Zwarte Schaap
11-08-03, 13:43
van onze verslaggever
2003-08-11
AMSTERDAM - Allochtone jongeren dringen door in het nachtleven. Jaren werden zij weinig toegelaten in clubs, discotheken en poppodia, maar horeca-ondernemers willen hen niet meer links laten liggen.
Omdat allochtonen vaak werden geweigerd, namen zij de afgelopen jaren hun toevlucht tot eigen feesten, buiten het reguliere uitgaansleven om, die zeer succesvol werden. Nu doet de horeca zijn best om hen weer terug te krijgen.
De bekende Rotterdamse pop- en danszaal Nighttown gaat zich bijvoorbeeld specifiek op allochtonen richten, met onder andereTurkse, Kaapverdiaanse en Hindoestaanse avonden. De bevolkingsontwikkeling van de stad maakt dat nodig, zegt dance-coördinator D. Buisman.
Buisman: ,,Er kwamen steeds meer uitgaansgelegenheden bij en allemaal mikten ze op Nederlands publiek dat van dance houdt. Dat publiek is er steeds minder. Ik hoop dat allochtonen, als ze eens naar een eigen feest bij ons zijn geweest, ook andere avonden gaan bezoeken.'' De dance-coördinator ziet een 'ommekeer' in deurbeleid.
Het speelt mee, erkent Buisman, dat allochtonen veel uitgeven. Vooral Antillianen, zegt de Rotterdammer Y. Elik, die voor deze groep feesten organiseert. ,,Wat je moet neerleggen voor extra beveiliging, omdat Antillianen vaker vechten, haal je er makkelijk uit.'' Antillianen kopen whisky of cognac. ,,Nederlanders houden het bij bier of een vieuxtje.'' Elik had een Turkse disco, maar zijn klanten gaan nu naar reguliere gelegenheden, zegt hij.
Gemeenten en ondernemers hadden eerder allerlei regels afgesproken die moeten voorkomen dat allochtonen vaker worden geweigerd dan autochtone leeftijdgenoten. Het werkte maar gedeeltelijk, zegt P. Rodrigues van de Anne Frankstichting. ,,De wetten van de markt, die zich nu lijken te doen gelden, zullen meer effect hebben.''
In Breda gaat de horeca jongeren tegen gereduceerd tarief een strippenkaart voor discotheken aanbieden.
De 30 procent allochtone jongeren daar ging weinig meer uit in de binnenstad, zegt Judith de Valk van het steunpunt discriminatie. ,,De ondernemers waren gevoelig voor het argument dat zij een markt lieten braakliggen.''
John Laan, sectorbestuurder discotheken van Horeca Nederland, wijst erop dat allochtonen niet altijd onterecht worden geweigerd -Antillianen en Marokkanen zorgen voor meer problemen- maar zegt: ,,Vroeger kon je dan denken: zo'n feest doen we maar niet. Nu verdiepen we ons in in die groepen om het contact te verbeteren.''
DE VERDIEPING, PAGINA 9:
EEN OMMEKEER BIJ DE DISCODEUR
Allochtonen en horeca / Een ommekeer bij de discodeur
door Kustaw Bessems
2003-08-11
Geweerd uit witte discotheken, hebben allochtone jongeren een bruisend eigen feestcircuit opgebouwd. De reguliere uitgaansgelegenheden willen die klanten terug. Allochtonen op hun beurt hebben de smaak van het uitgaan te pakken en weten zich beter te gedragen.
Faizal Nabibaks (31) weet nog goed dat het hem overkwam. Hij wilde in Utrecht een discotheek in. ,,We waren met twee stellen, dus niet een groepje jongens ofzo. En we waren goed gekleed, we droegen gewoon Armanishirtjes. Niet te stijve schoenen aan, maar ook geen gympen. We kwamen een paar Marokkaanse jongens tegen, die al tegen ons zeiden: je hoeft het niet eens te proberen. We werden inderdaad niet binnengelaten. Vol, zeiden ze, maar we konden duidelijk zien dat dat niet zo was.''
