jaja
30-10-03, 15:05
Trouw, Leven, woensdag 29 oktober 2003
Campagne tegen de schunnigheid
Betsy Udink
Vanuit haar woonplaats Islamabad bericht de Nederlandse journaliste en schrijfster Betsy Udink elke maand over het dagelijks leven in Pakistan.
In Peshawar, de hoofdstad van de North West Frontier Province (NWFP), voeren moslimfundamentalisten een met veel publiciteit omgeven 'campagne tegen schunnigheid en onzedelijkheid'. Alles wat de seksuele lusten tussen mannen en vrouwen kan opwekken, moet uitgebannen worden.
Het is, sinds de fundamentalisten de verkiezingen wonnen in deze grensprovincie met Afghanistan en de provinciale regering vormden, verboden in intercitybussen in de NWFP muziektapes af te spelen. Vrouwen is het verboden in het openbaar te dansen. De uitermate geliefde Indiase films zijn verboden.
Sinds begin september mogen vrouwen in de NWFP niet meer geholpen worden door mannelijke artsen of door ander mannelijk medisch personeel. Als gevolg daarvan zijn volgens de Engelstalige Pakistaanse kranten van vorige week zeker tien vrouwen in het kraambed en 53 pasgeboren babies gestorven. Er waren geen vrouwelijke artsen in de buurt. In de hele NWFP zijn geen vrouwelijke anesthesisten, geen operatieverpleegkundigen en geen vrouwen die een echo kunnen maken. Kortom: een vrouw die een moeilijke bevalling heeft, kan niet geholpen worden. Dit geldt voor de armen; de rijken vinden altijd wel een arts om hen te helpen, maar dat is een ander verhaal.
Verbetering is niet te verwachten. De provinciale secretaris-generaal van de alliantie van religieuze partijen zei naar aanleiding van de sterfgevallen: ,,Wij geloven dat mannen seksueel in vervoering kunnen raken als ze op een vrouwelijk lichaam een ECG of een echo uitvoeren. Maar het kan ook dat vrouwen een ECG of een echo gebruiken om de technicus te verleiden. Beide gevallen zijn pervers.''
Het is een in het ridicule doorgevoerde purdah, de afscheiding van mannen en vrouwen zoals die eeuwenlang heeft bestaan in Zuid-Azië.
Nu zult u, met deze achtergrondinformatie, de reactie van de fundamentalistische regering op een omvangrijk seksueel schandaal waarbij leraren en leerlingen van een jongensschool in Peshawar betrokken waren, ongetwijfeld hypocriet noemen.
Naar het verhaal dat een lokale journalist vorige maand in zijn krant publiceerde, verhuurden leraren van de openbare middelbare school Nummer 3 hun leerlingen aan mannelijke klanten van hotelletjes in de buurt. De leraar kreeg geld, de jongen een goed cijfer op z'n rapport. Het prostitueren van de leerlingen van deze school was niet iets van vandaag of gisteren. Het was al een jaar of twintig aan de gang, alleen had nooit iemand er schande van gesproken.
Pederastie komt op grote schaal voor in de NWFP, het land van de Pathanen. Het zijn nooit liefdevolle relaties, het gaat altijd om een partner die machtiger is dan de ander. De een is de macho, de ander is de balkay, de passieve jongen. Alle Pakistaanse vrachtwagenchauffeurs komen uit de NWFP en alle vrachtwagenchauffeurs hebben altijd een jongen bij zich die tijdens de tocht op het dak zit en 's nachts het bed met de chauffeur deelt.
Alles wat de islamitische regering van de NWFP wist te doen na publicatie van het artikel was het instellen van een onderzoekscommissie. De commissie adviseerde het ministerie van onderwijs om de betrokken leraren en conciërges over te plaatsen naar een andere school zodat de rust op Nummer 3 kon terugkeren. Straffen hoefde niet. ,,Niet vreemd als je weet dat de voorzitter de oom is van een paar leraren die bij het schandaal betrokken waren'', vertelde het Pakistaanse hoofd van de organisatie 'Save the Children' in Peshawar me. ,,Wat er in school Nummer 3 is gebeurd is slechts het tipje van een ijsberg. Op nagenoeg alle lagere en middelbare scholen in Peshawar worden jongens seksueel misbruikt.''
Het ministerie volgde het advies van de commissie op en gaf de leraren een baan op een andere school. Verder stelde de minister van sociale zaken voor een soort klikbussen in de scholen te installeren. Leerlingen zouden voortaan van misbruik melding kunnen maken op een stukje papier en dat in een speciaal voor dat doel geplaatste brievenbus stoppen.
