PDA

Bekijk Volledige Versie : B. Dittrich, 10 Geboden, Trouw



Grietje
23-08-03, 00:56
Het zevende gebod is wel de moeite waard

7.Gij zult niet stelen

,,Mijn vriend en ik hebben, een jaar of twaalf geleden, toen wij vonden dat we te veel met onze carrières bezig waren, gemeend dat het tijd was om in concrete zin iets voor de samenleving te betekenen. We besloten een kind op te voeden. We hebben ons als 'weekend-ouders' bij de pleegzorgcentrale aangemeld en kregen, na enige tijd, een twaalfjarig Marokkaans jongetje toegewezen dat, sinds hij vreselijk door zijn ouders was mishandeld, in het Burgerweeshuis woonde. We hebben veel aandacht aan hem besteed. We voerden lange gesprekken, speelden spelletjes en namen hem mee naar Ajax. Hij -laten we hem Mohammed noemen- was altijd vrolijk, zat vol verhalen. We raakten aan elkaar gehecht. Het was leuk voor hem en leuk voor ons. Tot het ons begon op te vallen dat er dingen uit huis verdwenen. Jehoshua en ik waren allebei nogal naïef; het heeft wel een paar maanden geduurd voordat we de link hadden gelegd. We wilden niet alleen leuke dingen met hem doen, maar ook een deel van de opvoeding overnemen. Daarom spraken met hem over normen en waarden, probeerden we hem bij te brengen dat je van andermans spullen af moest blijven. Hij beloofde beterschap, maar het ging steeds weer fout. Ook mensen uit de buurt kwamen bij ons klagen: geleende computers bleken op het schoolplein te zijn doorverkocht en als hij zei op straat te gaan spelen, hield dat meestal in dat hij een winkelier ging bestelen. De verhalen die hij vertelde, bleken allemaal verzonnen. Het was een jongen met gigantische problemen, een pathologische leugenaar. Ik heb me zelfs afgevraagd of hij de mishandeling door zijn ouders ook niet zelf had bedacht.''

,,In die tijd, ongeveer anderhalf jaar na zijn eerste weekend bij ons, kwam het bericht dat Mohammed fulltime in een pleeggezin kon worden opgenomen. We hebben het tot die dag volgehouden, maar de lol was er al lang af. We liepen als politieagenten door ons eigen huis te patrouilleren. Wat verdwijnt er? Wat ligt er onder zijn bed? Wat zit er in zijn jaszakken? Nadat hij in het pleeggezin was geplaatst, hebben we hem nog een tijdje gevolgd. Het is niet goed met hem gegaan. Hij pleegde roofovervallen en kwam in de gevangenis terecht.''

,,Het was heel verdrietig, heel pijnlijk ook. Ik heb het gevoel dat ik heb gefaald. Omdat ik niet heb gezien dat zijn leventje van leugens aan elkaar hing, omdat het mij, ondanks alle energie en goede wil, niet is gelukt deze ene jongen te helpen."

rafiq
23-08-03, 01:06
Altijd jammer als goede bedoelingen stranden door een gebrek aan respect en waardering van mensen die het "goede"met je voor hebben.

Maar dat is overal en bij iedereen.

De meeste mensen die ik ken die geadopteerd zijn<van geboorte>, zijn op een of andere reden altijd gestrand in het leven. Een enkeling juist niet.

En de meeste komen echt van rijke gezinnen af. Vond ik altijd merkwaardig