Marsipulami
28-10-03, 11:19
Situatie geïnterneerden is middeleeuws
BRUSSEL -- ,,Het lijkt een loterij of een geesteszieke delinquent in een ziekenhuis of in een gevangenis terecht komt. De manier waarop ze behandeld worden, is voor een Europees land een schande. Sommige praktijken zijn middeleeuws en primitief.'' Zo omschreef de Amerikaanse expert John Petrila de Belgische situatie van de geïnterneerden.
,,Het is schokkend om te zien hoe het Belgisch gerechts- en gevangenissysteem omgaat met zijn mentaal gestoorde delinquenten. De drie buitenlandse experts waren verbijsterd over de Belgische strafinrichtingen waar geïnterneerde delinquenten verblijven. Ze spraken over een juridisch en psychiatrisch wanbeleid. Ze waren uitgenodigd door Henri Heimans en Patricia Brad, voorzitters van de Commissie tot Bescherming van de Maatschappij in Gent. Die waren eerst zelf op buitenlandse stage geweest. Ze schreven een verslag over hun bevindingen en die van de buitenlandse experts.
Mensen die een misdaad hebben gepleegd maar geestesgestoord zijn, krijgen geen straf, maar worden geïnterneerd. Het is de rechter die daarover beslist op basis van een psychiatrisch verslag. Maar Heimans en Brad stellen vast dat de diagnose vaak verkeerd of oppervlakkig is waardoor normale toerekeningsvatbare personen terechtkomen in een systeem van internering en omgekeerd.
De mentaal gestoorde delinquenten zouden in de gevangenis in de psychiatrische afdeling moeten verblijven in afwachting dat ze naar een praktijkencentrum voor sociaal verweer zoals Merksplas kunnen. Door een gebrek aan doorstroming blijven ze echter in de gevangenissen zitten en komen de meesten in een gewoon gevangenisregime terecht.
In Gent bijvoorbeeld verbleven enkele maanden geleden 110 geïnterneerden, terwijl er in de psychiatrische afdeling maar plaats is voor 17 bedden. Heimans en Brad klagen aan dat er bovendien geen enkele aangepaste behandeling is in de gevangenis. En dat personen die lijden aan een verstandelijke handicap het slachtoffer zijn van bespotting, mishandeling en bedreiging.
De behandeling zou in een centrum voor sociaal verweer beter moeten zijn, maar door gebrek aan personeel is dat helemaal niet zo. Bovendien doet de infrastructuur denken aan vooroorlogse toestanden. Petrila gaf een omschrijving van wat hij te zien kreeg: ,,Slaapzalen met 23 bedden waar mentaal zieke personen doelloos en zonder enig vooruitzicht hun dagen slijten. Smalle kluisjes om persoonlijke voorwerpen in op te bergen, geen plaats om eens op jezelf te zijn, cellen met twee personen waar ernstig zieke geestesgestoorden tot 21 uur per dag worden ongesloten, jaar na jaar. Sommige plaatsen zijn ronduit vuil met een stank van urine en sigaretten''
De Commissie ter Bescherming van de Maatschappij moet oordelen of een geïnterneerde onder voorwaarden de strafinrichting kan verlaten. Maar de psychiatrische ziekenhuizen hebben geen plaats, waardoor de geïnterneerden jarenlang onnodig in de strafinrichtingen blijven. Die ziekenhuizen moeten de mentaal gehandicapten opvangen omdat hun opvangcentra overvol zitten.
Bovendien zijn geestesgestoorde delinquenten vaak niet welkom. ,,Wij staan machteloos bij het zien van de stapels brieven die geïnterneerden en hun advocaten gericht hebben aan diverse instellingen en die allemaal negatief beantwoord werden'', zeggen Heimans en Brad.
,,Het algemene gebrek aan visie, aangepaste behandelingsprogramma's en menswaardige infrastructuur geeft er aanleiding toe dat geesteszieke delinquenten zieker en zieker worden, wanhopig zijn, met gevolgen van zelfverminking en zelfs zelfdoding. Onze buitenlandse experts hadden degelijk structureel wanbeleid in hun rijkgevulde carrière nooit meegemaakt'', aldus Heimans.
