beknelling
en verloren voelen. In combinatie met sociaal-economische achterstanden kan
dit uitmonden in antisociaal en disfunctioneel gedrag.
Daarom zet de AEL zich in voor herstel en behoud van de nationale, culturele
identiteit van de Arabische jongeren. Door hen een duidelijk nationaal kader
te bieden wordt innerlijke zekerheid van toebehoren geboden.
Islam en nationalisme
De Islam kan, gezien het natuurlijke gegeven van naties, niet anders dan
positief staan tegenover nationalisme; maar wel een nationalisme dat
bevrijdend is en niet onderdrukkend, gelovig en niet seculier en dat
uiteindelijk dienstbaar is aan de Ummah. Het nationalisme van de AEL is daarom
islamitisch.
Het spreekt vanzelf dat de verschillende islamitische volkeren zich dienen te
verenigen in een breder politiek verband van alle moslims. De Arabische
eenheidsstaat zal ongetwijfeld in de toekomst de spil vormen van de
islamitische wereld, en haar vestiging zal en moet bijdragen aan het bereiken
van islamitische eenheid op langer termijn. Verder komt het islamitische
karakter naar voren in de uitgangspunten voor de politieke programma's en
standpunten van AEL. De AEL streeft naar een islamitische samenleving, dat
leeft naar de sjaria.
Wat is de sjaria
Islam is een manier van leven, die betrekking heeft op alle domeinen van het
leven. Islam betekent het bereiken van vrede (salaam) door onderwerping aan de
wil van Allah (swt). Vrede is nauw verbonden met rechtvaardigheid (adl),
hetgeen de basis vormt voor het recht (sjaria). In rechtvaardigheid zijn
evenwichtigheid, het aanhouden van het gulden middenpad en wederkerigheid
belangrijke principes. De sjaria omvat het geheel van de islamitische
wetgeving. De sjaria is niet van menselijke oorsprong, maar van goddelijke
openbaring. Allah (swt), de allerhoogste en de unieke (tawhied) schepper zelf
is de bron van het recht. Er zijn twee bronnen van de sjaria. Samen vormen zij
de boodschap, de risala.
1) De Quraan al Kariem, het letterlijke woord van Allah (swt) via zijn
boodschapper de profeet Mohammed (sas)
2) De Sunna (navolging) van de profeet Mohammed (sas), zoals opgetekend
in de Ahadith.
Allah (swt) heeft de mens geschapen en hem aangesteld als zijn
vertegenwoordiger (khalifa) op aarde. Allah's bedoeling van het leven is dat
een mens zich waardig betoont voor het eeuwige leven door Hem te dienen. De
mens staat niet op zichzelf maar is onderdeel van de samenleving. De ummah is
de gemeenschap van moslims. Allah (swt) vraagt de gelovigen te werken aan het
vestigen van het goede en de bestrijding van het kwade.
Uit de sjaria vloeit voort dat de mensen plichten (fara'id) hebben tegenover
hun schepper. Zij dienen zijn wetten te handhaven. Daarnaast regelt de sjaria
ook de relaties tussen mensen onderling (mens tegenover mens, maar ook ouders
en kinderen) en de maatschappij als geheel. Er zijn 4 soorten rechten:
a. De rechten van Allah (hoeqoeq Allah). Goddelijke geboden zoals het
vasten, het bidden, de bedevaart.
b. De rechten van Allah en zijn dienaren samen (hoeqoeq Allah wa al-
ibad). Goddelijke geboden mede gericht op het publieke welzijn, zoals de
straffen (hoedoed), goede inspanning (jihad) en aalmoezen.
c. De rechten van de dienaren (hoeqoeq al-a'ibad). Rechten gericht op het
borgen van individueel welzijn, zoals het nakomen van beloften en contracten
en terugbetaling van schulden.
d. De rechten van de dingen (hoeqoeq al-ashya'). Rechten van ziellozen,
zoals dieren.
De rechten van Allah zijn een puur persoonlijke zaak tussen Allah en zijn
dienaar; er staan in dit leven geen straffen op het gebrek aan het eerbiedigen
daarvan. De straffen (hoedoed) hebben uitsluitend betrekking op het schaden
van het publieke welzijn.
In het islamitische recht zijn er zaken die voorgeschreven zijn en andere
zaken die weer aan de eigen inzicht worden overgelaten. Sjaria omvat
aanbevolen gedrag, vormvoorschriften, morele richtlijnen en wetten die goed en
kwaad van elkaar scheiden. De sjaria omvat:
o De ibadat, handelingen voor aanbidding. Het gaat hier om de 5 pijlers
van de islam.
- De sjahada, de getuigenis dat er maar een God is namelijk Allah en Mohammed
(vzmh) zijn profeet is.
- De salat, het dagelijks 5 maal bidden.
- De zakat, de plicht de armen te ondersteunen met aalmoezen
- De sawm, het vasten in de maand Ramadhan
- De hadzj, het verrichten van de bedevaart naar Mekka eens in het leven.
o De moe'alamat. De wetten ter zake de menselijke betrekkingen.
Er bestaan voor verplichtingen (wajibat) 5 categorieën (aanbevolen,
toegestaan, neutraal, ontraden en verboden). In de meeste gevallen moet er aan
bepaalde voorwaarden worden voldaan om iets als zodanig aan te merken.