Bekijk Volledige Versie : De geweldloze Jihad voor meer rechtvaardigheid in de islamitische wereld.
Marsipulami
22-07-03, 23:31
Geweldloos verzet in de Islamwereld
Stephen Zunes
De tragische gebeurtenissen van 11/9 hebben bij velen het stereotype nog versterkt van de Islamwereld als een gewelddadige conflictregio. Nochtans kent het gebied een indrukwekkende en groeiende traditie van geweldloos verzet en van andere ongewapende bewegingen tegen autoritaire regimes.
Het begrip ‘geweldloze actie’ staat weliswaar niet in hoog aanzien binnen de ongewapende islamitische verzetsbewegingen, deels omdat de Arabische vertaling van de term een bijklank heeft van passiviteit. Het kent dan ook geen wijde verspreiding en weinigen zullen die bewegingen expliciet aanduiden als hoofdzakelijk geweldloze campagnes; desondanks vallen veel van zulke acties in de praktijk tóch onder de rubriek geweldloze actie.
Wat is Jihad?
Tegen de westerse stereotypes in vond de dramatische verspreiding van de Islam in de zevende eeuw niet zozeer plaats dankzij Arabisch militarisme, dan wel door de afwezigheid van een zwaarwegende tegenstand: de weg lag meer wel dan niet open. De Arabieren beschikten in die tijd militair over weinig professionalisme, technieken of organisatie. Hun legerleiders waren eerder handelaars, dichters of stamhoofden. Hun cultuur kende niet de militaristische kaste-traditie van de Spartanen, of de Pruisen, en ze bouwden ook geen militaire organisatie uit zoals andere wereldrijken dat deden: de Grieken, de Romeinen, de Byzantijnen of de Perzen.
Mede aan de basis van de foutieve westerse perceptie van een militaristische Islam ligt de verwarring over het concept jihad. Eerder dan een ‘heilige oorlog’ in de westerse betekenis, verwijst jihad in de eerste plaats naar iemands persoonlijke interne strijd voor rechtschapenheid en tegen de verleiding van de zonde. De term kan anderzijds ook verwijzen naar elke uiterlijke strijd van moreel belang, met inbegrip van geweldloze actie. In die zin is jihad iets anders dan qital, het gevecht. Op welk moment jihad de vorm aanneemt een qital, is betwistbaar, maar geloof in jihad vooronderstelt nièt het gebruik van geweld in de strijd voor een rechtvaardige samenleving. Men zegt dat de term ‘militante islam’ in feite overbodig is, gezien de inherente toewijding in de islam aan de strijd voor rechtvaardigheid. Maar militant zijn houdt op zich niet de noodzaak in van militarisme – zoals strijden niet noodzakelijk vechten inhoudt.
Een grote kracht van de islamitische culturen die ongewapende opstand mogelijk maakt is het geloof in een sociaal contract tussen de heerser en de onderworpene. Dit werd expliciet verwoord door de opvolger van de profeet Mohammed, Abu Bakr al-Siddiq: «Gehoorzaam mij zo lang als ik in mijn bestuur God gehoorzaam. Als ik hem ongehoorzaam ben, zijn jullie mij geen gehoorzaamheid verschuldigd.» Opeenvolgende kaliefen herhaalden die gelofte; Imam Ali zei b.v.: «Geen gehoorzaamheid is toegestaan aan eender welk schepsel in zijn ongehoorzaamheid aan de Schepper.» De meeste geleerden in het Midden-Oosten steunden inderdaad ten volle het recht van volkeren om een onrechtvaardig regeerder af te zetten. De beslissing om elke medewerking te weigeren is een cruciale stap in de opbouw van een geweldloze beweging.
Hierna volgt een kort overzicht van enkele van de belangrijkste geweldloze campagnes in de islamwereld in de jongste decennia.
De sjah ten val gebracht
Dankzij massale wapenleveringen uit de Verenigde Staten kon Sjah Mohammed Reza Pahlavi een van de allersterkste legermachten opbouwen die het Midden-Oosten ooit gekend heeft. Zijn door de Amerikanen getrainde geheime politie SAVAK was er goed in geslaagd de bevolking te terroriseren en te onderwerpen dankzij uitgebreide moordpartijen, foltering en massale arrestaties. Toch kwam het in 1977 tot een openlijke opstand, als de verbannen oppositieleider Ayatollah Ruhollah Khomeini opriep tot stakingen, boycots, belastingweigering en andere vormen van niet-meewerken met het regime van de Sjah.
De opstand botste op brutale repressie door de regering. Het verzet raakte in een hogere versnelling toen moordpartijen op burgers werden beantwoord met grote manifestaties na de islamitische 40-daagse rouwperiode. In oktober en november 1978 bracht een reeks stakingen – ook b.v. verplegend personeel en de pers gingen in staking – Iran nagenoeg tot stilstand. De crisis verscherpte als ook de oliearbeiders eind oktober in staking gingen voor de vrijlating van de politieke gevangenen, een staking die de regering 60 miljoen $ per dag kostte. Het land lag compleet lam bij de algemene staking van 6 november. Door de enorme druk gingen de oliearbeiders weer aan het werk, maar ze bleven vertragingsacties inlassen. Later die maand saboteerden arbeiders de dagelijkse toespraken van de Sjah door telkens op het aangekondigde uitzenduur de elektriciteit af te sluiten. In december vulden massale demonstraties de straten in de grote steden, terwijl de oliesector opnieuw het werk neerlegde en de raffinaderijen en de centrale bank dicht gingen door een permanente staking. Troepen van de Sjah richtten grootschalige bloedbaden aan onder ongewapende demonstranten, maar toch bleef hun aantal toenemen. Op 16 januari 1979 vluchtte de Sjah, twee weken later keerde Khomeini uit zijn ballingschap terug. Hij stelde Mehdi Bazargan aan als zijn eerste minister, waardoor hij een parallelle regering tot stand bracht tegen die van de door de Sjah benoemde eerste minister Shapur Bahtiar. Geconfronteerd met de duidelijke voorkeur van de grote meerderheid voor de nieuwe islamitische regering, nam Bahtiar op 11 februari ontslag.
Ondanks het bloedige imago van de revolutie en het autoritarisme en militarisme van de Islamitische Republiek die daarna ontstond, was er wel duidelijk een engagement om de opstand zelf ongewapend uit te voeren. De protestvoerders werden door het leiderschap van het verzet gevraagd om te proberen de troepen voor zich in te palmen, liever dan ze aan te vallen. En inderdaad: duizenden soldaten deserteerden, dikwijls zelfs in het heetste van de confrontaties met de menigte. De mobilisatiekracht van clandestien gesmokkelde audiocassettes bracht Abolhassan Sadegh, een ambtenaar van het ministerie van Nationale Voorlichting tot de uitspraak dat bandjes sterker zijn dan jachtvliegtuigen. Ayatollah Khomeini’s toespraken die via die tapes verspreid werden legden de nadruk op de kracht van het ongewapend verzet en van niet-medewerking. Khomeini: «De gebalde vuist van de strijders voor vrijheid kan de tanks en de geweren van de verdrukkers verpletteren.» Er kwamen weinig gewelddadige activiteiten voor die normaal geassocieerd worden met gewapende revoluties zoals neerschieten van soldaten, in brand steken van overheidsgebouwen of plunderingen. Als zoiets al voorkwam, dan ging het om ongeorganiseerde en spontane incidenten die niet de steun van het leiderschap van de beweging wegdroegen.
Het was de centrale waarde die het martelaarschap inneemt in de sjietische islam die, in weerwil van de ongebreidelde repressie onder de Sjah – die wel 20.000 slachtoffers eiste door toedoen van zijn leger en zijn geheime politie – de oppositie in staat stelde het volksverzet te mobiliseren in plaats van verpletterd te worden of gedwongen te worden tot een zelfvernietigende gewapende confrontatie met de grote militaire troepenmacht. De nadruk lag op «het redden van de islam door ONS bloed». Er zijn dan ook interessante parallellen te trekken tussen de nadruk die de vroeg-islamitische Imam Hossein legde op het martelaarschap en de Gandhiaanse traditie van de opoffering.
Maar eens aan de macht, verliet het islamitische regime de geweldloze methode die tot de overwinning had geleid, vooral na de dramatische wending naar rechts in de lente van 1981. In elk geval blijft de duidelijke erkenning – in tijden dat de oppositie nog niet aan de macht was – van de pragmatische voordelen van de geweldloze methoden, die hen de overwinning hadden helpen behalen.
Druzen op de Golan hoogte
Toen Israël de Golan hoogte (Zuid-West-Syrië) in 1967 bezette werden de meeste bewoners op de vlucht gedreven. De Druzen in vijf dorpen bleven. Druzen zijn een islamitische sekte en etnische groep die men ook terugvindt in Zuid-Libanon en Noord-Israël. De Israëli’s begonnen de streek gaandeweg te annexeren en oefenden druk uit op de Druzen om Israëlische identiteitskaarten te aanvaarden. De bevolking verzette zich.
Vanaf december 1981, toen Israël zijn administratie formeel invoerde over de hele streek, begon een poging om de bevolking systematisch te dwingen het Israëlisch burgerschap te aanvaarden. De Druzen zetten een geweldloze campagne in gang met algemene stakingen, vreedzame demonstraties en schendingen van de ingestelde avondklok. Systematisch negeerden ze militaire beperkingen op openbare demonstraties en verbroedering tussen de dorpen. Kinderen en volwassenen lieten zich met plezier arresteren en velen deden mee aan een ‘omgekeerde staking’ door zelf een riolering aan te leggen die de bezettingsmacht hen geweigerd had.
