Israël bemoeilijkt 'gemengd' huwelijk met Palestijnen

[barfly]

JERUZALEM, 1 AUGUSTUS. Het Israëlische parlement heeft gisteren om 'veiligheidsredenen' een wet goedgekeurd die huwelijken tussen Palestijnen en Israëliërs praktisch onmogelijk zal maken. Palestijnen die trouwen met Israëlische Arabieren mogen niet langer in Israël wonen en kunnen geen aanspraak maken op het Israëlische staatsburgerschap.

De wet, die werd aangenomen met 53 stemmen voor en 25 tegen, heeft scherpe kritiek uitgelokt van Israëlische Arabieren, Amnesty International, Human Rights Watch en de Israëlische mensenrechtenorganisatie B'Tselem. ,,Deze wet is discriminerend en racistisch'', aldus Yael Stein van B'Tselem.

In de Knesset verdedigde Gideon Sa'ar van Likud de wet. ,,Wij zijn in oorlog - niet met de Engelsen, de Amerikanen, de Nederlanders of de Slowaken - maar met de Palestijnen, onze buren. Dat is een tragische realiteit'', aldus Sa'ar.

Volgens de indieners en voorstemmers van de wet is het voorgekomen dat Palestijnen na een huwelijk met een Israëlisch-Arabische vrouw of man in Israël aanslagen hebben gepleegd. Met deze wet zou infiltratie door terroristen verder worden bemoeilijkt. De aanleg van de veiligheidsmuur op de Westelijke Jordaanoever vormt een fysieke barrière, de nu aangenomen wet wordt gezien als een juridische hindernis.

Voorstanders van de wet hanteerden ook als argument dat op de manier bijgedragen zal worden aan het instand houden van de joodse meerderheid in Israël.

,,De Palestijnse Autoriteit wil ook door middel van het veranderen van de demografische balans Israël vernietigen. Wij zijn een joodse staat en moeten dat ook blijven'', zegt Knesset-lid Yuval Steinitz van Likud. Volgens de Israëlisch-Arabische leden van de Knesset is dat een racistisch argument.

Twintig procent van de Israëlische bevolking is Arabisch - dat wil zeggen van Palestijnse afkomst - en dat percentage stijgt. Sinds 1993 zijn meer dan 100.000 Palestijnen Israëlisch staatsburger geworden door huwelijken. Volgens B'Tselem zijn voor zover bekend twintig van hen betrokken geweest bij zelfmoord- en andere aanslagen. (AP,Reuters)

http://www.nrc.nl/buitenland/artikel/1059715313803.html

Goeiedag heej, hoezo rascisme? Ik begin me met de dag meer te verbazen over de Israeli's... En hun idee over democratie en mensenrechten.

[Simon]

Echt nieuw is dit racisme van de staat Israel toch niet. Lees bijvoorbeeld onderstaande fragment uit “het Verloren Land”van Göran Rosenberg. Of nog beter: lees het 2 keer. Er kan hier en daar een fout staat omdat ik het ingescand heb:

Het belangrijkste instrument van de staat Israël tot judaïsering van het gebied is waarschijnlijk een wet uit 1950 geweest, de wet op de onroerende goederen van afwezige personen, die het mogelijk maakte landerijen en huizen die eigendom van Arabische vluchtelingen waren in beslag te nemen. De wet wees een speciale beheerder aan voor de 'eigendommen van afwezige personen', en deze had vérstrekkende bevoegdheden om 'onrechtmatige' eigenaars van de hand te wijzen en die eigendommen te verkopen aan eigenaars die geschikter leken voor de 'ontwikkeling van de economie en de staat'. Onrechtmatige eigenaars waren volgens de wet individuele Arabieren of vertegenwoordigers van collectieve Arabische bezittingen, die weliswaar eigenaars waren, maar Palestina op een gegeven moment hadden verlaten of zich begeven hadden naar gebieden binnen Palestina die 'op dat tijdstip bezet waren door krachten die ernaar streefden de stichting van de staat Israël te verhinderen of na de stichting tegen Israël hebben gestreden'. De wet hield er ook geen rekening mee als de op die manier 'afwezige' eigenaar wel degelijk aanwezig was wanneer bepaald werd dat zijn eigendommen het 'bezit van een afwezige' waren; het was voldoende als de betrokkene 'te eniger tijd na 29 november 1947' afwezig was geweest.
Ongeveer 75.000 Palestijnse Arabieren, de helft van de in Israël achtergebleven Arabische bevolking, zijn op die manier 'aanwezige afwezigen' geworden, in het Hebreeuws nifkadim nochachim, wat ook de titel is van David Grossmans boek over de Israëlische Palestijnen. Formeel had de beheerder het recht 'het eigendom van afwezigen' terug te geven aan een 'aanwezige' eigenaar, maar de commissie die speciaal voor de behandeling van dergelijke zaken was aangesteld, weigerde consequent de teruggave van landerijen 'die nodig zijn voor de landbouwnederzettingen'.
Met behulp van die wet is minstens 70 procent van het territorium van de staat Israël uitgeroepen tot 'eigendom van afwezigen', land dat mettertijd in joodse handen is overgegaan. Als men bedenkt dat het land dat in bezit van de staat was, en het land dat Israël van de Britse mandaatregering had overgenomen, ongeveer 2 procent van het territorium bedroeg, dat slechts 10 procent zich in bezit van joodse belangen bevond en dat dientengevolge ongeveer 88 procent gebonden was aan Arabische belangen (al was een groot percentage daarvan woestijngebied), kan men de omvang van de 'problematiek van de afwezigen' begrijpen. Het land dat onmiddellijk ontgonnen kon worden, was tweeënhalfmaal zo groot als het tot die tijd aangekochte joodse grondbezit in het land. Van de circa 370 nieuwe joodse nederzettingen die tussen 1948 en 1953 zijn ontstaan, bevonden zich er 350 op het land van 'eigendommen van afwezigen'. In 1954 woonde meer dan eenderde van de joodse bevolking op de landerijen van 'afwezigen'. Bijna eenderde van de nieuwe immigranten werd in verlaten Arabische stadswijken en lege Arabische steden ondergebracht. Landbouwproducten van voorheen Arabische landerijen, niet in de laatste plaats olijven voor de export, hebben in die jaren een belangrijke rol gespeeld voor de economie van de staat Israël.
In combinatie met de uitzonderingswetten van het Britse mandaat, een effectieve wet over de onteigening van landerijen 'ten algemenen nutte' (oorspronkelijk een wet van het Britse mandaat uit 1943, van kracht voor de oorlogssituatie) en de reeds genoemde wetten over de aankoop van landerijen uit 1953 heeft men de wet over eigendom van afwezigen zo kunnen toepassen dat meer dan 92 procent van het land Israël is overgegaan in bezit of beheer van instanties die niet alleen als joods gedefinieerd waren, maar die ook direct of indirect een verbod hadden gekregen land en andere eigendommen aan niet-joodse belanghebbenden over te dragen of te verkopen. De ‘aanwezige afwezigen’ in Israel zouden niet alleen hun land nooit meer terug krijgen, ze mochten ook geen andere landerijen kopen of pachten. Bijna al het land in Israel was joods, en moest voor eeuwig joods blijven.

[barfly]

Tis cultuur dus... :maf3: