Jimi
21-10-03, 11:31
Het waren de anderen
CORRIE VERKERK en KOEN GUIKING
AMSTERDAM - De straten rondom verzorgingshuis Nieuw Geuzenveld ogen zaterdagavond leeg. Alleen de lichten van twee snackbars en een saloon/westerncafé doorbreken het monotone straatbeeld. Voor de gevel van de Lidl 'hangt' een groepje, grotendeels Marokkaanse, jongens bij elkaar. Wat moeten ze anders, zeggen ze. ''Er is hier niks te doen.''
Dat Marokkaanse jongeren zowel personeel als bewoners van het verzorgingshuis zouden terroriseren? Een van de jongens heeft het in de krant gelezen. De anderen niet. Het Parool gaat van hand tot hand. ''Onzin!,'' roept een van hen. Woedend scheurt hij de krant aan stukken en gooit hem op de grond. ''Rotzooi.''
Niet iedereen wil praten. Said (21) wel. Natuurlijk weet hij dat zich 'het een en ander' rondom Nieuw Geuzenveld heeft afgespeeld. Maar dat, weten zijn kameraden, waren jongens uit andere buurten. ''Osdorp.''
Said: ''Het is gewoon mode om negatief over ons, Marokkanen, te schrijven. We krijgen altijd overal de schuld van. Hollanders zijn graag de dupe. En dat ze bang van ons zijn, komt door die berichten in de media.''
''Mensen lezen gewoon te veel kranten,'' vult een vriend aan. ''Vooral die oudjes.'' Maar de jongens stellen zich toch wel graag stoer en erg aanwezig op in de buurt? ''Ja natuurlijk,'' zegt Said. ''Ik ga niet elke dag binnen zitten en pianospelen.''
Ondertussen houdt de directie van het verzorgingshuis de deuren voor pottenkijkers dicht. Men is geschrokken van de berichtgeving. Directrice Harriët van der Kooy had het rapport over het wangedrag van de Marokkaanse jongens liever binnenshuis gehouden. ''We wilden er zelf mee naar de politie en het stadsdeel stappen.'' Maar de inhoud lekte uit. Van der Kooy: ''Nu vind ik het wel goed dat het op tv komt, dan is het in elk geval aan de kaak gesteld. Maar wij willen ons even afzijdig houden. We hebben onze energie nodig voor andere dingen.''
Tegen negen uur komt een regelmatige bezoeker uit het verzorgingshuis gewandeld. Hij woont in de buurt en ja, hij kent de problemen. De bankjes bij het huis, inclusief afvalbak, zijn inmiddels weggehaald, omdat de jongens daar vaak zaten te klieren. Soms liepen ze zo maar in en uit het gebouw.
''Op dit moment is het een stuk rustiger,'' laat hij weten. ''Maar ik loop toch niet , zoals vroeger, binnendoor naar huis.''
In het westerncafé, vlak achter de snackbar, is het publiek deze avond overwegend wit. Van de situatie op straat hebben ze hierweinig last, zegt de barman. Een dame aan de bar denkt daar echter heel anders over. ''Marokkanen,'' luidt haar beknopte analyse van de situatie, ''zorgen overal voor problemen.'' Haar oplossing: ''Allemaal terugsturen. Maar dat zal iedereen wel zeggen.'' ''Ja, met de boot,'' vult de bardame voor alle zekerheid nog even aan. Het zijn gelegenheden waar je weinig tot geen Marokkaanse jongens zult aantreffen. ''Sommige zaken mogen we niet eens in. En als je ergens zit, kijken ze je aan alsof je een vreemd dier bent,'' zegt een van hen.
En dat er dan wel eens wat gebeurt, ja, dat is nu eenmaal zo.
Hij pakt de krant er nog eens bij en leest, hardop: '' 'Ze maken sloten onklaar en sluipen 's avonds binnen om de boel leeg te halen.' Ja, dan moeten de mensen beter opletten, toch?'' Bovendien, er worden toch ook ergere dingen gedaan? En lang niet alleen door Marokkanen. ''Die Hollandse criminelen zitten in de drugs, schieten elkaar overhoop. Is dit dan net zo erg? Wat je over ons leest in de kranten, lijkt wel Amerika, man. Alsof we in een getto leven. Dat slaat toch helemaal nergens op.''
Wat ook helemaal nergens op slaat, aldus de jongens, is dat overal maar de islam wordt bijgehaald. ''Neem nou zo'n Theo van Gogh, die noemt onze profeet een geitenneuker. En dat kan dan zo- maar.'' ''Z'n moeder is een geitenneuker,'' meent een vriend. ''Als je zoiets zegt, kun je verwachten dat je een keer op straat klappen krijgt.'' Stoere taal. Het lijkt bij de scene te horen.
In de snackbar om de hoek pochen twee Marokkaanse jongetjes stoer tegen elkaar op. Flarden uit het gesprek: ''Weet je wie net vier maanden heeft gezeten?'' en: ''Weet je wie ze laatst geschopt hebben?''
''Ze dreigen wel,'' zegt een vrouw uit de buurt, ''maar ze doen niet veel, hoor. Tenminste, niet tegen mijn zoon. Die zit op thai-boksen, en dat weten ze.''
Ondertussen is het op hangplek bij de Lidl rustig.
Verderop, in een bushokje, krijgen drie jongens onenigheid. Er wordt hevig met de armen gezwaaid en luid 'gediscussieerd'. ''Je moet wel eerlijk zijn, man,'' roept een van de betrokkenen luidkeels.
Said: ''Ik begrijp wel dat Hollanders daarvan schrikken, maar er is niks aan de hand hoor. Ik kan daar alleen maar om lachen.''