Wel 15.000 Israëlische soldaten bezetten de Golan en legden een 43 dagen lange staat van beleg op, waarbij ze huizen vernietigden, honderden mensen arresteerden, en verdachten neerschoten, maar uiteindelijk stapten ze af van hun poging om het Israëlische burgerschap op te leggen. Meer nog: ze zegden toe om geen Druzen van de Golan op te roepen voor het leger, ze stonden open economische relaties toe met Syrische Druzen aan de andere kant van de bestandslijn en ze legden hun bemoeienis stil met de rechten van de Druzen op land, water en burgerrechten. Zolang de Israëli’s hun beloften niet nakwamen, bleven de massale protesten en de burgerlijke ongehoorzaamheid voortduren.
Het verzet dwong de Israëli’s tot nog meer compromissen. De Palestijnse procureur Jonathan Kuttab merkte op: «De Israëlische soldaten voelden zich verscheurd, want ze konden niet omgaan met dat soort van geweldloosheid.» De Amerikaanse vredesactivist Scott Kennedy citeert een Israëlische commandant die zich erover bekloeg dat de situatie op de Golan «sommige van zijn beste soldaten tot wanhoop bracht».
De successen van dit verzet inspireerden de Palestijnen, die ook gebukt gaan onder Israëlische bezetting, om hun aloude vertrouwen in de gewapende strijd door buitenlandse guerrillagroepen, te herdenken en te kijken naar de efficiëntie van ongewapend verzet op de Westelijke Jordaanoever en de Gazastrook zelf. Enkele jaren later was de eerste Intifada een feit.
De twee Intifada’s
De Palestijnse strijd voor autonomie boekte – na jaren van gewapend verzet, inbegrepen terrorisme – in de late jaren ’80 en vroege jaren ’90 aanzienlijke vooruitgang. Dat was het resultaat van de verschuiving naar voornamelijk geweldloze methoden tijdens de eerste Intifada, de opstand in de door Israël bezette Westelijke Jordaanoever en de Gaza strook. Al decennia lang hadden de Palestijnen daar reeds vormen van ongewapend verzet gepleegd, o.a. de algemene stakingen in de dertiger jaren tegen de Zionistische immigratie; het Palestijns Centrum voor de Studie van de Geweldloosheid kan honderden voorbeelden geven van dat soort acties en campagnes, een halve eeuw lang. Veel tactieken van de Intifada waren dus niet nieuw, wel nieuw was de intensiteit in termen van omvang en berekende strategie van dit verzet. De PLO (Palestine Liberation Organisation) had immers het belang van de gewapende strijd in de voorafgaande jaren reeds afgezwakt, om er in 1988 tenslotte formeel afstand van te nemen.
De eerste Intifada bestond o.a. uit confrontaties van stenengooiende jongeren met de bezettingstroepen en het likwideren van collaborateurs, maar de kern van het verzet was geweldloos: vreedzame demonstraties, stakingen, boycots, belastingweigercampagnes, blokkades en de oprichting van alternatieve instellingen. De combinatie van de Israëlische repressie en de politieke opdeling in facties leidde tot een toename van het geweld in de laatste periode van de zes jaar durende opstand, maar desondanks gebruikte het Palestijnse verzet nagenoeg geen vuurwapens en bleef de beweging voornamelijk geweldloos.
Het eerste jaar Intifada dwong Jordanië ertoe zijn formeel administratief bestuur over de Westelijke Jordaanoever op te geven en krachtiger dan ooit achter de Palestijnse eis tot zelfbestuur te staan. De Intifada oefende ook grote invloed uit op de publieke opinie in de Arabische wereld, genoeg om een aantal regimes de Palestijnse kwestie opnieuw meer ter harte te doen nemen. En tenslotte dwong de Intifada de PLO ertoe om politieke initiatieven te nemen zoals de onafhankelijkheidsverklaring in december 1988, wat diplomatieke successen met zich meebracht, w.o. de erkenning van de PLO als gesprekspartner door Israël en de VS.
Tijdens de Intifada verkeerde de Palestijnse bevolking in een staat van mobilisering en van kracht (‘empowerment’) in een mate die voorheen nog nooit gezien was, de Israëli’s stonden tegenover de meest weerspannige oppositie ooit. Alternatieve instellingen werden opgezet die de nadruk legden op participatieve democratie en op ‘empowerment’ van het volk tegen het bezettingsleger én tegelijk tegen de bestaande patriarchale en feodale tradities binnen de eigen Palestijnse samenleving.
De Oslo Akkoorden van 1993 en de aanstelling van de Palestijnse Autoriteit verzwakten echter de geweldloze beweging, nadat de meeste Palestijnse stedelijke gebieden onder Palestijns zelfbestuur kwamen: daardoor stond de bevolking niet meer direct-geweldloos oog in oog met de Israëlische bezetter. Tegelijk botste het autocratische bewind van Yasser Arafat met de democratische basisinstituties die waren ontstaan als onderdeel van de geweldloze strijd van de jaren ’80, en wonnen reactionaire islamitische bewegingen die in gewelddadig verzet geloofden, aan kracht.
De blijvende Israëlische repressie en kolonisering van de Westelijke Jordaanoever en de Gazastrook en het falen van het vredesproces in het voorzien van een leefbare staat voor de Palestijnen had het uitbreken van de tweede Intifada tot gevolg, in september 2000. Gewapende Palestijnse politie- en veiligheidsbeambten gingen mee met ongeregelde strijdkrachten de Israëlische bezetter en de kolonisten bestrijden, en extremistische groepen lanceerden terroristische aanslagen in Israël zelf. Hoewel deze nieuwe opstand veel meer gewelddadig is dan de eerste Intifada, blijven daarnaast belangrijke geweldloze vormen van verzet voortduren, dikwijls in samenwerking met Israëlische activisten.
Marsipulami
22-07-03, 23:32
Het Polisario in de Westelijke Sahara
Er bestaan niet alleen vele voorbeelden van ongewapende opstanden tegen bestaande regimes, we kennen ook het voorval van een succesrijke beweging binnen een nationalistische beweging die de greep naar de macht vooraf is gegaan. Het Polisario Front, de nationalistische beweging in de Westelijke Sahara die ijvert om haar grondgebied terug te krijgen van de Marokkaanse bezetter, regeert over meer dan 170.000 Sahrawi’s (het volk van de Westelijke Sahara) in vluchtelingenkampen in Zuid-West-Algerije na de exodus die het gevolg was van de invasie in 1975. Terwijl het Polisario een gewapende guerrilla voerde tegen Marokko, zette het een gesofistikeerde structuur-in-ballingschap op die onafhankelijk bleef van enige Algerijnse controle, en noemde dit de Sahrawi Arab Democratic Republic (SADR). Tot die structuur behoort een netwerk van gezondheidscentra, kleine tuinbouwindustrie, landbouwprojecten en verdelingssystemen die de waardering wegdragen van internationale ontwikkelingsorganisaties. Hoewel Marokko het grootste deel van het grondgebied bezet houdt, leven de meeste Sahrawi’s in dit dun bevolkte gebied toch in de kampen onder de controle van het Polisario.
Maar in weerwil van deze imposante structuren, die een hoge graad van economische en sociale democratie verzekeren, bleef echte politieke democratie lange tijd erg beperkt. Veel Sahrawi’s vonden dat er een te grote dominantie bestond vanwege één element van het Polisario en dat er zware discrepanties heersten tussen de egalitaire lijn van de beweging en de politieke realiteit. Op politiek niveau nam het uitvoerend comité van het Polisario de meeste beslissingen, ondanks de façade van participatieve democratie. Er volgde in 1988 een reeks werkonderbrekingen en protesten en democraten eisten liberalisering. De hardliners spartelden echter tegen en arresteerden democratische oppositieleiders. Onder aanhoudende oppositiedruk en het verder durende geweldloze verzet volgden in de herfst verschillende SADR-regeringen elkaar op, maar de bevolking kreeg geen genoegdoening. Daarna echter, in 1990 en 1991, boekten de democraten verschillende overwinningen en behielden ze sindsdien grotendeels de macht. Het grote Polisariocongres in juni 1991 liet voor de eerste keer een substantiële vertegenwoordiging toe van buiten de kampen, en het werd gedomineerd door de democraten. Naast andere radicale hervormingen kwam het tot een vervanging van het uitvoerend comité en het Politbureau door een nationaal secretariaat, waarin de hervormers sleutelposities verkregen. Er kwam ook een nieuwe en meer democratische grondwet en een onafhankelijke mensenrechtencommissie.
Zonder twijfel is het dankzij de reeds bestaande sociale en economische democratie geweest, dat de overgang naar politieke democratie mogelijk was. Maar in het licht van de geïsoleerde positie van de kampen en het monopolie van de strijdkrachten in handen van de Polisario-elite, zou een actiever repressiebeleid de voorkeur van het leiderschap hebben gekregen, indien het ervan overtuigd was geweest dat dat zou werken. We zien hier dus wellicht het eerste voorbeeld van hoe een zware interne verdeling binnen een nationalistische bevrijdingsbeweging opgelost werd door geweldloze actie zonder dat ze uiteenviel in gewapende facties of een nieuwe rivaliserende bevrijdingsbeweging opgericht werd.
Van Egypte tot Indonesië
Van het Midden-Oosten, over Noord-Afrika, en tot in islamitische delen van Azië kent men een lange traditie van geweldloos verzet. De revolutie in Egypte in 1919 bestond uit maanden van burgerlijke ongehoorzaamheid tegen de Britse bezetter, met als centra Caïro en Alexandrië en omvatte ook stakingen van studenten, advocaten, post, telegraaf, tram- en treinpersoneel en uiteindelijk ook het Egyptische overheidspersoneel. Het resultaat van deze geweldloze beweging was een Britse instemming met beperkte Egyptische onafhankelijkheid.
De jongste jaren zagen we succesvolle geweldloze opstanden tegen door militairen gedomineerde regimes in West-Afrikaanse landen met voornamelijk moslimbevolkingen als Nigeria, Mali en Niger, waarbij het tot een overgang naar democratie kwam.
