Werk zoeken is lastig voor allochtoon.‘Zo ben ik geen voorbeeld‘

[Zwarte Schaap]

Werk zoeken is lastig voor allochtoon
door Karel van Delft

11 OKTOBER 2003 - DEVENTER - Orhan Arslan (34) uit Deventer wordt er wat mismoedig van. ‘Het lijkt wel of er elke keer wat verkeerd gaat als ik werk zoek. Ik denk dat het er mee te maken heeft, dat ik een Turk ben.‘.

Allochtonen zijn drie tot vier keer zo vaak werkloos als Nederlanders. In Deventer, als stad met een flink percentage allochtonen en in het bijzonder Turken, heeft dat ingrijpende gevolgen. De werkgeversorganisaties MKB en VNO-NCW zijn onlangs met een offensief begonnen in samenwerking met het Centrum voor Werk in Inkomen, de provincies Gelderland en Overijssel en negen Regionale Platforms Arbeidsmarktbeleid. Doel is in anderhalf jaar 2300 allochtonen aan een baan te helpen.

Arslan kwam als elfjarig jongetje in het kader van gezinshereniging naar Nederland. In het begin was dat wennen. Je moest via een Internationale Schakel Klas snel een nieuwe taal leren en je weg vinden in een nieuwe cultuur. Inmiddels is dat goed gelukt. Hij spreekt perfect Nederlands, is actief in allerlei sociale organisaties en zit zelfs sinds ruim een jaar voor GroenLinks in de gemeenteraad.

Op het moment is hij werkloos en hij kijkt terug op een arbeidsverleden dat met horten en stoten vorm kreeg. ‘Ik ging naar de lts.‘ Na de lts volgde een leerwerkovereenkomst via het vormingswerk. ‘De groep voor ons bestond uit twaalf Nederlandse meiden. Die kregen allemaal werk bij de KPN. Onze groep bestond uit twaalf allochtonen. We haalden allemaal ons diploma, maar niemand kreeg vast werk aangeboden. Er zou opeens geen werk meer zijn.‘ Arslan probeerde zijn geluk in Den Haag bij de KPN. ‘Op de laatste dag van mijn proeftijd vertelden ze me dat ze teveel mensen hadden aangenomen. Ik kon vertrekken. Ik had de tranen in mijn ogen staan, zo veel pijn deed dat. Ik was de enige van een groepje nieuwe mensen die niet mocht blijven.‘

In Deventer vond Arslan vervolgens via uitzendbureau‘s werk in diverse fabrieken. Via het arbeidsbureau kreeg hij een leerwerkplaats bij de IJsselmij, een voorganger van Essent. ‘Na een reorganisatie vloog ik er weer uit.‘ Een volgende baan bracht hem bij een aannemer in Oldenzaal. ‘Daar heb ik zes jaar gewerkt, tot voorjaar 2003. Ik had een nekhernia opgelopen en kreeg aangepast werk. Toen er op een gegeven moment minder werk was, was ik weer aan de beurt voor ontslag. Ik heb geen geluk gehad met banen. Ik kan het niet bewijzen, maar ik heb het idee dat het met mijn afkomst te maken heeft.‘

Volgens statistieken van het CWI zijn in Deventer en omgeving ruim 700 Turken werkloos en zo‘n 3200 Nederlanders. ‘Die cijfers kun je niet zomaar vergelijken‘, zegt Arslan. ‘Er zijn meer Turken werkloos. Velen hebben een dubbele nationaliteit. Ze laten zich als Nederlander registreren omdat ze dan hopen meer kans op werk te hebben. Dat heb ik zelf ook gedaan.‘

Veel werkgevers hebben angst, denkt Arslan, om een buitenlander in dienst te nemen. ‘Bij het arbeidsbureau heb ik een cursus solliciteren gedaan. Toen ik een keer op een sollicitatiegesprek was, was die werkgever verbaasd dat er een Turk op gesprek kwam. Hij kon niet geloven dat ik zelf die brief had geschreven en hij vroeg me of iemand anders dat voor mij had gedaan.‘

Orhan Arslan heeft op het moment een ww-uitkering. De uitkeringsinstelling UWV heeft hem toestemming gegeven om in Zwolle een mbo-opleiding Sociale Dienstverlening te volgen. ‘Dat duurt 2,5 jaar. Ik ga één dag per week naar school en verder is het zelfstudie. Ik heb dit altijd al willen doen. Hopelijk brengt deze opleiding me wel duurzaam goed werk.‘

Bron: Deventer Dagblad 11/10/03

[Zwarte Schaap]

‘Zo ben ik geen voorbeeld‘

door Karel van Delft

11 OKTOBER 2003 - DEVENTER - Eigenlijk heeft Osman Cicek (25) geen behoefte aan een interview over zijn werkloosheid. Hij doet het toch omdat hij beseft dat het zinvol is om een bijdrage te leveren aan openbare meningsvorming.