Hypocriet is het inderdaad, de slappe bijna onverschillige reactie van de islamitische ministers op het seksschandaal. Zeker gezien het onthouden van mannelijke medische hulp aan vrouwen. Het is bovendien buitengewoon hypocriet gezien een ander feit: de meerderheid van vrouwelijke gevangenen uit Peshawar zit vast op beschuldiging van overspel, dat wil zeggen 'overspel' in de ogen van fundamentalisten. Het zijn in werkelijkheid vrouwen die een aanklacht hebben ingediend wegens verkrachting, maar die geen uiterlijke sporen vertonen van een gevecht met de dader of die niet de door de wet voorgeschreven vier mannelijke moslimgetuigen kunnen produceren (vier mannen die zonder ingrijpen blijven toekijken bij een verkrachting?). Voor de wet hebben zij overspel gepleegd: geslachtsgemeenschap met een man met wie ze niet zijn getrouwd. Of deze gevangengezette meisjes zijn er vandoor gegaan met een jongen op wie ze verliefd waren. In alle gevallen hebben ze voor de wet overspel gepleegd.
Het lijkt een tegenstelling: het hysterisch toepassen van de purdah en de tolerantie rond seksuele relaties tussen mannen en jongens. Maar is is slechts een schijnbare tegenstelling. Het één is namelijk het gevolg van het ander. Het opbergen van vrouwen en meisjes in huis, achter sluiers, in aparte scholen is de oorzaak van het op grote schaal seksueel misbruiken van jongens. Vrouwen en meisjes zijn bezit van de familie, de clan, de stam. Het beschadigen van dat bezit (door seks buiten het huwelijk) is een aantasting van de eer van de eigenaar. Het gehavende goed kan niet meer gebruikt worden. De vrouw wordt vermoord, haar partner ook.
Seks met jongens is veiliger: geen zwangerschap, geen eerwraak. Bovendien krijg je er geen aids van. Dat zeiden vrachtwagenchauffeurs tenminste in een Unicefonderzoek naar het gebruik van condooms. Aids krijg je, zeiden zij, van seks met een vrouw met wie je niet getrouwd bent.
Copyright: Udink, Betsy
Campagne tegen de schunnigheid
Betsy Udink
Vanuit haar woonplaats Islamabad bericht de Nederlandse journaliste en schrijfster Betsy Udink elke maand over het dagelijks leven in Pakistan.
In Peshawar, de hoofdstad van de North West Frontier Province (NWFP), voeren moslimfundamentalisten een met veel publiciteit omgeven 'campagne tegen schunnigheid en onzedelijkheid'. Alles wat de seksuele lusten tussen mannen en vrouwen kan opwekken, moet uitgebannen worden.
Het is, sinds de fundamentalisten de verkiezingen wonnen in deze grensprovincie met Afghanistan en de provinciale regering vormden, verboden in intercitybussen in de NWFP muziektapes af te spelen. Vrouwen is het verboden in het openbaar te dansen. De uitermate geliefde Indiase films zijn verboden.
Sinds begin september mogen vrouwen in de NWFP niet meer geholpen worden door mannelijke artsen of door ander mannelijk medisch personeel. Als gevolg daarvan zijn volgens de Engelstalige Pakistaanse kranten van vorige week zeker tien vrouwen in het kraambed en 53 pasgeboren babies gestorven. Er waren geen vrouwelijke artsen in de buurt. In de hele NWFP zijn geen vrouwelijke anesthesisten, geen operatieverpleegkundigen en geen vrouwen die een echo kunnen maken. Kortom: een vrouw die een moeilijke bevalling heeft, kan niet geholpen worden. Dit geldt voor de armen; de rijken vinden altijd wel een arts om hen te helpen, maar dat is een ander verhaal.
Verbetering is niet te verwachten. De provinciale secretaris-generaal van de alliantie van religieuze partijen zei naar aanleiding van de sterfgevallen: ,,Wij geloven dat mannen seksueel in vervoering kunnen raken als ze op een vrouwelijk lichaam een ECG of een echo uitvoeren. Maar het kan ook dat vrouwen een ECG of een echo gebruiken om de technicus te verleiden. Beide gevallen zijn pervers.''
Het is een in het ridicule doorgevoerde purdah, de afscheiding van mannen en vrouwen zoals die eeuwenlang heeft bestaan in Zuid-Azië.
