sadeeQ
13-09-03, 23:17
De strijd tegen het analfabetisme wordt ook in Amersfoort gevoerd
AMERSFOORT - De internationale dag van de alfabetisering op 8 september heeft ook in kennisland Nederland een harde en bittere noodzaak. Op die dag ging ook de Week van het Leren van start.
door Anco Mali
Er zijn hier maar liefst 1,3 miljoen geboren en getogen Nederlanders die in meer of mindere mate functioneel analfabeet zijn. Daarbij zijn de allochtonen niet meegerekend . In 1981 telde ons land er 400.000 (artikel `De strijd tegen het analfabetisme` in De Stad Amersfoort van 19 augustus 1981). Dat betekent in 22 jaar een toename van maar liefst 900.000 mensen. Hoe is het mogelijk, denk je. Daar moet toch ogenblikkelijk worden ingegrepen!
Het gaat om Nederlanders die meestal wel hun naam kunnen schrijven en eenvoudige woorden kunnen herkennen, maar voor wie het lezen van een handleiding of een bijsluiter bij een geneesmiddel en het invullen van een formulier te moeilijk is. Prinses Laurentien is met staatssecretaris De Nijs in een dubbeldekker door het land getrokken om daarop de aandacht te vestigen. Het kabinet heeft 250.000 euro uitgetrokken voor een publiciteitscampagne die ertoe moet leiden dat analfabete volwassenen alsnog (beter) leren lezen en schrijven. Iedereen in Nederland wordt gevraagd door te geven aan de analfabeten in eigen kring, dat alle Regionale Opleidingscentra (ROC`s) in Nederland cursussen organiseren voor deze speciale doelgroep. Om ze voor altijd van hun deprimerend gemis te verlossen.
Last in dagelijks leven
Wie niet kan lezen en (of) schrijven ondervindt daar veel last van in het dagelijks leven. Zaken als het schrijven of lezen van een brief, het voorlezen aan kinderen, het invullen van een formulier, die voor de meeste mensen doodgewoon zijn, vormen voor de analfabeten een gigantisch probleem. Ze hanteren allerlei smoesjes: `Ik neem het wel even mee naar huis`, `Ik heb mijn leesbril niet bij me`. Of ze doen net of het hen niet interesseert. Ze verbloemen hun analfabetisme, waardoor veel mensen het dan ook niet in de gaten hebben. En het betreft niet alleen ouderen, ook 7 % van de jongeren blijkt niet te kunnen lezen of schrijven.
Inez de Graaff is docent Nederlands bij ROC De Amerlanden Educatie aan de Bisschopsweg. Zij geeft les aan analfabeten, en vond enkele van haar cursisten bereid om iets over hun problematiek te vertellen.
Gerrie, ongeveer 45 jaar, vertelt: ,,Je wordt een gelukkig mens als je de cursus hier volgt. Ik ben een weduwe met drie kinderen, en ik kan me nu behoorlijk redden. Bijvoorbeeld met al die formulieren voor de kinderbijslag. Mijn kinderen zijn echt trots op me!``
Rein, ongeveer 55 jaar en alleenwonend, zegt: ,,Mijn pannenkoeken zijn lekkerder! Ik kan de recepten nu lezen, en de verhoudingen kloppen nu. Ik kijk graag naar Lingo op de televisie, en ik snap het nu beter. Ik kan ook soms de woorden raden.`` Docente Inez vertelt dat hij drie uur per dag leest. ,,En``, zegt hij, ,,ik zie nu mijn eigen fouten. Ik ben ook niet meer zo eenzaam. Het heeft niets met intelligentie te maken. Ik heb vroeger de kans niet gehad. Op school werd ik altijd uitgelachen. Dan ga je een muur om je heen bouwen. Die muur heb ik nu niet meer nodig. Je hebt steun aan elkaar in de groep, dus ik ben geen eenzaam mens meer.``
Dorus, 53 jaar, constateert: ,,Ik ben trots op mezelf dat ik de stap heb gezet. Ik zit nu een jaar op de cursus, en ben vrijer geworden. Op een verjaardag durf ik meer te zeggen. Ik wil best op de foto in de krant, want ik wil dat meer mensen de stap naar het ROC gaan zetten. Het valt heus erg mee. Je ziet er tegenop, maar als je het doet en de resultaten ziet, vind je het steeds prettiger.``
Alle drie de cursisten hebben meer zelfvertrouwen gekregen. Ze weten nu beter wat ze wel en niet kunnen. Ze accepteren ook makkelijker dat ze het niet helemaal foutloos zullen leren, maar ze vinden dat niet erg. Ze zien nu dat anderen ook fouten maken.
