Marsipulami
29-10-03, 23:39
ONTMOETING VAN BRUSSELSE VERANTWOORDELIJKEN VAN KERK EN MOSKEE
woensdag 29 oktober 2003
--------------------------------------------------------------------------------
BRUSSEL (KerkNet/KMS Brussel) - Op 11 oktober vond in Sint-Joost een gezamenlijke ontmoetingsdag plaats voor verantwoordelijken uit parochies en moskeeën. Vijfendertig priesters en pastorale werksters en ongeveer evenveel moslimvertegenwoordigers namen eraan deel. Nederlandstaligen, Franstaligen en Arabisch sprekenden konden via simultane vertaling alle gesprekken volgen. Daarvoor tekenden de Unie van Brusselse Moskeeën, de Liga van Imams, Kerkwerk Multicultureel Samenleven en Centre El Kalima.
Vorming en aanstelling van imams
Farid El Asri, leerkracht islamitische godsdienst en vrijdagpredikant, behandelde de vorming en de aanstelling van imams, hun taak in de moskeegemeenschap en in de bredere samenleving. Als historicus wees hij op de evolutie die de functie van imam heeft ondergaan, beginnend met de profeet Mohammed. Vermits imams in moslimlanden rechtstreeks door de overheid worden benoemd en bezoldigd, beschikken zij in die landen over een duidelijk statuut. In West-Europa is dat niet het geval, ook al zijn er onderhandelingen aan de gang om daaraan te verhelpen. De meeste imams worden nog steeds vanuit hun land van herkomst gestuurd, waardoor ze weinig voeling hebben met de plaatselijke bevolking aan wie ze geestelijk leiding moeten geven. De ontoereikende talenkennis en de complexe problemen waarmee vooral jonge mensen te kampen hebben, stellen hoge eisen aan de imam. Heel concreet is ook de vraag hoe als moslim de ramadan te beleven zonder last te berokkenen aan de buren.
De laatste tijd bieden zich imamkandidaten aan die in ons land geboren zijn. Een erkend opleidingsinstituut bestaat echter nog niet; cursussen islamitische theologie voldoen niet aan de vereisten. De islamitische gemeenschap maakt bijgevolg in België een overgangsperiode door. De inleider pleitte dan ook voor een stabiel statuut voor de islamgeestelijken. Op het vlak van vorming hangt het momenteel van de imam zelf af of hij zich bijschoolt en of hij via contacten met de gelovigen voldoende terreinkennis verwerft. Dit is noodzakelijk vermits de overwegend ongeschoolde arbeiderspopulatie extra-leiding op religieus vlak nodig heeft.
De rol van de priesters in hun gemeenschap
Na een vragenronde behandelde priester Jean-Pierre Dupont hetzelfde thema vanuit de Kerk. Eerst schetste hij de verschillende engagementen die priesters kunnen opnemen: in parochies en onderwijs, als priester-arbeider en als aalmoezenier in gevangenissen, ziekenhuizen en organisaties. Naast de diocesane clerus, vindt men ook religieuzen, contemplatieven en missionarissen. Deze grote verscheidenheid wordt nog aangevuld door pastorale werksters en diakens. De bezoldiging en gewoonlijk ook huisvesting door de overheid bezorgt een priester een stabiel statuut. Als huidige problemen werden de vergrijzing van kerkvolk en benoemden aangestipt en de herhaaldelijk opduikende stemmen voor gehuwd priesterschap en wijding van vrouwen. Hoewel zijn inleiding in een vrij toegankelijke taal werd voorgesteld, is het niet evident dat de kerkelijke woordenschat correct vertaalbaar is naar het Arabisch.