28/10/2003 Inge Ghijs
©Copyright De Standaard
BRUSSEL -- ,,Het lijkt een loterij of een geesteszieke delinquent in een ziekenhuis of in een gevangenis terecht komt. De manier waarop ze behandeld worden, is voor een Europees land een schande. Sommige praktijken zijn middeleeuws en primitief.'' Zo omschreef de Amerikaanse expert John Petrila de Belgische situatie van de geïnterneerden.
,,Het is schokkend om te zien hoe het Belgisch gerechts- en gevangenissysteem omgaat met zijn mentaal gestoorde delinquenten. De drie buitenlandse experts waren verbijsterd over de Belgische strafinrichtingen waar geïnterneerde delinquenten verblijven. Ze spraken over een juridisch en psychiatrisch wanbeleid. Ze waren uitgenodigd door Henri Heimans en Patricia Brad, voorzitters van de Commissie tot Bescherming van de Maatschappij in Gent. Die waren eerst zelf op buitenlandse stage geweest. Ze schreven een verslag over hun bevindingen en die van de buitenlandse experts.
Mensen die een misdaad hebben gepleegd maar geestesgestoord zijn, krijgen geen straf, maar worden geïnterneerd. Het is de rechter die daarover beslist op basis van een psychiatrisch verslag. Maar Heimans en Brad stellen vast dat de diagnose vaak verkeerd of oppervlakkig is waardoor normale toerekeningsvatbare personen terechtkomen in een systeem van internering en omgekeerd.
De mentaal gestoorde delinquenten zouden in de gevangenis in de psychiatrische afdeling moeten verblijven in afwachting dat ze naar een praktijkencentrum voor sociaal verweer zoals Merksplas kunnen. Door een gebrek aan doorstroming blijven ze echter in de gevangenissen zitten en komen de meesten in een gewoon gevangenisregime terecht.
In Gent bijvoorbeeld verbleven enkele maanden geleden 110 geïnterneerden, terwijl er in de psychiatrische afdeling maar plaats is voor 17 bedden. Heimans en Brad klagen aan dat er bovendien geen enkele aangepaste behandeling is in de gevangenis. En dat personen die lijden aan een verstandelijke handicap het slachtoffer zijn van bespotting, mishandeling en bedreiging.
De behandeling zou in een centrum voor sociaal verweer beter moeten zijn, maar door gebrek aan personeel is dat helemaal niet zo. Bovendien doet de infrastructuur denken aan vooroorlogse toestanden. Petrila gaf een omschrijving van wat hij te zien kreeg: ,,Slaapzalen met 23 bedden waar mentaal zieke personen doelloos en zonder enig vooruitzicht hun dagen slijten. Smalle kluisjes om persoonlijke voorwerpen in op te bergen, geen plaats om eens op jezelf te zijn, cellen met twee personen waar ernstig zieke geestesgestoorden tot 21 uur per dag worden ongesloten, jaar na jaar. Sommige plaatsen zijn ronduit vuil met een stank van urine en sigaretten''
De Commissie ter Bescherming van de Maatschappij moet oordelen of een geïnterneerde onder voorwaarden de strafinrichting kan verlaten. Maar de psychiatrische ziekenhuizen hebben geen plaats, waardoor de geïnterneerden jarenlang onnodig in de strafinrichtingen blijven. Die ziekenhuizen moeten de mentaal gehandicapten opvangen omdat hun opvangcentra overvol zitten.
Bovendien zijn geestesgestoorde delinquenten vaak niet welkom. ,,Wij staan machteloos bij het zien van de stapels brieven die geïnterneerden en hun advocaten gericht hebben aan diverse instellingen en die allemaal negatief beantwoord werden'', zeggen Heimans en Brad.
,,Het algemene gebrek aan visie, aangepaste behandelingsprogramma's en menswaardige infrastructuur geeft er aanleiding toe dat geesteszieke delinquenten zieker en zieker worden, wanhopig zijn, met gevolgen van zelfverminking en zelfs zelfdoding. Onze buitenlandse experts hadden degelijk structureel wanbeleid in hun rijkgevulde carrière nooit meegemaakt'', aldus Heimans.
28/10/2003 Inge Ghijs
©Copyright De Standaard