Ramzi
11-10-03, 14:10
STELLING DEZE WEEK
De regering zoekt honderdduizenden nieuwe banen. Ford Genk zet mensen op straat. We moeten langer werken om de pensioenen betaalbaar te houden. Politici willen werklozen dwingen om gemeenschapsdienst te doen. Iedereen heeft het over werk. En net nu vraagt Nachtwacht zich af of we niet dringend het recht op luiheid moeten opeisen.
"Ook wie niet wil werken, moet een uitkering krijgen”
beweert economist Rudy Aernoudt. De plicht tot arbeid vindt hij middeleeuws: wie tijdelijk of definitief uit de rat race wil stappen, moet toch ondersteund worden. Daarvoor moet er gewoon een parallel systeem komen naast de gewone economie
Rudy Aernoudt
Rudy Aernoudt mag dan al een utopisch klinkende stelling verdedigen, hij is zeker geen dromer. Hij werkte als economist bij de Europese Commissie, doceert aan de Hogeschool Gent en is momenteel kabinetschef op het ministerie van economie. Zijn stelling klinkt vandaag extra controversieel:
"Ook wie niet wil werken, moet een uitkering krijgen"
Vorige week ging een schok door het land: Ford Genk ontslaat 3.000 mensen, evenveel als er bij de sluiting van Renault Vilvoorde op de keien terechtkwamen. Tegelijk verloopt de grootse werkgelegenheidsconferentie van alle Belgische regeringen en sociale partners bijzonder moeizaam. Vóór de beleidsverklaring van premier Verhofstadt op 14 oktober moeten er concrete resultaten zijn want de nationale regering wil maar liefst 200.000 nieuwe jobs creëren. Ondertussen stellen internationale organisaties als de EU en de OESO steeds nadrukkelijker dat de Belgen veel te vroeg op pensioen gaan of een uitkering krijgen.
Kortom, de Belg moet aan het werk en dringend ook als we onze sociale zekerheid betaalbaar willen houden. Niet te verwonderen dat de koorts stijgt en dat proefballonnetjes over verplichte gemeenschapsdienst voor werklozen massaal veel aandacht krijgen. In Nachtwacht geeft economist Rudy Aernoudt tegengas. Hij noemt de plicht om te gaan werken gewoon middeleeuws. Arbeid is een recht en je moet mensen de keuze geven of ze dat recht willen uitoefenen. Wie dat niet wil, wie ervoor kiest om enkele jaren of een heel leven gewoon lui te zijn, moet je toch nog genoeg geld geven om in zijn basisbehoeften te voorzien. Want dat zoveel mensen nog dik tegen hun zin van 9 tot 17 uur gaan werken en daarna hun leven pas zien beginnen, is voor hem de laatste vorm van slavernij.
Hij wil dan ook een tweede systeem ontwikkelen naast de gewone economie. Iedereen die tijdelijk of definitief uit de rat race wil stappen, komt terecht in dat out of race-systeem. Iedereen krijgt onvoorwaardelijk een basisuitkering, én wordt voor weinig of geen geld geolpen in zijn basisbehoeften als woning, restaurants, vervoer en energie. Wie meer wil, moet zijn spaarcenten aanspreken.
Aernoudt spreekt als economist in eigen naam, maar zijn pleidooi krijgt toch een bijklank als je weet dat hij de kabinetschef is van de liberale minister van economie, Fientje Moerman. Tegenover hem zit Kris Peeters van Unizo, de organisatie van zelfstandigen en kleine ondernemingen. Aernoudt's utopische plannen doen zijn haar recht overeind staan. Voor Peeters moet er net méér gewerkt worden. Al die tijdskredieten, vaderschapsverloven en loopbaanonderbrekingen laden alleen maar steeds meer werk en stress op de schouders van zij die wél nog willen werken.
Het is natuurlijk nog maar de vraag wat "de mensen" ervan zouden vinden als ongecomplexeerde "luiaards" zonder vragen of voorwaarden financiële steun zouden krijgen van de staat. Maar tegelijkertijd wijst bijvoorbeeld een enquête in Duitsland uit dat de helft van de werklozen daar helemaal geen zin meer heeft om nog te gaan werken. Moet je die allemaal sanctioneren, of buigen voor de realiteit en je samenleving anders gaan organiseren zoals Aernoudt dat voorstelt?
De plicht om te zwoegen of het recht om te luieren?
Zaterdag 11 oktober 2003 om 22.30u in Nachtwacht. Met Jan Leyers.
