Zwarte Schaap
09-09-03, 10:42
Sharon haalt banden aan met wapenklant India
Door onze correspondent Ad Bloemendaal
Tel Aviv - Met niet minder dan honderdvijftig ministers, journalisten, zakenlieden, legerofficieren en artiesten in zijn kielzog heeft de Israëlische premier Ariel Sharon gisteren koers gezet naar India. Opmerkelijk, niet alleen vanwege de bestemming - India onderhoudt pas elf jaar banden met de joodse staat - maar ook omdat Sharon een van de minst reislustige premiers is die Israël heeft gehad.
India moet dus wel van groot belang zijn, zou je zeggen, en dat is het ook. Geen enkel land ter wereld koopt zoveel militair materiaal van Israël. Ook de niet militaire handel mag er zijn. En dan is er nog de strijd tegen de internationale terreur, waarbij Israël en India steeds nauwer samenwerken.
Tot begin jaren negentig was er van enige intimiteit tussen beide landen geen sprake. Als een van de oprichters van de organisatie van niet-gebonden landen steunde India vanouds de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie. Diplomatieke banden met Israël kwamen pas na de ineenstorting van de Sovjet-Unie. Het wegvallen van die steunpilaar en de tendens van de niet-gebonden landen zich op te stellen achter Pakistan, deden India omzien naar nieuwe vrienden. In 1992 werden volledige diplomatieke betrekkingen met Israël aangeknoopt.
Sindsdien is het snel gegaan. Nu is India de belangrijkste wapenklant van Israël, dat op het punt staat Rusland voorbij te streven als India's belangrijkste militaire leverancier. Dat komt met name door de terughoudendheid van veel landen, waaronder de VS, bij de levering van wapens aan het Indiase subcontinent wegens de spanningen tussen India en Pakistan.
Van dat soort terughoudendheid moet Israël niets hebben. Als het de vrije hand zou krijgen, zou het alles wat het in zijn wapenfabrieken produceert naar India willen verschepen. Dat de export vorig jaar beperkt bleef tot een kleine twee miljard dollar komt door Amerikaanse beperkingen. Israël produceert een deel van zijn militaire materiaal in samenwerking met Amerikaanse bedrijven of met Amerikaans kapitaal.
Vluchtbaan
Dat geldt bijvoorbeeld voor de Arrow, het enige parate afweersysteem tegen raketten voor de middellange afstand ter wereld. Nu niet alleen China maar ook Pakistan kernwapens heeft, wil India het systeem graag kopen, maar de Arrow-raketten worden gedeeltelijk gemaakt en betaald door de Amerikanen. Washington wil voorlopig geen toestemming geven voor export naar India, uit vrees dat zo'n stap de wapenwedloop in het gebied aanwakkert.
Bovendien willen de Amerikanen hun nieuwe banden met Pakistan - handig vanwege het conflict in Afghanistan - niet in gevaar te brengen. India heeft al wel het bij de Arrow behorende Green Pine radarsysteem, dat inkomende raketten opspoort en de vluchtbaan berekent en geheel van Israëlische makelij is. Naar verluidt zijn Israëlische deskundigen India sinds kort behulpzaam bij het ontwerpen van een eigen anti-raket- raket.
Gesoebat
Na veel gesoebat heeft Amerika onlangs het licht op groen gezet voor de export door Israël aan India van de Phalcon, een vliegend radarsysteem dat vliegbewegingen boven vijandelijk gebied vastlegt. Volgens Israël weigerden de VS de exportvergunning vooral uit concurrentie-overwegingen. Ze hadden liever hun eigen Awacs verkocht. Israël wil India drie Phalcons - gemonteerd in Russische transportvliegtuigen - verkopen voor totaal een miljard dollar.
De Israëlisch-Indiase militaire samenwerking gaat verder. Er is een intensieve uitwisseling van informatie door de veiligheidsdiensten over islamitische terreurorganisaties. En in januari kondigde India aan dat het duizenden commando's naar Israël stuurt voor een opleiding in terreurbestrijding. India beschouwt Kasjmir als zijn 'Westelijke Jordaanoever'. Sharon wil er met zijn bezoek voor zorgen dat dit soort relaties geen gelegenheidssamenwerking blijft, maar een strategisch bondgenootschap vormt.