Afgaand op de vragen die door imams en moskeeverantwoordelijken werden gesteld, viel het op hoe sterk sommigen geïnteresseerd zijn in de katholieke gemeenschap. Het moet voor hen bijzonder moeilijk zijn om de lange en complexe geschiedenis van kerk en ambt op een juiste manier te plaatsen. Op de vraag over roeping in de islam leerden katholieken dat, in tegenstelling tot priesters in de christelijke kerken, een islamitische geestelijke geen persoonlijke roeping door Allah ervaart. Elke moslim is door God geroepen om verantwoordelijkheid op te nemen in de moskeegemeenschap en in de bredere samenleving. De mensen schuiven dan bepaalde leden naar voor om hun voorganger te zijn. De term imam betekent trouwens: “hij die wordt voorgedragen, die voorgaat”.
Uitwisseling
Het middagmaal was voorbereid door de El Mouhsinine-moskee uit Sint-Gillis. Er werd gezamenlijk genoten van harrirasoep, couscous en fruit, met een glaasje muntthee als afsluiter. Hier en daar werden contacten gelegd en adressen uitgewisseld. Toen het uur van het middaggebed naderde, splitste de groep zich in moslims en katholieken zodat ook de spirituele dimensie van kerk- en moskeeverantwoordelijken tot uiting kwam.
In een zestal gespreksgroepen bespraken deelnemers uit de twee geloofsgemeenschappen het onderwerp van de dag. Opnieuw werd duidelijk dat er een groeiende belangstelling voor elkaars taak en opdracht leeft. Als concreet initiatief werd voorgesteld om gezamelijke standpunten over maatschappelijke ontwikkelingen te publiceren en zo in de media niet alleen de stem van integristen te laten weerklinken. Een bewustmakingscampagne over burgerzin en verdraagzaamheid zou in beide gemeenschappen niet overbodig zijn. Uit de conclusies onthouden we eveneens de vraag tot verderzetting van biculturele vormingsdagen en het creëren van afspraken tussen benoemden en imams op plaatselijk vlak. Een aantal Brusselse wijken hebben daarin trouwens reeds ervaring.
Ter afronding stelde Lode Vermeir namens de katholieke groep vast dat de aanwezigen een stukje geschiedenis hadden geschreven. Het ging immers om een eerste initiatief van die aard voor het geheel van de Brusselse kerk. Marianne Goffoël van Centre El Kalima hoopte dat uit het enthousiasme van deze toenadering Brussel tot een nieuw Cordoba zou kunnen uitgroeien. Benjalloul Kissi, voorzitter van de Unie van Brusselse Moskeeën benadrukte dat de Koran aangeeft dat “mensen en naties verschillend geschapen werden opdat ze elkaar zouden leren ontmoeten en respecteren”.
Opvolging
De organisatoren wacht nu de taak om bestaande en nieuwe initiatieven te begeleiden en naar hun achterban door te spelen. Bemoedigend was in elk geval dat zich onder de katholieke deelnemers zowel mensen uit de Nederlandstalige en Franstalige pastoraal bevonden, alsmede enkele benoemden uit gemeenschappen van buitenlandse herkomst. Werken aan interreligieuze contacten dient echt door de totale kerkgemeenschap te gebeuren, over taal- en cultuurgrenzen heen.
De dag kaderde in een trimestrieel overleg, dat door de organiserende groepen sinds mei 2001 opnamen. Beide geloofspartners zijn vertegenwoordigd door een achttal leden. Ze bereiden telkens een bijbelse of koranische inleiding voor, behandelen diverse problematieken van de eigen geloofsgemeenschap en bespreken reeds gerealiseerde ontmoetingskansen, maar ook nieuwe initiatieven tussen kerk en moskee. Het overleg gebeurt afwisselend in een moskee en in een parochie. De belangrijkste doelstelling is het creëren van wederzijdse openheid naar de andere religieuze gemeenschap toe, zowel op het Brusselse niveau als in die wijken waar de verschillende cultuur- en geloofsgemeenschappen aanwezig zijn. In het jaar 2002 werden drie gezamenlijke initiatieven genomen: een interreligieuze vredeswake op het Betlehemplein, een gedeelde maaltijd in een moskee bij het verbreken van de ramadan en een bezoek aan de kerststallententoonstelling in de kathedraal. Vanuit de positieve ervaringen van deze 11 oktober-samenkomst mag op een voortzetting van deze activiteiten gerekend worden.
