Zwarte Schaap
13-10-03, 21:52
Werk zoeken is lastig voor allochtoon
door Karel van Delft
11 OKTOBER 2003 - DEVENTER - Orhan Arslan (34) uit Deventer wordt er wat mismoedig van. ‘Het lijkt wel of er elke keer wat verkeerd gaat als ik werk zoek. Ik denk dat het er mee te maken heeft, dat ik een Turk ben.‘.
Allochtonen zijn drie tot vier keer zo vaak werkloos als Nederlanders. In Deventer, als stad met een flink percentage allochtonen en in het bijzonder Turken, heeft dat ingrijpende gevolgen. De werkgeversorganisaties MKB en VNO-NCW zijn onlangs met een offensief begonnen in samenwerking met het Centrum voor Werk in Inkomen, de provincies Gelderland en Overijssel en negen Regionale Platforms Arbeidsmarktbeleid. Doel is in anderhalf jaar 2300 allochtonen aan een baan te helpen.
Arslan kwam als elfjarig jongetje in het kader van gezinshereniging naar Nederland. In het begin was dat wennen. Je moest via een Internationale Schakel Klas snel een nieuwe taal leren en je weg vinden in een nieuwe cultuur. Inmiddels is dat goed gelukt. Hij spreekt perfect Nederlands, is actief in allerlei sociale organisaties en zit zelfs sinds ruim een jaar voor GroenLinks in de gemeenteraad.
Op het moment is hij werkloos en hij kijkt terug op een arbeidsverleden dat met horten en stoten vorm kreeg. ‘Ik ging naar de lts.‘ Na de lts volgde een leerwerkovereenkomst via het vormingswerk. ‘De groep voor ons bestond uit twaalf Nederlandse meiden. Die kregen allemaal werk bij de KPN. Onze groep bestond uit twaalf allochtonen. We haalden allemaal ons diploma, maar niemand kreeg vast werk aangeboden. Er zou opeens geen werk meer zijn.‘ Arslan probeerde zijn geluk in Den Haag bij de KPN. ‘Op de laatste dag van mijn proeftijd vertelden ze me dat ze teveel mensen hadden aangenomen. Ik kon vertrekken. Ik had de tranen in mijn ogen staan, zo veel pijn deed dat. Ik was de enige van een groepje nieuwe mensen die niet mocht blijven.‘
In Deventer vond Arslan vervolgens via uitzendbureau‘s werk in diverse fabrieken. Via het arbeidsbureau kreeg hij een leerwerkplaats bij de IJsselmij, een voorganger van Essent. ‘Na een reorganisatie vloog ik er weer uit.‘ Een volgende baan bracht hem bij een aannemer in Oldenzaal. ‘Daar heb ik zes jaar gewerkt, tot voorjaar 2003. Ik had een nekhernia opgelopen en kreeg aangepast werk. Toen er op een gegeven moment minder werk was, was ik weer aan de beurt voor ontslag. Ik heb geen geluk gehad met banen. Ik kan het niet bewijzen, maar ik heb het idee dat het met mijn afkomst te maken heeft.‘
Volgens statistieken van het CWI zijn in Deventer en omgeving ruim 700 Turken werkloos en zo‘n 3200 Nederlanders. ‘Die cijfers kun je niet zomaar vergelijken‘, zegt Arslan. ‘Er zijn meer Turken werkloos. Velen hebben een dubbele nationaliteit. Ze laten zich als Nederlander registreren omdat ze dan hopen meer kans op werk te hebben. Dat heb ik zelf ook gedaan.‘
Veel werkgevers hebben angst, denkt Arslan, om een buitenlander in dienst te nemen. ‘Bij het arbeidsbureau heb ik een cursus solliciteren gedaan. Toen ik een keer op een sollicitatiegesprek was, was die werkgever verbaasd dat er een Turk op gesprek kwam. Hij kon niet geloven dat ik zelf die brief had geschreven en hij vroeg me of iemand anders dat voor mij had gedaan.‘
Orhan Arslan heeft op het moment een ww-uitkering. De uitkeringsinstelling UWV heeft hem toestemming gegeven om in Zwolle een mbo-opleiding Sociale Dienstverlening te volgen. ‘Dat duurt 2,5 jaar. Ik ga één dag per week naar school en verder is het zelfstudie. Ik heb dit altijd al willen doen. Hopelijk brengt deze opleiding me wel duurzaam goed werk.‘
Bron: Deventer Dagblad 11/10/03
door Karel van Delft
11 OKTOBER 2003 - DEVENTER - Orhan Arslan (34) uit Deventer wordt er wat mismoedig van. ‘Het lijkt wel of er elke keer wat verkeerd gaat als ik werk zoek. Ik denk dat het er mee te maken heeft, dat ik een Turk ben.‘.
