Marsipulami
09-09-03, 12:08
Voorstel Jong-Agalev'er maakt kloof nog wat dieper
Affiches met vrijende moslimmannen om het taboe rond homoseksualiteit in de moslimgemeenschap te doorbreken. Het voorstel van de Antwerpse Jong-Agalev-voorzitter Carim Bouzian stemt tot nadenken.
Al snel kom je uit bij enkele andere interessante voorstellen. Foto’s van masturberende priesters in de kerken. Beelden van afgetakelde oudjes in de kleuterklas. Door Aids aangetaste lijven aan de toog van holebi-cafés. En waarom niet: affiches van gewapende revoluties bij het Forum voor Vredesacties, filosofische traktaten over pedofilie aan de muur in het Huis van An en vooral foto's van dode Nepalezen in alle Agalev-lokalen.
Wat ik wil zeggen: provocatie is niet altijd de beste manier om een onderwerp bespreekbaar te maken. Carim Bouzian is er nochtans rotsvast van overtuigd dat de agressieve affichecampagne de enige oplossing is. De reacties maken duidelijk dat hij ongelijk heeft.
Veel aandacht ging als van ouds naar de reactie van AEL. Op het eerste gezicht is het een typische AEL-reactie, onbevangen en recht voor de raap. Een vuistslag in vijftien regels. Maar dat is op het eerste gezicht. Zelfs mensen die zich graag sympathisant van AEL noemen, hadden het deze keer moeilijk met die ene zin:
“Laat een ding duidelijk zijn: homosexualiteit is verboden in de Islam en zal dat altijd blijven. Het is niet omdat een groepje zich "Islamitische" homo's gaat noemen dat dit plots gaat veranderen.”
Volgens Dany Neudt van Kifkif wordt AEL tot dergelijke uitspraken gedwongen omdat hun boodschap anders niet gehoord wordt. Ik vrees dat hij ongelijk heeft. Ik denk dat AEL (of de schrijver van dit bericht) niet eens wou provoceren. Ik denk zelfs dat dit soort uitspraken volstrekt normaal en te verwachten zijn in dit supergepolariseerde klimaat. De twee uitersten worden steeds verder uit elkaar gedreven en tussenin loopt ook al steeds minder volk. Het voorstel van Carim Bouzian heeft de treurige verdienste dat het de kloof nog een flink aantal meters dieper maakt.
Natuurlijk is de discriminatie van homo’s binnen de moslimgemeenschap een probleem. En er zijn waarschijnlijk best wel veel mensen die daar iets aan proberen te doen. Met vallen en opstaan en heel veel kleine stapjes. Hun inspanningen worden dankzij Carim Bouzian in één klap te niet gedaan. Wie volgende keer heel tactvol het thema ter sprake wil brengen, dreigt klop te krijgen. Weg openheid, weg kansen. En te weten dat het enkele maanden geleden geen probleem was dat er een holebi-militante op de lijst van Resist stond.
Wat moeten de sympathisanten van AEL dan die het moeilijk hebben met dit soort uitspraken? Ik denk dat ze af moeten van een misverstand. AEL is geen antiracistische organisatie, maar wel een emancipatiebeweging. En emancipatie is vaak niet mooi. Is misschien zelfs per definitie niet mooi als het om echte emancipatie gaat. Emancipatie is woest als een vulkaan die uitbarst of de reus in Gullivers’ travels die wakker wordt.
Maar reden om bezord te zijn, hebben we wel. De kloof lijkt onoverbrugbaar. Als iemand van Agalev al met zo'n voorstel afkomt? Welke affichecampagne moeten we daar tegen bedenken?
Bron: www.indymedia.be
Affiches met vrijende moslimmannen om het taboe rond homoseksualiteit in de moslimgemeenschap te doorbreken. Het voorstel van de Antwerpse Jong-Agalev-voorzitter Carim Bouzian stemt tot nadenken.
Al snel kom je uit bij enkele andere interessante voorstellen. Foto’s van masturberende priesters in de kerken. Beelden van afgetakelde oudjes in de kleuterklas. Door Aids aangetaste lijven aan de toog van holebi-cafés. En waarom niet: affiches van gewapende revoluties bij het Forum voor Vredesacties, filosofische traktaten over pedofilie aan de muur in het Huis van An en vooral foto's van dode Nepalezen in alle Agalev-lokalen.
Wat ik wil zeggen: provocatie is niet altijd de beste manier om een onderwerp bespreekbaar te maken. Carim Bouzian is er nochtans rotsvast van overtuigd dat de agressieve affichecampagne de enige oplossing is. De reacties maken duidelijk dat hij ongelijk heeft.
Veel aandacht ging als van ouds naar de reactie van AEL. Op het eerste gezicht is het een typische AEL-reactie, onbevangen en recht voor de raap. Een vuistslag in vijftien regels. Maar dat is op het eerste gezicht. Zelfs mensen die zich graag sympathisant van AEL noemen, hadden het deze keer moeilijk met die ene zin:
“Laat een ding duidelijk zijn: homosexualiteit is verboden in de Islam en zal dat altijd blijven. Het is niet omdat een groepje zich "Islamitische" homo's gaat noemen dat dit plots gaat veranderen.”
Volgens Dany Neudt van Kifkif wordt AEL tot dergelijke uitspraken gedwongen omdat hun boodschap anders niet gehoord wordt. Ik vrees dat hij ongelijk heeft. Ik denk dat AEL (of de schrijver van dit bericht) niet eens wou provoceren. Ik denk zelfs dat dit soort uitspraken volstrekt normaal en te verwachten zijn in dit supergepolariseerde klimaat. De twee uitersten worden steeds verder uit elkaar gedreven en tussenin loopt ook al steeds minder volk. Het voorstel van Carim Bouzian heeft de treurige verdienste dat het de kloof nog een flink aantal meters dieper maakt.
Natuurlijk is de discriminatie van homo’s binnen de moslimgemeenschap een probleem. En er zijn waarschijnlijk best wel veel mensen die daar iets aan proberen te doen. Met vallen en opstaan en heel veel kleine stapjes. Hun inspanningen worden dankzij Carim Bouzian in één klap te niet gedaan. Wie volgende keer heel tactvol het thema ter sprake wil brengen, dreigt klop te krijgen. Weg openheid, weg kansen. En te weten dat het enkele maanden geleden geen probleem was dat er een holebi-militante op de lijst van Resist stond.
Wat moeten de sympathisanten van AEL dan die het moeilijk hebben met dit soort uitspraken? Ik denk dat ze af moeten van een misverstand. AEL is geen antiracistische organisatie, maar wel een emancipatiebeweging. En emancipatie is vaak niet mooi. Is misschien zelfs per definitie niet mooi als het om echte emancipatie gaat. Emancipatie is woest als een vulkaan die uitbarst of de reus in Gullivers’ travels die wakker wordt.
Maar reden om bezord te zijn, hebben we wel. De kloof lijkt onoverbrugbaar. Als iemand van Agalev al met zo'n voorstel afkomt? Welke affichecampagne moeten we daar tegen bedenken?
Bron: www.indymedia.be