De regering zoekt honderdduizenden nieuwe banen. Ford Genk zet mensen op straat. We moeten langer werken om de pensioenen betaalbaar te houden. Politici willen werklozen dwingen om gemeenschapsdienst te doen. Iedereen heeft het over werk. En net nu vraagt Nachtwacht zich af of we niet dringend het recht op luiheid moeten opeisen.
"Ook wie niet wil werken, moet een uitkering krijgen”
beweert economist Rudy Aernoudt. De plicht tot arbeid vindt hij middeleeuws: wie tijdelijk of definitief uit de rat race wil stappen, moet toch ondersteund worden. Daarvoor moet er gewoon een parallel systeem komen naast de gewone economie
Rudy Aernoudt
Rudy Aernoudt mag dan al een utopisch klinkende stelling verdedigen, hij is zeker geen dromer. Hij werkte als economist bij de Europese Commissie, doceert aan de Hogeschool Gent en is momenteel kabinetschef op het ministerie van economie. Zijn stelling klinkt vandaag extra controversieel:
"Ook wie niet wil werken, moet een uitkering krijgen"
Vorige week ging een schok door het land: Ford Genk ontslaat 3.000 mensen, evenveel als er bij de sluiting van Renault Vilvoorde op de keien terechtkwamen. Tegelijk verloopt de grootse werkgelegenheidsconferentie van alle Belgische regeringen en sociale partners bijzonder moeizaam. Vóór de beleidsverklaring van premier Verhofstadt op 14 oktober moeten er concrete resultaten zijn want de nationale regering wil maar liefst 200.000 nieuwe jobs creëren. Ondertussen stellen internationale organisaties als de EU en de OESO steeds nadrukkelijker dat de Belgen veel te vroeg op pensioen gaan of een uitkering krijgen.
Kortom, de Belg moet aan het werk en dringend ook als we onze sociale zekerheid betaalbaar willen houden. Niet te verwonderen dat de koorts stijgt en dat proefballonnetjes over verplichte gemeenschapsdienst voor werklozen massaal veel aandacht krijgen. In Nachtwacht geeft economist Rudy Aernoudt tegengas. Hij noemt de plicht om te gaan werken gewoon middeleeuws. Arbeid is een recht en je moet mensen de keuze geven of ze dat recht willen uitoefenen. Wie dat niet wil, wie ervoor kiest om enkele jaren of een heel leven gewoon lui te zijn, moet je toch nog genoeg geld geven om in zijn basisbehoeften te voorzien. Want dat zoveel mensen nog dik tegen hun zin van 9 tot 17 uur gaan werken en daarna hun leven pas zien beginnen, is voor hem de laatste vorm van slavernij.
Hij wil dan ook een tweede systeem ontwikkelen naast de gewone economie. Iedereen die tijdelijk of definitief uit de rat race wil stappen, komt terecht in dat out of race-systeem. Iedereen krijgt onvoorwaardelijk een basisuitkering, én wordt voor weinig of geen geld geolpen in zijn basisbehoeften als woning, restaurants, vervoer en energie. Wie meer wil, moet zijn spaarcenten aanspreken.
Aernoudt spreekt als economist in eigen naam, maar zijn pleidooi krijgt toch een bijklank als je weet dat hij de kabinetschef is van de liberale minister van economie, Fientje Moerman. Tegenover hem zit Kris Peeters van Unizo, de organisatie van zelfstandigen en kleine ondernemingen. Aernoudt's utopische plannen doen zijn haar recht overeind staan. Voor Peeters moet er net méér gewerkt worden. Al die tijdskredieten, vaderschapsverloven en loopbaanonderbrekingen laden alleen maar steeds meer werk en stress op de schouders van zij die wél nog willen werken.
Het is natuurlijk nog maar de vraag wat "de mensen" ervan zouden vinden als ongecomplexeerde "luiaards" zonder vragen of voorwaarden financiële steun zouden krijgen van de staat. Maar tegelijkertijd wijst bijvoorbeeld een enquête in Duitsland uit dat de helft van de werklozen daar helemaal geen zin meer heeft om nog te gaan werken. Moet je die allemaal sanctioneren, of buigen voor de realiteit en je samenleving anders gaan organiseren zoals Aernoudt dat voorstelt?
De plicht om te zwoegen of het recht om te luieren?
Zaterdag 11 oktober 2003 om 22.30u in Nachtwacht. Met Jan Leyers.