Zwarte Schaap
11-10-03, 13:07
Migranten hekelen verificatie van documenten uit 'probleemlanden'
Door Abdel Ilah Rubio
Rotterdam - Hij kent mensen die al zes jaar van hun partner en kinderen zijn gescheiden. Maar ook iemand die hier al achttien jaar woont en geen Nederlander mag worden omdat de naam van zijn vader verkeerd staat gespeld in een document. Het zijn volgens de Rotterdamse advocaat H. Raza slechts enkele schrijnende voorbeelden van het strenge beleid van het ministerie van buitenlandse zaken ten aanzien van officiële documenten uit Pakistan, Nigeria, Ghana, India en de Dominicaanse Republiek.
Geboortebewijzen, huwelijksakten en andere officiële documenten uit deze vijf landen moeten sinds 1996 geverifieerd worden. Deze procedure is niet alleen zeer tijdrovend, maar ook duur en deugt volgens Raza van geen kant. De PakCouncil, een belangenorgansiatie voor Pakistani's in Europa, houdt 17 oktober daarom een seminar over dit onderwerp.
De strenge verificatieprocedure dupeert niet alleen mensen die een partner of kinderen willen laten overkomen uit een van deze vijf landen, maar ook buitenlanders die zich willen laten naturaliseren. Het is vooral de eerste groep die het hardst wordt geraakt door de eisen van de Nederlandse staat.
Raza: ,,Als je wilt trouwen met iemand uit Pakistan moet je eerst een formulier invullen van 20 pagina's. Daarin staan vragen als: hoe heet je grootvader, waar is die geboren en waar ligt hij begraven. Dezelfde vragen worden gesteld over schoonbroers- en zussen. Allerlei onzinnige vragen, die niets te maken hebben met het huwelijk.''
Dat formulier wordt vervolgens opgestuurd naar de Nederlandse ambassade. Als het goed wordt bevonden, krijgt een plaatselijk advocatenkantoor opdracht de opgegeven informatie inhoudelijk te verifiëren. De advocaat zelf, of een door hem ingehuurde medewerker, gaat dan naar het huis van de partner en stelt die dan vragen over de echtgenoot of echtgenote in Nederland. ,,Ze vragen bijvoorbeeld hoe mensen elkaar hebben ontmoet, of ze verliefd zijn en willen vaak ook trouwfoto's zien. Daarna gaan ze de buurt in en vragen aan mensen of ze echt getrouwd zijn, van wie de kinderen zijn enzovoorts.''
En daar gaat het vaak fout, weet Raza. ,,In landen als Pakistan heb je veel familievetes of burenruzie. Ook is er vaak afgunst. Als zo'n buurtgenoot zegt dat die vrouw al getrouwd is, of dat hij die man niet kent, is dat al een reden voor de Nederlandse ambassade om een verzoek tot gezinshereniging af te wijzen. Ook al heb ik vijftien mensen die het tegendeel beweren.''
De advocaten of medewerkers die zo'n verificatie-onderzoek uitvoeren, hebben zoveel macht dat ze daar geregeld misbruik van maken, weet Raza. ,,Dan komt hij bij je echtgenote thuis en zegt: je moet me zoveel betalen en dan maak ik het in orde voor je. Je hebt dan de keus tussen betalen en nog het risico lopen dat je verzoek wordt afgewezen, of niet betalen en zeker weten dat het wordt afgewezen. Ik ken een man die hier al 18 jaar woont, getrouwd is met een Nederlandse en een goede baan heeft. Toen hij zich wilde laten naturaliseren, vroeg zo'n medewerker in Pakistan om geld aan zijn vader. Die weigerde dat. De straat waarin de vader woonde was na de onafhankelijkheid van naam veranderd. Die medewerker heeft dat toen aangegrepen om te zeggen: die straat bestaat niet, dus die man is niet eens geboren. Het Nederlanderschap kon hij toen vergeten.''
Niet verdedigen
Een groot probleem is volgens Raza het feit dat als je in beroep gaat tegen een afwijzing het dossier niet wordt vrijgegeven. ,,Je kunt jezelf dus ook niet verdedigen tegen de beweringen van de ondervraagde bronnen.''
Volgens Raza handelt het ministerie met deze procedure in strijd met de rechten van de mens en het recht op gezinshereniging. Hij vertegenwoordigt nu een Pakistaanse Nederlandse die ook geraakt wordt door dit strenge beleid. De advocaat is, als het nodig is, bereid om de zaak aanhangig te maken bij het Europees Hof voor de Rechten van de Mens. Dat geen van de gedupeerden dat ooit eerder heeft gedaan, komt volgens Raza omdat de gang naar de Europese rechter een jaar of vier duurt. Sommige migranten kiezen er voor te verhuizen naar andere Europese landen waar de regels niet zo streng zijn, weet hij.
,,Mijn vraag aan de overheid is: wat voor belang dien je met dit beleid? Het aanvankelijke doel was fraude tegen te gaan. Nu is gebleken dat het overgrote deel van de documenten niet frauduleus is, en is deze procedure dus eigenlijk niet meer nodig.''
Raza hoopt dat het seminar, waarbij ook hoge ambtenaren van het ministerie en de Immigratie- en Naturalisatiedienst aanwezig zullen zijn, aanleiding zal zijn voor de overheid om het gevoerde beleid nog eens tegen het licht te houden. ,,Wat wij in ieder geval willen is dat de dossiers worden opengesteld, want anders kan je geen zaak voeren. En wij vinden dat het afgelopen moet zijn met eenzijdig bewijs. Positieve getuigen worden minder gehoord.''