16 jaar repressief regeren door Jafaar Nimeiry in Soedan werd beëindigd in de lente van 1985 na twee weken van hoofdzakelijk geweldloze demonstraties in de hoofdstad Khartoem en in de stad Omdurman. Een algemene staking door de vakbonden en de beroepsorganisaties had het land lamgelegd. De beweging voor democratie kreeg de actieve steun van een doorsnede van de bevolking, inbegrepen de businesswereld. Tegen massale arrestaties en overheidsgeweld in bleef het protest voortduren. Er waren een paar rellen, maar het merendeel van de protesten was vreedzaam. Op 5 april sloot zelfs de rechterlijke macht zich aan bij wat ondertussen de ‘burgerrebellie’ was gaan heten. Radiozenders gingen dicht en de luchthaven werd afgesloten om de terugkeer van Nimeiry – op reis in de VS (grote vriend van het regime) te verhinderen. De dag daarna grepen de militairen de macht in een staatsgreep zonder bloedvergieten, maar door de eisen van het volk stelden ze al snel een burgerregering aan, gevolgd door democratische verkiezingen. Dat leidde tot de vorming van een democratisch verkozen regering die vier jaar in functie bleef tot ze afgezet werd in een militaire coup die gesteund werd door hardline islamisten.
Ondanks een geschiedenis van repressieve kolonisatie en militaire regimes, vinden we ook in Pakistan indrukwekkende voorbeelden van geweldloos verzet. De Pushtuns van de noordwestelijke grensstreek behoorden tot de meest efficiënte deelnemers aan de geweldloze antikoloniale strijd tegen de Britten; Gandhi verwees naar hen als ‘zijn beste geweldloze soldaten’. Khan Abdul Ghaffir Khan, bekend als ‘de grens-Gandhi’, richtte de Khudai Khidmatgar (Dienaars van God) op. Die groep groeide uit tot in de duizenden en speelde een essentiële rol in de onafhankelijkheidsbeweging, vooral in de vroege jaren dertig.
In meer recente jaren kende Pakistan een van de grootse geweldloze actiecampagnes uit de moderne geschiedenis, tijdens de opstand van 1983 tegen het hardline islamitische dictatoriaal bestuur van Zia al-Huq. Die opstand werd bloedig onderdrukt, maar desondanks bleven sporadisch geweldloze actiecampagnes de kop opsteken tot het regime uiteindelijk omvergeworpen werd in 1988, hetgeen resulteerde in de verkiezing van Benazir Bhutto tot eerste vrouwelijke premier in de islamwereld.
Een massale geweldloze opstand vloerde in 1991 de islamitische dictatuur in Bangladesh en resulteerde in de instelling van een van de sterkste Aziatische democratieën, geleid door Hasina Wazed, een progressieve activiste en dochter van de stichter des vaderlands, Mujibur Rahman.
Het 33-jarige bewind van generaal Suharto was een van de meest wreedaardige uit de hedendaagse geschiedenis. Toen hij midden jaren zestig aan de macht kwam kostte dat het leven aan wel een half miljoen linkse Indonesiërs, en in het kielzog van de Indonesische invasie van Oost-Timor in 1975 werden meer dan 200.000 Oost-Timorezen vermoord. In de lente van 1999 slaagde een massale en voor het grootste gedeelte ongewapende opstand erin de dictatuur ten val te brengen. In de herfst volgden de allereerste democratische verkiezingen.
De etnisch Albanese bevolking van Kosova (Kosovo in het Servisch) die vooral uit moslims bestaat voerde in de jaren negentig negen jaar lang ongewapend verzet tegen het Servische bewind en richtte het wellicht meest uitgewerkte systeem van parallelle instituties op in de geschiedenis van de geweldloze strijd. Weliswaar deemsterde het uiteindelijk weg toen de harde nationalisten van het UCK (Kosovo Bevrijdings Leger) opkwamen, hetgeen een toename van de Servische repressie uitlokte en in 1999 tot de militaire interventie van de NAVO leidde. Desondanks is de partij van de pacifistische leider Ibrahim Rugova, die de geweldloze campagne voor onafhankelijkheid van Joegoslavië altijd had aangevoerd, maar ook tegen de NAVO-bombardementen gekant was, ondertussen ook de leidende politieke macht geworden in het quasi-onafhankelijke Kosovo(a). (nvdr: sedert de jongste verkiezingen is Rugova president).
Er zijn duizenden voorbeelden van geweldloze campagnes op kleinere schaal op te sommen, zoals b.v. de Libanese moslimvrouwen die samen met hun christelijke tegenhangsters in demonstraties het einde eisten van het sectaire geweld; de duizenden Palestijnse moslims die hand in hand met joden en christenen de hele oude binnenstad van Jeruzalem omsingelden met de eis voor zelfbestuur en veiligheid voor zowel Israëli’s als Palestijnen; de Saoedivrouwen die door de straten van Riad reden aan het stuur van hun auto’s als openlijke afkeuring van het verbod voor vrouwen om een auto te besturen.
Besluit
Zelfs onder pacifisten en andere vredesactivisten hier in het westen is eigenlijk weinig geweten over de hierboven beschreven en andere geweldloze bewegingen. Zelfs de jaarkalender die de War Resisters’ League 2002, die 52 cases beschrijft van succesvolle geweldloze bewegingen vanuit de hele wereld, telt slechts twee voorbeelden uit de moslimwereld en geen enkele uit de hele Arabische wereld. Het is aan de geweldloze activisten om zich deze indrukwekkende en nog voort durende geschiedenis van geweldloos verzet door moslims eigen te maken – de moslims die toch een vijfde van de wereldbevolking vormen – en hen onze solidariteit in die strijd te betuigen. Waar de VS oorlog blijven voeren tegen moslimvolkeren en naties, moeten diegenen die zich tegen dat geweld verzetten weten dat hun geweldloze strijd niet langer onbekend is. Solidariteit met moslimvolkeren helpt hen om te weerstaan aan de verleiding om naar geweld te grijpen en helpt zo ons allemaal bevrijden van de bedreigingen van terrorisme, fundamentalisme, repressie, militarisme en imperialisme.
Waar de VS voor miljarden $ aan gesofistikeerd wapentuig in de regio pompen, moslimnaties bombarderen en aan repressieve regeringen en bezettingslegers militaire en economische hulp leveren, is het foutief om het militarisme en het autoritarisme in de islamwereld aan de muur te nagelen als culturele of religieuze factoren. De behoefte aan geweldloze acties in de islamwereld betekent niet meer of minder dan geweldloos ageren in de VS zelf (en bij uitbreiding, ook bij ons in Europa, nvdr) tegen een beleid dat in de regio de gewelddadige en ondemocratische status-quo in stand houdt.
Stephen Zunes
Uit: The Nonviolent Activist, february 2002, p.3-5 en 9
Vertaling: Peter Jochems
Marsipulami
22-07-03, 23:45
Geplaatst door Bouchra A
Wat een draaikonterij.
Ach jij bent een verzuurde negativiste. Het zou voor jezelf en de samenleving een therapeutisch en heilzaam effect hebben als je eens op zoek ging naar de oorsprong van je negativisme.
Mars, zou je ons een nadere toelichting kunnen geven over wie...
Stephen Zunes
Uit: The Nonviolent Activist, february 2002, p.3-5 en 9
Vertaling: Peter Jochems
...precies is?
Is het niet eerder de vraag welke betekenis de moslimwereld zelf toekent aan het begrip jihad dan dat er een campagne zou moeten komen om het imago van jihad die het in de westerse wereld heeft, op te poetsen? Als een moslim het woord jihad in de mond neemt klinkt het mij nog steeds als een oorlogskreet in de oren.
Marsipulami
23-07-03, 00:06
Geplaatst door Grietje
Mars, zou je ons een nadere toelichting kunnen geven over wie...
Stephen Zunes
Uit: The Nonviolent Activist, february 2002, p.3-5 en 9
Vertaling: Peter Jochems
...precies is?
De tekst is afkomstig van http://www.vredesactie.be/, verder weet ik er niet meer van dan jij.
Is het niet eerder de vraag welke betekenis de moslimwereld zelf toekent aan het begrip jihad dan dat er een campagne zou moeten komen om het imago van jihad die het in de westerse wereld heeft, op te poetsen? Als een moslim het woord jihad in de mond neemt klinkt het mij nog steeds als een oorlogskreet in de oren.
Ik weet ook niet waarom jij zo negatief kijkt naar moslims en hun godsdienst. Ik deel jouw bovenstaande mening helemaal niet. Voor zover ik op de hoogte ben verwijst het woord Jihad naar de innerlijke strijd die een moslim voert in zijn eigen hart om een beter mens te worden in dienst van God. In het uiterste geval verwijst het naar het legitieme recht op zelfverdediging, een recht dat ook door niet-moslims erkend wordt. Verder kan ik je helaas niet helpen.
Zwarte Schaap
23-07-03, 00:14
Geplaatst door Grietje
Als een moslim het woord jihad in de mond neemt klinkt het mij nog steeds als een oorlogskreet in de oren.
Met de satan in de buurt, leeft men in een permanente oorlogstoestand.
De geweldloze Jihad... dit suggereert dat er ook een gewelddadige vorm is. Die gewelddadige vorm wordt door enkele moslims hier gepredikt. Zonder dat het bezwaren oproept van veel andere moslims.
Zo'n artikeltje is dan wel leuk... maar raakt de kern niet.
Geplaatst door Zwarte Schaap
Met de satan in de buurt, leeft men in een permanente oorlogstoestand.
Pats! Dat is het precies. Dat rechtvaardigt dus moord op en verkrachting van andersdenkenden. Zij zijn de satan.
Islam... een vredelievend geloof... ja doei!
Geplaatst door Marsipulami
De tekst is afkomstig van http://www.vredesactie.be/, verder weet ik er niet meer van dan jij.