Allochtonen zijn drie tot vier keer zo vaak werkloos als Nederlanders. In Deventer, als stad met een flink percentage allochtonen en in het bijzonder Turken, heeft dat ingrijpende gevolgen. De werkgeversorganisaties MKB en VNO-NCW zijn onlangs met een offensief begonnen in samenwerking met het Centrum voor Werk in Inkomen, de provincies Gelderland en Overijssel en negen Regionale Platforms Arbeidsmarktbeleid. Doel is in anderhalf jaar 2300 allochtonen aan een baan te helpen.
Arslan kwam als elfjarig jongetje in het kader van gezinshereniging naar Nederland. In het begin was dat wennen. Je moest via een Internationale Schakel Klas snel een nieuwe taal leren en je weg vinden in een nieuwe cultuur. Inmiddels is dat goed gelukt. Hij spreekt perfect Nederlands, is actief in allerlei sociale organisaties en zit zelfs sinds ruim een jaar voor GroenLinks in de gemeenteraad.
Op het moment is hij werkloos en hij kijkt terug op een arbeidsverleden dat met horten en stoten vorm kreeg. ‘Ik ging naar de lts.‘ Na de lts volgde een leerwerkovereenkomst via het vormingswerk. ‘De groep voor ons bestond uit twaalf Nederlandse meiden. Die kregen allemaal werk bij de KPN. Onze groep bestond uit twaalf allochtonen. We haalden allemaal ons diploma, maar niemand kreeg vast werk aangeboden. Er zou opeens geen werk meer zijn.‘ Arslan probeerde zijn geluk in Den Haag bij de KPN. ‘Op de laatste dag van mijn proeftijd vertelden ze me dat ze teveel mensen hadden aangenomen. Ik kon vertrekken. Ik had de tranen in mijn ogen staan, zo veel pijn deed dat. Ik was de enige van een groepje nieuwe mensen die niet mocht blijven.‘
In Deventer vond Arslan vervolgens via uitzendbureau‘s werk in diverse fabrieken. Via het arbeidsbureau kreeg hij een leerwerkplaats bij de IJsselmij, een voorganger van Essent. ‘Na een reorganisatie vloog ik er weer uit.‘ Een volgende baan bracht hem bij een aannemer in Oldenzaal. ‘Daar heb ik zes jaar gewerkt, tot voorjaar 2003. Ik had een nekhernia opgelopen en kreeg aangepast werk. Toen er op een gegeven moment minder werk was, was ik weer aan de beurt voor ontslag. Ik heb geen geluk gehad met banen. Ik kan het niet bewijzen, maar ik heb het idee dat het met mijn afkomst te maken heeft.‘
Volgens statistieken van het CWI zijn in Deventer en omgeving ruim 700 Turken werkloos en zo‘n 3200 Nederlanders. ‘Die cijfers kun je niet zomaar vergelijken‘, zegt Arslan. ‘Er zijn meer Turken werkloos. Velen hebben een dubbele nationaliteit. Ze laten zich als Nederlander registreren omdat ze dan hopen meer kans op werk te hebben. Dat heb ik zelf ook gedaan.‘
Veel werkgevers hebben angst, denkt Arslan, om een buitenlander in dienst te nemen. ‘Bij het arbeidsbureau heb ik een cursus solliciteren gedaan. Toen ik een keer op een sollicitatiegesprek was, was die werkgever verbaasd dat er een Turk op gesprek kwam. Hij kon niet geloven dat ik zelf die brief had geschreven en hij vroeg me of iemand anders dat voor mij had gedaan.‘
Orhan Arslan heeft op het moment een ww-uitkering. De uitkeringsinstelling UWV heeft hem toestemming gegeven om in Zwolle een mbo-opleiding Sociale Dienstverlening te volgen. ‘Dat duurt 2,5 jaar. Ik ga één dag per week naar school en verder is het zelfstudie. Ik heb dit altijd al willen doen. Hopelijk brengt deze opleiding me wel duurzaam goed werk.‘
Bron: Deventer Dagblad 11/10/03