Nabibaks, Surinamer, zette met een Marokkaanse vriend de website geweigerd.nl op. Die vriend was toevallig net hetzelfde overkomen. Vooral in het begin, twee jaar geleden, liep het storm op de site, waar jongeren hun ervaringen kunnen delen. ,,We wilden zo het probleem in beeld brengen, de aandacht erop vestigen en een plek bieden waar je je frustratie kwijt kan.''
Want wie wordt geweigerd, en denkt dat dat om z'n afkomst is, die flipt, zegt Moussa Lghoul (29) uit Den Haag. De Marokkaan beschrijft hoe dat voelt: ,,Flippen is dat alles wat je in je leven tegenzit door je hoofd gaat. De manier waarop je van dag tot dag wordt behandeld. De oude vrouwtjes die hun hand op de tas leggen als je langskomt, dat je geen werk vindt. Dat wordt een enorme woede die je moet inhouden.''
Onderzoeksbureau Dps Groep ondervroeg onlangs voor de gemeente Amsterdam een paar honderd Turkse, Surinaamse, Marokkaanse en Antilliaanse jongeren over het uitgaansleven. Vooral Turkse en Marokkaanse jongens zeiden dat zij vaak werden geweigerd op grond van hun etniciteit. Twee weken geleden liet de gemeente Eindhoven bij wijze van test autochtone en allochtone koppels discotheken bezoeken waar klachten over waren gekomen. De allochtonen werden vaker buitengehouden.
Voor een jongen van buitenlandse komaf zijn zulke conclusies geen verrassing. Hij zal je altijd vertellen dat hij 'nergens in komt'. Het is vooral onder Marokkanen de voornaamste bron van wrevel. In het uitgaansleven merkt een jongere misschien wel het meest rechtsreeks of hij erbij hoort. Je mag die deur door of niet. Er zit niets tussenin.
John Laan en Jaap Brandtenaar ontkennen niet dat allochtonen -vooral Marokkanen en Antillianen- vaker voor een dichte deur staan. Ze zijn respectievelijk sectorvoorzitter discotheken en sectorvoorzitter cafés en bars bij Horeca Nederland. Dat weigeren wil níet zeggen, benadrukken ze, dat hun vakgenoten racistisch zijn.
Voorop staat dat iedereen tegenwoordig meer kans heeft om al op de drempel van een bar, poppodium of discotheek te stranden. De beveiliging in de horeca heeft de laatste vier à vijf jaar een vlucht genomen. Niet alleen discotheken hebben een portier, bars ook. De branche is sterk geprofessionaliseerd. De twee ondernemers zijn trots dat van al het uitgaansgeweld nog maar vijf procent binnen plaatsvindt, de rest op straat.
Maar om het binnen veilig te houden, moet je wel selecteren, vindt de horeca. Dat betekent dat je bepaalde groepen minder vaak binnenlaat: vierders van vrijgezellenfeestjes, dronken corpsballen, voetbalhooligans en Marokkanen en Antillianen. Laan: ,,Je moet altijd zo voorzichtig praten over allochtonen, maar ik denk dat de horeca daarin een eindje voorloopt op de rest van de samenleving.'' Antillianen beginnen nu eenmaal vaker vechtpartijen en Marokkanen, vooral tieners, vallen meisjes lastig, weet hij. ,,Blijven ze de hele avond in een grote groep voor de damestoiletten hangen.''
Ondanks het terughoudende beleid, zijn de meeste discotheken vrij veelkleurig, maar een allochtone groep mag niet domineren, vinden veel uitbaters. ,,Dan voelt de rest van het publiek zich niet prettig meer en vertrekt'', zegt Brandtenaar.