Ik weet ook niet waarom jij zo negatief kijkt naar moslims en hun godsdienst. Ik deel jouw bovenstaande mening helemaal niet. Voor zover ik op de hoogte ben verwijst het woord Jihad naar de innerlijke strijd die een moslim voert in zijn eigen hart om een beter mens te worden in dienst van God. In het uiterste geval verwijst het naar het legitieme recht op zelfverdediging, een recht dat ook door niet-moslims erkend wordt. Verder kan ik je helaas niet helpen.
Ik vroeg niet om hulp, ik verkeerde in de veronderstelling dat mijn kanttekeningen misschien wel eens een startpunt zouden kunnen vormen voor een verdere discussie. Maar waarom heb je dit stuk dan geplaatst als je er niet zoveel over te vermelden hebt? Maar goed. Ik had de indruk dat moslims er zelf ook niet veel aan doen om de juiste betekenis van het woord jihad te geven. Dit kan misschien negatief klinken, het is helaas wel zo dat elke keer als het woord jihad het negen van de tien keer uit de mond van een woedende baardman komt.
Jammer dat je ook niets weet te vermelden over de auteur.
Geplaatst door Zwarte Schaap
Met de satan in de buurt, leeft men in een permanente oorlogstoestand.
Daarom zit bij mij Satan inside.
Marsipulami
23-07-03, 00:22
Geplaatst door Bouchra A
GEWELDLOZE JIHAD
Hebben we hier niet te maken met een pleonasme?
Of hoe heet zoiets?
:haha: Haha, in jouw geval denk ik dat je eerder bedoelt een contradictio in terminus.
Voor moslims denk ik dat het meestal wel een pleonasme is met uitzondering van het recht op zelfverdediging hierboven.
Hier is nog een link naar een mooie tekst over Jihad. (Voor Grietje, deze komt van een moslim)
http://www.fethullahgulen.org/questions/questions19.html
Geplaatst door Marsipulami
(Voor Grietje, deze komt van een moslim)
[/url]
Hou je katholiek sarcasme maar voor je. Je zou eens uit je rol van apologeet moeten treden en realiseren dat de meeste gelovigen geen reet geven om weke interpretaties van de Bijbel of de Koran.
Zwarte Schaap
23-07-03, 00:33
Geplaatst door Puk
Pats! Dat is het precies. Dat rechtvaardigt dus moord op en verkrachting van andersdenkenden. Zij zijn de satan.
Islam... een vredelievend geloof... ja doei!
..............bla bla bla......................
Jou beperking is dat je maar één dimensionaal denkt.
Zwarte Schaap
23-07-03, 00:35
Geplaatst door Grietje
Daarom zit bij mij Satan inside.
De bedoeling is dat je hem erbuiten houdt. Dat is jihad.
Geplaatst door Zwarte Schaap
..............bla bla bla......................
Jou beperking is dat je maar één dimensionaal denkt.
Ik neem de dreigementen serieus.
De redenering dat de democratie moslims onderdrukt omdat die democratie het voor moslims onmogelijk maakt volledig hun recht op godsdienstvrijheid uit te oefenen (lees in een Islamitische Heilstaat te leven) deed bij mij de deur dicht.
Marsipulami
23-07-03, 00:39
Geplaatst door Grietje
Hou je katholiek sarcasme maar voor je. Je zou eens uit je rol van apologeet moeten treden en realiseren dat de meeste gelovigen geen reet geven om weke interpretaties van de Bijbel of de Koran.
Ik begrijp eigenlijk niet wat je wil zeggen. Ik dacht niet dat ik in deze thread een apologie ten gunste van het katholicisme opbouwde? Ik probeerde hooguit als kritisch neutrale prikker het islamitisch begrip Jihad ter discussie te stellen. Uiteraard vanuit een welwillende positieve ingesteldheid t.a.v mijn moslim-medemensen en hun religie.
Geplaatst door Marsipulami
Uiteraard vanuit een welwillende positieve ingesteldheid t.a.v mijn moslim-medemensen en hun religie.
Beter had ik je on-kritische houding niet kunnen beschrijven.
Maar wees zo aardig om hier op in te gaan:
Ik vroeg niet om hulp, ik verkeerde in de veronderstelling dat mijn kanttekeningen misschien wel eens een startpunt zouden kunnen vormen voor een verdere discussie. Maar waarom heb je dit stuk dan geplaatst als je er niet zoveel over te vermelden hebt? Maar goed. Ik had de indruk dat moslims er zelf ook niet veel aan doen om de juiste betekenis van het woord jihad te geven. Dit kan misschien negatief klinken, het is helaas wel zo dat elke keer als het woord jihad het negen van de tien keer uit de mond van een woedende baardman komt.
Jammer dat je ook niets weet te vermelden over de auteur.
Marsipulami
23-07-03, 00:48
Geplaatst door Bouchra A
De klok en de klepel.
Jammer, ik deed de deur voor je open. Ik bedoelde wel degelijk pleonasme, maar nu je het eigenlijk zelf in twijfel trekt, wie ben ik dan nog om je tegen te spreken dat het niet om een pleonasme kan gaan.
allah weet niet beter
Ja, het klopt wel volgens mij dat een Jihad niet per definitie geweldloos is. (Het is dus geen pleonasme) Ik denk dat er wel omstandigheden zijn waar mensen geen andere keuze of uitwegen meer hebben dan geweld te gebruiken om zichzelf te verdedigen. Maar dan staan we nog heel ver af van 'preventieve' oorlogen waar met veel militair machtsvertoon ten strijde getrokken wordt om ingebeelde massavernietigingswapens te vernietigen. De zinloze moord op duizenden onschuldige Iraki's zijn geen zelfverdediging maar aggressie.
Geplaatst door Marsipulami
Ja, het klopt wel volgens mij dat een Jihad niet per definitie geweldloos is. (Het is dus geen pleonasme) Ik denk dat er wel omstandigheden zijn waar mensen geen andere keuze of uitwegen meer hebben dan geweld te gebruiken om zichzelf te verdedigen. Maar dan staan we nog heel ver af van 'preventieve' oorlogen waar met veel militair machtsvertoon ten strijde getrokken wordt om ingebeelde massavernietigingswapens te vernietigen. De zinloze moord op duizenden onschuldige Iraki's zijn geen zelfverdediging maar aggressie.
En 911? In welke categorie valt 911?
Geplaatst door Puk
En 911? In welke categorie valt 911?
Jihad, geloof ik.
Het is tekenend voor de intellectuele armoede van de huidige islamitische wereld dat er nog steeds geen eenduidigheid bestaat over de interpretatie van de Koran, noch is er een debat gaande over de rol die religie moet spelen in deze tijden en in deze wereld die zoveel anders is dan de vroegere islamitische wereld.
Marsipulami
23-07-03, 01:03
Geplaatst door Grietje
Maar wees zo aardig om hier op in te gaan:
Dit kan misschien negatief klinken, het is helaas wel zo dat elke keer als het woord jihad het negen van de tien keer uit de mond van een woedende baardman komt.
Ik deel jouw mening wel dat het woord Jihad voor sommige moslims een oorlogszuchtige connotatie heeft. Maar ik denk dat moslims in het westen die dat zo beleven meer beïnvloed zijn door de westerse vooroordelen tgo de islam dan ze zelf beseffen, inclusief hun eigen beleving van de islam dus. Hoe kan een moslimkind in Europa nu leren dat Jihad in de eerste plaats een geweldloze betekenis heeft als elke dag de media, vrienden en kenissen het begrip associeren met geweld en oorlog.
Verder denk ik dat sommige moslims terugplooien op een extreme interpretatie van de islam omwille van het latente racisme dat heerst in onze samenleving. Extremisme is een uitdrukking van onmacht een irrationeel beklemtonen van de eigen identiteit waarvan men de waarde wel innerlijk kan aanvoelen maar vaak niet rationeel kan verhelderen.
Zwarte Schaap
23-07-03, 01:04
Geplaatst door Puk
Ik neem de dreigementen serieus.
De redenering dat de democratie moslims onderdrukt omdat die democratie het voor moslims onmogelijk maakt volledig hun recht op godsdienstvrijheid uit te oefenen (lees in een Islamitische Heilstaat te leven) deed bij mij de deur dicht.
Als de democratische principes niet gelden voor moslims dan worden ze onderdrukt. Jouw visie daarover is bekend.
Geplaatst door Puk
Ik ben tegen een Islamitische Heilstaat, ook als daar democratisch voor gekozen zou worden. Een Islamitische Heilstaat is in zichzelf niet democratisch.
Okay... dan word ik terrorist, desnoods.
©opyright Puk 02:28 22/07/03
Geplaatst door Puk
Nog gekker... ik meen het ook nog! :tik:
©opyright Puk 02:39 22/07/03
Als een moslim dit zou zeggen dan..................waren de poppetjes aan het dansen in Groot-Nederland en klein maroc.nl
De democratie voor moslims is ingeperkt, ze mogen de democratie opsieren zodat het aan de buitenkant op een democratie lijkt. Hun stem is kennelijk minder waard als ze democratisch een islamitische bewind willen instellen.
Dan ben jij zelf het bewijs van mijn stelling wat je als onderschrift voert.
Geplaatst door Marsipulami
Ik deel jouw mening wel dat het woord Jihad voor sommige moslims een oorlogszuchtige connotatie heeft. Maar ik denk dat moslims in het westen die dat zo beleven meer beïnvloed zijn door de westerse vooroordelen tgo de islam dan ze zelf beseffen, inclusief hun eigen beleving van de islam dus. Hoe kan een moslimkind in Europa nu leren dat Jihad in de eerste plaats een geweldloze betekenis heeft als elke dag de media, vrienden en kenissen het begrip associeren met geweld en oorlog.
Verder denk ik dat sommige moslims terugplooien op een extreme interpretatie van de islam omwille van het latente racisme dat heerst in onze samenleving. Extremisme is een uitdrukking van onmacht een irrationeel beklemtonen van de eigen identiteit waarvan men de waarde wel innerlijk kan aanvoelen maar vaak niet rationeel kan verhelderen.
