mocromike
31-07-03, 12:02
door Peter Edel
Gelukkig waren de vandalen aan mijn auto voorbij gegaan. Kennelijk deed de Nederlandse kentekenplaat voor hen niet ter zake. Dat geldt niet voor een Antwerpse buurman verderop. Nadat de politie was gearriveerd, wees hij de agenten haarfijn op het feit dat er een Hollandse auto geparkeerd staat. De politie had geen speciale aandacht voor deze opmerking, maar ondertussen was ik toch maar verdacht gemaakt. En dat alleen omdat ik uit Nederland kom. De xenofobie onder veel Vlamingen kent geen grenzen en beperkt zich zeker niet tot alleen Arabieren, die vooral het kind van de rekening zijn. Vandaar dat het Vlaams Blok in Antwerpen op meer dan dertig procent van de stemmen kan rekenen. Vandaar ook dat in deze stad het initiatief tot de 'Arabisch Europese Liga' is geboren.
MDP
De ontwikkelingen rond AEL/Resist staan niet stil. Onlangs zette AEL-voorzitter Dyab Abou Jahjah zijn visie uiteen over de toekomst van de AEL in een brief aan zijn achterban. Hij stelde vast dat de AEL in zijn driejarig bestaan een politieke factor van betekenis is geworden in zowel België als Nederland en dat daarmee veel bereikt is. De criminalisering van de AEL door media en politiek ziet Abou Jahjah als signaal dat de tegenpartij zich zorgen maakt: "The more we are attacked and accused and faced with defamation and lies, the more we should realise that we really causing the oppressor a lot of trouble, that he is shaking".
Abou Jahjah benadrukte verder dat het de AEL niet uitsluitend om sociaal economische rechten van allochtonen te doen is. Behoud van religie en cultuur weegt voor hem even zwaar. Maar dat standpunt was al bekend en hetzelfde geldt voor zijn ideeën over Arabisch nationalisme die in het schrijven aan de achterban van de AEL ook nog eens de revue passeren.
Wel nieuw is de aankondiging dat de AEL aan de basis zal staan van een nieuw op te richten islamitische partij, de 'Moslim Democratic Party', een partij deel uitmakend van het AEL streven uit te groeien tot een Europese moslimbeweging. De MDP zal dan ook gebaseerd zijn op de algemene politieke visie van de AEL. Of zoals Abou Jahjah het uitdrukt: "De MDP will be our political party and the AEL our movement." Maar de MDP zal zich ook richten op moslims die niet bij de AEL aangesloten zijn. Daarnaast zal de nieuwe partij open staan voor niet-moslims die zich kunnen vinden in wat Abou Jahjah "the Muslim democratic project of society" noemt.
De brief aan de aanhang van de AEL valt op door wat er ontbreekt. Geen woord wordt er bijvoorbeeld gewijd aan het samenwerkingsverband van de AEL met de marxistische PVDA - en enkele onafhankelijke deelnemers - dat onlangs onder de naam Resist aan de verkiezingen in België deelnam. Dat laatste leidt tot de vraag wat voor toekomst de AEL voor Resist weggelegd ziet. In dit verband mag niet onvermeld blijven dat het Vlaamse dagblad De Morgen onlangs het bericht publiceerde dat de AEL voornemens zou zijn zich uit Resist terug te trekken.
Laat het duidelijk zijn dat van dat laatste op dit moment nog geen sprake is. De Morgen was erg voorbarig, want niet alleen vertegenwoordigers van de AEL, maar ook van de PVDA, laten weten door te willen gaan met Resist. Maar het blijft natuurlijk de vraag hoe de verhoudingen zich op de lange duur zullen ontwikkelen, vooral indien de AEL met een uit eigen gelederen geboren islamitische partij begint.
Wat verder opviel aan het schrijven van Abou Jahjah aan zijn achterban, is dat verwijzingen naar de strijd van het Palestijnse volk ontbreken. En over het Amerikaanse imperialisme schrijft hij al evenmin. Dat valt vooral op omdat beide onderwerpen altijd hoog in het vaandel van de AEL hebben gestaan. Bovendien hebben beide thema's sterk bijgedragen aan het ontstaan van de samenwerking tussen de AEL en de PVDA. Toch is het zeker niet zo dat de AEL het lot van de Palestijnen uit het oog heeft verloren. Dat heb ik onlangs zelf kunnen constateren, toen ik eind mei een uitstapje terug naar Nederland maakte voor het oprichtingscongres van de Nederlandse vertakking van de AEL. Ik behoorde tot twee uitgenodigde sprekers. De ander was de heer Habassi, een Palestijn woonachtig in Den Haag. De reacties die uit de zaal kwamen na beide lezingen waren een indicatie dat de Palestijnse zaak nog altijd sterk leeft binnen de AEL.