Gevolg van het strenge deurbeleid is dat zich de afgelopen vier à vijf jaar een levendig circuit heeft afgetekend van Arabian Nights, Turkish Party's, Pakipop en andere etnisch getinte feesten. Zaterdag is er weer een I love Indo-avond in de Amsterdamse disco Powerzone. Faizal Nabibaks van geweigerd.nl schetst het volgende toekomstscenario: er komen steeds meer allochtone jongeren, zeker in de grote steden. Die creëren hun eigen uitgaansgelegenheden en uiteindelijk beslissen zij zélf wie er binnen mag en wie niet. ,,En dan hoop ik dat witte Nederlanders niet worden buitengesloten, dat wij ons van onze kant beter gedragen. Voorlopig is mijn motto: vergeet de autochtoon.''
De Turkse Rotterdammer Yurdabah Elik organiseert vooral feesten voor Antillianen. Eerder runde hij een jaartje een disco die zich speciaal op Turken richtte, Club Layla. Hoewel hij op en top zakenman is, wil hij het allochtone publiek ook 'een beetje leren uitgaan'. ,,Het gaat nou eenmaal vaker mis met buitenlanders'', zegt hij. ,,Ik heb ook een tijd een disco voor Nederlanders gehad en toen zei ik ook tegen de portiers: niet te veel buitenlanders erin, want dat geeft problemen. En de rest van de gasten wil het niet.''
,,Zet 4000 Nederlanders in een lange rij en goede kans dat dat gesmeerd loopt'', aldus Elik. ,,Zet vijftig Antillianen in de rij en ze gaan duwen en dringen. Maar als ze steeds merken dat dan de deur dicht gaat, houdt het op een gegeven moment wel op.'' Turken heeft hij, begin dertig en al sinds zijn zeventiende in het nachtleven te vinden, moeten 'bijbrengen' dat uitgaan niet alleen maar seks, drugs, geweld en hoerige vrouwen betekent. ,,Dat beeld had de eerste generatie.'' Hij maakte zijn Turkse gasten omgangregels duidelijk. ,,Bijvoorbeeld dat het in een discotheek normaal is, en wel zo vriendelijk, als je jas in de garderobe hangt.''
Alleen Marokkanen hebben niet echt eigen nachtelijk vertier. Op zich opvallend, omdat ze doorgaans het vaakst worden geweigerd van iedereen. Maar Marokkanen zijn als moslims vaak strikter in de leer, de ouders zijn streng en met name meisjes mogen nogal eens niet uit. Marokkanen zijn daarnaast op alle maatschappelijke terreinen wat minder als groep georganiseerd. Volgens Donica Buisman, die als dancecoördinator bij het Rotterdams poppodium Nighttown steeds meer etnische avonden organiseert, is het lastig dat Marokkanen het van hun ouders niet zo laat mogen maken: ,,Marokkanen willen een feest van acht tot één. Daar kunnen wij net niets vóór en niets na plannen.''
Geld verdienen aan Marokkaanse feesten is inderdaad lastig, weet Wijnand Hollander (30) uit Amsterdam. Met zijn Marmoucha Events organiseert hij sinds vijf jaar druk bezochte optredens van Noord-Afrikaanse artiesten, onder meer in de popzalen Paradiso en De Melkweg. Maar hij doet dat met een stichting, zonder winstoogmerk.
Allochtonen zoeken elkaar natuurlijk niet alléén op omdat zij uit witte discotheken worden geweerd. Zij hebben ook behoefte aan eigen muziek, sfeer en kledingstijl. ,,Als je uitgaat, wil je het liefst zo veel mogelijk mensen om je heen die net zo zijn als jij'', zegt Buisman van Nighttown.
Ieder kan dus naar zijn eigen feestje. Het past in de trend dat jongeren zich steeds minder groeperen rond subculturen (kakker, skater, hiphopper) en steeds meer langs etnische lijnen. Peter Rodrigues van de Anne Frankstichting, die zich bezighoudt met 'verscheidenheid in de samenleving', is niet helemaal blij met deze segregatie. ,,Je wilt toch dat iedereen het ook samen naar zijn zin kan hebben.'' De jurist Rodrigues hekelt de selectie aan de poort van witte discotheken. ,,Al heb ik begrip voor hun problemen, de wet verbiedt eenvoudig onderscheid op grond van afkomst.''