Je welwillende houding t.o.v. de moslims zorgt er voor dat je telkens een karikatuur maakt van de situatie waarin moslims in west europa leven. Waarom ga je er vanuit dat alleen 'door het latente racisme in onze samenleving de moslimsjongeren terugplooien op een extreme interpretatie van de islam' als het ook wel eens zou kunnen zijn dat west europa er geen schuld aan heeft dat die jongeren een extremistische vorm aanhangen en dat ze daar zelf voor hebben gekozen? Wat jij doet is geen uiting van welwillendheid maar een doelbewuste poging om de moslims verantwoordelijkheid voor hun eigen daden te ontzeggen. Is God zo onaantastbaar voor je dat je de werkelijkheid geweld aan moet doen? Ze hebben hier in Europa zat studiemogelijkheden, veel meer dan in de islamitische wereld zelf, om zich een brede kennis van de islam toe te eigenen. Laten ze de mogelijkheid ondanks of dankzij de west europese samenleving aan zich voorbijgaan?
Geplaatst door Zwarte Schaap
Als de democratische principes niet gelden voor moslims dan worden ze onderdrukt. Jouw visie daarover is bekend.
Als een moslim dit zou zeggen dan..................waren de poppetjes aan het dansen in Groot-Nederland en klein maroc.nl
De democratie voor moslims is ingeperkt, ze mogen de democratie opsieren zodat het aan de buitenkant op een democratie lijkt. Hun stem is kennelijk minder waard als ze democratisch een islamitische bewind willen instellen.
Dan ben jij zelf het bewijs van mijn stelling wat je als onderschrift voert.
Maar is die 'rechtvaardigheid' waar jij het over hebt dan de Islamitische Heilstaat' voor de Nederlandse moslims?
En dus tegelijkertijd de 'ongelijkheid' die voor ongelovigen nogal nadelig uitpakt... moord, verkrachting, de bezittingen worden afgepakt, etcetera.
Ik zal me verzetten tegen de invoering van een ondemocratisch en onderdrukkend systeem. Altijd.
Maar goed... voordat er democratisch een Islamitische Heilstaat wordt gevestigd in Nederland. Dat gaat nog wel effe duren, denk je niet?
Vraagje: Schapie, ben jij voor invoering van een Islamitische Heilstaat in Nederland? Desnoods via het democratisch proces, ook al zal het op die manier wel even duren?
Ik geloof dat de Moslims daar uiteindelijk niet voor zullen kiezen.
Tenzij een partij zoals de Arabische Europese Hezbollah veel macht krijgt via maatschappelijke instituties. Dan zou het anders kunnen lopen.
Marsipulami
23-07-03, 01:25
Geplaatst door Bouchra A
De meesten hebben hun wijsheid slechts van schoteltjes.
Maar ja, dat geloof je toch niet.
De gematigde eerste generatie migranten wel ja. Dat geloof ik wel. Maar spijtig genoeg is de tweede en derde generatie vaak vervreemd van de arabische taal (en daardoor ook van hun herkomstcultuur) waardoor ze vooral aangewezen zijn 'westerse' informatiebronnen om zichzelf te begrijpen. Het gevolg is dat daardoor velen ten onrechte een negatief zelfbeelf ontwikkelen.
Maar ook in de islamitische wereld (en dus ook in hun media) heeft het begrip Jihad soms een oorlogszuchtige connotatie, maar dat is omdat veel dictatoriale regimes in de islamwereld hun eigen corruptie , hebzucht en falen t.a.v. hun onderdanen afschuiven op een zondebok. Ze zeggen 'De joden en het westen zijn de oorzaak van 'onze' problemen.' Maar wees gerust, de binnenlandse kritiek op veel arabische regimes groeit. Bovendien zijn de meeste mensen in de islamwereld zich wel bewust van de positieve dingen die het westen te bieden heeft. Vandaar ook dat velen wensen te emigreren naar het westen dat aan het begrip 'rechtvaardigheid' op een eigen wijze gestalte tracht te geven.
Zwarte Schaap
23-07-03, 01:25
Geplaatst door Puk
Maar is die 'rechtvaardigheid' waar jij het over hebt dan de Islamitische Heilstaat' voor de Nederlandse moslims?
En dus tegelijkertijd de 'ongelijkheid' die voor ongelovigen nogal nadelig uitpakt... moord, verkrachting, de bezittingen worden afgepakt, etcetera.
Ik zal me verzetten tegen de invoering van een ondemocratisch en onderdrukkend systeem. Altijd.
Maar goed... voordat er democratisch een Islamitische Heilstaat wordt gevestigd in Nederland. Dat gaat nog wel effe duren, denk je niet?
Vraagje: Schapie, ben jij voor invoering van een Islamitische Heilstaat in Nederland? Desnoods via het democratisch proces, ook al zal het op die manier wel even duren?
Ik geloof dat de Moslims daar uiteindelijk niet voor zullen kiezen.
Tenzij een partij zoals de Arabische Europese Hezbollah veel macht krijgt via maatschappelijke instituties. Dan zou het anders kunnen lopen.
Één dimensionaal gezwets ! verveeld
Zwarte Schaap
23-07-03, 01:32
Geplaatst door Bouchra A
Wtr
trvstt !
Geplaatst door Zwarte Schaap
Één dimensionaal gezwets ! verveeld
Ach Schaap... heb je het nu moeilijk?
Liever maar geen antwoord geven nu?
Laf Zwart Schaap...
Geplaatst door Marsipulami
De gematigde eerste generatie migranten wel ja. Dat geloof ik wel. Maar spijtig genoeg is de tweede en derde generatie vaak vervreemd van de arabische taal (en daardoor ook van hun herkomstcultuur) waardoor ze vooral aangewezen zijn 'westerse' informatiebronnen om zichzelf te begrijpen. Het gevolg is dat daardoor velen ten onrechte een negatief zelfbeelf ontwikkelen.
Maar ook in de islamitische wereld (en dus ook in hun media) heeft het begrip Jihad soms een oorlogszuchtige connotatie, maar dat is omdat veel dictatoriale regimes in de islamwereld hun eigen corruptie , hebzucht en falen t.a.v. hun onderdanen afschuiven op een zondebok. Ze zeggen 'De joden en het westen zijn de oorzaak van 'onze' problemen.' Maar wees gerust, de binnenlandse kritiek op veel arabische regimes groeit. Bovendien zijn de meeste mensen in de islamwereld zich wel bewust van de positieve dingen die het westen te bieden heeft. Vandaar ook dat velen wensen te emigreren naar het westen dat aan het begrip 'rechtvaardigheid' op een eigen wijze gestalte tracht te geven.
Hier maak je een paar grove blunders.
''Maar spijtig genoeg is de tweede en derde generatie vaak vervreemd van de arabische taal (en daardoor ook van hun herkomstcultuur) waardoor ze vooral aangewezen zijn 'westerse' informatiebronnen om zichzelf te begrijpen. ''
Meer dan 80% van de Marokkanen is Berbers en hun herkomstcultuur is de Berbercultuur. Hier speelt ook nog eens bij dat het juist de tweede en derde generatie zijn die gretig op zoek gaan naar informatie (helaas zijn de bronnen niet altijd even geweldig)en meer kennis op doen dan de passieve eerste generatie
''Maar ook in de islamitische wereld (en dus ook in hun media) heeft het begrip Jihad soms een oorlogszuchtige connotatie, maar dat is omdat veel dictatoriale regimes in de islamwereld hun eigen corruptie , hebzucht en falen t.a.v. hun onderdanen afschuiven op een zondebok. Ze zeggen 'De joden en het westen zijn de oorzaak van 'onze' problemen.' Maar wees gerust, de binnenlandse kritiek op veel arabische regimes groeit.''
Het is nu juist zo dat de interne kritiek zich richt op de regimes omdat die ervan worden beticht dat ze samenwerken en samenspannen met het westen en de joden (bv. aanslag in casablanca).
"Bovendien zijn de meeste mensen in de islamwereld zich wel bewust van de positieve dingen die het westen te bieden heeft. Vandaar ook dat velen wensen te emigreren naar het westen dat aan het begrip 'rechtvaardigheid' op een eigen wijze gestalte tracht te geven"
Het enige positieve dat het westen te bieden heeft zijn euro's en dollars. Je houding in deze blinkt uit in naïviteit.
Zwarte Schaap
23-07-03, 01:40
Geplaatst door Puk
Ach Schaap... heb je het nu moeilijk?
Liever maar geen antwoord geven nu?
Laf Zwart Schaap...
You are to easy !
Marsipulami
23-07-03, 01:41
Geplaatst door Grietje
Waarom ga je er vanuit dat alleen 'door het latente racisme in onze samenleving de moslimsjongeren terugplooien op een extreme interpretatie van de islam' als het ook wel eens zou kunnen zijn dat west europa er geen schuld aan heeft dat die jongeren een extremistische vorm aanhangen
Ik denk niet direct in termen van schuld. Ik denk dat zowel Europeanen als niet westerse moslims wel hun best doen en het goed bedoelen met elkaar ook al begrijpen ze elkaar niet altijd. Ik zie het veel meer als een speling van het lot. Culturen zijn nou eenmaal verschillend en opgroeien als kind tussen twee culturen die vaak tegengestelde verwachtingen formuleren t.a.v. hetzelfde kind dat zowel loyaal wil zijn tgo de ene als de andere cultuur is niet makkelijk. Dat veroorzaakt psychisch lijden en innerlijke conflicten.Mensen gaan op een verschillende manier om met dit existentieel probleem.
