barfly
27-10-03, 16:20
ROTTERDAM (ANP) - Drie jaar werkte Felix de Rooy aan de
tentoonstelling De erfenis van slavernij die vanaf zaterdag is te
zien in het Wereldmuseum Rotterdam. Zelf werd hij daardoor een
beetje murw, maar de vergaarde informatie maakt emoties los,
waarschuwt De Rooy. Een klaagmuur biedt bezoekers daarom ruimte hun
gevoelens te uiten.
Een geraamte met waarschijnlijk sporen van zweepslagen,
interviews met nazaten van slaven en slavenhouders in Suriname,
Curaçao en Nederland, een voodoo-altaar, verwijzingen naar de
handel in koffie, thee en tabak en kunst van de Marrons, de
weggelopen slaven die zich in het oerwoud terugtrokken. Het is een
greep uit de veelheid aan onderwerpen die te zien is in het
Wereldmuseum en die de erfenis verbeeldt van de slavenhandel en
slavernij.
Nederland schafte in 1863, als een van de laatste landen, de
slavernij af. De tentoonstelling richt zich op de Nederlandse
inbreng in de slavernij en de banden die daardoor onherroepelijk
zijn ontstaan met Suriname en de Nederlandse Antillen. De Rooy:
,,Geen enkele Nederlander kan na het zien van deze tentoonstelling
zeggen: 'We hebben het niet geweten'. Ik hoop dat het er toe leidt
dat mensen zich bijvoorbeeld verdiepen in de achtergrond van Louisa
Godett.''
De Rooy is trots dat in Rotterdam het skelet is te zien van een
slaaf van de voormalige katoenplantage Waterloo in Suriname.
Botbreuken, gaten en scheuren in het geraamte maken duidelijk dat
de overledene een moeilijk leven had. Onderzoekers troffen er
sporen op aan die waarschijnlijk zijn ontstaan door zweepslagen.
Ook Jörgen Raymann, ambassadeur van deze expositie, vindt het
belangrijk dat dit beladen deel van de geschiedenis bekender wordt.
,,Ik heb voorouders die slaaf waren, maar mijn andere voorouders
waren slavenmeester. In Suriname was het nooit zo'n issue. Pas hier
ben ik ermee geconfronteerd: zwarte mensen worden hier toch nog als
tweederangsburger gezien.''
Stanley Bremer, directeur Wereldmuseum Rotterdam, was vooraf
gewaarschuwd voor de emoties rond een tentoonstelling over dit
onderwerp. ,,Begin er niet aan, het ligt veel te gevoelig, kreeg ik
te horen.'' Bremer zette door: ,,Er ligt een herinnering, maar het
is geen gedeelde herinnering. Voor het zwarte deel van de bevolking
ligt dit heel gevoelig, maar het witte deel wil er niet van horen.
Hopelijk kan De erfenis van slavernij erbij helpen dat het een
gezamenlijke herinnering wordt.''
Buiten het museum zijn activiteiten om De erfenis van slavernij
onder de aandacht te brengen. Wie gaat eten bij het Surinaamse
restaurant Sorgh & Hoop krijgt een kortingsbon voor deze
tentoonstelling, in wijktheaters is aandacht voor Antilliaanse en
Surinaamse muziek en dans, in het Wereldmuseum kan worden
stilgestaan bij de herkomst van namen en hoe je je stamboom kunt
uitzoeken.
Voor scholen is er bovendien een speciaal lespakket, dat is
toegesneden op leerlingen van het vmbo. ,,60 procent van het vmbo
bestaat uit allochtonen, onder wie Surinamers en Antillianen.''
Raymann vindt de groep tot twintig jaar het interessantst.
,,Iedereen die ouder is, heeft zijn mening toch al bepaald. Als je
jongeren erbij weet te betrekken, moet dat uiteindelijk leiden tot
meer verdraagzaamheid. Elk mens met een beetje verstand gaat
onrecht aan het hart. Dit is lang stilgezwegen in Nederland. Het is
mooi dat deze erfenis nu te zien is.''