De Nederlandse regeltjes zijn prima, zegt Rodrigues. In steeds meer plaatsen sluiten horeca, gemeente en andere partijen convenanten tegen discriminatie. Rotterdam is hiermee het verst. Wie wordt geweigerd, krijgt een folder met de gronden voor weigering, een verwijzing naar het klachtenspreekuur van de discotheek en hij wordt geattendeerd op het 'panel deurbeleid'. De mogelijkheden om achteraf verhaal te halen voorkomen ruzies in de rij, die makkelijk tot opstootjes -of erger- kunnen uitgroeien. Intussen wordt er ook gestreefd naar een allochtoner portiersbestand.
Maar, vindt Rodrigues: ,,Er is een gat tussen theorie en praktijk.'' Jaarlijks krijgen antidiscriminatiebureaus ongeveer 250 klachten op dit terrein. ,,Het topje van de ijsberg, want veruit de meeste mensen klagen niet.'' Uiteindelijk, zegt Rodrigues, zullen niet al deze regels, maar zal de marktwerking ervoor zorgen dat feestgangers zich vermengen.
Anderen zijn minder bezorgd en zien al dat die trend begint. Partyplanner Elik: ,,Ik zie dat allochtonen vanuit hun eigen scene doorstromen in de rest van het uitgaansleven. R en b, een paar jaar terug alleen geliefd bij zwarten, hoort nu bij de hoofdstroom.'' Surinamers zijn geliefd omdat zij aan het vaak moeizame begin van een avondje stappen sfeer kunnen maken. ,,En de Turken uit mijn discotheek, kregen zo de smaak te pakken dat zij ook ergens anders gingen kijken. Uiteindelijk had ik te weinig klanten.''
2003-08-11
AMSTERDAM - Allochtone jongeren dringen door in het nachtleven. Jaren werden zij weinig toegelaten in clubs, discotheken en poppodia, maar horeca-ondernemers willen hen niet meer links laten liggen.
Omdat allochtonen vaak werden geweigerd, namen zij de afgelopen jaren hun toevlucht tot eigen feesten, buiten het reguliere uitgaansleven om, die zeer succesvol werden. Nu doet de horeca zijn best om hen weer terug te krijgen.
De bekende Rotterdamse pop- en danszaal Nighttown gaat zich bijvoorbeeld specifiek op allochtonen richten, met onder andereTurkse, Kaapverdiaanse en Hindoestaanse avonden. De bevolkingsontwikkeling van de stad maakt dat nodig, zegt dance-coördinator D. Buisman.
Buisman: ,,Er kwamen steeds meer uitgaansgelegenheden bij en allemaal mikten ze op Nederlands publiek dat van dance houdt. Dat publiek is er steeds minder. Ik hoop dat allochtonen, als ze eens naar een eigen feest bij ons zijn geweest, ook andere avonden gaan bezoeken.'' De dance-coördinator ziet een 'ommekeer' in deurbeleid.
Het speelt mee, erkent Buisman, dat allochtonen veel uitgeven. Vooral Antillianen, zegt de Rotterdammer Y. Elik, die voor deze groep feesten organiseert. ,,Wat je moet neerleggen voor extra beveiliging, omdat Antillianen vaker vechten, haal je er makkelijk uit.'' Antillianen kopen whisky of cognac. ,,Nederlanders houden het bij bier of een vieuxtje.'' Elik had een Turkse disco, maar zijn klanten gaan nu naar reguliere gelegenheden, zegt hij.