Familie en vrienden
Analfabeten lezen de krant niet. Daarom zijn familie en vrienden erg belangrijk. Zij kunnen de analfabeet op de cursussen attent maken en een steuntje in de rug geven om de drempel over te gaan. Vaak zeggen cursisten van Inez `Had ik dit maar tien jaar eerder geweten!`. Als ze zich eenmaal voor de cursus hebben aangemeld valt er iets van hen af. Al in het gesprek vooraf zeggen ze: `Jeetje, het valt me mee!`. Ze hebben soms heel verkeerde associaties met de cursus Nederlands. Inez: ,,Ze zijn bang dat ze met zo`n vijfentwintig mensen in een groep zitten. Wij hebben maar groepjes van acht à tien cursisten. Docenten proberen ook de sfeer zo te houden, dat er geleerd kan worden. De cursisten die nu geïnterviewd zijn benadrukken alle drie dat de groep zo belangrijk is. De cursist moet er heel hard voor werken, want ze gaan iets doen waar ze niet goed in zijn. Maar de groepsleden stimuleren elkaar, en vangen elkaar op. Als soms de een zegt: `Ik heb het moeilijk!`, zegt de ander `Doorzetten!`.
In de lessen wordt ook gewerkt met de computer. Er zijn speciale computerprogramma`s voor deze doelgroep. Alle cursisten gaan een deel van de lessen achter de computer. Door de computermaatschappij zijn ze steeds meer gaan voelen, dat ze het allemaal niet kunnen bijbenen. Een ding sterkte hen geweldig. Toen minister-president Kok een paar jaar geleden op televisie was bleek hij geen e-mailtje te kunnen verzenden. Hij dacht dat de muis een afstandsbediening was. De cursisten van Inez voelden zich daarna niet meer zo stom!
Een keer per week is er les, op een ochtend of een avond. De schoolvakanties van de basisscholen worden aangehouden. De cursus gaat zo lang door tot de cursist en de docent samen besluiten dat het goed zit. Cursisten kunnen het hele jaar instromen.
Tenslotte: een oproep aan familieleden en vrienden. Maak uw relatie die analfabeet is op de cursus bij het ROC attent. Belt u of neemt u anderszins contact op met het ROC aan de Bisschopsweg 167 (in de oude Rembrandtschool, ingang aan de Rubensstraat). Telefoon 033 - 4650727. Tijdens kantooruren van 9.00 tot 17.00 uur.
AMERSFOORT - De internationale dag van de alfabetisering op 8 september heeft ook in kennisland Nederland een harde en bittere noodzaak. Op die dag ging ook de Week van het Leren van start.
door Anco Mali
Er zijn hier maar liefst 1,3 miljoen geboren en getogen Nederlanders die in meer of mindere mate functioneel analfabeet zijn. Daarbij zijn de allochtonen niet meegerekend . In 1981 telde ons land er 400.000 (artikel `De strijd tegen het analfabetisme` in De Stad Amersfoort van 19 augustus 1981). Dat betekent in 22 jaar een toename van maar liefst 900.000 mensen. Hoe is het mogelijk, denk je. Daar moet toch ogenblikkelijk worden ingegrepen!
Het gaat om Nederlanders die meestal wel hun naam kunnen schrijven en eenvoudige woorden kunnen herkennen, maar voor wie het lezen van een handleiding of een bijsluiter bij een geneesmiddel en het invullen van een formulier te moeilijk is. Prinses Laurentien is met staatssecretaris De Nijs in een dubbeldekker door het land getrokken om daarop de aandacht te vestigen. Het kabinet heeft 250.000 euro uitgetrokken voor een publiciteitscampagne die ertoe moet leiden dat analfabete volwassenen alsnog (beter) leren lezen en schrijven. Iedereen in Nederland wordt gevraagd door te geven aan de analfabeten in eigen kring, dat alle Regionale Opleidingscentra (ROC`s) in Nederland cursussen organiseren voor deze speciale doelgroep. Om ze voor altijd van hun deprimerend gemis te verlossen.
Last in dagelijks leven
Wie niet kan lezen en (of) schrijven ondervindt daar veel last van in het dagelijks leven. Zaken als het schrijven of lezen van een brief, het voorlezen aan kinderen, het invullen van een formulier, die voor de meeste mensen doodgewoon zijn, vormen voor de analfabeten een gigantisch probleem. Ze hanteren allerlei smoesjes: `Ik neem het wel even mee naar huis`, `Ik heb mijn leesbril niet bij me`. Of ze doen net of het hen niet interesseert. Ze verbloemen hun analfabetisme, waardoor veel mensen het dan ook niet in de gaten hebben. En het betreft niet alleen ouderen, ook 7 % van de jongeren blijkt niet te kunnen lezen of schrijven.