--------------------------------------------------------------------------------
woensdag 29 oktober 2003
--------------------------------------------------------------------------------
BRUSSEL (KerkNet/KMS Brussel) - Op 11 oktober vond in Sint-Joost een gezamenlijke ontmoetingsdag plaats voor verantwoordelijken uit parochies en moskeeën. Vijfendertig priesters en pastorale werksters en ongeveer evenveel moslimvertegenwoordigers namen eraan deel. Nederlandstaligen, Franstaligen en Arabisch sprekenden konden via simultane vertaling alle gesprekken volgen. Daarvoor tekenden de Unie van Brusselse Moskeeën, de Liga van Imams, Kerkwerk Multicultureel Samenleven en Centre El Kalima.
Vorming en aanstelling van imams
Farid El Asri, leerkracht islamitische godsdienst en vrijdagpredikant, behandelde de vorming en de aanstelling van imams, hun taak in de moskeegemeenschap en in de bredere samenleving. Als historicus wees hij op de evolutie die de functie van imam heeft ondergaan, beginnend met de profeet Mohammed. Vermits imams in moslimlanden rechtstreeks door de overheid worden benoemd en bezoldigd, beschikken zij in die landen over een duidelijk statuut. In West-Europa is dat niet het geval, ook al zijn er onderhandelingen aan de gang om daaraan te verhelpen. De meeste imams worden nog steeds vanuit hun land van herkomst gestuurd, waardoor ze weinig voeling hebben met de plaatselijke bevolking aan wie ze geestelijk leiding moeten geven. De ontoereikende talenkennis en de complexe problemen waarmee vooral jonge mensen te kampen hebben, stellen hoge eisen aan de imam. Heel concreet is ook de vraag hoe als moslim de ramadan te beleven zonder last te berokkenen aan de buren.
De laatste tijd bieden zich imamkandidaten aan die in ons land geboren zijn. Een erkend opleidingsinstituut bestaat echter nog niet; cursussen islamitische theologie voldoen niet aan de vereisten. De islamitische gemeenschap maakt bijgevolg in België een overgangsperiode door. De inleider pleitte dan ook voor een stabiel statuut voor de islamgeestelijken. Op het vlak van vorming hangt het momenteel van de imam zelf af of hij zich bijschoolt en of hij via contacten met de gelovigen voldoende terreinkennis verwerft. Dit is noodzakelijk vermits de overwegend ongeschoolde arbeiderspopulatie extra-leiding op religieus vlak nodig heeft.
De rol van de priesters in hun gemeenschap
Na een vragenronde behandelde priester Jean-Pierre Dupont hetzelfde thema vanuit de Kerk. Eerst schetste hij de verschillende engagementen die priesters kunnen opnemen: in parochies en onderwijs, als priester-arbeider en als aalmoezenier in gevangenissen, ziekenhuizen en organisaties. Naast de diocesane clerus, vindt men ook religieuzen, contemplatieven en missionarissen. Deze grote verscheidenheid wordt nog aangevuld door pastorale werksters en diakens. De bezoldiging en gewoonlijk ook huisvesting door de overheid bezorgt een priester een stabiel statuut. Als huidige problemen werden de vergrijzing van kerkvolk en benoemden aangestipt en de herhaaldelijk opduikende stemmen voor gehuwd priesterschap en wijding van vrouwen. Hoewel zijn inleiding in een vrij toegankelijke taal werd voorgesteld, is het niet evident dat de kerkelijke woordenschat correct vertaalbaar is naar het Arabisch.
Afgaand op de vragen die door imams en moskeeverantwoordelijken werden gesteld, viel het op hoe sterk sommigen geïnteresseerd zijn in de katholieke gemeenschap. Het moet voor hen bijzonder moeilijk zijn om de lange en complexe geschiedenis van kerk en ambt op een juiste manier te plaatsen. Op de vraag over roeping in de islam leerden katholieken dat, in tegenstelling tot priesters in de christelijke kerken, een islamitische geestelijke geen persoonlijke roeping door Allah ervaart. Elke moslim is door God geroepen om verantwoordelijkheid op te nemen in de moskeegemeenschap en in de bredere samenleving. De mensen schuiven dan bepaalde leden naar voor om hun voorganger te zijn. De term imam betekent trouwens: “hij die wordt voorgedragen, die voorgaat”.
