'Verwijder eerst eens de criminelen'

[Jimi]

Woensdag 17 September 2003

'Verwijder eerst eens de criminelen'

Is een kansarmen- of zelfs allochtonenstop hét middel om Rotterdam weer uit het slop te halen? De meningen zijn verdeeld. Veel mensen vinden het een prima idee, maar is het ook uitvoerbaar, vragen ze zich af. En is een keiharde aanpak van de criminaliteit op dit moment niet veel belangrijker?

J. Buijt in Rotterdam: ,,Ik heb veel waardering voor het initiatief van Leefbaar Rotterdam. Dit is duidelijke taal, dit in tegenstelling tot de PvdA die alleen spreekt over een spreiding van kansarmen. Alleen denk ik dat in de praktijk de allochtonenstop niet uitvoerbaar is. Als we overlastgevende en criminele allochtonen gaan spreiden, dan zijn over twintig jaar de allochtonen van niet-westerse oorsprong in bijna geheel Nederland in de meerderheid. ''

H. M. Lagendijk in Rotterdam: ,,De politiek van alle partijen is smerig, want ze schreeuwen hard maar doen niets. Verwijder eerst eens de criminelen. En dat zijn niet alleen allochtonen. Maak de strafmaat hoger voor vergrijpen, trek meer geld uit voor verplicht inburgeren, leer mensen normen een waarden en schap artikel 1 van de Grondwet, zodat we wat kunnen doen tegen fundamentalisten.''

D. de la Rivière in Rotterdam: ,,Het zou misschien geen kwaad kunnen als 'links' (inclusief de PvdA) flink de hand in eigen boezem steekt en zich afvraagt of hun softe, alle kritiekverstikkende, politiek correcte geitenwollensokken-beleid met betrekking tot problemen met nieuw- en oudkomers, medelanders, rijksgenoten en andere minderheden een oplossing ooit een stap dichterbij gebracht heeft.''

Ger de Vries in Rotterdam: ,,Mijn suggestie: zorg voor meer allochtone hulpverleners, en zorg dat de allochtone bevolking werkelijk deel gaat uitmaken van de Nederlandse 'workforce' zodat ze evenredig bijdragen aan de premies die nu door te weinig 'Nederlanders' worden betaald. Sociale status is een kwestie van participeren, niet van profiteren.''

A. Wessendorp in Vierpolders: ,,Het lijkt me de moeite waard om eens na te denken over het toepassen van het 'buddy-systeem' voor kansarme gezinnen. Elk kansarm gezin gekoppeld aan een kansrijk gezin. Dit laatste gezin ondersteunt het kansarme gezin waar nodig en mogelijk. Voor de hand ligt om een allochtoon gezin te koppelen aan een autochtoon gezin. Dat biedt volop kansen waar het om integratie gaat. Ook een kansrijk allochtoon gezin kan een kansarm autochtoon gezin ondersteunen!''

J.W. van Putten, Rotterdam: ,,Slimmere landen als wij, zoals Canada en Nieuw-Zeeland hebben toeganscriteria voor nieuwkomers zoals het spreken van de taal en het hebben van diploma´s. Deze landen worden toch ook niet als racistisch bestempeld? Kortom: iedere samenleving krijgt wat hij verdient.''

Ineke Lucas-Eland in Hoogvliet: ,,Laat gemeenten zoals Middelharnis, Geervliet, Heenvliet, Brielle, Oud-Beijerland en vele andere gemeenten rondom Rotterdam elk tien procent van de problemen van onze grote stad overnemen. Zet wel die stop op de instroom van kansarmen in Rotterdam anders is het dweilen met de kraan open. Betere spreiding vanaf vandaag, zorgt voor een betere verhouding in alle steden vanaf morgen.''

J. G. Smit in Hoogvliet: ,,Bij een goed sociaal en economisch beleid bestaan er geen kansarmen, maar ook waarschijnlijk minder oplichters, denk ik. Maar dan moet eerst het hedendaagse zooitje in Den Haag verdwijnen.''

Anita Lansbergen in Schiedam: ,,Het valt niet mee om ervoor te zorgen dat we allemaal tevreden kunnen leven in Nederland. Nu is weer de allochtonenspreiding een 'hot item'. Hier zijn de meningen over verdeeld. Mijns inziens is spreiding beter dan de gettovorming die er nu is. We kunnen toch pas volledig integreren als we 'gemengd' wonen. Het probleem ligt niet alleen bij het verspreid wonen, het ligt ook aan de mentaliteit en het willen integreren van sommige allochtonen. Als ik op mijn vrije dag op de markt loop, hoor ik meer buitenlandse gesprekken dan Nederlandse en dan denk ik bij mezelf dat het nooit wat zal worden als ze niet beginnen met het Nederlands tot hun eerste taal te maken.''

