Jimi
25-08-03, 16:28
Wat is de waarheid?
Persoonlijk hou ik niet van krullenbollen die Tommy heten en al helemaal niet als ze burgemeesterszoon zijn uit Nijmegen. Dat minister de Graaf (D'66) nu als gerespecteerd collega in het kabinet namens het Kabinet de volgende puinhoop mag gaan aanrichten op Curaçao en zonder een centje pijn de schandelijke aanval op Fortuyn uit zijn mond - die er in verkiezingstijd impliciet van beschuldigd werd Anne Frank opnieuw in een veewagon te willen laten doen verdwijnen - vergeten ziet, zegt alles over de vermolmde elite die het land bestuurt. Fortuyn had niet dooier kunnen zijn.
En hoewel de stoet van corrupte pygmeeën die in zijn kielzog voorbij hobbelde en het gedachtegoed van de geliefde leider te grabbel gooide toch ook heus grotendeels uitgezocht was door Pim zelve, blijft 't opvallend hoe weinig lering er getrokken is uit de betreurenswaardige gebeurtenissen die een einde maakten aan een droom.
Er is na de moord op Fortuyn wat afgebabbeld over het dichten van de zogeheten 'kloof' tussen burger & politiek. Vervolgens gaat de onzalige samenzwering van pers en politiek over tot de orde van de dag, en worden alle stokpaardjes van Fortuyn over de terreur van de politiekcorrecte tirannie die het vaderland teistert, over de islam, over immigranten, verdonkeremaant. Ze zijn, wat heet in het jargon, 'non-issues' geworden.
Ons wordt wijs gemaakt dat 't nu weer de Financieel Economische Problematiek - met hoofdletters - is die de klok slaat. Maar sinds de Rijks Voorlichtings Dienst het volk is gaan monitoren - er zijn nu vijf zogeheten monitorrondes afgewerkt, waarvan de resultaten beschikbaar zijn voor ambtenaren, niet voor journalisten -, blijkt dat nog steeds negentig procent van de Nederlandse bevolking immigratie, Marokkanenagressie en moslimfundamentalisme belangrijker acht dan een kwakkelende economie.
Ze zijn zich in Den Haag rot geschrokken.
Tot voor kort nog waren ambtenaren druk in de weer een nieuwe wet te schrijven die alweer een uitzondering zou maken voor onze Marokkaanse medemannen; die zouden het recht krijgen, als enigen in het Koninkrijk, om hun vijftienjarige bruidje of jonger naar Nederland te mogen importeren, opdat het schepsel - eenzaam opgesloten op haar flat en verstoken van ieder contact met haar nieuwe wereld, want van Heer & meester geen Nederlands mogen leren -, nog tot in lengte van jaren de versierselen van haar onderdrukking op straat mag tonen, als blijk van multiculturele heerlijkheid.
Dat wetsvoorstel is nu ingetrokken.
Wie heeft hier nu zijn zin gekregen? Het morrende volk, dat zijn haat jegens de kaste die het heeft uitgeleverd aan een Vijfde Colonne, ziet ondergraven met tegemoet komende maatregelen?
Of de dames en heren politici, die zich thans om 't hardst op de borst roffelen omdat ze de tekenen des tijds nu wel verstaan?
Mijn gedachten gaan de laatste tijd vaak uit naar Wouter Bos (PVDA), die na zijn geblunder tijdens de formatie in de Kamer momenteel voorwerp is van spot en hoon. Woutertje bakt er weinig van en zijn partijgenoten zijn de laatsten om hem zulks te vergeven. Dat is oneerlijk, want zonder Bos maakte de PVDA sowieso geen kans meer op regeringsverantwoordelijkheid. Maar de politiek is dan ook niet gebouwd op eerlijkheid.
Bos trouwde een charmante, aantrekkelijke vrouw omdat je in zijn partij nu eenmaal niet aanvoerder kunt worden als billemaatje van ambtenaar Jan Riesenkamp. Het doel heiligt de middelen.
Maar een jaar later kijkt Bos naar de rokende puinhopen van zijn Oppositie, die telkens weer zo diep mogelijk vernederd wordt door vooral het CDA. Balkenende is nog altijd niet de behandeling vergeten die hem onder Paars namens de PVDA ten deel viel. In kleine kring haalt 'ie de woorden van zijn honende tegenstanders toen nog wel 'ns aan:"Dien dat voorstel nou maar niet in, joh!...Wij weten 't heus beter.'t Heeft geen enkele zin!"
Enzovoorts.
Te vrezen valt dat dit de waarheid is; anders dan politici en journalisten ons willen doen geloven, smeult de veenbrand die Fortuyn even bovengronds bracht, nog steeds. Er hoeft maar dìt te gebeuren en de vlam slaat in de pan, en dan is het poldermodel wel iets van heel lang geleden. Die hele bespottelijke vertoning rondom Marokkaan Driss toonde de ongemakkelijkheid van onze autoriteiten om, zoals vanouds, een riedeltje af te steken over 'racisme en onverdraagzaamheid', vooral ook omdat de diender die hem, terecht, neerschoot een Turkse Nederlander was.
Vooral dankzij de PVDA hebben de duisterste Middeleeuwers vrij spel gekregen in een land dat gegijzeld wordt door minderheden. Driss ging naar huis om een mes te halen en een agent neer te steken. Dat zou moord met voorbedachten rade zijn geweest; wij mogen de voorzienigheid danken dat de trekker tijdig werd overgehaald.