Gemeenten en ondernemers hadden eerder allerlei regels afgesproken die moeten voorkomen dat allochtonen vaker worden geweigerd dan autochtone leeftijdgenoten. Het werkte maar gedeeltelijk, zegt P. Rodrigues van de Anne Frankstichting. ,,De wetten van de markt, die zich nu lijken te doen gelden, zullen meer effect hebben.''
In Breda gaat de horeca jongeren tegen gereduceerd tarief een strippenkaart voor discotheken aanbieden.
De 30 procent allochtone jongeren daar ging weinig meer uit in de binnenstad, zegt Judith de Valk van het steunpunt discriminatie. ,,De ondernemers waren gevoelig voor het argument dat zij een markt lieten braakliggen.''
John Laan, sectorbestuurder discotheken van Horeca Nederland, wijst erop dat allochtonen niet altijd onterecht worden geweigerd -Antillianen en Marokkanen zorgen voor meer problemen- maar zegt: ,,Vroeger kon je dan denken: zo'n feest doen we maar niet. Nu verdiepen we ons in in die groepen om het contact te verbeteren.''
DE VERDIEPING, PAGINA 9:
EEN OMMEKEER BIJ DE DISCODEUR
Allochtonen en horeca / Een ommekeer bij de discodeur
door Kustaw Bessems
2003-08-11
Geweerd uit witte discotheken, hebben allochtone jongeren een bruisend eigen feestcircuit opgebouwd. De reguliere uitgaansgelegenheden willen die klanten terug. Allochtonen op hun beurt hebben de smaak van het uitgaan te pakken en weten zich beter te gedragen.
Faizal Nabibaks (31) weet nog goed dat het hem overkwam. Hij wilde in Utrecht een discotheek in. ,,We waren met twee stellen, dus niet een groepje jongens ofzo. En we waren goed gekleed, we droegen gewoon Armanishirtjes. Niet te stijve schoenen aan, maar ook geen gympen. We kwamen een paar Marokkaanse jongens tegen, die al tegen ons zeiden: je hoeft het niet eens te proberen. We werden inderdaad niet binnengelaten. Vol, zeiden ze, maar we konden duidelijk zien dat dat niet zo was.''
Nabibaks, Surinamer, zette met een Marokkaanse vriend de website geweigerd.nl op. Die vriend was toevallig net hetzelfde overkomen. Vooral in het begin, twee jaar geleden, liep het storm op de site, waar jongeren hun ervaringen kunnen delen. ,,We wilden zo het probleem in beeld brengen, de aandacht erop vestigen en een plek bieden waar je je frustratie kwijt kan.''
Want wie wordt geweigerd, en denkt dat dat om z'n afkomst is, die flipt, zegt Moussa Lghoul (29) uit Den Haag. De Marokkaan beschrijft hoe dat voelt: ,,Flippen is dat alles wat je in je leven tegenzit door je hoofd gaat. De manier waarop je van dag tot dag wordt behandeld. De oude vrouwtjes die hun hand op de tas leggen als je langskomt, dat je geen werk vindt. Dat wordt een enorme woede die je moet inhouden.''
Onderzoeksbureau Dps Groep ondervroeg onlangs voor de gemeente Amsterdam een paar honderd Turkse, Surinaamse, Marokkaanse en Antilliaanse jongeren over het uitgaansleven. Vooral Turkse en Marokkaanse jongens zeiden dat zij vaak werden geweigerd op grond van hun etniciteit. Twee weken geleden liet de gemeente Eindhoven bij wijze van test autochtone en allochtone koppels discotheken bezoeken waar klachten over waren gekomen. De allochtonen werden vaker buitengehouden.
Voor een jongen van buitenlandse komaf zijn zulke conclusies geen verrassing. Hij zal je altijd vertellen dat hij 'nergens in komt'. Het is vooral onder Marokkanen de voornaamste bron van wrevel. In het uitgaansleven merkt een jongere misschien wel het meest rechtsreeks of hij erbij hoort. Je mag die deur door of niet. Er zit niets tussenin.