Sommigen kiezen ervoor om hun herkomstidentiteit af te zweren en blazen de bruggen naar hun herkomstcultuur, familie en identiteit op. (De bountys dus). Anderen gaan zich terugtrekken in een kring van lotgenoten en plooien terug op hun herkomstcultuur (of althans de voorstelling die ze daarvan hebben ontwikkeld). Daar vind je de gesegregeerde extremisten die hun omgevingscultuur als een vijandige wereld zien. Een derde groep zoekt naar een gezond evenwicht tussen zelfrespect voor de eigen identiteit en respect voor de cultuur en de mensen van het land waar ze wonen. Die derde weg is de moeilijkste weg. Maar die weg is de toekomst.
Geplaatst door Marsipulami
Ik denk niet direct in termen van schuld. Ik denk dat zowel Europeanen als niet westerse moslims wel hun best doen en het goed bedoelen met elkaar ook al begrijpen ze elkaar niet altijd. Ik zie het veel meer als een speling van het lot. Culturen zijn nou eenmaal verschillend en opgroeien als kind tussen twee culturen die vaak tegengestelde verwachtingen formuleren t.a.v. hetzelfde kind dat zowel loyaal wil zijn tgo de ene als de andere cultuur is niet makkelijk. Dat veroorzaakt psychisch lijden en innerlijke conflicten.Mensen gaan op een verschillende manier om met dit existentieel probleem.
Sommigen kiezen ervoor om hun herkomstidentiteit af te zweren en blazen de bruggen naar hun herkomstcultuur, familie en identiteit op. (De bountys dus). Anderen gaan zich terugtrekken in een kring van lotgenoten en plooien terug op hun herkomstcultuur (of althans de voorstelling die ze daarvan hebben ontwikkeld). Daar vind je de gesegregeerde extremisten die hun omgevingscultuur als een vijandige wereld zien. Een derde groep zoekt naar een gezond evenwicht tussen zelfrespect voor de eigen identiteit en respect voor de cultuur en de mensen van het land waar ze wonen. Die derde weg is de moeilijkste weg. Maar die weg is de toekomst.
Dit is een stuk helderder. Stephan Sander, een Nederlandse columnist vroeg onlangs of er ook Marokkanen zijn die gewoon zichzelf kunnen zijn. Ik denk dat hij daarmee Marokkanen bedoelt die de door je geschetste derde weg bewandelen.
"We kunnen niet blijven voorbijgaan aan het culturele isolement en de gevoelens van wrok, omdat het misschien minder prettig is die onder ogen te zien. Zohra Acherrat-Stitou, een Marokkaanse psychiater in opleiding zegt in een boeiend interview over haar generatiegenoten: ,,Ze zijn boos op de samenleving, die hun ouders zo gebruikt heeft, en boos op de ouders dat ze zich daar niet tegen verzet hebben. Veel Marokkaanse jongeren, valt mij op, voelen zich slachtoffer. Een slachtoffer voelt zich mishandeld, onbegrepen, niet veilig. Ze moeten van die slachtofferrol af om een identiteit te vinden.'' (de Volkskrant, 5 maart 1997). "
Het multicultureel drama, Paul Scheffer
"De Amerikaanse schrijver Norman Podhoretz, zelf afkomstig uit een gezin van Poolse immigranten in Brooklyn, beschrijft het deel hebben aan een gemeenschappelijke cultuur als een `brutal bargain': het verwerven van een plaats in een nieuw land is meestal ook een verraad van de eigen familiegeschiedenis. "
Het multicultureel drama, Paul Scheffer
Marsipulami
23-07-03, 02:02
Geplaatst door Grietje
Hier maak je een paar grove blunders.
''Maar spijtig genoeg is de tweede en derde generatie vaak vervreemd van de arabische taal (en daardoor ook van hun herkomstcultuur) waardoor ze vooral aangewezen zijn 'westerse' informatiebronnen om zichzelf te begrijpen. ''
Meer dan 80% van de Marokkanen is Berbers en hun herkomstcultuur is de Berbercultuur. Hier speelt ook nog eens bij dat het juist de tweede en derde generatie zijn die gretig op zoek gaan naar informatie (helaas zijn de bronnen niet altijd even geweldig)en meer kennis op doen dan de passieve eerste generatie
Dat bedoel ik nou net. Jongeren die thuis Berbers spreken en buitenshuis Nederlands hebben weinig aan die schoteltjes. Ook andere media (boeken, kranten) geschreven in de taal van hun herkomstcultuur zijn zeldzaam. Daardoor zijn ze in hoge mate aangewezen op westerse bronnen om hun eigen identiteit te verstaan.
''Maar ook in de islamitische wereld (en dus ook in hun media) heeft het begrip Jihad soms een oorlogszuchtige connotatie, maar dat is omdat veel dictatoriale regimes in de islamwereld hun eigen corruptie , hebzucht en falen t.a.v. hun onderdanen afschuiven op een zondebok. Ze zeggen 'De joden en het westen zijn de oorzaak van 'onze' problemen.' Maar wees gerust, de binnenlandse kritiek op veel arabische regimes groeit.''
Het is nu juist zo dat de interne kritiek zich richt op de regimes omdat die ervan worden beticht dat ze samenwerken en samenspannen met het westen en de joden (bv. aanslag in casablanca).
Ja dat bedoel ik.
"Bovendien zijn de meeste mensen in de islamwereld zich wel bewust van de positieve dingen die het westen te bieden heeft. Vandaar ook dat velen wensen te emigreren naar het westen dat aan het begrip 'rechtvaardigheid' op een eigen wijze gestalte tracht te geven"
Het enige positieve dat het westen te bieden heeft zijn euro's en dollars. Je houding in deze blinkt uit in naïviteit.
Ik heb respect voor mensen die vechten voor een beter leven voor henzelf en hun familie. Geld speelt daarbij een belangrijke rol. Maar ik denk dat de tweede en derde generatie zich heel sterk bewust is van het feit dat dit niet het enige is wat telt. Ik ben misschien wat welwillend tgo moslims, maar ik vind jou heel erg denigrerend en neerbuigend tgo mensen die trouw willen blijven aan zichzelf.
Geplaatst door Marsipulami
Ik heb respect voor mensen die vechten voor een beter leven voor henzelf en hun familie. Geld speelt daarbij een belangrijke rol. Maar ik denk dat de tweede en derde generatie zich heel sterk bewust is van het feit dat dit niet het enige is wat telt. Ik ben misschien wat welwillend tgo moslims, maar ik vind jou heel erg denigrerend en neerbuigend tgo mensen die trouw willen blijven aan zichzelf.
Dit is zwak van je, Mars. Ik presenteer je mijn kijk op zaken die gebaseerd is op mijn ervaringen. Dat dit niet altijd vleiend is voor moslims moet je niet opvatten als een poging om te denigrerend of om neerbuigend te doen. Zou dat mijn doel zijn dan had ik wel andere middelen om dat te bereiken. Ik probeer alleen maar na te gaan wanneer 'trouw aan jezelf blijven' omslaat in angst voor veranderingen en het onder ogen zien van misstanden. That's all.
Geplaatst door Zwarte Schaap
You are to easy !
Als dat zo was had je wel een antwoord kunnen verzinnen.
Marsipulami
23-07-03, 02:27
Geplaatst door Grietje
Dit is een stuk helderder. Stephan Sander, een Nederlandse columnist vroeg onlangs of er ook Marokkanen zijn die gewoon zichzelf kunnen zijn. Ik denk dat hij daarmee Marokkanen bedoelt die de door je geschetste derde weg bewandelen.
"We kunnen niet blijven voorbijgaan aan het culturele isolement en de gevoelens van wrok, omdat het misschien minder prettig is die onder ogen te zien. Zohra Acherrat-Stitou, een Marokkaanse psychiater in opleiding zegt in een boeiend interview over haar generatiegenoten: ,,Ze zijn boos op de samenleving, die hun ouders zo gebruikt heeft, en boos op de ouders dat ze zich daar niet tegen verzet hebben. Veel Marokkaanse jongeren, valt mij op, voelen zich slachtoffer. Een slachtoffer voelt zich mishandeld, onbegrepen, niet veilig. Ze moeten van die slachtofferrol af om een identiteit te vinden.'' (de Volkskrant, 5 maart 1997). "
Dat is wel een mooie en ware tekst. Toch vind ik dat je de neiging vertoont om de mensen die veroordeeld zijn om te leven tussen twee culturen verantwoordelijk te stellen voor allerlei problemen en de autochtone samenleving vrij te spreken. Ik denk dat je niemand moet beschuldigen, maar dat je mensen de ruimte, de rust en de tijd moet geven om zichzelf te zijn en de kans moet geven om een eigen plaats te vinden in onze samenleving. Mijn grootste kritiek op integratie is dat het allemaal te snel gaat (of moet gaan) in plaats van te traag, daardoor geraken jongeren die hun best doen toch het spoor bijster.
Het multicultureel drama, Paul Scheffer
"De Amerikaanse schrijver Norman Podhoretz, zelf afkomstig uit een gezin van Poolse immigranten in Brooklyn, beschrijft het deel hebben aan een gemeenschappelijke cultuur als een `brutal bargain': het verwerven van een plaats in een nieuw land is meestal ook een verraad van de eigen familiegeschiedenis. "
Het multicultureel drama, Paul Scheffer
Vind je dat niet erg ? Nou, ik wel. Ik vind het heel erg dat men zijn familie moet verloochenen om geaccepteerd te worden door de omgevende samenleving.
Geplaatst door Marsipulami
Vind je dat niet erg ? Nou, ik wel. Ik vind het heel erg dat men zijn familie moet verloochenen om geaccepteerd te worden door de omgevende samenleving.
Hij heeft het over familiegeschiedenis Ik denk dat de essentie van een brutal bargain is dat je een manier moet zien te vinden om je identiteit in een veranderde omgeving in te passen. Dat vind ik alleen maar normaal. Ik denk dat jij ook iets zou moeten veranderen als je zeg maar in Marokko kwam te leven.
