Bekijk Volledige Versie : België veroordeeld door het Europees Hof voor de Rechten van de Mens
Marsipulami
15-07-03, 16:28
België veroordeeld voor huiszoekingen bij journalisten
BRUSSEL - Het Europees Hof voor de Rechten van de Mens in Straatsburg heeft de Belgische staat veroordeeld tot het betalen van schadevergoeding voor het uitvoeren van huiszoekingen bij journalisten.
De gewraakte zoekingen dateren van 23 juni 1995 toen werd binnengevallen bij vier journalisten die onder meer werkten op het dossier Cools en de zaak Agusta/Dassault.
Volgens het Hof waren de huiszoekingen een inbreuk op het recht op vrije meningsuiting en het recht op privacy. In zijn arrest bestempelde het Hof de huiszoekingen als een schending van artikel 10 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens (EVRM), het recht op de vrijheid van meningsuiting, en een schending van artikel 8 van het EVRM, het recht op eerbiediging van privé-leven, familie- en gezinsleven.
De Belgische staat wordt veroordeeld tot het betalen van 2.000 euro schadevergoeding aan de vier journalisten en tot het betalen van de gerechtskosten begroot op 9.000 euro.
Geplaatst door Marsipulami
België veroordeeld voor huiszoekingen bij journalisten
en een schending van artikel 8 van het EVRM, het recht op eerbiediging van privé-leven, familie- en gezinsleven.
Die snap ik niet helemaal. Als een rechter-commissaris het huiszoekingbevel en bevel binnentreding geaccordeerd heeft, is er dan ook sprake van schending van artikel 8?
Want dat heeft namelijk nogal wat implicaties voor huiszoekingen in het algemeen.
Of heeft het ermee te maken dat art. 10 m.b.t. de vrijheid van meningsuiting al geschonden was en er daarom nooit tot huiszoeking overgegaan had mogen worden?
Is er nog een jurist in de zaal? Of een oncoloog?
Marsipulami
15-07-03, 21:54
Geplaatst door Orakel
Die snap ik niet helemaal. Als een rechter-commissaris het huiszoekingbevel en bevel binnentreding geaccordeerd heeft, is er dan ook sprake van schending van artikel 8?
Want dat heeft namelijk nogal wat implicaties voor huiszoekingen in het algemeen.
Of heeft het ermee te maken dat art. 10 m.b.t. de vrijheid van meningsuiting al geschonden was en er daarom nooit tot huiszoeking overgegaan had mogen worden?
Is er nog een jurist in de zaal? Of een oncoloog?
België schond bronnengeheim
Van onze redacteur
BRUSSEL -- België liep gisteren een zware veroordeling op door het Mensenrechtenhof in Straatsburg, wegens huiszoekingen bij journalisten in 1995. Volgens de Europese rechters schond het Belgische gerecht daarmee het bronnengeheim van journalisten. Het gaat om een princiepsbeslissing die gevolgen heeft tot ver buiten de grenzen van ons land.
Het Hof gaf vier Franstalige journalisten gelijk, in hun geschil met het Belgische gerecht. De verslaggevers namen het niet dat speurders in mei 1995 bij hen en op hun redacties massale huiszoekingen uitvoerden en documenten in beslag namen.
Het gerecht was op zoek naar de magistraten die informatie 'lekten' uit vertrouwelijke onderzoeken, zoals die naar de moordenaars van PS-topman André Cools en naar de betaling van smeergeld door de firma's Agusta en Dassault aan de socialisten.
De huiszoekingen waren een illustratie van het grote wantrouwen dat bij de Belgische magistratuur leefde tegenover journalisten en de politieke wereld. Sommige magistraten werden er zelfs van verdacht dat ze informatie doorspeelden over die onderzoeken aan politici van bevriende partijen. Symptomatisch hiervoor was de aanwezigheid van een journalist-met-fotograaf bij een huiszoeking op het SP-hoofdkwartier aan de Brusselse Keizerslaan, in februari 1995.
Luidens de bewoordingen van arrest tilt het Mensenrechtenhof zwaar aan de huiszoekingen die ,,een inbreuk waren op de vrije meningsuiting en de privacy'' van de journalisten. De huiszoekingen stonden in geen enkele verhouding tot de zaak. De journalisten werd niet verweten vertrouwelijke informatie te hebben gepubliceerd, noch enige andere inbreuk te hebben begaan.
Het was de top van de rechterlijke macht er vooral om te doen de magistraten te vinden die informatie doorspeelden. Maar dat valt onder het bronnengeheim, en dat is zo goed als onaantastbaar -- ook al bestaat er in België geen wettelijke bescherming van dit bronnengeheim.
Volgens de Belgische journalisten ligt hier het ,,grote belang'' van de uitspraak. Eens te meer bevestigt Straatsburg het belang van het journalistieke bronnengeheim in een democratische samenleving. Als informanten van journalisten het gevoel hebben dat ze gemakkelijk opspoorbaar zijn, zou dit een ,,verkillende werking'' op deze bronnen kunnen hebben -- wat een transparante democratie er niet op vooruithelpt.
De Belgische journalisten reageren vandaag pas uitgebreid op de uitspraak, maar het lijdt weinig twijfel dat ze andermaal zullen aandringen op een wet die het bronnengeheim van journalisten beschermt. Ook voor andere Europese landen is de uitspraak van betekenis, omdat de arresten van Straatsburg een rechtstreekse inwerking hebben in alle lidstaten van de Raad van Europa.
