Juwayriah
16-10-03, 10:07
Zo'n duizend mensen sloten zich gisteravond in Amsterdam aan bij de stille tocht ter nagedachtenis van Anja Joos, de vrouw die werd doodgeschopt. Het tragische incident veroorzaakt ongekend veel commotie. Iedereen pikt publicitair een graantje mee.
AMSTERDAM - Even leek de dood van Anja Joos vooral aanleiding voor een discussie over hoe ver een winkelier mag gaan in de jacht op winkeldieven. Maar de fragiele en zieke Joos had niks gestolen, bleek enkele dagen later. En de acht verdachten die nog vastzitten, zijn Marokkaans. Nu lijkt de dood van Joos symbool voor alles wat Marokkanen fout doen.
Zo begon het overigens niet. Allereerst waren daar de vrienden van Joos die hun verdriet en verontwaardiging over het geweld uitten, daags nadat Joos op 6 oktober werd doodgeschopt. De verslaafden en daklozen voelen zich belaagd door mensen die op hen neerkijken. Drugshulpverleners en maatschappelijk werkers sloten zich aan. Voor hen is de dood van Joos, die twintig jaar drugs gebruikte, een teken van afnemende tolerantie voor de verschoppelingen in de stad, dan wel de samenleving.
Middenstanders reageerden hier weer op. Zij moeten -menen ze- het heft wel in eigen hand nemen. De politie doet lang niet genoeg tegen winkeldiefstal. Zo zal de, overigens nooit door het hoofdkantoor van Dirk van den Broek toegegeven, praktijk van het achterna rennen van dieven op het Marie Heinekenplein zijn ontstaan.
Toen hield burgemeester Cohen een dramatische toespraak in de gemeenteraad. Hij meldde expliciet dat de daders van de schoppartij waarbij Joos het leven liet, Marokkaans zijn. In zijn betoog verbond hij haar dood aan een incident dat die week ook speelde: Marokkaanse kleuters die in de radiomicrofoon riepen dat 'joden dood moeten' en dat Nederlandse vrouwen 'vieze honden' zijn.
Twee dagen later reconstrueerde de hoogste baas van het hoofdstedelijk openbaar ministerie, Leo de Wit, de gebeurtenissen. Hij benadrukte op vrijdag met klem dat Joos niks had gestolen. Volgens De Wit werd er in de vestiging in de Amsterdamse buurt De Pijp via de intercom alarm geslagen en zijn er medewerkers achter Joos aangegaan. Ook voor de winkel rondhangende vrienden van de Dirk-medewerkers -sommige zouden er ook zelf werken maar die dag vrij zijn- sloten zich bij hen aan. Buiten kon Joos met haar kassabon bewijzen dat ze het blikje bier in haar tas gewoon had afgerekend. Een medewerker zou zich hebben verontschuldigd, Joos riep iets in de trant van 'kutmarokkanen'. Iemand gooide een terrasstoel naar haar, die ze teruggooide. Ze werd op de grond geduwd en door twee van de jongens gedurende twee minuten geschopt. Joos overleed later die nacht in het ziekenhuis.
De Wit wil duidelijk maken dat het niet gaat om 'eigenrichting', maar om zinloos geweld. Gepleegd door Marokkanen, welteverstaan.
Dat laatste aspect is voor de anti-multiculturalisten vooral reden om verontwaardigd te zijn over Joos' dood. Op verjaardagsfeestjes, in kantines, in krantenkolommen en op televisie wordt vooral over die kant verder gediscussieerd. Het is voor hen opnieuw een bewijs dat de Marokkaanse cultuur leidt tot dit soort excessen. Columnist Sylvain Ephi menco in Trouw ziet bijvoorbeeld de oorzaak in de vrouwonvriendelijkheid die wijdverbreid zou zijn onder Marokkanen. Hij en anderen noemen in één adem ook de groep heel jonge Marokkanen die in Zeist onlangs verschillende vrouwen hebben aangerand.
Toch lijkt het erop dat daders, allen tussen de 17 en 19 jaar, vooral 'een junk' zagen toen zij Joos sloegen. Een oud-medewerker van Dirk van den Broek -'Abdullah'- vertelt in Het Parool dat winkelpersoneel van de vestiging op het Marie Heinekenplein wel degelijk aangemoedigd wordt achter dieven aan te hollen. ,,Wij hebben alleen met onze eigen baas te maken en hij wil dat we de boel aanpakken zoals die gasten van de Appie dat gedaan hebben.'' Abdullah doelt op de Albert Heijn in Amsterdam-Oost waar de bedrijfsleider al meer dan 500 keer zelfstandig dieven in de kraag heeft gevat. Hij kwam in het nieuws toen hij dat zo gewelddadig deed, dat een dakloze een gebroken neus opliep. Prins Bernhard betaalde de boete, onder het motto: 'Doet iemand iets, is het wéér niet goed'.
Abdullah schetst een werksfeer bij Dirk van den Broek waarin de bedrijfsleider zijn jongere medewerkers aanmoedigt winkeldieven in de kraag te grijpen. En dat zijn in die buurt vooral verslaafden en alcoholisten. ,,Bij hen werkt alleen slaag'', zegt Abdullah. Zo denken volgens hem bijna alle Dirk-medewerkers die hij kent erover.
