Orakel
02-09-03, 22:27
Scheefwoners / Ze hadden allang ergens anders willen zitten
door Wybo Algra
Trouw 2003-09-02
De jacht op de scheefwoner is geopend. Woningcorporaties vinden dat te veel mensen voor een prikje in een huurhuis blijven zitten. Zij krijgen de keus: meer betalen, of verhuizen-zodat er een goedkoop huurhuis vrijkomt voor mensen met een bescheidener inkomen. Huurders, verenigd in de Woonbond, zijn daar faliekant tegen. Vandaag doen corporaties en huurders een laatste poging om tot een vergelijk te komen in de commissie huurbeleid-II.
Acht jaar woont Rens Swart (39) nu in zijn driekamerflat in Alphen aan den Rijn, samen met zijn echtgenote. Hij trok er in 1995 in toen hij nog studeerde. Inmiddels heeft hij als werknemer van Rijkswaterstaat een aardig inkomen. Zijn vrouw werkt als freelancer. Samen kunnen ze de huur best opbrengen: 370 euro. ,,Dat is tweederde van wat het mag kosten volgens het puntensysteem.''
Rens Swart is scheefwoner tegen wil en dank. Zijn huis ligt gunstig en een leuk extraatje is de tuin. Maar zijn vrouw werkt vanuit huis en bovendien hebben ze samen veel boeken en andere spullen. Het is, kortom, woekeren met de ruimte in die driekamerflat. Swart en zijn vrouw hadden er eigenlijk op gerekend allang ergens anders te zitten, in een koophuis.
,,Toen schoten opeens de prijzen omhoog'', zegt hij. ,,Kopen lukt ons niet meer. Mijn vrouw heeft onregelmatige inkomsten. Ik had een jaarcontract bij de universiteit, dat niet is verlengd. Nu heb ik een aanstelling voor vier jaar en nog geen zicht op een vast contract. Het soort huis dat we willen, is voor ons onbetaalbaar: we krijgen de hypotheek niet. En wat we kunnen betalen, vinden we het geld absoluut niet waard.''
Een eensgezinswoning zoeken ze, ergens in de Randstad en niet al te klein. Dat proberen ze nu in de vrije-huursector. Wanneer hij aan de beurt is? Hij heeft geen idee. ,,Ik voel me in de vrije sector aan de goden overgeleverd. Ze 'kunnen er niets over zeggen', dat is alles wat de particuliere verhuurders erover zeggen. Ze geven geen enkel inzicht in de manier waarop huizen worden toegewezen.'' Wel kreeg hij onlangs te horen dat er de afgelopen maanden in Alphen aan den Rijn geen enkel huis is vrijgekomen in de categorie waarin hij zoekt.
Hij zou het op zich niet onredelijk vinden als hij als 'scheefwoner' wat meer huur zou moeten betalen. ,,Maar waar gaat het de corporaties om: meer huurinkomsten, of om het bevorderen van doorstroming?'' Dat laatste, voorspelt hij, gaat niet lukken. Hij snapt ook wel dat hij een goedkoop huurhuis bezet waar anderen om staan te springen. ,,Dat zijn mensen die nu noodgedwongen bij hun ouders blijven wonen. Ik wil dit huis helemaal niet bezet houden. Maar ik kom hier niet weg.''
Raar, vindt Jaap Bergsma (60) de discussie over scheefwoners. ,,Huurders krijgen de zwarte piet toegespeeld. Alsof zij er wat aan kunnen doen dat de woningmarkt verstopt zit.''
Zelf is hij zo'n scheefwoner, vermoedt hij. Bergsma woont sinds de oplevering in 1971 in een hoekhuis met drie slaapkamers en een flinke tuin, in de Haarlemse Meerwijk. Eerst met zijn vrouw en dochter, sinds zijn scheiding in 1992 alleen. ,,Van de vijf huizen in mijn blokje, worden er drie nog bewoond door de eerste huurders'', zegt Bergsma, die tot zijn vervroegde uittreding werkte in het bank- en verzekeringswezen. Dat geldt voor de hele buurt, weet hij: mensen blijven zitten waar ze zitten. Ook als ze een dagje ouder worden, de kinderen de deur uit zijn en hun partner overlijdt.
Deze mensen willen best verhuizen, weet Bergsma. Daar spreken ze hem op aan, als secretaris van de bewonersvereniging van corporatie Pré Wonen. ,,Ze willen niet meer traplopen, of de tuin wordt ze te veel.'' Zelfs kunnen en willen deze oudere huurders wel wat meer betalen. Als daar maar iets tegenover staat: een comfortabele flat waar ze niet direct uit hoeven als ze wat slechter ter been worden. In hun eigen buurt, zodat ze niet op hun oude dag moeten verkassen naar een wijk die ze niet kennen.
Dat geldt ook voor hemzelf: hij betaalt ruim 400 euro huur, tussen de 65 en 70 procent van de 'maximaal redelijke huur' volgens de officiële puntentelling. Als hij dan toch meer moet gaan betalen, dan verkast hij liever naar een gelijkvloers huis waar hij niet meer uit hoeft.
Zulke huizen zijn bijna niet te krijgen in Meerwijk. Die moeten er dus komen, vindt Bergsma. Dat is goed voor iedereen. Voor de oudere huurders die in een minder bewerkelijk huis komen, en voor jonge gezinnen die staan te springen om de eensgezinswoning die dan eindelijk vrij komt.