Hoewel ik maar één avond aanwezig ben geweest op het oprichtingscongres van de AEL-NL, kan ik er veel goeds over vertellen. Over tal van onderwerpen waren erg genuanceerde geluiden hoorbaar. Vooral de bijdragen aan de discussie van Abdullah Haselhoef heb ik als zeer positief ervaren. Verder viel het hoge democratische gehalte van de besluitvorming op. Een ieder die beweert dat het er ondemocratisch aan toe gaat binnen de AEL, weet niet wat hij zegt.
Besloten is dat Abou Jahjah voorlopig het voorzitterschap over de Nederlandse vertakking van de AEL zal voeren. Dat wil zeggen: tot de AEL-NL er in slaagt binnen de eigen kring een voorzitter aan te wijzen. Hiertoe werd besloten nadat Mohammed Cheppih zich terugtrok als kandidaat-voorzitter. Gelukkig, mag ik wel zeggen, want op het SGP-achtige pleidooi van Cheppih voor zaken als de doodstraf zit niemand in Nederland te wachten.
Gezien het in Europa levende vooroordeel dat vrouwen in de islamitische cultuur een achtergestelde positie kennen, zou het wellicht een goed statement zijn wanneer de AEL-NL een vrouw als voorzitter benoemt. Met Naima Elmaslouhi heeft de AEL-NL al een vrouwelijke ondervoorzitter; een vrouw als voorzitter zou met het laatste sprankje vooroordeel in dit verband afrekenen. Waarom niet? Niemand kan ontkennen dat er in Nederland tal van moslima's wonen die daar heel goed toe in staat zijn.
Verschillende standpunten
Laten er over mijn optreden tijdens het verkiezingscongres van de AEL-NL geen misverstanden ontstaan. Ik vertel mijn verhaal over het zionisme aan een ieder die het horen wil (met uitzondering van neonazi's, maar die willen niets met mij te maken hebben; geen van hen heeft in ieder geval ooit een toenaderingspoging gedaan). Dat heb ik in het recente verleden gedaan voor onder andere gereformeerde christenen, communisten en antroposofen. En zo doe ik dat des gevraagd ook voor de moslims van de AEL. Maar dat betekent niet dat ik op enigerlei wijze deel uitmaak van deze groeperingen. Met de kringen die ik hier noem, deel ik verschillende standpunten, maar daarnaast zijn er zoveel verschillen dat ik er niet over zou peinzen om me erbij aan te sluiten. Ik ben sowieso geen lid van wat voor organisatie dan ook en aan die onafhankelijke positie wil ik voorlopig vasthouden. Misschien ontstaat er ooit een stroming waar ik me wel voor honderd procent in kan vinden, dat wil ik niet uitsluiten. Maar vooralsnog moet die nog ontstaan.
Waar het de AEL betreft, kan ik me voor een belangrijk deel vinden in de hier levende opvattingen over Israël en het zionisme. Ik ben het er geheel mee eens dat een oplossing van de problematiek binnen het raamwerk van het zionisme onmogelijk is - al streef ik zeker niet naar een Palestina zonder joden. Ook in de bezwaren van de AEL tegen het Amerikaanse imperialisme kan ik me volledig vinden. En daarnaast ondersteun ik natuurlijk volledig de strijd van de AEL tegen racisme ten aanzien van allochtonen.
Daar tegenover staan een aantal belangrijke verschillen van inzicht tussen die van de AEL en ondergetekende. Dat kan bijna niet anders. Om te beginnen ga ik in tegenstelling tot deze islamitisch/Arabische stroming niet uit van een religieus beginsel. Ik weet niet wat het is om in een Opperwezen te geloven, zoals joden, christenen en moslims dat doen; waarschijnlijk omdat ik zoiets niet met mijn opvoeding heb meegekregen. En hoewel ik mij eerder zo ontvankelijk mogelijk heb opgesteld voor een religieuze vonk is die nooit op mij overgeslagen.