Trouw, 16-10-2003
AMSTERDAM - Even leek de dood van Anja Joos vooral aanleiding voor een discussie over hoe ver een winkelier mag gaan in de jacht op winkeldieven. Maar de fragiele en zieke Joos had niks gestolen, bleek enkele dagen later. En de acht verdachten die nog vastzitten, zijn Marokkaans. Nu lijkt de dood van Joos symbool voor alles wat Marokkanen fout doen.
Zo begon het overigens niet. Allereerst waren daar de vrienden van Joos die hun verdriet en verontwaardiging over het geweld uitten, daags nadat Joos op 6 oktober werd doodgeschopt. De verslaafden en daklozen voelen zich belaagd door mensen die op hen neerkijken. Drugshulpverleners en maatschappelijk werkers sloten zich aan. Voor hen is de dood van Joos, die twintig jaar drugs gebruikte, een teken van afnemende tolerantie voor de verschoppelingen in de stad, dan wel de samenleving.
Middenstanders reageerden hier weer op. Zij moeten -menen ze- het heft wel in eigen hand nemen. De politie doet lang niet genoeg tegen winkeldiefstal. Zo zal de, overigens nooit door het hoofdkantoor van Dirk van den Broek toegegeven, praktijk van het achterna rennen van dieven op het Marie Heinekenplein zijn ontstaan.
Toen hield burgemeester Cohen een dramatische toespraak in de gemeenteraad. Hij meldde expliciet dat de daders van de schoppartij waarbij Joos het leven liet, Marokkaans zijn. In zijn betoog verbond hij haar dood aan een incident dat die week ook speelde: Marokkaanse kleuters die in de radiomicrofoon riepen dat 'joden dood moeten' en dat Nederlandse vrouwen 'vieze honden' zijn.
Twee dagen later reconstrueerde de hoogste baas van het hoofdstedelijk openbaar ministerie, Leo de Wit, de gebeurtenissen. Hij benadrukte op vrijdag met klem dat Joos niks had gestolen. Volgens De Wit werd er in de vestiging in de Amsterdamse buurt De Pijp via de intercom alarm geslagen en zijn er medewerkers achter Joos aangegaan. Ook voor de winkel rondhangende vrienden van de Dirk-medewerkers -sommige zouden er ook zelf werken maar die dag vrij zijn- sloten zich bij hen aan. Buiten kon Joos met haar kassabon bewijzen dat ze het blikje bier in haar tas gewoon had afgerekend. Een medewerker zou zich hebben verontschuldigd, Joos riep iets in de trant van 'kutmarokkanen'. Iemand gooide een terrasstoel naar haar, die ze teruggooide. Ze werd op de grond geduwd en door twee van de jongens gedurende twee minuten geschopt. Joos overleed later die nacht in het ziekenhuis.
De Wit wil duidelijk maken dat het niet gaat om 'eigenrichting', maar om zinloos geweld. Gepleegd door Marokkanen, welteverstaan.
Dat laatste aspect is voor de anti-multiculturalisten vooral reden om verontwaardigd te zijn over Joos' dood. Op verjaardagsfeestjes, in kantines, in krantenkolommen en op televisie wordt vooral over die kant verder gediscussieerd. Het is voor hen opnieuw een bewijs dat de Marokkaanse cultuur leidt tot dit soort excessen. Columnist Sylvain Ephi menco in Trouw ziet bijvoorbeeld de oorzaak in de vrouwonvriendelijkheid die wijdverbreid zou zijn onder Marokkanen. Hij en anderen noemen in één adem ook de groep heel jonge Marokkanen die in Zeist onlangs verschillende vrouwen hebben aangerand.
Toch lijkt het erop dat daders, allen tussen de 17 en 19 jaar, vooral 'een junk' zagen toen zij Joos sloegen. Een oud-medewerker van Dirk van den Broek -'Abdullah'- vertelt in Het Parool dat winkelpersoneel van de vestiging op het Marie Heinekenplein wel degelijk aangemoedigd wordt achter dieven aan te hollen. ,,Wij hebben alleen met onze eigen baas te maken en hij wil dat we de boel aanpakken zoals die gasten van de Appie dat gedaan hebben.'' Abdullah doelt op de Albert Heijn in Amsterdam-Oost waar de bedrijfsleider al meer dan 500 keer zelfstandig dieven in de kraag heeft gevat. Hij kwam in het nieuws toen hij dat zo gewelddadig deed, dat een dakloze een gebroken neus opliep. Prins Bernhard betaalde de boete, onder het motto: 'Doet iemand iets, is het wéér niet goed'.
Abdullah schetst een werksfeer bij Dirk van den Broek waarin de bedrijfsleider zijn jongere medewerkers aanmoedigt winkeldieven in de kraag te grijpen. En dat zijn in die buurt vooral verslaafden en alcoholisten. ,,Bij hen werkt alleen slaag'', zegt Abdullah. Zo denken volgens hem bijna alle Dirk-medewerkers die hij kent erover.
Trouw, 16-10-2003