Zwarte Schaap
13-09-03, 00:53
Vrijdag 12 September 2003
Verbanning Arafat is wanhoopsgebaar
Door onze correspondent Ad Bloemendaal
Stel voor dat Israël echt van plan zou zijn de Palestijnse president Yasser Arafat te 'verwijderen'. Zou het dan dat voornemen theatraal aankondigen, zoals gebeurde na een bijeenkomst van het defensiekabinet? Of zou het leger, zonder aankondiging en op een voor de Palestijnen onbewaakt ogenblik, een bliksemactie hebben uitgevoerd in Ramallah?
Je hoeft geen deskundige te zijn om het juiste antwoord te bedenken. Het 'principebesluit' dat Israël heeft gepresenteerd om Arafat uit beeld te krijgen, draagt alle kenmerken van wanhoop. Drie jaar van militaire operaties, liquidaties, verwoesting van huizen, afsluiting van steden en uitgaansverboden heeft geen eind kunnen maken aan de Palestijnse terreuracties. En voor het bereiken van een politieke regeling ontbreekt aan beide kanten de moed. De regering-Sharon heft nu de handen ten hemel.
In dit soort situaties is Arafat op zijn best. Stralend verscheen hij in de deuropening van de Mukata, zijn half verwoeste onderkomen in Ramallah, om via een megafoon duizenden aanhangers de verzekering te geven dat hij zich niet zomaar zal laten wegvoeren. ,,Onze leider is Abu-Ammar (Arafat),'' antwoordde de menigte. ,,Hier is mijn pistool. Ze zullen me moeten doodschieten, want ik zal vechten tot de laatste kogel,'' vertelde hij later het Israëlisch-Arabische parlementslid Achmed Tibi.
Het was de Palestijnse leider niet aan te zien dat hij een paar uur eerder één van zijn bekende woede-uitbarstingen had. Dat gebeurde in een vergadering over de samenstelling van de nieuwe regering, toen de beoogde minister van Binnenlandse Zaken, generaal Nasser Youssef, hem ,,de onbekwaamste revolutionaire leider uit de geschiedenis'' noemde. Maar na de bekendmaking van het Israëlische principebesluit leek alles vergeven en vergeten.
Een duidelijke aanwijzing dat Israël Arafats 'verwijdering' wil uitstellen was de aankondiging dat de legerleiding is gevraagd een plan voor zijn verbanning op te stellen. De Israëlische radio meldde dat er al meer dan twee jaar een commando-eenheid klaar staat om Arafat uit de Mukata te halen. Er zou al vele malen zijn geoefend op een operatie waarbij de commando's het complex zouden binnendringen, Arafats bewakers zouden uitschakelen en vervolgens de president aan boord van een helikopter zouden ontvoeren naar een niet nader genoemd Noord Afrikaans land.
Excuus
Volgens het radiobericht is het anderhalf jaar geleden al eens bijna zover gekomen. Iedereen zat klaar, maar de Israëlische regering besloot op het laatste moment het licht niet op groen te zetten. Volgens een hoge legerofficier ligt het plan klaar en kan het zo worden uitgevoerd. Maar Sharon, die persoonlijk wel wat ziet in het wegsturen van Arafat, heeft geen haast. Zelfs een koppige ex- generaal als hij begrijpt dat drastische actie tegen Arafat kan uitlopen op een fiasco. En als dat gebeurt, zal hij nergens een behoorlijk excuus kunnen vinden.
De militaire inlichtingendienst, onder leiding van Ze'evi Farkash, heeft hem 'operatie Mukata' sterk ontraden. Het tijdstip is wel gunstig is - vlak na Palestijnse terreuraanslagen in Tel Aviv en Jeruzalem - maar dat het middel zal averechts werken. Dezelfde raad kreeg Sharon van de veiligheidsdienst Shin Bet.
Directeur Avi Dichter zei dat een verbanning Arafat zal versterken en Israël zal verzwakken. Als Sharon de adviezen in de wind zou slaan is er nog het verzet van Washington. Zijn goede relatie met president Bush is Sharons succes en als daar een dramatische wending in optreedt kan de Israëlische premier zijn politieke testament gaan opmaken.
Het besluit Arafat te 'verwijderen' is gebaseerd op de dagdroom dat met het vertrek van de Palestijnse leider een oplossing van het conflict met de Palestijnen automatisch een stuk dichterbij komt. Dat is een aantrekkelijk perspectief voor iedereen die meent dat Israël moet streven naar een vredesregeling waarbij alleen de Palestijnen concessies doen.
Achterban
De eerste in Sharons Likud die openlijk over verbanning van Arafat sprak, was minister van Buitenlandse Zaken Silvan Shalom. Hij werd bijgevallen door een hele reeks bewindslieden. In het elf leden tellende defensiekabinet is minister van Binnenlandse Zaken Avraham Poraz, van de centrum-partij Shinui, nog de enige tegenstander.
In het kabinetsberaad van donderdag koos Sharon voor een compromis tussen de aandrang van zijn rechtse achterban en de negatieve adviezen van inlichtingendiensten en de Amerikaanse regering. Maar door een principebesluit te nemen heeft hij een aanzienlijk risico genomen. Na de eerstvolgende zware Palestijnse terreuraanslag zal hij weer worden geconfronteerd met het probleem Arafat. Het is dan politiek gezien vrijwel onmogelijk opnieuw voor uitstel te kiezen. Voor Sharon en Arafat nadert snel het uur van de waarheid.