Kijk dit vind ik een stap in de goede richting! Op deze manier kan iedereen een kijkje nemen, in wat je noemt, een zwart hoofdstuk uit de Nederlandse geschiedenis. Ik ga d'r zeker naartoe.
tentoonstelling De erfenis van slavernij die vanaf zaterdag is te
zien in het Wereldmuseum Rotterdam. Zelf werd hij daardoor een
beetje murw, maar de vergaarde informatie maakt emoties los,
waarschuwt De Rooy. Een klaagmuur biedt bezoekers daarom ruimte hun
gevoelens te uiten.
Een geraamte met waarschijnlijk sporen van zweepslagen,
interviews met nazaten van slaven en slavenhouders in Suriname,
Curaçao en Nederland, een voodoo-altaar, verwijzingen naar de
handel in koffie, thee en tabak en kunst van de Marrons, de
weggelopen slaven die zich in het oerwoud terugtrokken. Het is een
greep uit de veelheid aan onderwerpen die te zien is in het
Wereldmuseum en die de erfenis verbeeldt van de slavenhandel en
slavernij.
Nederland schafte in 1863, als een van de laatste landen, de
slavernij af. De tentoonstelling richt zich op de Nederlandse
inbreng in de slavernij en de banden die daardoor onherroepelijk
zijn ontstaan met Suriname en de Nederlandse Antillen. De Rooy:
,,Geen enkele Nederlander kan na het zien van deze tentoonstelling
zeggen: 'We hebben het niet geweten'. Ik hoop dat het er toe leidt
dat mensen zich bijvoorbeeld verdiepen in de achtergrond van Louisa
Godett.''
De Rooy is trots dat in Rotterdam het skelet is te zien van een
slaaf van de voormalige katoenplantage Waterloo in Suriname.
Botbreuken, gaten en scheuren in het geraamte maken duidelijk dat
de overledene een moeilijk leven had. Onderzoekers troffen er
sporen op aan die waarschijnlijk zijn ontstaan door zweepslagen.
Ook Jörgen Raymann, ambassadeur van deze expositie, vindt het
belangrijk dat dit beladen deel van de geschiedenis bekender wordt.
,,Ik heb voorouders die slaaf waren, maar mijn andere voorouders
waren slavenmeester. In Suriname was het nooit zo'n issue. Pas hier
ben ik ermee geconfronteerd: zwarte mensen worden hier toch nog als
tweederangsburger gezien.''
Stanley Bremer, directeur Wereldmuseum Rotterdam, was vooraf
gewaarschuwd voor de emoties rond een tentoonstelling over dit
onderwerp. ,,Begin er niet aan, het ligt veel te gevoelig, kreeg ik
te horen.'' Bremer zette door: ,,Er ligt een herinnering, maar het
is geen gedeelde herinnering. Voor het zwarte deel van de bevolking
ligt dit heel gevoelig, maar het witte deel wil er niet van horen.
Hopelijk kan De erfenis van slavernij erbij helpen dat het een
gezamenlijke herinnering wordt.''
Buiten het museum zijn activiteiten om De erfenis van slavernij
onder de aandacht te brengen. Wie gaat eten bij het Surinaamse
restaurant Sorgh & Hoop krijgt een kortingsbon voor deze
tentoonstelling, in wijktheaters is aandacht voor Antilliaanse en
Surinaamse muziek en dans, in het Wereldmuseum kan worden
stilgestaan bij de herkomst van namen en hoe je je stamboom kunt
uitzoeken.
Voor scholen is er bovendien een speciaal lespakket, dat is
toegesneden op leerlingen van het vmbo. ,,60 procent van het vmbo
bestaat uit allochtonen, onder wie Surinamers en Antillianen.''
Raymann vindt de groep tot twintig jaar het interessantst.
,,Iedereen die ouder is, heeft zijn mening toch al bepaald. Als je
jongeren erbij weet te betrekken, moet dat uiteindelijk leiden tot
meer verdraagzaamheid. Elk mens met een beetje verstand gaat
onrecht aan het hart. Dit is lang stilgezwegen in Nederland. Het is
mooi dat deze erfenis nu te zien is.''
Kijk dit vind ik een stap in de goede richting! Op deze manier kan iedereen een kijkje nemen, in wat je noemt, een zwart hoofdstuk uit de Nederlandse geschiedenis. Ik ga d'r zeker naartoe.