Geplaatst door Grietje
Hij heeft het over familiegeschiedenis Ik denk dat de essentie van een brutal bargain is dat je een manier moet zien te vinden om je identiteit in een veranderde omgeving in te passen. Dat vind ik alleen maar normaal. Ik denk dat jij ook iets zou moeten veranderen als je zeg maar in Marokko kwam te leven.
Wat is er speciaal aan moslims dat zij meer dan andere immigranten er zo een moeite hebben zich in te passen?
Marsipulami
23-07-03, 02:43
Geplaatst door Grietje
Hij heeft het over familiegeschiedenis Ik denk dat de essentie van een brutal bargain is dat je een manier moet zien te vinden om je identiteit in een veranderde omgeving in te passen. Dat vind ik alleen maar normaal. Ik denk dat jij ook iets zou moeten veranderen als je zeg maar in Marokko kwam te leven.
Nou, ik ben wel eens in Marokko geweest en ik heb daar op korte tijd tweehonderd liter Marokkaanse thee gedronken en kilo's couscous bij heel gastvrije mensen met een goed hart die blij waren dat ik er was. Maar toen ik thuiskwam heb ik me als Vlaming meteen op een pak vettige frieten met een hamburger gestort en in één keer twee liter sterke koffie gedronken. Een mens kan zichzelf niet zo makkelijk veranderen.
Ik herinner me een kennis van mij die naar Bolivië gegaan is en ongelooflijk veel sympathie had voor de cultuur van de indianen aldaar. Het was zijn droom om één van hen te worden. Hij keek op naar de levenswijze van die mensen. Negen jaar nadien is hij teruggekeerd en hij zei dat wat hij wilde niet mogelijk was. Je herkomstcultuur is een stuk van jezelf, het lijkt wel in je genen te zitten. Je eigen weg vinden in een andere cultuur vergt meerdere generaties.
Geplaatst door Puk
Wat is er speciaal aan moslims dat zij meer dan andere immigranten er zo een moeite hebben zich in te passen?
Er is niets speciaals aan moslims en het zijn niet per se moslims die er moeite mee hebben maar bepaalde culturen. Islam is slechts een onderdeel van een cultuur.
Geplaatst door Grietje
Er is niets speciaals aan moslims en het zijn niet per se moslims die er moeite mee hebben maar bepaalde culturen. Islam is slechts een onderdeel van een cultuur.
Is dat wel zo?
Je hoort moslims vaak zeggen: "Ik ben eerst Moslim, dan pas wat anders."
Ik noem het dan een moslimcultuur.
Geplaatst door Marsipulami
Nou, ik ben wel eens in Marokko geweest en ik heb daar op korte tijd tweehonderd liter Marokkaanse thee gedronken en kilo's couscous bij heel gastvrije mensen met een goed hart die blij waren dat ik er was. Maar toen ik thuiskwam heb ik me als Vlaming meteen op een pak vettige frieten met een hamburger gestort en in één keer twee liter sterke koffie gedronken. Een mens kan zichzelf niet zo makkelijk veranderen.
Ik herinner me een kennis van mij die naar Bolivië gegaan is en ongelooflijk veel sympathie had voor de cultuur van de indianen aldaar. Het was zijn droom om één van hen te worden. Hij keek op naar de levenswijze van die mensen. Negen jaar nadien is hij teruggekeerd en hij zei dat wat hij wilde niet mogelijk was. Je herkomstcultuur is een stuk van jezelf, het lijkt wel in je genen te zitten. Je eigen weg vinden in een andere cultuur vergt meerdere generaties.
Zo was ik een paar weken terug bij een vrouw op bezoek die al 15 jaar in Frankrijk woont, Frans spreekt als een Fransman, me een heerlijke Franse maaltijd voorzette en nog steeds een dagdeel per week Franse conversatieles volgt. Ze is bijna Franser dan de Fransen en heel gelukkig.
Marsipulami
23-07-03, 02:59
Geplaatst door Grietje
Er is niets speciaals aan moslims en het zijn niet per se moslims die er moeite mee hebben maar bepaalde culturen. Islam is slechts een onderdeel van een cultuur.
Hoe groter de culturele afstand hoe zwaarder de opgave. Polen kunnen zich makkelijker aanpassen aan Belgen of Nederlanders dan Marokkanen. Religie is het hart van een cultuur. Christelijke polen hebben het daarom makkelijker dan Islamitische Marokkanen.
Bovendien speelt uiterlijk ook een rol. Een Pool die zijn best doet om zich aan te passen aan zijn omgeving en de taal leert zal makkelijk benaderd worden als Belg of Nederlander. Een koffie-met-melk gekleurde Marokkaan daarentegen zal altijd wel als een Marokkaan benaderd worden.
Ik ken een meisje van indische afkomst dat hier is geboren. Ze wordt door buitenstaanders echter meestal in het Engels aangesproken, hoewel ze alleen maar Nederlands verstaat. Dan wordt ze gefeliciteerd omdat ze zo goed Nederlands kent terwijl ze nooit een andere taal gesproken heeft en ook geen andere taal kent.
Geplaatst door Puk
Is dat wel zo?
Je hoort moslims vaak zeggen: "Ik ben eerst Moslim, dan pas wat anders."
Ik noem het dan een moslimcultuur.
Als dat zo was dan zouden er geen aparte moskeeën bestaan voor Turken, Marokkanen, Surinamers etc
Geplaatst door Grietje
Als dat zo was dan zouden er geen aparte moskeeën bestaan voor Turken, Marokkanen, Surinamers etc
Maar toch... de Islam die in elke bevolkingsgroep zo centraal lijkt te staan vormt een overkoepelende cultuur; een moslimcultuur.
Geplaatst door Marsipulami
Hoe groter de culturele afstand hoe zwaarder de opgave. Polen kunnen zich makkelijker aanpassen aan Belgen of Nederlanders dan Marokkanen. Religie is het hart van een cultuur. Christelijke polen hebben het daarom makkelijker dan Islamitische Marokkanen.
Bovendien speelt uiterlijk ook een rol. Een Pool die zijn best doet om zich aan te passen aan zijn omgeving en de taal leert zal makkelijk benaderd worden als Belg of Nederlander. Een koffie-met-melk gekleurde Marokkaan daarentegen zal altijd wel als een Marokkaan benaderd worden.
Ik ken een meisje van indische afkomst dat hier is geboren. Ze wordt door buitenstaanders echter meestal in het Engels aangesproken, hoewel ze alleen maar Nederlands verstaat. Dan wordt ze gefeliciteerd omdat ze zo goed Nederlands kent terwijl ze nooit een andere taal gesproken heeft en ook geen andere taal kent. waarmee je dus eigenlijk zegt dat niet religie, maar uiterlijk het belangrijkste struikelblok is ...
Marsipulami
23-07-03, 14:53
Geplaatst door jaja
waarmee je dus eigenlijk zegt dat niet religie, maar uiterlijk het belangrijkste struikelblok is ...
Ik denk dat religie een belangrijk element is dat culturen van elkaar onderscheidt en dat mensen met een andere religie meer aanpassingsmoeilijkheden hebben dan mensen van dezelfde religie. Toch geloof ik dat de islam perfect deel kan uitmaken van deze samenleving. Men moet mensen alleen maar de tijd en de ruimte gunnen om zichzelf te (leren) zijn.
Uiterlijk speelt een rol ja. Maar ook dat is niet overkomelijk. Vandaag worden mensen met een Noord-Afrikaans uiterlijk mentaal geassocieerd met straatroof, terrorisme, groepsverkrachting, vrouwenonderdrukking, enz. Geen wonder dat werkgevers zich wel eens achter de oren krabben als ze moeten kiezen tussen een allochtone en een autochtone werknemer.
Toch is dat niet altijd zo geweest en zal het ook niet altijd zo blijven. Er was ooit een tijd dat autochtone oma's spontaan vertederd waren bij de aanblik van die donkere kinderen op straat met hun bruine ogen. Nu slaat diezelfde omaatjes de schrik om het hart als ze diezelfde kinderen tegenkomen op straat.
Naarmate mensen elkaar beter leren kennen zal men ook steeds 'gewoner' gaan denken en doen tgo elkaar. Veel heeft te maken met een gebrek aan informatie over elkaar. De informatie die men nu heeft is vooral afkomstig van de media die onderworpen zijn aan de wet dat alleen slecht nieuws, nieuws is. Dat bepaald het beeld dat men over elkaar heeft. Maar naarmate er meer kinderen zijn die op school met allochtone vriendjes hebben opgetrokken en naarmate meer mensen samengewerkt hebben met alloctone werkmakkers zal ook die beeldvorming over elkaar evolueren in positieve zin.
Nu beleven we een botsing en een moment van ontgoocheling in elkaar, maar zoals in alle intermenselijke relaties kunnen ruzies op langere termijn vruchtbaar zijn en zijn ze slechts een onderdeel in een groeiproces naar een volwassen multiculturele samenleving. Als men een positief beeld heeft van mensen met een ander uiterlijk, dan is ook dat uiterlijk geen probleem meer.
Geplaatst door Marsipulami
Sommigen kiezen ervoor om hun herkomstidentiteit af te zweren en blazen de bruggen naar hun herkomstcultuur, familie en identiteit op. (De bountys dus). Anderen gaan zich terugtrekken in een kring van lotgenoten en plooien terug op hun herkomstcultuur (of althans de voorstelling die ze daarvan hebben ontwikkeld). Daar vind je de gesegregeerde extremisten die hun omgevingscultuur als een vijandige wereld zien. Een derde groep zoekt naar een gezond evenwicht tussen zelfrespect voor de eigen identiteit en respect voor de cultuur en de mensen van het land waar ze wonen. Die derde weg is de moeilijkste weg. Maar die weg is de toekomst.
Heldere omschrijving Mars! Je laatste post in deze thread vonk super en als je een vrouw was en ik geloofde in het instituut huwelijk, dan had ik het wel geweten. ;)
Bovenstaande omschrijving behoeft echter een extra dimensie, namelijk die van de omgevingsfactoren. Dit omdat de keuze voor 1 van deze 3 wegen onderhavig is aan gebeurtenissen die iemand meemaakt en indrukken die iemand opdoet, zowel positieve als negatieve.