Bron: Rotterdams Dagblad 12/09/03
Verbanning Arafat is wanhoopsgebaar
Door onze correspondent Ad Bloemendaal
Stel voor dat Israël echt van plan zou zijn de Palestijnse president Yasser Arafat te 'verwijderen'. Zou het dan dat voornemen theatraal aankondigen, zoals gebeurde na een bijeenkomst van het defensiekabinet? Of zou het leger, zonder aankondiging en op een voor de Palestijnen onbewaakt ogenblik, een bliksemactie hebben uitgevoerd in Ramallah?
Je hoeft geen deskundige te zijn om het juiste antwoord te bedenken. Het 'principebesluit' dat Israël heeft gepresenteerd om Arafat uit beeld te krijgen, draagt alle kenmerken van wanhoop. Drie jaar van militaire operaties, liquidaties, verwoesting van huizen, afsluiting van steden en uitgaansverboden heeft geen eind kunnen maken aan de Palestijnse terreuracties. En voor het bereiken van een politieke regeling ontbreekt aan beide kanten de moed. De regering-Sharon heft nu de handen ten hemel.
In dit soort situaties is Arafat op zijn best. Stralend verscheen hij in de deuropening van de Mukata, zijn half verwoeste onderkomen in Ramallah, om via een megafoon duizenden aanhangers de verzekering te geven dat hij zich niet zomaar zal laten wegvoeren. ,,Onze leider is Abu-Ammar (Arafat),'' antwoordde de menigte. ,,Hier is mijn pistool. Ze zullen me moeten doodschieten, want ik zal vechten tot de laatste kogel,'' vertelde hij later het Israëlisch-Arabische parlementslid Achmed Tibi.
Het was de Palestijnse leider niet aan te zien dat hij een paar uur eerder één van zijn bekende woede-uitbarstingen had. Dat gebeurde in een vergadering over de samenstelling van de nieuwe regering, toen de beoogde minister van Binnenlandse Zaken, generaal Nasser Youssef, hem ,,de onbekwaamste revolutionaire leider uit de geschiedenis'' noemde. Maar na de bekendmaking van het Israëlische principebesluit leek alles vergeven en vergeten.
Een duidelijke aanwijzing dat Israël Arafats 'verwijdering' wil uitstellen was de aankondiging dat de legerleiding is gevraagd een plan voor zijn verbanning op te stellen. De Israëlische radio meldde dat er al meer dan twee jaar een commando-eenheid klaar staat om Arafat uit de Mukata te halen. Er zou al vele malen zijn geoefend op een operatie waarbij de commando's het complex zouden binnendringen, Arafats bewakers zouden uitschakelen en vervolgens de president aan boord van een helikopter zouden ontvoeren naar een niet nader genoemd Noord Afrikaans land.
Excuus
Volgens het radiobericht is het anderhalf jaar geleden al eens bijna zover gekomen. Iedereen zat klaar, maar de Israëlische regering besloot op het laatste moment het licht niet op groen te zetten. Volgens een hoge legerofficier ligt het plan klaar en kan het zo worden uitgevoerd. Maar Sharon, die persoonlijk wel wat ziet in het wegsturen van Arafat, heeft geen haast. Zelfs een koppige ex- generaal als hij begrijpt dat drastische actie tegen Arafat kan uitlopen op een fiasco. En als dat gebeurt, zal hij nergens een behoorlijk excuus kunnen vinden.
De militaire inlichtingendienst, onder leiding van Ze'evi Farkash, heeft hem 'operatie Mukata' sterk ontraden. Het tijdstip is wel gunstig is - vlak na Palestijnse terreuraanslagen in Tel Aviv en Jeruzalem - maar dat het middel zal averechts werken. Dezelfde raad kreeg Sharon van de veiligheidsdienst Shin Bet.
Directeur Avi Dichter zei dat een verbanning Arafat zal versterken en Israël zal verzwakken. Als Sharon de adviezen in de wind zou slaan is er nog het verzet van Washington. Zijn goede relatie met president Bush is Sharons succes en als daar een dramatische wending in optreedt kan de Israëlische premier zijn politieke testament gaan opmaken.
Het besluit Arafat te 'verwijderen' is gebaseerd op de dagdroom dat met het vertrek van de Palestijnse leider een oplossing van het conflict met de Palestijnen automatisch een stuk dichterbij komt. Dat is een aantrekkelijk perspectief voor iedereen die meent dat Israël moet streven naar een vredesregeling waarbij alleen de Palestijnen concessies doen.
Achterban
De eerste in Sharons Likud die openlijk over verbanning van Arafat sprak, was minister van Buitenlandse Zaken Silvan Shalom. Hij werd bijgevallen door een hele reeks bewindslieden. In het elf leden tellende defensiekabinet is minister van Binnenlandse Zaken Avraham Poraz, van de centrum-partij Shinui, nog de enige tegenstander.
In het kabinetsberaad van donderdag koos Sharon voor een compromis tussen de aandrang van zijn rechtse achterban en de negatieve adviezen van inlichtingendiensten en de Amerikaanse regering. Maar door een principebesluit te nemen heeft hij een aanzienlijk risico genomen. Na de eerstvolgende zware Palestijnse terreuraanslag zal hij weer worden geconfronteerd met het probleem Arafat. Het is dan politiek gezien vrijwel onmogelijk opnieuw voor uitstel te kiezen. Voor Sharon en Arafat nadert snel het uur van de waarheid.
Bron: Rotterdams Dagblad 12/09/03