Marsipulami
29-09-03, 12:32
ChristenUnie-vrouwen gekwetst door SGP
Addy de Jong
AMERSFOORT - Het is het Amsterdamse deelraadslid mevrouw Lont die op het eerste landelijke vrouwenberaad van de CU haar conclusie trekt: „Als het zó ligt met de plaatselijke samenwerking met de SGP, dan moeten we dit hoognodig evalueren.” Veronwaardigd: „Op deze manier kunnen wij, ChristenUnie-vrouwen, onze plaats niet innemen.”
Bijna in tranen doet een vrouw uit de Alblasserwaard haar beklag. „Wij werken in de gemeenteraad inderdaad samen met de SGP. Maar op iedere vergadering die wij samen met de SGP hebben, kijken de mannenbroeders mij bijna weg. Ik zit in het bestuur van de plaatselijke kiesvereniging en ben daar de enige vrouw. Ik heb echt geen lange tenen, maar de spanning die de samenwerking met de SGP bij mij oproept, is heel vervelend.” Haar ontboezeming roept een golf van reacties op. Verliep de forumdiscussie op het eerste landelijke vrouwenberaad van de ChristenUnie aanvankelijk kalmpjes, nu verdringen de dames zich bij de interruptiemicrofoon. Een vrouw uit een paar dorpen verderop: „Het moeilijke is dat ook veel mensen uit onze eigen partij vinden dat we, omwille van de samenwerking met de SGP, maar geen vrouwen op de lijst moeten zetten. Zo krijg je ook nog eens tegenstand van binnenuit.”
En een dame uit Zeeuws Vlaanderen „Soms leidt alleen al het feit dat wij vrouwen in het bestuur van de kiesvereniging hebben, tot het verwijt van SGP-zijde dat wij aankoersen op een breuk.” Het punt van de samenwerking met de SGP blijkt zaterdag onder de CU-vrouwen zó te leven, dat de organisatie van het vrouwenberaad besluit de diverse voorbeelden onder de aandacht van het partijbestuur te gaan brengen. Daarin zullen overigens ook positieve ervaring worden meegenomen.
Dezelfde vrouw uit Zeeland: „Wij hebben in onze woonplaats geen lijstineenschuiving, maar een horizontale lijstverbinding. Dat voorkomt al veel problemen. In de gemeenteraad spreek ik een enkele keer namens CU en SGP samen. En soms leid ik ook een gezamenlijke vergadering. Je moet er verstandig mee omgaan en blij zijn met wat wél kan.” Positief is ook een dame uit Dalfsen: „Wij werken al jaren samen met de SGP en komen uit met één lijst. En ik moet eerlijk zeggen: Het loopt prima! De houding van de staatkundig-gereformeerden bij ons is: We zien je in de eerste plaats als mens en daarna als vrouw.”
Ook in een andere plaats werken ChristenUnie en SGP nauw samen (één lijst, één fractie) en kreeg een CU-vrouw die op een onverkiesbare plaats stond van de SGP’ers de verzekering dat zij niet moeilijk zouden doen als zij bij een eventuele tussentijdse vervanging in de raad zou komen. En een vrouw uit Woerden: „Ook ik wil een positief geluid laten horen. Bij ons is het ambtsgebed afgeschaft. Daarop zijn wij door de SGP gevraagd om voortaan als SGP en CU voorafgaande aan een raadsvergadering bijeen te komen om met elkaar een zegen te vragen.”
Op het vrouwensymposium van de ChristenUnie, bezocht door zo’n negentig vrouwen van jong tot oud, werd nagedacht over de plaats van de vrouw in de politiek en over praktische belemmeringen die het vrouwen moeilijk maken aan politiek en bestuur deel te nemen. Vaak zit het vast op vergadertijden. „Welke vrouw die een bijdrage wil leveren aan fractieondersteuning kan om vijf uur ’s middags, spitsuur in het gezin, een vergadering bijwonen? Voor mannen sluit dat prachtig aan op hun werktijd. Voor ons is het een onmogelijke tijd”, merkt een van de aanwezigen op. Een ander noemt het taalgebruik in de politiek „niet om doorheen te baggeren.” Vrouwen hebben te veel aan hun hoofd, meent een derde. „We hebben ons gezin, we willen voor een familielid iets betekenen, in de buurt en op de school van onze kinderen actief zijn. Dan valt politiek al snel af.”
Toch is dat jammer, meent ChristenUnie-kamerlid Huizinga, die als boegbeeld van de CU-emancipatie een stevige peptalk houdt. „Vrouwen hebben een grote toegevoegde waarde in de politiek. Niet omdat er qua politieke vaardigheden een ingeschapen verschil zou zijn tussen mannen en vrouwen. Daar geloof ik niet zo in. Wel omdat mensen nu eenmaal het best samenwerken en presteren in groepen van gemengde samenstelling.” Vrouwen moeten niet te snel zeggen dat ze in politiek niet zo goed zijn, meent het kamerlid. „Door omstandigheden en opvoeding hebben we soms geen kans gekregen ons erin te bekwamen. Dat geeft ons een gebrek aan zelfvertrouwen.”
Of het vrouwenberaad van de ChristenUnie een vervolg krijgt in de vorm van een permanente structuur, wordt zaterdag nog niet geheel duidelijk. Veel aanwezigen voelen er beslist voor. Mevrouw A. Doesburg, voorzitter van het CDA-vrouwenberaad, raadt het de ChristenUnie in elk geval met klem aan. „Als je meer vrouwen in de politiek wilt, moet je daar iets voor doen. Het komt niet vanzelf. Als je als vrouwenbeweging niet permanent druk uitoefent op je partijbestuur, komen er geen of te weinig vrouwen op de kandidatenlijst.”