Ik ben een atheïst in hart en nieren en van mening dat religie achterhaald is door de moderne wetenschap, die het wonder van de natuur in verregaande mate ontrafeld heeft. Dat wil niet zeggen dat ik de behoefte van de mens aan een zekere mate van mystiek, die vaak met de religieuze ervaring gepaard gaat, zou willen ontkennen. Een dergelijke verlangen herken ken ik bij mijzelf ook tot op bepaalde hoogte. Maar deze behoefte wordt voor mij royaal bevredigd door wat de moderne wetenschap te berde brengt. Langs die weg geredeneerd, ervaar ik bijvoorbeeld de perceptie van de materiële werkelijkheid door de monotheïstische religies als een primitief gegeven. Dat wil zeggen: vergeleken met het illusionaire beeld dat de quantum mechanica van de materie schetst. Er zijn tijden geweest dat religie op alle vragen een antwoord wist te noemen, maar die tijd is voorbij.
Gelovigen zullen hier tegenin brengen dat religie de wereld veel goeds heeft gebracht. Zij zullen bijvoorbeeld wijzen op de sterke gemeenschapszin die zich in religieuze kringen vaak manifesteert. Daar stel ik tegenover dat het goede in de mens geen specifieke eigenschap van het geloof is, maar een archetypische eigenschap van de mens die op zich niets met religie te maken heeft maar alles met psychologie. Ik heb het al eerder in 't Kleintje geschreven: religie is in mijn ervaring voor alles een projectie van menselijke geest. En daarin bevinden zich naast talloze duistere zaken ook veel positieve elementen. Persoonlijk ben ik ervan overtuigd dat mensen in die zin zeker geen religieus beginsel nodig hebben om elkaar fatsoenlijk te bejegenen. Dat laatste heb ik talloze malen bevestigd gezien. Zoals in leefgemeenschappen waar men zonder religieuze uitgangspunten in wat voor vorm dan ook, heel goed in staat is in harmonie te leven zonder dat daarbij sociale verloedering optreedt. Wat dat betreft is er geen verschil tussen gemeenschapszin op het gereformeerde Urk en die in de (voorzover ik weet) grotendeels a-religieuze Paap in Den Bosch, waar ik geen sloten op de deuren van de afzonderlijke verblijven heb kunnen ontdekken toen ik daar enige tijd geleden een paar dagen doorbracht.
Respect
Met dit alles wil ik niet zeggen dat ik geen respect zou hebben voor gelovigen van wat voor pluimage dan ook. Iedereen is in mijn ogen vrij om te denken of te geloven wat hij of zij wil. Ik ben er dan ook zeker niet op uit om gelovigen tot het atheïsme te bekeren of iets van dien aard. Het gaat hier om een persoonlijke ontwikkeling die zich door talloze aspecten simpelweg niet laat sturen. Iedere poging in dit verband om te overtuigen, kan alleen maar leiden tot verwijdering. En dat is vanuit mijn humanistische beweegredenen het laatste wat ik wil zien gebeuren. In mijn sociale contacten zet ik daarom de mens voorop en ervaar ik de religieuze component als secundair.
Op de hierboven beschreven basis heb ik in de loop der jaren niet alleen contacten onderhouden met joden, christenen, moslims, maar bijvoorbeeld ook met boeddhisten. Daarnaast kan ik langs deze weg van gedachten wisselen met esoterici, zoals vrijmetselaars, theosofen en antroposofen. Voorwaarde is wel dat mijn respect voor de levensovertuiging van anderen geen eenrichtingsverkeer blijft en dat men ook begrip op kan brengen voor de manier waarop ik tegen de werkelijkheid aankijk. Maar over het algemeen moet ik zeggen dat men daar heel goed in slaagt. Natuurlijk zijn er uitzonderingen op deze regel. Zionisten spannen daarbij de kroon. Ik sta zeker niet afwijzend tegenover een gesprek met een overtuigde zionist, maar vooralsnog is het daar niet van gekomen; zelfs niet op papier. Toen ik een aantal jaar geleden CIDI directeur Ronny Naftaniel een voorstel deed tot een discussie in het Kleintje, wilde hij daar niets van weten.
zie onder..............................