John Laan en Jaap Brandtenaar ontkennen niet dat allochtonen -vooral Marokkanen en Antillianen- vaker voor een dichte deur staan. Ze zijn respectievelijk sectorvoorzitter discotheken en sectorvoorzitter cafés en bars bij Horeca Nederland. Dat weigeren wil níet zeggen, benadrukken ze, dat hun vakgenoten racistisch zijn.
Voorop staat dat iedereen tegenwoordig meer kans heeft om al op de drempel van een bar, poppodium of discotheek te stranden. De beveiliging in de horeca heeft de laatste vier à vijf jaar een vlucht genomen. Niet alleen discotheken hebben een portier, bars ook. De branche is sterk geprofessionaliseerd. De twee ondernemers zijn trots dat van al het uitgaansgeweld nog maar vijf procent binnen plaatsvindt, de rest op straat.
Maar om het binnen veilig te houden, moet je wel selecteren, vindt de horeca. Dat betekent dat je bepaalde groepen minder vaak binnenlaat: vierders van vrijgezellenfeestjes, dronken corpsballen, voetbalhooligans en Marokkanen en Antillianen. Laan: ,,Je moet altijd zo voorzichtig praten over allochtonen, maar ik denk dat de horeca daarin een eindje voorloopt op de rest van de samenleving.'' Antillianen beginnen nu eenmaal vaker vechtpartijen en Marokkanen, vooral tieners, vallen meisjes lastig, weet hij. ,,Blijven ze de hele avond in een grote groep voor de damestoiletten hangen.''
Ondanks het terughoudende beleid, zijn de meeste discotheken vrij veelkleurig, maar een allochtone groep mag niet domineren, vinden veel uitbaters. ,,Dan voelt de rest van het publiek zich niet prettig meer en vertrekt'', zegt Brandtenaar.
Gevolg van het strenge deurbeleid is dat zich de afgelopen vier à vijf jaar een levendig circuit heeft afgetekend van Arabian Nights, Turkish Party's, Pakipop en andere etnisch getinte feesten. Zaterdag is er weer een I love Indo-avond in de Amsterdamse disco Powerzone. Faizal Nabibaks van geweigerd.nl schetst het volgende toekomstscenario: er komen steeds meer allochtone jongeren, zeker in de grote steden. Die creëren hun eigen uitgaansgelegenheden en uiteindelijk beslissen zij zélf wie er binnen mag en wie niet. ,,En dan hoop ik dat witte Nederlanders niet worden buitengesloten, dat wij ons van onze kant beter gedragen. Voorlopig is mijn motto: vergeet de autochtoon.''
De Turkse Rotterdammer Yurdabah Elik organiseert vooral feesten voor Antillianen. Eerder runde hij een jaartje een disco die zich speciaal op Turken richtte, Club Layla. Hoewel hij op en top zakenman is, wil hij het allochtone publiek ook 'een beetje leren uitgaan'. ,,Het gaat nou eenmaal vaker mis met buitenlanders'', zegt hij. ,,Ik heb ook een tijd een disco voor Nederlanders gehad en toen zei ik ook tegen de portiers: niet te veel buitenlanders erin, want dat geeft problemen. En de rest van de gasten wil het niet.''
,,Zet 4000 Nederlanders in een lange rij en goede kans dat dat gesmeerd loopt'', aldus Elik. ,,Zet vijftig Antillianen in de rij en ze gaan duwen en dringen. Maar als ze steeds merken dat dan de deur dicht gaat, houdt het op een gegeven moment wel op.'' Turken heeft hij, begin dertig en al sinds zijn zeventiende in het nachtleven te vinden, moeten 'bijbrengen' dat uitgaan niet alleen maar seks, drugs, geweld en hoerige vrouwen betekent. ,,Dat beeld had de eerste generatie.'' Hij maakte zijn Turkse gasten omgangregels duidelijk. ,,Bijvoorbeeld dat het in een discotheek normaal is, en wel zo vriendelijk, als je jas in de garderobe hangt.''