Men spant de waard die zijn wagen niet vertrouwt achter het paard.
door Wybo Algra
Trouw 2003-09-02
De jacht op de scheefwoner is geopend. Woningcorporaties vinden dat te veel mensen voor een prikje in een huurhuis blijven zitten. Zij krijgen de keus: meer betalen, of verhuizen-zodat er een goedkoop huurhuis vrijkomt voor mensen met een bescheidener inkomen. Huurders, verenigd in de Woonbond, zijn daar faliekant tegen. Vandaag doen corporaties en huurders een laatste poging om tot een vergelijk te komen in de commissie huurbeleid-II.
Acht jaar woont Rens Swart (39) nu in zijn driekamerflat in Alphen aan den Rijn, samen met zijn echtgenote. Hij trok er in 1995 in toen hij nog studeerde. Inmiddels heeft hij als werknemer van Rijkswaterstaat een aardig inkomen. Zijn vrouw werkt als freelancer. Samen kunnen ze de huur best opbrengen: 370 euro. ,,Dat is tweederde van wat het mag kosten volgens het puntensysteem.''
Rens Swart is scheefwoner tegen wil en dank. Zijn huis ligt gunstig en een leuk extraatje is de tuin. Maar zijn vrouw werkt vanuit huis en bovendien hebben ze samen veel boeken en andere spullen. Het is, kortom, woekeren met de ruimte in die driekamerflat. Swart en zijn vrouw hadden er eigenlijk op gerekend allang ergens anders te zitten, in een koophuis.
,,Toen schoten opeens de prijzen omhoog'', zegt hij. ,,Kopen lukt ons niet meer. Mijn vrouw heeft onregelmatige inkomsten. Ik had een jaarcontract bij de universiteit, dat niet is verlengd. Nu heb ik een aanstelling voor vier jaar en nog geen zicht op een vast contract. Het soort huis dat we willen, is voor ons onbetaalbaar: we krijgen de hypotheek niet. En wat we kunnen betalen, vinden we het geld absoluut niet waard.''
Een eensgezinswoning zoeken ze, ergens in de Randstad en niet al te klein. Dat proberen ze nu in de vrije-huursector. Wanneer hij aan de beurt is? Hij heeft geen idee. ,,Ik voel me in de vrije sector aan de goden overgeleverd. Ze 'kunnen er niets over zeggen', dat is alles wat de particuliere verhuurders erover zeggen. Ze geven geen enkel inzicht in de manier waarop huizen worden toegewezen.'' Wel kreeg hij onlangs te horen dat er de afgelopen maanden in Alphen aan den Rijn geen enkel huis is vrijgekomen in de categorie waarin hij zoekt.
Hij zou het op zich niet onredelijk vinden als hij als 'scheefwoner' wat meer huur zou moeten betalen. ,,Maar waar gaat het de corporaties om: meer huurinkomsten, of om het bevorderen van doorstroming?'' Dat laatste, voorspelt hij, gaat niet lukken. Hij snapt ook wel dat hij een goedkoop huurhuis bezet waar anderen om staan te springen. ,,Dat zijn mensen die nu noodgedwongen bij hun ouders blijven wonen. Ik wil dit huis helemaal niet bezet houden. Maar ik kom hier niet weg.''
Raar, vindt Jaap Bergsma (60) de discussie over scheefwoners. ,,Huurders krijgen de zwarte piet toegespeeld. Alsof zij er wat aan kunnen doen dat de woningmarkt verstopt zit.''
Zelf is hij zo'n scheefwoner, vermoedt hij. Bergsma woont sinds de oplevering in 1971 in een hoekhuis met drie slaapkamers en een flinke tuin, in de Haarlemse Meerwijk. Eerst met zijn vrouw en dochter, sinds zijn scheiding in 1992 alleen. ,,Van de vijf huizen in mijn blokje, worden er drie nog bewoond door de eerste huurders'', zegt Bergsma, die tot zijn vervroegde uittreding werkte in het bank- en verzekeringswezen. Dat geldt voor de hele buurt, weet hij: mensen blijven zitten waar ze zitten. Ook als ze een dagje ouder worden, de kinderen de deur uit zijn en hun partner overlijdt.
Deze mensen willen best verhuizen, weet Bergsma. Daar spreken ze hem op aan, als secretaris van de bewonersvereniging van corporatie Pré Wonen. ,,Ze willen niet meer traplopen, of de tuin wordt ze te veel.'' Zelfs kunnen en willen deze oudere huurders wel wat meer betalen. Als daar maar iets tegenover staat: een comfortabele flat waar ze niet direct uit hoeven als ze wat slechter ter been worden. In hun eigen buurt, zodat ze niet op hun oude dag moeten verkassen naar een wijk die ze niet kennen.
Dat geldt ook voor hemzelf: hij betaalt ruim 400 euro huur, tussen de 65 en 70 procent van de 'maximaal redelijke huur' volgens de officiële puntentelling. Als hij dan toch meer moet gaan betalen, dan verkast hij liever naar een gelijkvloers huis waar hij niet meer uit hoeft.
Zulke huizen zijn bijna niet te krijgen in Meerwijk. Die moeten er dus komen, vindt Bergsma. Dat is goed voor iedereen. Voor de oudere huurders die in een minder bewerkelijk huis komen, en voor jonge gezinnen die staan te springen om de eensgezinswoning die dan eindelijk vrij komt.
Men spant de waard die zijn wagen niet vertrouwt achter het paard.