Als jongeren (hernieuwde) interesse hebben in de Islam en zich tegelijkgertijd uitgekotst voelen door hun omgeving of de maatschappij als geheel, is het afhankelijk van het klankbord dat ze hebben en hoe sterk ze in hun schoenen staan welke weg ze kiezen.
Dat kan betekenen dat ze de benodigde waardering en acceptatie bij hun "eigen mensen" vinden en daar meer en meer naartoe trekken en zich meer en meer distantiëren van de opnemende cultuur.
Dat kan echter ook betekenen dat ze zich niet (meer) thuis voelen bij de eigen mensen en deze laatsten en alles wat daarbij hoort de rug toekeren.
De ontwikkeling van de 3 procesen zoals jij ze beschrijft zal keer op keer plaatsvinden en daarbij is het erg afhankelijk van de vorm en mate van steun die ze ervaren, welke weg ze vervolgens kiezen.
Ontmoeten ze een imam die hen in voor hen heldere bewoordingen de inhoud en context van de Islam kan verduidelijken, spoort hun sociale omgeving hen aan tot zelfontplooiing en in welke mate, is hun vriendengroep maatschappij- en zelfkritisch of slechts maatschappelijk recalcitrant, etc?
De moskee bij mij in de buurt wordt voornamelijk bezocht door de eerste generatie die aardig vergrijst en men brak zich het hoofd over hoe ze de andere generaties aan zich kon binden.
De jeugd wilde er echter niet naartoe vanwege het gemoraliseer van de ouderen en het feit dat zij geen tegenspraak dulden in gesprekken over de Islam, er veel ongenuanceerde anti-westerse uitspraken werden gedaan en (inderdaad) vanwege de taalbarriére.
Met het uitnodigen van Mohammed Cheppih barste de moskee zowat uit zijn voegen en is er een eerste aanzet gegeven voor een verjonging van de bezoekers.
Nou wou ik nog een boel zeggen over het begrip Jihad, de wijze waarop er door Jan met de pet en de meida over gesproken wordt en de negatieve conotatie die het heeft, hoe weinig Moslims er soms zelf over weten of het niet juist kunnen verwoorden, maar ik kan het niet beter verwoorden dan jij gedaan hebt.
Wat ik wel wil toevoegen is dat "we" inderdaad wel minder slachtoffer en meer strijder (voor de goede zaak that is) moeten zijn.
En strijdbaar worden we door meer kennis over onszelf en anderen te vergaren.
Geplaatst door Puk
En 911? In welke categorie valt 911?
Stompzinnigheid, egocentrisme, haat, naïviteit, subversiviteit....
In geen geval onder Jihad. That's 4 sure.
Geplaatst door Bouchra A
De meesten hebben hun wijsheid slechts van schoteltjes.
Maar ja, dat geloof je toch niet.
Geplaatst door Marsipulami
De gematigde eerste generatie migranten wel ja. Dat geloof ik wel.
Mars, ik wil een scheiding van tafel en bed.
De eerste genaratie was helaas voor een te groot deel analfabeet, ook als het ging om de Arabische taal, en was daarom voor hun kennis van de Islam erg afhankelijk van wat ze er over te horen kregen. Van elkaar, van een imam of van een stoffige gesjeesde Islamdeskundige die uit het vet werd gehaald door Viola Holt en ter plekke van de aanwezige spinnewebben werd ontdaan.
Daarnaast waren er helaas weinig of geen Islamdeskundigen uit eigen kring, maar moesten ze het hebben van een "geleerde" van buitenaf en dat was dan vaak iemand uit Syrië, Saoedi Arabië of een ander land waar de Islam wat radicaler werd geïnterpreteerd.
Marsipulami
23-07-03, 23:23
Geplaatst door Orakel
Als jongeren (hernieuwde) interesse hebben in de Islam en zich tegelijkgertijd uitgekotst voelen door hun omgeving of de maatschappij als geheel, is het afhankelijk van het klankbord dat ze hebben en hoe sterk ze in hun schoenen staan welke weg ze kiezen.
Ik denk dat de tweede generatie weinig klankbord heeft. Ze worden niet begrepen door hun ouders en ook niet door de samenleving waarin ze leven. Waar ze zich het meest thuisvoelen zijn hun lot- en leeftijdsgenoten. Maar trots als Marokkanen zijn, spreken ze niet makkelijk over hun pijn, ook niet onder elkaar dus. Maar je hebt gelijk als je zegt dat men waarschijnlijk de weg zal kiezen van diegenen die het meest begrip tonen en bij wie men zich best thuis voelt. Dat kunnen zowel autochtonen als fundi-vriendjes zijn. Het zou allemaal makkelijker zijn als zowel de autochtone samenleving als de ouders van de eerste generatie wat meer begrip hadden voor de situatie waarin jongeren van de tweede generatie opgroeien.
Maar dat geeft allemaal niet. Ik denk eigenlijk dat we iedereen nodig hebben. Zowel degenene die terugplooien op hun herkomstcultuur en zich alzo meer gaan bezinnen over hun moslim-zijn. Zij zorgen ervoor dat de rijkdom van het islamitische geloofsgoed niet verloren gaat. Doch ook de bountys hebben we nodig. Zij zorgen ervoor dat er dialoog mogelijk blijft tussen de autochtone en allochtone gemeenschappen. Het resultaat zal zijn dat op termijn iedereen rijker wordt zowel de autochtonen als de allochtonen.
De ontwikkeling van de 3 procesen zoals jij ze beschrijft zal keer op keer plaatsvinden en daarbij is het erg afhankelijk van de vorm en mate van steun die ze ervaren, welke weg ze vervolgens kiezen.
Alle wegen zijn goed. De extremisten versterken zonder dat ze het zelf beseffen de positie van de bruggenbouwers, de gematigden en de bountys.
Nou wou ik nog een boel zeggen over het begrip Jihad, de wijze waarop er door Jan met de pet en de meida over gesproken wordt en de negatieve conotatie die het heeft, hoe weinig Moslims er soms zelf over weten of het niet juist kunnen verwoorden, maar ik kan het niet beter verwoorden dan jij gedaan hebt.
Ach, een beetje gezond verstand doet wonderen.
Wat ik wel wil toevoegen is dat "we" inderdaad wel minder slachtoffer en meer strijder (voor de goede zaak that is) moeten zijn.
Het zal je mischien verwonderen, maar ik vind dat mocro's erg hun best doen. Ze zijn allemaal superambitieus en willen overal de beste in zijn zowel in aanpassen als in moslim-zijn. Dat is niet goed omdat ambitieus zijn het voorportaal is van ontgoocheling en ontworteling. Het is beter dat men zijn eigen lot wat meer leert accepteren in het besef dat de weg naar de toekomst nog lang en hard zal zijn.
Marsipulami
23-07-03, 23:45
Geplaatst door Orakel
De eerste genaratie was helaas voor een te groot deel analfabeet, ook als het ging om de Arabische taal, en was daarom voor hun kennis van de Islam erg afhankelijk van wat ze er over te horen kregen. Van elkaar, van een imam of van een stoffige gesjeesde Islamdeskundige die uit het vet werd gehaald door Viola Holt en ter plekke van de aanwezige spinnewebben werd ontdaan.
Ik vind dit te denigrerend. De eerste generatie is naar hier gekomen omdat ze voor henzelf, hun familie en hun kinderen een beter leven wensten. Ze hebben hard gewerkt en weinig geklaagd. Dat ze in veel gevallen de kans niet kregen om te studeren is hun fout niet. Petje af voor de eerste generatie.
Maar over taal en kennis van de islam. De eerste generatie is opgegroeid in Marokko. Ze haalden hun wijsheid niet uit boeken, maar ze hebben een positieve waardering voor de islam en hun herkomstcultuur spontaan mee ingeademd in hun jeugdjaren in Marokko. Dat is iets wat de tweede generatie mist.
Ik heb eens een Marokkaan gehoord die hier geboren was en toen zijn vader op pensioen ging is hij tegen zijn zin enkele jaren terug moeten keren naar Marokko. Hij wilde liever hier blijven omdat hier zijn vrienden woonden en omdat hij deels kind was van deze cultuur. Achteraf zei hij echter dat die tijdelijke terugkeer naar Marokko 'het mooiste geschenk was dat zijn vader hem ooit gegeven had'. In Marokko had hij geleerd waar hij vandaan kwam, de islam en de cultuur positief leren waarderen, daardoor had hij ook meer van het Marokkaanse deel in zichzelf leren houden en zichzelf beter leren aanvaarden.
Daarnaast waren er helaas weinig of geen Islamdeskundigen uit eigen kring, maar moesten ze het hebben van een "geleerde" van buitenaf en dat was dan vaak iemand uit Syrië, Saoedi Arabië of een ander land waar de Islam wat radicaler werd geïnterpreteerd.
Dat is voorlopig nog een probleem. Het is voorlopig nog wachten op imams en islamleerkrachten die in België/Nederland geboren en getogen zijn. Doch op termijn zullen die er zeker komen. Dat kan niet anders en dan krijg je het Mohamed Cheppih effect dat je hierboven beschreef.
Geplaatst door Marsipulami
Ik vind dit te denigrerend.
Nou, die opmerking betrof niet de eerste generatie maar de informatiebronnen die door de beeldende media in het verleden zijn aangedragen.
Wat mij daar altijd bij is opgevallen is dat degenen die wat zinnigs te zeggen hebben en kunnen zeggen, dat niet willen voor tv.
Wat overblijft zijn de populisten en wannabees.
Ik schei er mee uit en ga pitten. Moet morgenvroeg naar Zaventem. Hadden ze dat niet wat dichterbij kunnen bouwen?
Trusten.