Alleen Marokkanen hebben niet echt eigen nachtelijk vertier. Op zich opvallend, omdat ze doorgaans het vaakst worden geweigerd van iedereen. Maar Marokkanen zijn als moslims vaak strikter in de leer, de ouders zijn streng en met name meisjes mogen nogal eens niet uit. Marokkanen zijn daarnaast op alle maatschappelijke terreinen wat minder als groep georganiseerd. Volgens Donica Buisman, die als dancecoördinator bij het Rotterdams poppodium Nighttown steeds meer etnische avonden organiseert, is het lastig dat Marokkanen het van hun ouders niet zo laat mogen maken: ,,Marokkanen willen een feest van acht tot één. Daar kunnen wij net niets vóór en niets na plannen.''
Geld verdienen aan Marokkaanse feesten is inderdaad lastig, weet Wijnand Hollander (30) uit Amsterdam. Met zijn Marmoucha Events organiseert hij sinds vijf jaar druk bezochte optredens van Noord-Afrikaanse artiesten, onder meer in de popzalen Paradiso en De Melkweg. Maar hij doet dat met een stichting, zonder winstoogmerk.
Allochtonen zoeken elkaar natuurlijk niet alléén op omdat zij uit witte discotheken worden geweerd. Zij hebben ook behoefte aan eigen muziek, sfeer en kledingstijl. ,,Als je uitgaat, wil je het liefst zo veel mogelijk mensen om je heen die net zo zijn als jij'', zegt Buisman van Nighttown.
Ieder kan dus naar zijn eigen feestje. Het past in de trend dat jongeren zich steeds minder groeperen rond subculturen (kakker, skater, hiphopper) en steeds meer langs etnische lijnen. Peter Rodrigues van de Anne Frankstichting, die zich bezighoudt met 'verscheidenheid in de samenleving', is niet helemaal blij met deze segregatie. ,,Je wilt toch dat iedereen het ook samen naar zijn zin kan hebben.'' De jurist Rodrigues hekelt de selectie aan de poort van witte discotheken. ,,Al heb ik begrip voor hun problemen, de wet verbiedt eenvoudig onderscheid op grond van afkomst.''
De Nederlandse regeltjes zijn prima, zegt Rodrigues. In steeds meer plaatsen sluiten horeca, gemeente en andere partijen convenanten tegen discriminatie. Rotterdam is hiermee het verst. Wie wordt geweigerd, krijgt een folder met de gronden voor weigering, een verwijzing naar het klachtenspreekuur van de discotheek en hij wordt geattendeerd op het 'panel deurbeleid'. De mogelijkheden om achteraf verhaal te halen voorkomen ruzies in de rij, die makkelijk tot opstootjes -of erger- kunnen uitgroeien. Intussen wordt er ook gestreefd naar een allochtoner portiersbestand.
Maar, vindt Rodrigues: ,,Er is een gat tussen theorie en praktijk.'' Jaarlijks krijgen antidiscriminatiebureaus ongeveer 250 klachten op dit terrein. ,,Het topje van de ijsberg, want veruit de meeste mensen klagen niet.'' Uiteindelijk, zegt Rodrigues, zullen niet al deze regels, maar zal de marktwerking ervoor zorgen dat feestgangers zich vermengen.
Anderen zijn minder bezorgd en zien al dat die trend begint. Partyplanner Elik: ,,Ik zie dat allochtonen vanuit hun eigen scene doorstromen in de rest van het uitgaansleven. R en b, een paar jaar terug alleen geliefd bij zwarten, hoort nu bij de hoofdstroom.'' Surinamers zijn geliefd omdat zij aan het vaak moeizame begin van een avondje stappen sfeer kunnen maken. ,,En de Turken uit mijn discotheek, kregen zo de smaak te pakken dat zij ook ergens anders gingen kijken. Uiteindelijk had ik te weinig klanten.''