[Jimi]

Het spreiden van allochtonen...
De discussie over wel of niet spreiden van allochtonen in de grote steden van ons land is niet van vandaag of gisteren. Al jarenlang propageert bijvoorbeeld de Socialistische Partij dergelijk beleid. De partij heeft de grootste morele beschuldigingen te horen gekregen vanwege die opvatting. Dergelijke politieke incorrectheid was voor de politieke elite van bijvoorbeeld de Partij van de Arbeid niet te verdragen. De gebeurtenissen in sommige steden zijn voor bewoners, bestuur en politie echter zodanig uit de hand gelopen, dat zelfs de Partij van de Arbeid er niet meer omheen kan.

Het is natuurlijk de vraag of de narigheid van onveiligheid, overlast en criminaliteit in de eerste plaats een kwestie van etnische afkomst is, van huidskleur, of dat dit vooral sociaal-economische achtergronden heeft. De ‘waarheid’ ligt, zoals zo vaak, waarschijnlijk in het midden. Economische, sociale en culturele elementen spelen alledrie tegelijkertijd op de achtergrond van de treurige realiteit van sommige buurten. Het is niet realistisch om een van die elementen naar voren te halen als dé oorzaak, alsof het bestaan te analyseren is in een schema van (één) oorzaak en gevolg. Dat doet geen recht aan de werkelijkheid. Mensen leven noch voor zichzelf, noch samen met anderen volgens strakke rationele schema’s.

Het is raadzaam om te kijken naar het ontstaan van het probleem. Dat heeft te maken met de visie op het omgaan met ‘nieuwe Nederlanders’, vooral toen bleek dat die niet tijdelijk in ons land waren, maar van Nederland hun tweede vaderland maakten en er een wassende nieuwe stroom allochtonen naar Nederland kwam. Dat was niet op uitnodiging om hier het werk op te knappen dat de Nederlanders niet meer wensten te doen, maar de mensen kwamen uit zichzelf: de politieke en de economische migranten. De politieke correctheid vroeg om een tolerante houding jegens hen. De gedachte was: als de ontvangende cultuur maar open genoeg staat jegens de nieuwkomers, ontstaat er als vanzelf een nieuwe gemeenschappelijkheid. Het spreiden van huisvesting werd een gruwel geacht; dat deed geen recht aan de individuele vrijheid van mensen.

Toch was er een ‘spreidingsbeleid’, zij het in beperkte geografische zin. De nieuwkomers werden door het volkshuisvestingsbeleid namelijk min of meer gedwongen bij elkaar te gaan wonen. De blanke straten werden dus niet gemengd, maar zwart of bruin. En van het ontstaan van nieuwe gemeenschappelijkheden is al helemaal geen sprake geweest. Eerder het tegendeel: de tegenstellingen die er vanaf het begin waren, zijn alleen maar verdiept.

...en de integratie
Achteraf moeten we constateren dat ons land naïef is geweest in het beoordelen van de ontwikkelingen na de komst van zoveel mensen uit andere culturen. Nu vinden we dat het leren van het Nederlands ‘natuurlijk’ een verplichting is en langzamerhand mag hardop worden gezegd dat de culturen toch wel heel verschillend zijn, met grote gevolgen voor het samenleven. Maar het kwaad is voor honderdduizenden al geschied: ze zijn in een sociaal, cultureel en economisch isolement beland.

Hoe nu verder? Het lijkt er op dat spreiding noodzakelijk is. Niet alleen maar uit nood, om bijvoorbeeld de leefbaarheid te herstellen, maar ook uit de overtuiging van een visie op de samenleving waarin mensen van diverse pluimage samenwonen. Het kan niet anders of in zo’n visie wordt meer nadruk gelegd op de zeden en gewoonten van de meerderheid. Nieuwkomers zullen vooral moeten proberen zich in de ontvangende cultuur in te leven. Niet uit racisme of uit een enge overwaardering van de eigen cultuur, maar vanuit het besef dat er nu eenmaal een meerderheidscultuur is die het resultaat is van langdurige processen. Die zijn dus diepgeworteld en niet zo snel te veranderen. Bovendien heeft een cultuur grenzen aan haar capaciteit om ‘schokken’ op te vangen. Spreiding biedt betere kansen op ‘ingroeien’ in de heersende cultuur en voorkomt dat er wijken ontstaan waarin de problematiek zich opstapelt.