Bron: Rotterdams Dagblad 09/09/03
Door onze correspondent Ad Bloemendaal
Tel Aviv - Met niet minder dan honderdvijftig ministers, journalisten, zakenlieden, legerofficieren en artiesten in zijn kielzog heeft de Israëlische premier Ariel Sharon gisteren koers gezet naar India. Opmerkelijk, niet alleen vanwege de bestemming - India onderhoudt pas elf jaar banden met de joodse staat - maar ook omdat Sharon een van de minst reislustige premiers is die Israël heeft gehad.
India moet dus wel van groot belang zijn, zou je zeggen, en dat is het ook. Geen enkel land ter wereld koopt zoveel militair materiaal van Israël. Ook de niet militaire handel mag er zijn. En dan is er nog de strijd tegen de internationale terreur, waarbij Israël en India steeds nauwer samenwerken.
Tot begin jaren negentig was er van enige intimiteit tussen beide landen geen sprake. Als een van de oprichters van de organisatie van niet-gebonden landen steunde India vanouds de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie. Diplomatieke banden met Israël kwamen pas na de ineenstorting van de Sovjet-Unie. Het wegvallen van die steunpilaar en de tendens van de niet-gebonden landen zich op te stellen achter Pakistan, deden India omzien naar nieuwe vrienden. In 1992 werden volledige diplomatieke betrekkingen met Israël aangeknoopt.
Sindsdien is het snel gegaan. Nu is India de belangrijkste wapenklant van Israël, dat op het punt staat Rusland voorbij te streven als India's belangrijkste militaire leverancier. Dat komt met name door de terughoudendheid van veel landen, waaronder de VS, bij de levering van wapens aan het Indiase subcontinent wegens de spanningen tussen India en Pakistan.
Van dat soort terughoudendheid moet Israël niets hebben. Als het de vrije hand zou krijgen, zou het alles wat het in zijn wapenfabrieken produceert naar India willen verschepen. Dat de export vorig jaar beperkt bleef tot een kleine twee miljard dollar komt door Amerikaanse beperkingen. Israël produceert een deel van zijn militaire materiaal in samenwerking met Amerikaanse bedrijven of met Amerikaans kapitaal.
Vluchtbaan
Dat geldt bijvoorbeeld voor de Arrow, het enige parate afweersysteem tegen raketten voor de middellange afstand ter wereld. Nu niet alleen China maar ook Pakistan kernwapens heeft, wil India het systeem graag kopen, maar de Arrow-raketten worden gedeeltelijk gemaakt en betaald door de Amerikanen. Washington wil voorlopig geen toestemming geven voor export naar India, uit vrees dat zo'n stap de wapenwedloop in het gebied aanwakkert.
Bovendien willen de Amerikanen hun nieuwe banden met Pakistan - handig vanwege het conflict in Afghanistan - niet in gevaar te brengen. India heeft al wel het bij de Arrow behorende Green Pine radarsysteem, dat inkomende raketten opspoort en de vluchtbaan berekent en geheel van Israëlische makelij is. Naar verluidt zijn Israëlische deskundigen India sinds kort behulpzaam bij het ontwerpen van een eigen anti-raket- raket.
Gesoebat
Na veel gesoebat heeft Amerika onlangs het licht op groen gezet voor de export door Israël aan India van de Phalcon, een vliegend radarsysteem dat vliegbewegingen boven vijandelijk gebied vastlegt. Volgens Israël weigerden de VS de exportvergunning vooral uit concurrentie-overwegingen. Ze hadden liever hun eigen Awacs verkocht. Israël wil India drie Phalcons - gemonteerd in Russische transportvliegtuigen - verkopen voor totaal een miljard dollar.
De Israëlisch-Indiase militaire samenwerking gaat verder. Er is een intensieve uitwisseling van informatie door de veiligheidsdiensten over islamitische terreurorganisaties. En in januari kondigde India aan dat het duizenden commando's naar Israël stuurt voor een opleiding in terreurbestrijding. India beschouwt Kasjmir als zijn 'Westelijke Jordaanoever'. Sharon wil er met zijn bezoek voor zorgen dat dit soort relaties geen gelegenheidssamenwerking blijft, maar een strategisch bondgenootschap vormt.
Bron: Rotterdams Dagblad 09/09/03