Gelukkig waren de vandalen aan mijn auto voorbij gegaan. Kennelijk deed de Nederlandse kentekenplaat voor hen niet ter zake. Dat geldt niet voor een Antwerpse buurman verderop. Nadat de politie was gearriveerd, wees hij de agenten haarfijn op het feit dat er een Hollandse auto geparkeerd staat. De politie had geen speciale aandacht voor deze opmerking, maar ondertussen was ik toch maar verdacht gemaakt. En dat alleen omdat ik uit Nederland kom. De xenofobie onder veel Vlamingen kent geen grenzen en beperkt zich zeker niet tot alleen Arabieren, die vooral het kind van de rekening zijn. Vandaar dat het Vlaams Blok in Antwerpen op meer dan dertig procent van de stemmen kan rekenen. Vandaar ook dat in deze stad het initiatief tot de 'Arabisch Europese Liga' is geboren.
MDP
De ontwikkelingen rond AEL/Resist staan niet stil. Onlangs zette AEL-voorzitter Dyab Abou Jahjah zijn visie uiteen over de toekomst van de AEL in een brief aan zijn achterban. Hij stelde vast dat de AEL in zijn driejarig bestaan een politieke factor van betekenis is geworden in zowel België als Nederland en dat daarmee veel bereikt is. De criminalisering van de AEL door media en politiek ziet Abou Jahjah als signaal dat de tegenpartij zich zorgen maakt: "The more we are attacked and accused and faced with defamation and lies, the more we should realise that we really causing the oppressor a lot of trouble, that he is shaking".
Abou Jahjah benadrukte verder dat het de AEL niet uitsluitend om sociaal economische rechten van allochtonen te doen is. Behoud van religie en cultuur weegt voor hem even zwaar. Maar dat standpunt was al bekend en hetzelfde geldt voor zijn ideeën over Arabisch nationalisme die in het schrijven aan de achterban van de AEL ook nog eens de revue passeren.
Wel nieuw is de aankondiging dat de AEL aan de basis zal staan van een nieuw op te richten islamitische partij, de 'Moslim Democratic Party', een partij deel uitmakend van het AEL streven uit te groeien tot een Europese moslimbeweging. De MDP zal dan ook gebaseerd zijn op de algemene politieke visie van de AEL. Of zoals Abou Jahjah het uitdrukt: "De MDP will be our political party and the AEL our movement." Maar de MDP zal zich ook richten op moslims die niet bij de AEL aangesloten zijn. Daarnaast zal de nieuwe partij open staan voor niet-moslims die zich kunnen vinden in wat Abou Jahjah "the Muslim democratic project of society" noemt.
De brief aan de aanhang van de AEL valt op door wat er ontbreekt. Geen woord wordt er bijvoorbeeld gewijd aan het samenwerkingsverband van de AEL met de marxistische PVDA - en enkele onafhankelijke deelnemers - dat onlangs onder de naam Resist aan de verkiezingen in België deelnam. Dat laatste leidt tot de vraag wat voor toekomst de AEL voor Resist weggelegd ziet. In dit verband mag niet onvermeld blijven dat het Vlaamse dagblad De Morgen onlangs het bericht publiceerde dat de AEL voornemens zou zijn zich uit Resist terug te trekken.
Laat het duidelijk zijn dat van dat laatste op dit moment nog geen sprake is. De Morgen was erg voorbarig, want niet alleen vertegenwoordigers van de AEL, maar ook van de PVDA, laten weten door te willen gaan met Resist. Maar het blijft natuurlijk de vraag hoe de verhoudingen zich op de lange duur zullen ontwikkelen, vooral indien de AEL met een uit eigen gelederen geboren islamitische partij begint.
Wat verder opviel aan het schrijven van Abou Jahjah aan zijn achterban, is dat verwijzingen naar de strijd van het Palestijnse volk ontbreken. En over het Amerikaanse imperialisme schrijft hij al evenmin. Dat valt vooral op omdat beide onderwerpen altijd hoog in het vaandel van de AEL hebben gestaan. Bovendien hebben beide thema's sterk bijgedragen aan het ontstaan van de samenwerking tussen de AEL en de PVDA. Toch is het zeker niet zo dat de AEL het lot van de Palestijnen uit het oog heeft verloren. Dat heb ik onlangs zelf kunnen constateren, toen ik eind mei een uitstapje terug naar Nederland maakte voor het oprichtingscongres van de Nederlandse vertakking van de AEL. Ik behoorde tot twee uitgenodigde sprekers. De ander was de heer Habassi, een Palestijn woonachtig in Den Haag. De reacties die uit de zaal kwamen na beide lezingen waren een indicatie dat de Palestijnse zaak nog altijd sterk leeft binnen de AEL.