‘Als ik Turkse kinderen in mijn omgeving vertel dat ze beter moeten presteren op school, krijg ik te horen dat ik nog steeds werkloos ben. Door mijn werkloosheid kan ik voor allochtone kinderen geen goed voorbeeld zijn.‘. Cicek is een geboren en getogen Deventenaar met een Nederlands paspoort. Zijn ouders zijn Turks en die taal heeft is hem thuis met de paplepel ingegoten. Een jaar geleden heeft Cicek het hbo-diploma bedrijfskundige informatica behaald bij Saxion Hogeschool IJselland en sindsdien zoekt hij vergeefs naar werk. ‘Natuurlijk gaat het slecht met de ict-sector, maar misschien heeft het ook wel met mijn afkomst te maken.‘

Cicek heeft via brieven gereageerd op vacatures in kranten en via vacturesites op internet werk gezocht. ‘Maar ik ben nog nooit voor een gesprek uitgenodigd. In december heb ik gesolliciteerd op een functie in Utrecht. Ik werd niet uitgenodigd, een voormalige Nederlandse klasgenoot met precies dezelfde opleiding werd wel uitgenodigd.‘

Ook heeft hij telefonisch contact met bedrijven gezocht waarvan hij wist dat er een administratieve kracht werd gezocht. ‘Maar ik kreeg een aantal keren te horen dat het een functie op mbo-niveau was en dat ik een te hoge opleiding heb.‘ Voor veel functies komt Cicek niet in aanmerking omdat er ervaring wordt gevraagd. ‘Maar hoe kan ik die ooit opdoen?‘

Van diverse Turkse vrienden met een goede opleiding heeft Cicek gehoord dat zij de indruk hebben dat ze bij een sollicitatie zwaarder beoordeeld worden dan Nederlandse kandidaten.

CONTACTEN

Cicek hoort tot de tweede generatie Turken in Nederland. ‘Onze ouders kwamen hier als gastarbeider. Ze hebben weinig opleiding en geen goede contacten. Ze kunnen me ook niet adviseren wat ik moet doen om werk te vinden. Nederlandse leeftijdgenoten hebben vaak wel iemand in hun familie die hen helpt bij dit soort problemen. Turkse jongens van mijn leeftijd moeten het alleen uitzoeken, we zijn een soort beginnelingen, zeg maar pioniers.‘

Aan domweg discriminatie wil Cicek eigenlijk niet denken. ‘Dat komt natuurlijk wel voor, maar ik heb als enige Turk toch ook een prima stage gedaan bij Getronics. Daar heb ik nooit iets van discriminatie gemerkt, ik werd gewaardeerd om wat ik presteerde.‘ Hij zoekt naar een verklaring voor zijn werkloosheid. ‘Misschien praat ik wel een beetje met een accent en zien Nederlanders Turken toch nog wel vaak als gastarbeiders die in de fabriek thuishoren? Tja, ik weet het eigenlijk niet.‘

Cicek zwijgt even. Dan denkt hij hardop. ‘Het zou prettig zijn als er voor allochtone jongeren een soort coach zou zijn, een soort bruggenbouwer die ons kan helpen met bedrijven in contact te komen.‘

Bron: Deventer Dagblad 11/10/03

[Marsipulami]

Tja, is wel om moedeloos van te worden :(

[Maslov]

Zwart Schaap, ik zie de narigheid wel, ik weet dat er gediscrimineerd wordt, maar ik weet ook van mijn zoon dat er ook veel Marokkanen in zijn bedrijf voor het grootste ziekteverzuim en diefstal uit het bedrijf zorgen, en voor fraudezaken.

Ik weet dat het moeilijk is voor vele jongeren, dat voortdurend oproeien tegen die publieke opinie, maar ik ben gewoon bang voor de extreme fanaten binnen de islam. Bang, van de manier waarop, en steun gegeven wordt aan extreme wandaden van mensen die onze wereld bedreigen.

[000NobelPrizes]

Geplaatst door Zwarte Schaap
‘Natuurlijk gaat het slecht met de ict-sector, maar misschien heeft het ook wel met mijn afkomst te maken.‘

‘Misschien praat ik wel een beetje met een accent en zien Nederlanders Turken toch nog wel vaak als gastarbeiders die in de fabriek thuishoren? Tja, ik weet het eigenlijk niet.‘



Waardevol stuk. Misschien heeft het met zijn afkomst te maken, misschien is het dat gastarbeider-stempel.
Wie misschien zegt, kan van alles beweren en dekt zichzelf daarbij in.

Misschien moet Turkmans bedenken dat er ook genoeg autochtone werkelozen rondlopen op dit moment, die Nijenrode hebben gedaan en veel werk-ervaring hebben. Ik ken ze wel.

Jammer dat hij dit interview niet een paar jaar eerder heeft gedaan, toen bedrijven zelfs luxe-auto's aanboden om personeel te kunnen krijgen. Hij was fluitend uitgelachen. Nu is hij een misschien gediscrimineerde Turk.