Theo van Gogh
Persoonlijk hou ik niet van krullenbollen die Tommy heten en al helemaal niet als ze burgemeesterszoon zijn uit Nijmegen. Dat minister de Graaf (D'66) nu als gerespecteerd collega in het kabinet namens het Kabinet de volgende puinhoop mag gaan aanrichten op Curaçao en zonder een centje pijn de schandelijke aanval op Fortuyn uit zijn mond - die er in verkiezingstijd impliciet van beschuldigd werd Anne Frank opnieuw in een veewagon te willen laten doen verdwijnen - vergeten ziet, zegt alles over de vermolmde elite die het land bestuurt. Fortuyn had niet dooier kunnen zijn.
En hoewel de stoet van corrupte pygmeeën die in zijn kielzog voorbij hobbelde en het gedachtegoed van de geliefde leider te grabbel gooide toch ook heus grotendeels uitgezocht was door Pim zelve, blijft 't opvallend hoe weinig lering er getrokken is uit de betreurenswaardige gebeurtenissen die een einde maakten aan een droom.
Er is na de moord op Fortuyn wat afgebabbeld over het dichten van de zogeheten 'kloof' tussen burger & politiek. Vervolgens gaat de onzalige samenzwering van pers en politiek over tot de orde van de dag, en worden alle stokpaardjes van Fortuyn over de terreur van de politiekcorrecte tirannie die het vaderland teistert, over de islam, over immigranten, verdonkeremaant. Ze zijn, wat heet in het jargon, 'non-issues' geworden.
Ons wordt wijs gemaakt dat 't nu weer de Financieel Economische Problematiek - met hoofdletters - is die de klok slaat. Maar sinds de Rijks Voorlichtings Dienst het volk is gaan monitoren - er zijn nu vijf zogeheten monitorrondes afgewerkt, waarvan de resultaten beschikbaar zijn voor ambtenaren, niet voor journalisten -, blijkt dat nog steeds negentig procent van de Nederlandse bevolking immigratie, Marokkanenagressie en moslimfundamentalisme belangrijker acht dan een kwakkelende economie.
Ze zijn zich in Den Haag rot geschrokken.
Tot voor kort nog waren ambtenaren druk in de weer een nieuwe wet te schrijven die alweer een uitzondering zou maken voor onze Marokkaanse medemannen; die zouden het recht krijgen, als enigen in het Koninkrijk, om hun vijftienjarige bruidje of jonger naar Nederland te mogen importeren, opdat het schepsel - eenzaam opgesloten op haar flat en verstoken van ieder contact met haar nieuwe wereld, want van Heer & meester geen Nederlands mogen leren -, nog tot in lengte van jaren de versierselen van haar onderdrukking op straat mag tonen, als blijk van multiculturele heerlijkheid.
Dat wetsvoorstel is nu ingetrokken.
Wie heeft hier nu zijn zin gekregen? Het morrende volk, dat zijn haat jegens de kaste die het heeft uitgeleverd aan een Vijfde Colonne, ziet ondergraven met tegemoet komende maatregelen?
Of de dames en heren politici, die zich thans om 't hardst op de borst roffelen omdat ze de tekenen des tijds nu wel verstaan?
Mijn gedachten gaan de laatste tijd vaak uit naar Wouter Bos (PVDA), die na zijn geblunder tijdens de formatie in de Kamer momenteel voorwerp is van spot en hoon. Woutertje bakt er weinig van en zijn partijgenoten zijn de laatsten om hem zulks te vergeven. Dat is oneerlijk, want zonder Bos maakte de PVDA sowieso geen kans meer op regeringsverantwoordelijkheid. Maar de politiek is dan ook niet gebouwd op eerlijkheid.
Bos trouwde een charmante, aantrekkelijke vrouw omdat je in zijn partij nu eenmaal niet aanvoerder kunt worden als billemaatje van ambtenaar Jan Riesenkamp. Het doel heiligt de middelen.
Maar een jaar later kijkt Bos naar de rokende puinhopen van zijn Oppositie, die telkens weer zo diep mogelijk vernederd wordt door vooral het CDA. Balkenende is nog altijd niet de behandeling vergeten die hem onder Paars namens de PVDA ten deel viel. In kleine kring haalt 'ie de woorden van zijn honende tegenstanders toen nog wel 'ns aan:"Dien dat voorstel nou maar niet in, joh!...Wij weten 't heus beter.'t Heeft geen enkele zin!"
Enzovoorts.
Te vrezen valt dat dit de waarheid is; anders dan politici en journalisten ons willen doen geloven, smeult de veenbrand die Fortuyn even bovengronds bracht, nog steeds. Er hoeft maar dìt te gebeuren en de vlam slaat in de pan, en dan is het poldermodel wel iets van heel lang geleden. Die hele bespottelijke vertoning rondom Marokkaan Driss toonde de ongemakkelijkheid van onze autoriteiten om, zoals vanouds, een riedeltje af te steken over 'racisme en onverdraagzaamheid', vooral ook omdat de diender die hem, terecht, neerschoot een Turkse Nederlander was.
Vooral dankzij de PVDA hebben de duisterste Middeleeuwers vrij spel gekregen in een land dat gegijzeld wordt door minderheden. Driss ging naar huis om een mes te halen en een agent neer te steken. Dat zou moord met voorbedachten rade zijn geweest; wij mogen de voorzienigheid danken dat de trekker tijdig werd overgehaald.
Theo van Gogh