Parool
CORRIE VERKERK en KOEN GUIKING
AMSTERDAM - De straten rondom verzorgingshuis Nieuw Geuzenveld ogen zaterdagavond leeg. Alleen de lichten van twee snackbars en een saloon/westerncafé doorbreken het monotone straatbeeld. Voor de gevel van de Lidl 'hangt' een groepje, grotendeels Marokkaanse, jongens bij elkaar. Wat moeten ze anders, zeggen ze. ''Er is hier niks te doen.''
Dat Marokkaanse jongeren zowel personeel als bewoners van het verzorgingshuis zouden terroriseren? Een van de jongens heeft het in de krant gelezen. De anderen niet. Het Parool gaat van hand tot hand. ''Onzin!,'' roept een van hen. Woedend scheurt hij de krant aan stukken en gooit hem op de grond. ''Rotzooi.''
Niet iedereen wil praten. Said (21) wel. Natuurlijk weet hij dat zich 'het een en ander' rondom Nieuw Geuzenveld heeft afgespeeld. Maar dat, weten zijn kameraden, waren jongens uit andere buurten. ''Osdorp.''
Said: ''Het is gewoon mode om negatief over ons, Marokkanen, te schrijven. We krijgen altijd overal de schuld van. Hollanders zijn graag de dupe. En dat ze bang van ons zijn, komt door die berichten in de media.''
''Mensen lezen gewoon te veel kranten,'' vult een vriend aan. ''Vooral die oudjes.'' Maar de jongens stellen zich toch wel graag stoer en erg aanwezig op in de buurt? ''Ja natuurlijk,'' zegt Said. ''Ik ga niet elke dag binnen zitten en pianospelen.''
Ondertussen houdt de directie van het verzorgingshuis de deuren voor pottenkijkers dicht. Men is geschrokken van de berichtgeving. Directrice Harriët van der Kooy had het rapport over het wangedrag van de Marokkaanse jongens liever binnenshuis gehouden. ''We wilden er zelf mee naar de politie en het stadsdeel stappen.'' Maar de inhoud lekte uit. Van der Kooy: ''Nu vind ik het wel goed dat het op tv komt, dan is het in elk geval aan de kaak gesteld. Maar wij willen ons even afzijdig houden. We hebben onze energie nodig voor andere dingen.''
Tegen negen uur komt een regelmatige bezoeker uit het verzorgingshuis gewandeld. Hij woont in de buurt en ja, hij kent de problemen. De bankjes bij het huis, inclusief afvalbak, zijn inmiddels weggehaald, omdat de jongens daar vaak zaten te klieren. Soms liepen ze zo maar in en uit het gebouw.
''Op dit moment is het een stuk rustiger,'' laat hij weten. ''Maar ik loop toch niet , zoals vroeger, binnendoor naar huis.''
In het westerncafé, vlak achter de snackbar, is het publiek deze avond overwegend wit. Van de situatie op straat hebben ze hierweinig last, zegt de barman. Een dame aan de bar denkt daar echter heel anders over. ''Marokkanen,'' luidt haar beknopte analyse van de situatie, ''zorgen overal voor problemen.'' Haar oplossing: ''Allemaal terugsturen. Maar dat zal iedereen wel zeggen.'' ''Ja, met de boot,'' vult de bardame voor alle zekerheid nog even aan. Het zijn gelegenheden waar je weinig tot geen Marokkaanse jongens zult aantreffen. ''Sommige zaken mogen we niet eens in. En als je ergens zit, kijken ze je aan alsof je een vreemd dier bent,'' zegt een van hen.
En dat er dan wel eens wat gebeurt, ja, dat is nu eenmaal zo.
Hij pakt de krant er nog eens bij en leest, hardop: '' 'Ze maken sloten onklaar en sluipen 's avonds binnen om de boel leeg te halen.' Ja, dan moeten de mensen beter opletten, toch?'' Bovendien, er worden toch ook ergere dingen gedaan? En lang niet alleen door Marokkanen. ''Die Hollandse criminelen zitten in de drugs, schieten elkaar overhoop. Is dit dan net zo erg? Wat je over ons leest in de kranten, lijkt wel Amerika, man. Alsof we in een getto leven. Dat slaat toch helemaal nergens op.''
Wat ook helemaal nergens op slaat, aldus de jongens, is dat overal maar de islam wordt bijgehaald. ''Neem nou zo'n Theo van Gogh, die noemt onze profeet een geitenneuker. En dat kan dan zo- maar.'' ''Z'n moeder is een geitenneuker,'' meent een vriend. ''Als je zoiets zegt, kun je verwachten dat je een keer op straat klappen krijgt.'' Stoere taal. Het lijkt bij de scene te horen.
In de snackbar om de hoek pochen twee Marokkaanse jongetjes stoer tegen elkaar op. Flarden uit het gesprek: ''Weet je wie net vier maanden heeft gezeten?'' en: ''Weet je wie ze laatst geschopt hebben?''
''Ze dreigen wel,'' zegt een vrouw uit de buurt, ''maar ze doen niet veel, hoor. Tenminste, niet tegen mijn zoon. Die zit op thai-boksen, en dat weten ze.''
Ondertussen is het op hangplek bij de Lidl rustig.
Verderop, in een bushokje, krijgen drie jongens onenigheid. Er wordt hevig met de armen gezwaaid en luid 'gediscussieerd'. ''Je moet wel eerlijk zijn, man,'' roept een van de betrokkenen luidkeels.
Said: ''Ik begrijp wel dat Hollanders daarvan schrikken, maar er is niks aan de hand hoor. Ik kan daar alleen maar om lachen.''
Parool