Hoewel ik maar één avond aanwezig ben geweest op het oprichtingscongres van de AEL-NL, kan ik er veel goeds over vertellen. Over tal van onderwerpen waren erg genuanceerde geluiden hoorbaar. Vooral de bijdragen aan de discussie van Abdullah Haselhoef heb ik als zeer positief ervaren. Verder viel het hoge democratische gehalte van de besluitvorming op. Een ieder die beweert dat het er ondemocratisch aan toe gaat binnen de AEL, weet niet wat hij zegt.
Besloten is dat Abou Jahjah voorlopig het voorzitterschap over de Nederlandse vertakking van de AEL zal voeren. Dat wil zeggen: tot de AEL-NL er in slaagt binnen de eigen kring een voorzitter aan te wijzen. Hiertoe werd besloten nadat Mohammed Cheppih zich terugtrok als kandidaat-voorzitter. Gelukkig, mag ik wel zeggen, want op het SGP-achtige pleidooi van Cheppih voor zaken als de doodstraf zit niemand in Nederland te wachten.
Gezien het in Europa levende vooroordeel dat vrouwen in de islamitische cultuur een achtergestelde positie kennen, zou het wellicht een goed statement zijn wanneer de AEL-NL een vrouw als voorzitter benoemt. Met Naima Elmaslouhi heeft de AEL-NL al een vrouwelijke ondervoorzitter; een vrouw als voorzitter zou met het laatste sprankje vooroordeel in dit verband afrekenen. Waarom niet? Niemand kan ontkennen dat er in Nederland tal van moslima's wonen die daar heel goed toe in staat zijn.
Verschillende standpunten
Laten er over mijn optreden tijdens het verkiezingscongres van de AEL-NL geen misverstanden ontstaan. Ik vertel mijn verhaal over het zionisme aan een ieder die het horen wil (met uitzondering van neonazi's, maar die willen niets met mij te maken hebben; geen van hen heeft in ieder geval ooit een toenaderingspoging gedaan). Dat heb ik in het recente verleden gedaan voor onder andere gereformeerde christenen, communisten en antroposofen. En zo doe ik dat des gevraagd ook voor de moslims van de AEL. Maar dat betekent niet dat ik op enigerlei wijze deel uitmaak van deze groeperingen. Met de kringen die ik hier noem, deel ik verschillende standpunten, maar daarnaast zijn er zoveel verschillen dat ik er niet over zou peinzen om me erbij aan te sluiten. Ik ben sowieso geen lid van wat voor organisatie dan ook en aan die onafhankelijke positie wil ik voorlopig vasthouden. Misschien ontstaat er ooit een stroming waar ik me wel voor honderd procent in kan vinden, dat wil ik niet uitsluiten. Maar vooralsnog moet die nog ontstaan.
Waar het de AEL betreft, kan ik me voor een belangrijk deel vinden in de hier levende opvattingen over Israël en het zionisme. Ik ben het er geheel mee eens dat een oplossing van de problematiek binnen het raamwerk van het zionisme onmogelijk is - al streef ik zeker niet naar een Palestina zonder joden. Ook in de bezwaren van de AEL tegen het Amerikaanse imperialisme kan ik me volledig vinden. En daarnaast ondersteun ik natuurlijk volledig de strijd van de AEL tegen racisme ten aanzien van allochtonen.
Daar tegenover staan een aantal belangrijke verschillen van inzicht tussen die van de AEL en ondergetekende. Dat kan bijna niet anders. Om te beginnen ga ik in tegenstelling tot deze islamitisch/Arabische stroming niet uit van een religieus beginsel. Ik weet niet wat het is om in een Opperwezen te geloven, zoals joden, christenen en moslims dat doen; waarschijnlijk omdat ik zoiets niet met mijn opvoeding heb meegekregen. En hoewel ik mij eerder zo ontvankelijk mogelijk heb opgesteld voor een religieuze vonk is die nooit op mij overgeslagen.