Nu zult u, met deze achtergrondinformatie, de reactie van de fundamentalistische regering op een omvangrijk seksueel schandaal waarbij leraren en leerlingen van een jongensschool in Peshawar betrokken waren, ongetwijfeld hypocriet noemen.
Naar het verhaal dat een lokale journalist vorige maand in zijn krant publiceerde, verhuurden leraren van de openbare middelbare school Nummer 3 hun leerlingen aan mannelijke klanten van hotelletjes in de buurt. De leraar kreeg geld, de jongen een goed cijfer op z'n rapport. Het prostitueren van de leerlingen van deze school was niet iets van vandaag of gisteren. Het was al een jaar of twintig aan de gang, alleen had nooit iemand er schande van gesproken.
Pederastie komt op grote schaal voor in de NWFP, het land van de Pathanen. Het zijn nooit liefdevolle relaties, het gaat altijd om een partner die machtiger is dan de ander. De een is de macho, de ander is de balkay, de passieve jongen. Alle Pakistaanse vrachtwagenchauffeurs komen uit de NWFP en alle vrachtwagenchauffeurs hebben altijd een jongen bij zich die tijdens de tocht op het dak zit en 's nachts het bed met de chauffeur deelt.
Alles wat de islamitische regering van de NWFP wist te doen na publicatie van het artikel was het instellen van een onderzoekscommissie. De commissie adviseerde het ministerie van onderwijs om de betrokken leraren en conciërges over te plaatsen naar een andere school zodat de rust op Nummer 3 kon terugkeren. Straffen hoefde niet. ,,Niet vreemd als je weet dat de voorzitter de oom is van een paar leraren die bij het schandaal betrokken waren'', vertelde het Pakistaanse hoofd van de organisatie 'Save the Children' in Peshawar me. ,,Wat er in school Nummer 3 is gebeurd is slechts het tipje van een ijsberg. Op nagenoeg alle lagere en middelbare scholen in Peshawar worden jongens seksueel misbruikt.''
Het ministerie volgde het advies van de commissie op en gaf de leraren een baan op een andere school. Verder stelde de minister van sociale zaken voor een soort klikbussen in de scholen te installeren. Leerlingen zouden voortaan van misbruik melding kunnen maken op een stukje papier en dat in een speciaal voor dat doel geplaatste brievenbus stoppen.
Hypocriet is het inderdaad, de slappe bijna onverschillige reactie van de islamitische ministers op het seksschandaal. Zeker gezien het onthouden van mannelijke medische hulp aan vrouwen. Het is bovendien buitengewoon hypocriet gezien een ander feit: de meerderheid van vrouwelijke gevangenen uit Peshawar zit vast op beschuldiging van overspel, dat wil zeggen 'overspel' in de ogen van fundamentalisten. Het zijn in werkelijkheid vrouwen die een aanklacht hebben ingediend wegens verkrachting, maar die geen uiterlijke sporen vertonen van een gevecht met de dader of die niet de door de wet voorgeschreven vier mannelijke moslimgetuigen kunnen produceren (vier mannen die zonder ingrijpen blijven toekijken bij een verkrachting?). Voor de wet hebben zij overspel gepleegd: geslachtsgemeenschap met een man met wie ze niet zijn getrouwd. Of deze gevangengezette meisjes zijn er vandoor gegaan met een jongen op wie ze verliefd waren. In alle gevallen hebben ze voor de wet overspel gepleegd.
Het lijkt een tegenstelling: het hysterisch toepassen van de purdah en de tolerantie rond seksuele relaties tussen mannen en jongens. Maar is is slechts een schijnbare tegenstelling. Het één is namelijk het gevolg van het ander. Het opbergen van vrouwen en meisjes in huis, achter sluiers, in aparte scholen is de oorzaak van het op grote schaal seksueel misbruiken van jongens. Vrouwen en meisjes zijn bezit van de familie, de clan, de stam. Het beschadigen van dat bezit (door seks buiten het huwelijk) is een aantasting van de eer van de eigenaar. Het gehavende goed kan niet meer gebruikt worden. De vrouw wordt vermoord, haar partner ook.
Seks met jongens is veiliger: geen zwangerschap, geen eerwraak. Bovendien krijg je er geen aids van. Dat zeiden vrachtwagenchauffeurs tenminste in een Unicefonderzoek naar het gebruik van condooms. Aids krijg je, zeiden zij, van seks met een vrouw met wie je niet getrouwd bent.
Copyright: Udink, Betsy