16/07/2003 Filip Verhoest
Marsipulami
15-07-03, 21:56
Huiszoekingen bij journalisten onterecht
Van onze redacteur
BRUSSEL -- Vier Belgische journalisten krijgen een morele schadevergoeding van 2.000 euro van het Europees Hof voor de Mensenrechten, omdat het Belgische gerecht ten onrechte huiszoekingen bij hen uitvoerde. De uitspraak is een blamage voor de toenmalige top van de magistratuur.
ANDERE WEBSITES
www.echr.coe.int
De journalisten Martine Ernst van de RTBF, René Hasquin en Alain Guillaume van Le Soir en Philippe Brewaeys van Le Soir Illustré kregen op 23 juni 1995 terzelfder tijd ongewenst bezoek van speurders. Het ging om een grootscheepse operatie, waarbij 160 politiemensen betrokken waren. De redacties, de privé-woningen en de auto's van de journalisten werden doorzocht en documenten en computermateriaal werd in beslag genomen.
De opdracht voor de massale operatie ging uit van de hoogste magistraat van het land, procureur-generaal Jacques Velu van het Hof van Cassatie. Velu had geen hoge pet op van journalisten en vermoedde daarenboven dat leden van de Luikse magistratuur informatie 'lekten'. Meer bepaald procureur-generaal Léon Giet, een PS-vertrouweling, verdacht Velu ervan gegevens door te spelen over gevoelige dossiers zoals het gerechtelijk onderzoek naar PS-topman André Cools en de smeergeldonderzoeken tegen Agusta en Dassault.
Onder meer Le Soir-journalist Hasquin was getuige van een huiszoeking op het hoofdkwartier van de SP aan de Brusselse Keizerslaan. Hij was er aanwezig met een fotograaf. Cassatie zag er een duidelijk aanwijzing in dat een magistraat de journalist had getipt, maar de journalist zegt door deductie tot zijn vaststellingen te zijn gekomen.
De journalisten werd niet verweten vertrouwelijke informatie over deze onderzoeken te hebben gepubliceerd. Via de huiszoekingen wilde het gerecht enkel hun bronnen achterhalen. Het Mensenrechtenhof in Straatsburg stelt in een uitspraak gisteren dat die bronnen beschermd zijn. In België is dit bronnengeheim niet wettelijk gegarandeerd, maar eerdere uitspraken van Straatsburg hierover hebben het bronnengeheim Europees verankerd.
Het Mensenrechtenhof stoort zich in zijn arrest aan het ,,massale karakter'' van de huiszoekingen, die ,,niet in verhouding stonden'' tot het opzet van de gerechtelijke actie. Waar de journalisten hun informatie haalden, valt bovendien onder het bronnengeheim. Het Belgische gerecht schond met de verregaande huiszoekingen zowel het recht op vrije meningsuiting van de journalisten als hun privacy, aldus het Hof.
De journalisten hadden in 1995 al klacht ingediend bij het Belgische gerecht, maar precies het Hof van Cassatie deed die klacht af als ongegrond. De journalisten beklaagden er zich over dat dit Hof betrokken partij was en bovendien dat ze geen eerlijke behandeling hadden gekregen: de klacht werd achter gesloten deuren afgewimpeld.
Op die punten geeft het Mensenrechtenhof de journalisten geen gelijk: aangezien het om een gerechtelijk onderzoek tegen magistraten ging, was het wel degelijk het hoogste gerechtshof dat de klacht moest onderzoeken.
De Belgische overheid moet de journalisten een morele schadevergoeding betalen van 2.000 euro. Ze ontvangen bovendien een schadeloosstelling van 9.000 euro voor de gemaakte gerechtskosten. Ook bij Walter De Bock van De Morgen en op zijn redactie werd in 1995 een huiszoeking verricht, maar hij trok niet naar Straatsburg.
Een van de journalisten, René Hasquin, reageerde gisteren verheugd op de uitspraak. ,,Er bestond geen enkele reden voor die huiszoeking. Ik was gewoon op de openbare weg getuige van een huiszoeking. De huiszoeking was een inbreuk op mijn privéleven.''
De Belgische journalistenbond geeft vandaag pas, ,,na het arrest grondig te hebben bestudeerd'', een uitgebreide reactie. Maar het valt gemakkelijk te voorspellen dat de journalisten de uitspraak zullen aangrijpen om het bronnengeheim voor eens en altijd via een wet te beschermen.
De tekst van het arrest is te lezen op:
16/07/2003 Filip Verhoest
©Copyright De Standaard
Geplaatst door Orakel
Die snap ik niet helemaal. Als een rechter-commissaris het huiszoekingbevel en bevel binnentreding geaccordeerd heeft, is er dan ook sprake van schending van artikel 8?
Want dat heeft namelijk nogal wat implicaties voor huiszoekingen in het algemeen.
Inderdaad, maar een probleem is het niet.
Een overheid kan de mensenrechten op allerlei manieren schenden: door wetgeving, door rechterlijke uitspraken, door feitelijke handelingen..
Het hof bepaalt zelf wanneer dat het geval is.
En de ECRM heeft een hogere status dan nationale wetten, zelfs hoger dan de grondwet.