Ik ben een atheïst in hart en nieren en van mening dat religie achterhaald is door de moderne wetenschap, die het wonder van de natuur in verregaande mate ontrafeld heeft. Dat wil niet zeggen dat ik de behoefte van de mens aan een zekere mate van mystiek, die vaak met de religieuze ervaring gepaard gaat, zou willen ontkennen. Een dergelijke verlangen herken ken ik bij mijzelf ook tot op bepaalde hoogte. Maar deze behoefte wordt voor mij royaal bevredigd door wat de moderne wetenschap te berde brengt. Langs die weg geredeneerd, ervaar ik bijvoorbeeld de perceptie van de materiële werkelijkheid door de monotheïstische religies als een primitief gegeven. Dat wil zeggen: vergeleken met het illusionaire beeld dat de quantum mechanica van de materie schetst. Er zijn tijden geweest dat religie op alle vragen een antwoord wist te noemen, maar die tijd is voorbij.
Gelovigen zullen hier tegenin brengen dat religie de wereld veel goeds heeft gebracht. Zij zullen bijvoorbeeld wijzen op de sterke gemeenschapszin die zich in religieuze kringen vaak manifesteert. Daar stel ik tegenover dat het goede in de mens geen specifieke eigenschap van het geloof is, maar een archetypische eigenschap van de mens die op zich niets met religie te maken heeft maar alles met psychologie. Ik heb het al eerder in 't Kleintje geschreven: religie is in mijn ervaring voor alles een projectie van menselijke geest. En daarin bevinden zich naast talloze duistere zaken ook veel positieve elementen. Persoonlijk ben ik ervan overtuigd dat mensen in die zin zeker geen religieus beginsel nodig hebben om elkaar fatsoenlijk te bejegenen. Dat laatste heb ik talloze malen bevestigd gezien. Zoals in leefgemeenschappen waar men zonder religieuze uitgangspunten in wat voor vorm dan ook, heel goed in staat is in harmonie te leven zonder dat daarbij sociale verloedering optreedt. Wat dat betreft is er geen verschil tussen gemeenschapszin op het gereformeerde Urk en die in de (voorzover ik weet) grotendeels a-religieuze Paap in Den Bosch, waar ik geen sloten op de deuren van de afzonderlijke verblijven heb kunnen ontdekken toen ik daar enige tijd geleden een paar dagen doorbracht.
Respect
Met dit alles wil ik niet zeggen dat ik geen respect zou hebben voor gelovigen van wat voor pluimage dan ook. Iedereen is in mijn ogen vrij om te denken of te geloven wat hij of zij wil. Ik ben er dan ook zeker niet op uit om gelovigen tot het atheïsme te bekeren of iets van dien aard. Het gaat hier om een persoonlijke ontwikkeling die zich door talloze aspecten simpelweg niet laat sturen. Iedere poging in dit verband om te overtuigen, kan alleen maar leiden tot verwijdering. En dat is vanuit mijn humanistische beweegredenen het laatste wat ik wil zien gebeuren. In mijn sociale contacten zet ik daarom de mens voorop en ervaar ik de religieuze component als secundair.
Op de hierboven beschreven basis heb ik in de loop der jaren niet alleen contacten onderhouden met joden, christenen, moslims, maar bijvoorbeeld ook met boeddhisten. Daarnaast kan ik langs deze weg van gedachten wisselen met esoterici, zoals vrijmetselaars, theosofen en antroposofen. Voorwaarde is wel dat mijn respect voor de levensovertuiging van anderen geen eenrichtingsverkeer blijft en dat men ook begrip op kan brengen voor de manier waarop ik tegen de werkelijkheid aankijk. Maar over het algemeen moet ik zeggen dat men daar heel goed in slaagt. Natuurlijk zijn er uitzonderingen op deze regel. Zionisten spannen daarbij de kroon. Ik sta zeker niet afwijzend tegenover een gesprek met een overtuigde zionist, maar vooralsnog is het daar niet van gekomen; zelfs niet op papier. Toen ik een aantal jaar geleden CIDI directeur Ronny Naftaniel een voorstel deed tot een discussie in het Kleintje, wilde hij daar niets van weten.
zie onder..............................