© Reformatorisch Dagblad
Addy de Jong
AMERSFOORT - Het is het Amsterdamse deelraadslid mevrouw Lont die op het eerste landelijke vrouwenberaad van de CU haar conclusie trekt: „Als het zó ligt met de plaatselijke samenwerking met de SGP, dan moeten we dit hoognodig evalueren.” Veronwaardigd: „Op deze manier kunnen wij, ChristenUnie-vrouwen, onze plaats niet innemen.”
Bijna in tranen doet een vrouw uit de Alblasserwaard haar beklag. „Wij werken in de gemeenteraad inderdaad samen met de SGP. Maar op iedere vergadering die wij samen met de SGP hebben, kijken de mannenbroeders mij bijna weg. Ik zit in het bestuur van de plaatselijke kiesvereniging en ben daar de enige vrouw. Ik heb echt geen lange tenen, maar de spanning die de samenwerking met de SGP bij mij oproept, is heel vervelend.” Haar ontboezeming roept een golf van reacties op. Verliep de forumdiscussie op het eerste landelijke vrouwenberaad van de ChristenUnie aanvankelijk kalmpjes, nu verdringen de dames zich bij de interruptiemicrofoon. Een vrouw uit een paar dorpen verderop: „Het moeilijke is dat ook veel mensen uit onze eigen partij vinden dat we, omwille van de samenwerking met de SGP, maar geen vrouwen op de lijst moeten zetten. Zo krijg je ook nog eens tegenstand van binnenuit.”
En een dame uit Zeeuws Vlaanderen „Soms leidt alleen al het feit dat wij vrouwen in het bestuur van de kiesvereniging hebben, tot het verwijt van SGP-zijde dat wij aankoersen op een breuk.” Het punt van de samenwerking met de SGP blijkt zaterdag onder de CU-vrouwen zó te leven, dat de organisatie van het vrouwenberaad besluit de diverse voorbeelden onder de aandacht van het partijbestuur te gaan brengen. Daarin zullen overigens ook positieve ervaring worden meegenomen.
Dezelfde vrouw uit Zeeland: „Wij hebben in onze woonplaats geen lijstineenschuiving, maar een horizontale lijstverbinding. Dat voorkomt al veel problemen. In de gemeenteraad spreek ik een enkele keer namens CU en SGP samen. En soms leid ik ook een gezamenlijke vergadering. Je moet er verstandig mee omgaan en blij zijn met wat wél kan.” Positief is ook een dame uit Dalfsen: „Wij werken al jaren samen met de SGP en komen uit met één lijst. En ik moet eerlijk zeggen: Het loopt prima! De houding van de staatkundig-gereformeerden bij ons is: We zien je in de eerste plaats als mens en daarna als vrouw.”
Ook in een andere plaats werken ChristenUnie en SGP nauw samen (één lijst, één fractie) en kreeg een CU-vrouw die op een onverkiesbare plaats stond van de SGP’ers de verzekering dat zij niet moeilijk zouden doen als zij bij een eventuele tussentijdse vervanging in de raad zou komen. En een vrouw uit Woerden: „Ook ik wil een positief geluid laten horen. Bij ons is het ambtsgebed afgeschaft. Daarop zijn wij door de SGP gevraagd om voortaan als SGP en CU voorafgaande aan een raadsvergadering bijeen te komen om met elkaar een zegen te vragen.”
Op het vrouwensymposium van de ChristenUnie, bezocht door zo’n negentig vrouwen van jong tot oud, werd nagedacht over de plaats van de vrouw in de politiek en over praktische belemmeringen die het vrouwen moeilijk maken aan politiek en bestuur deel te nemen. Vaak zit het vast op vergadertijden. „Welke vrouw die een bijdrage wil leveren aan fractieondersteuning kan om vijf uur ’s middags, spitsuur in het gezin, een vergadering bijwonen? Voor mannen sluit dat prachtig aan op hun werktijd. Voor ons is het een onmogelijke tijd”, merkt een van de aanwezigen op. Een ander noemt het taalgebruik in de politiek „niet om doorheen te baggeren.” Vrouwen hebben te veel aan hun hoofd, meent een derde. „We hebben ons gezin, we willen voor een familielid iets betekenen, in de buurt en op de school van onze kinderen actief zijn. Dan valt politiek al snel af.”
Toch is dat jammer, meent ChristenUnie-kamerlid Huizinga, die als boegbeeld van de CU-emancipatie een stevige peptalk houdt. „Vrouwen hebben een grote toegevoegde waarde in de politiek. Niet omdat er qua politieke vaardigheden een ingeschapen verschil zou zijn tussen mannen en vrouwen. Daar geloof ik niet zo in. Wel omdat mensen nu eenmaal het best samenwerken en presteren in groepen van gemengde samenstelling.” Vrouwen moeten niet te snel zeggen dat ze in politiek niet zo goed zijn, meent het kamerlid. „Door omstandigheden en opvoeding hebben we soms geen kans gekregen ons erin te bekwamen. Dat geeft ons een gebrek aan zelfvertrouwen.”
Of het vrouwenberaad van de ChristenUnie een vervolg krijgt in de vorm van een permanente structuur, wordt zaterdag nog niet geheel duidelijk. Veel aanwezigen voelen er beslist voor. Mevrouw A. Doesburg, voorzitter van het CDA-vrouwenberaad, raadt het de ChristenUnie in elk geval met klem aan. „Als je meer vrouwen in de politiek wilt, moet je daar iets voor doen. Het komt niet vanzelf. Als je als vrouwenbeweging niet permanent druk uitoefent op je partijbestuur, komen er geen of te weinig vrouwen op de kandidatenlijst.”
© Reformatorisch Dagblad