Jimi
25-09-03, 13:55
Tijdverspilling
Aan Commissie Onderzoek Integratiebeleid moet niet te veel betekenis worden gehecht
Gertjan van Schoonhoven
Vandaag wordt het rapport van het Verwey-Jonker Instituut in de openbaarheid gebracht, dat als een van de uitgangspunten dient voor de Tijdelijke Commissie Onderzoek Integratiebeleid. De conclusie van het bronnenonderzoek, waar de Volkskrant de hand op wist te leggen, is geen verrassing: het integratiebeleid is volgens het Verwey-Jonker Instituut niet mislukt. Sterker, er is sprake van een succesvolle integratie van allochtonen. De autochtonen zouden jaloers zijn op dat succes.
De Commissie Integratiebeleid is naďef. Hoe goed of juist hoe slecht nieuwkomers zijn ingeburgerd, is uittentreure bekend. Het ‘beleid’ van de afgelopen dertig jaar is ook een bekend verhaal. Lang was er geen integratiebeleid en het beleid dat daarna kwam — gericht op behoud van ‘eigen identiteit’ — heeft een goede inburgering van veel nieuwkomers vermoedelijk eerder gehinderd dan bevorderd. Fundamentele kritiek daarop is er al een jaartje of twintig.
Maar het allergrootste obstakel voor de commissie is dat het politieke integratiedenken al een kwart eeuw boterzacht is. Harde definities en criteria — Wat is integratie? Wanneer is iemand geďntegreerd? Kortom: wat is het doel van het beleid? — zijn nooit geformuleerd. Vage toverwoorden hebben het politieke denken bepaald en dat maakt een harde evaluatie onmogelijk. Iedereen kan nu naar hartenlust beweren dat het integratiebeleid wel of niet is ‘mislukt’, want voor beide beweringen zijn wel argumenten aan te voeren.
De omfloerste manier waarop Den Haag omging met de schaduwzijden van ‘multicultureel’ Nederland straften de kiezers tijdens de verkiezingen in 2002 hardhandig af. De commissie is in feite een demonstratieve inhaalmanoeuvre, een parlementair mea culpa. Kijk eens, kiezer, hoe wij, ‘Den Haag’, enorm open praten over het onderwerp dat u zo raakt. Meer betekenis moet er niet aan worden gehecht.
Elsevier
Aan Commissie Onderzoek Integratiebeleid moet niet te veel betekenis worden gehecht
Gertjan van Schoonhoven
Vandaag wordt het rapport van het Verwey-Jonker Instituut in de openbaarheid gebracht, dat als een van de uitgangspunten dient voor de Tijdelijke Commissie Onderzoek Integratiebeleid. De conclusie van het bronnenonderzoek, waar de Volkskrant de hand op wist te leggen, is geen verrassing: het integratiebeleid is volgens het Verwey-Jonker Instituut niet mislukt. Sterker, er is sprake van een succesvolle integratie van allochtonen. De autochtonen zouden jaloers zijn op dat succes.
De Commissie Integratiebeleid is naďef. Hoe goed of juist hoe slecht nieuwkomers zijn ingeburgerd, is uittentreure bekend. Het ‘beleid’ van de afgelopen dertig jaar is ook een bekend verhaal. Lang was er geen integratiebeleid en het beleid dat daarna kwam — gericht op behoud van ‘eigen identiteit’ — heeft een goede inburgering van veel nieuwkomers vermoedelijk eerder gehinderd dan bevorderd. Fundamentele kritiek daarop is er al een jaartje of twintig.
Maar het allergrootste obstakel voor de commissie is dat het politieke integratiedenken al een kwart eeuw boterzacht is. Harde definities en criteria — Wat is integratie? Wanneer is iemand geďntegreerd? Kortom: wat is het doel van het beleid? — zijn nooit geformuleerd. Vage toverwoorden hebben het politieke denken bepaald en dat maakt een harde evaluatie onmogelijk. Iedereen kan nu naar hartenlust beweren dat het integratiebeleid wel of niet is ‘mislukt’, want voor beide beweringen zijn wel argumenten aan te voeren.
De omfloerste manier waarop Den Haag omging met de schaduwzijden van ‘multicultureel’ Nederland straften de kiezers tijdens de verkiezingen in 2002 hardhandig af. De commissie is in feite een demonstratieve inhaalmanoeuvre, een parlementair mea culpa. Kijk eens, kiezer, hoe wij, ‘Den Haag’, enorm open praten over het onderwerp dat u zo raakt. Meer betekenis moet er niet aan worden gehecht.
Elsevier