Uitwisseling
Het middagmaal was voorbereid door de El Mouhsinine-moskee uit Sint-Gillis. Er werd gezamenlijk genoten van harrirasoep, couscous en fruit, met een glaasje muntthee als afsluiter. Hier en daar werden contacten gelegd en adressen uitgewisseld. Toen het uur van het middaggebed naderde, splitste de groep zich in moslims en katholieken zodat ook de spirituele dimensie van kerk- en moskeeverantwoordelijken tot uiting kwam.
In een zestal gespreksgroepen bespraken deelnemers uit de twee geloofsgemeenschappen het onderwerp van de dag. Opnieuw werd duidelijk dat er een groeiende belangstelling voor elkaars taak en opdracht leeft. Als concreet initiatief werd voorgesteld om gezamelijke standpunten over maatschappelijke ontwikkelingen te publiceren en zo in de media niet alleen de stem van integristen te laten weerklinken. Een bewustmakingscampagne over burgerzin en verdraagzaamheid zou in beide gemeenschappen niet overbodig zijn. Uit de conclusies onthouden we eveneens de vraag tot verderzetting van biculturele vormingsdagen en het creëren van afspraken tussen benoemden en imams op plaatselijk vlak. Een aantal Brusselse wijken hebben daarin trouwens reeds ervaring.
Ter afronding stelde Lode Vermeir namens de katholieke groep vast dat de aanwezigen een stukje geschiedenis hadden geschreven. Het ging immers om een eerste initiatief van die aard voor het geheel van de Brusselse kerk. Marianne Goffoël van Centre El Kalima hoopte dat uit het enthousiasme van deze toenadering Brussel tot een nieuw Cordoba zou kunnen uitgroeien. Benjalloul Kissi, voorzitter van de Unie van Brusselse Moskeeën benadrukte dat de Koran aangeeft dat “mensen en naties verschillend geschapen werden opdat ze elkaar zouden leren ontmoeten en respecteren”.
Opvolging
De organisatoren wacht nu de taak om bestaande en nieuwe initiatieven te begeleiden en naar hun achterban door te spelen. Bemoedigend was in elk geval dat zich onder de katholieke deelnemers zowel mensen uit de Nederlandstalige en Franstalige pastoraal bevonden, alsmede enkele benoemden uit gemeenschappen van buitenlandse herkomst. Werken aan interreligieuze contacten dient echt door de totale kerkgemeenschap te gebeuren, over taal- en cultuurgrenzen heen.
De dag kaderde in een trimestrieel overleg, dat door de organiserende groepen sinds mei 2001 opnamen. Beide geloofspartners zijn vertegenwoordigd door een achttal leden. Ze bereiden telkens een bijbelse of koranische inleiding voor, behandelen diverse problematieken van de eigen geloofsgemeenschap en bespreken reeds gerealiseerde ontmoetingskansen, maar ook nieuwe initiatieven tussen kerk en moskee. Het overleg gebeurt afwisselend in een moskee en in een parochie. De belangrijkste doelstelling is het creëren van wederzijdse openheid naar de andere religieuze gemeenschap toe, zowel op het Brusselse niveau als in die wijken waar de verschillende cultuur- en geloofsgemeenschappen aanwezig zijn. In het jaar 2002 werden drie gezamenlijke initiatieven genomen: een interreligieuze vredeswake op het Betlehemplein, een gedeelde maaltijd in een moskee bij het verbreken van de ramadan en een bezoek aan de kerststallententoonstelling in de kathedraal. Vanuit de positieve ervaringen van deze 11 oktober-samenkomst mag op een voortzetting van deze activiteiten gerekend worden.
--------------------------------------------------------------------------------