Bron: Rotterdams Dagblad 11/10/03
Door Abdel Ilah Rubio
Rotterdam - Hij kent mensen die al zes jaar van hun partner en kinderen zijn gescheiden. Maar ook iemand die hier al achttien jaar woont en geen Nederlander mag worden omdat de naam van zijn vader verkeerd staat gespeld in een document. Het zijn volgens de Rotterdamse advocaat H. Raza slechts enkele schrijnende voorbeelden van het strenge beleid van het ministerie van buitenlandse zaken ten aanzien van officiële documenten uit Pakistan, Nigeria, Ghana, India en de Dominicaanse Republiek.
Geboortebewijzen, huwelijksakten en andere officiële documenten uit deze vijf landen moeten sinds 1996 geverifieerd worden. Deze procedure is niet alleen zeer tijdrovend, maar ook duur en deugt volgens Raza van geen kant. De PakCouncil, een belangenorgansiatie voor Pakistani's in Europa, houdt 17 oktober daarom een seminar over dit onderwerp.
De strenge verificatieprocedure dupeert niet alleen mensen die een partner of kinderen willen laten overkomen uit een van deze vijf landen, maar ook buitenlanders die zich willen laten naturaliseren. Het is vooral de eerste groep die het hardst wordt geraakt door de eisen van de Nederlandse staat.
Raza: ,,Als je wilt trouwen met iemand uit Pakistan moet je eerst een formulier invullen van 20 pagina's. Daarin staan vragen als: hoe heet je grootvader, waar is die geboren en waar ligt hij begraven. Dezelfde vragen worden gesteld over schoonbroers- en zussen. Allerlei onzinnige vragen, die niets te maken hebben met het huwelijk.''
Dat formulier wordt vervolgens opgestuurd naar de Nederlandse ambassade. Als het goed wordt bevonden, krijgt een plaatselijk advocatenkantoor opdracht de opgegeven informatie inhoudelijk te verifiëren. De advocaat zelf, of een door hem ingehuurde medewerker, gaat dan naar het huis van de partner en stelt die dan vragen over de echtgenoot of echtgenote in Nederland. ,,Ze vragen bijvoorbeeld hoe mensen elkaar hebben ontmoet, of ze verliefd zijn en willen vaak ook trouwfoto's zien. Daarna gaan ze de buurt in en vragen aan mensen of ze echt getrouwd zijn, van wie de kinderen zijn enzovoorts.''
En daar gaat het vaak fout, weet Raza. ,,In landen als Pakistan heb je veel familievetes of burenruzie. Ook is er vaak afgunst. Als zo'n buurtgenoot zegt dat die vrouw al getrouwd is, of dat hij die man niet kent, is dat al een reden voor de Nederlandse ambassade om een verzoek tot gezinshereniging af te wijzen. Ook al heb ik vijftien mensen die het tegendeel beweren.''
De advocaten of medewerkers die zo'n verificatie-onderzoek uitvoeren, hebben zoveel macht dat ze daar geregeld misbruik van maken, weet Raza. ,,Dan komt hij bij je echtgenote thuis en zegt: je moet me zoveel betalen en dan maak ik het in orde voor je. Je hebt dan de keus tussen betalen en nog het risico lopen dat je verzoek wordt afgewezen, of niet betalen en zeker weten dat het wordt afgewezen. Ik ken een man die hier al 18 jaar woont, getrouwd is met een Nederlandse en een goede baan heeft. Toen hij zich wilde laten naturaliseren, vroeg zo'n medewerker in Pakistan om geld aan zijn vader. Die weigerde dat. De straat waarin de vader woonde was na de onafhankelijkheid van naam veranderd. Die medewerker heeft dat toen aangegrepen om te zeggen: die straat bestaat niet, dus die man is niet eens geboren. Het Nederlanderschap kon hij toen vergeten.''
Niet verdedigen
Een groot probleem is volgens Raza het feit dat als je in beroep gaat tegen een afwijzing het dossier niet wordt vrijgegeven. ,,Je kunt jezelf dus ook niet verdedigen tegen de beweringen van de ondervraagde bronnen.''
Volgens Raza handelt het ministerie met deze procedure in strijd met de rechten van de mens en het recht op gezinshereniging. Hij vertegenwoordigt nu een Pakistaanse Nederlandse die ook geraakt wordt door dit strenge beleid. De advocaat is, als het nodig is, bereid om de zaak aanhangig te maken bij het Europees Hof voor de Rechten van de Mens. Dat geen van de gedupeerden dat ooit eerder heeft gedaan, komt volgens Raza omdat de gang naar de Europese rechter een jaar of vier duurt. Sommige migranten kiezen er voor te verhuizen naar andere Europese landen waar de regels niet zo streng zijn, weet hij.
,,Mijn vraag aan de overheid is: wat voor belang dien je met dit beleid? Het aanvankelijke doel was fraude tegen te gaan. Nu is gebleken dat het overgrote deel van de documenten niet frauduleus is, en is deze procedure dus eigenlijk niet meer nodig.''
Raza hoopt dat het seminar, waarbij ook hoge ambtenaren van het ministerie en de Immigratie- en Naturalisatiedienst aanwezig zullen zijn, aanleiding zal zijn voor de overheid om het gevoerde beleid nog eens tegen het licht te houden. ,,Wat wij in ieder geval willen is dat de dossiers worden opengesteld, want anders kan je geen zaak voeren. En wij vinden dat het afgelopen moet zijn met eenzijdig bewijs. Positieve getuigen worden minder gehoord.''
Bron: Rotterdams Dagblad 11/10/03