Inez de Graaff is docent Nederlands bij ROC De Amerlanden Educatie aan de Bisschopsweg. Zij geeft les aan analfabeten, en vond enkele van haar cursisten bereid om iets over hun problematiek te vertellen.
Gerrie, ongeveer 45 jaar, vertelt: ,,Je wordt een gelukkig mens als je de cursus hier volgt. Ik ben een weduwe met drie kinderen, en ik kan me nu behoorlijk redden. Bijvoorbeeld met al die formulieren voor de kinderbijslag. Mijn kinderen zijn echt trots op me!``
Rein, ongeveer 55 jaar en alleenwonend, zegt: ,,Mijn pannenkoeken zijn lekkerder! Ik kan de recepten nu lezen, en de verhoudingen kloppen nu. Ik kijk graag naar Lingo op de televisie, en ik snap het nu beter. Ik kan ook soms de woorden raden.`` Docente Inez vertelt dat hij drie uur per dag leest. ,,En``, zegt hij, ,,ik zie nu mijn eigen fouten. Ik ben ook niet meer zo eenzaam. Het heeft niets met intelligentie te maken. Ik heb vroeger de kans niet gehad. Op school werd ik altijd uitgelachen. Dan ga je een muur om je heen bouwen. Die muur heb ik nu niet meer nodig. Je hebt steun aan elkaar in de groep, dus ik ben geen eenzaam mens meer.``
Dorus, 53 jaar, constateert: ,,Ik ben trots op mezelf dat ik de stap heb gezet. Ik zit nu een jaar op de cursus, en ben vrijer geworden. Op een verjaardag durf ik meer te zeggen. Ik wil best op de foto in de krant, want ik wil dat meer mensen de stap naar het ROC gaan zetten. Het valt heus erg mee. Je ziet er tegenop, maar als je het doet en de resultaten ziet, vind je het steeds prettiger.``
Alle drie de cursisten hebben meer zelfvertrouwen gekregen. Ze weten nu beter wat ze wel en niet kunnen. Ze accepteren ook makkelijker dat ze het niet helemaal foutloos zullen leren, maar ze vinden dat niet erg. Ze zien nu dat anderen ook fouten maken.
Familie en vrienden
Analfabeten lezen de krant niet. Daarom zijn familie en vrienden erg belangrijk. Zij kunnen de analfabeet op de cursussen attent maken en een steuntje in de rug geven om de drempel over te gaan. Vaak zeggen cursisten van Inez `Had ik dit maar tien jaar eerder geweten!`. Als ze zich eenmaal voor de cursus hebben aangemeld valt er iets van hen af. Al in het gesprek vooraf zeggen ze: `Jeetje, het valt me mee!`. Ze hebben soms heel verkeerde associaties met de cursus Nederlands. Inez: ,,Ze zijn bang dat ze met zo`n vijfentwintig mensen in een groep zitten. Wij hebben maar groepjes van acht à tien cursisten. Docenten proberen ook de sfeer zo te houden, dat er geleerd kan worden. De cursisten die nu geïnterviewd zijn benadrukken alle drie dat de groep zo belangrijk is. De cursist moet er heel hard voor werken, want ze gaan iets doen waar ze niet goed in zijn. Maar de groepsleden stimuleren elkaar, en vangen elkaar op. Als soms de een zegt: `Ik heb het moeilijk!`, zegt de ander `Doorzetten!`.
In de lessen wordt ook gewerkt met de computer. Er zijn speciale computerprogramma`s voor deze doelgroep. Alle cursisten gaan een deel van de lessen achter de computer. Door de computermaatschappij zijn ze steeds meer gaan voelen, dat ze het allemaal niet kunnen bijbenen. Een ding sterkte hen geweldig. Toen minister-president Kok een paar jaar geleden op televisie was bleek hij geen e-mailtje te kunnen verzenden. Hij dacht dat de muis een afstandsbediening was. De cursisten van Inez voelden zich daarna niet meer zo stom!
Een keer per week is er les, op een ochtend of een avond. De schoolvakanties van de basisscholen worden aangehouden. De cursus gaat zo lang door tot de cursist en de docent samen besluiten dat het goed zit. Cursisten kunnen het hele jaar instromen.
Tenslotte: een oproep aan familieleden en vrienden. Maak uw relatie die analfabeet is op de cursus bij het ROC attent. Belt u of neemt u anderszins contact op met het ROC aan de Bisschopsweg 167 (in de oude Rembrandtschool, ingang aan de Rubensstraat). Telefoon 033 - 4650727. Tijdens kantooruren van 9.00 tot 17.00 uur.