nefertiti
01-11-03, 11:58
HOUDT DEN DIEF! - prof. Smalhout - Telegraaf 1 Nov 2003
Minister mr. Piet Hein Donner van Justitie heeft het moeilijk. Al jarenlang groeien het zinloos geweld en de criminaliteit ons boven het hoofd. De belaagde burgerij verwacht van de overheid bescherming. Maar in de praktijk valt dat hard tegen. De belaagde burger die zichzelf of zijn bezit wil verdedigen, staat meestal nog eerder voor de rechter dan de crimineel. Minister Donner gaf enige anticriminaliteitsadviezen waarop hij thans wordt afgerekend.
Zo richt justitie bijvoorbeeld al jarenlang haar agressie tegen hardwerkende middenstanders die hun zaak met kracht willen beschermen tegen winkeldieven, of tegen burgers die een inbreker de deur uit slaan. Want de crimineel is sinds de jaren zestig en zeventig door linksalternatieve bewindslieden heilig verklaard. Ruim vijftien jaar geleden was er zelfs een Utrechtse officier van justitie die vond dat inbreken en stelen bij wat meer gefortuneerde mensen helemaal niet zo erg was. Want die welgestelde burgers waren immers meestal goed verzekerd. En via de dieven en hun helers konden dan ook nog de kansarmen in onze maatschappij zich een stereotoren, een camera of een fraaie tv tegen een zacht prijsje aanschaffen. Diefstal was dus een soort daad van sociale rechtvaardigheid.
Gedogen
Gebaseerd op dezelfde voze filosofie was ook het ´gedogen´ van alles wat eigenlijk niet deugt. Dit immorele gerechtelijk denken heeft in belangrijke mate bijgedragen tot de verloedering van onze rechtsstaat. En nu is het Piet Hein Donner, de onkreukbare, oerdegelijke en uiterst correcte fatsoensrakker die er de prijs voor moet betalen. Helaas ontbreekt het Zijne Excellentie aan realiteitszin en verbeeldingskracht. Zodoende bedenkt hij maatregelen die kritiek uitlokken.
Hij wil dat de Nederlandse samenleving ´aantoonbaar veiliger´ wordt en dat de criminaliteit over zeven jaar met een kwart is gedaald. En dat het Nederlandse drugsbeleid wordt ´aangepast´ door het ´terugdringen´ van de koffieshops. We mogen een crimineel beslist niet slaan, maar we kunnen hem wél laten schrikken. De onverlaat zal dan vrij zeker snel de benen nemen. De Stichting Meld Geweld komt in dit kader al met allerlei vermakelijke suggesties. Zoals het laten zakken van je broek, het zichtbaar laten lopen van je urine, hard gillen of het luidkeels roepen dat er ´een groene ijsbeer´ aankomt. Dit bewijst weer eens dat er meer gekken in het wild rondlopen dan er in inrichtingen zijn opgesloten.
Mr. Donner verzekerde dat het schreeuwen van ´houd de dief´ of zelfs van het simpele ´politie...!´ al voldoende is. Vermoedelijk is minister Piet Hein nooit persoonlijk met criminaliteit geconfronteerd geweest. Hij hekelde onlangs nog krachtig het voorstel van het Kamerlid Eerdmans (LPF) die winkeliers het recht wilde geven met geweld hun winkelwaren te verdedigen. Hij had geen goed woord over voor mensen die de boetes wilden betalen van de Amsterdamse Albert Heijn-medewerkers die een winkeldief hadden geslagen. Hij uitte daarmede zelfs indirect kritiek op prins Bernhard die inderdaad die boete voor de Albert Heijnemployés had betaald.
Donner wordt nu geconfronteerd met het faillissement van het links-politiekcorrecte denken. Tientallen jaren lang is ons land geteisterd door een giftige roze wolk van softe pseudoethiek. Niets mocht er bij de naam genoemd worden. Alles werd met een vergoelijkend sausje overgoten. Voor alles moest begrip worden opgebracht. De meeste misdrijven werden samengebracht onder de bijna liefkozende term ´kleine criminaliteit´. Daaronder viel eigenlijk alles wat minder was dan een massamoord.
Namen, portretten, land van herkomst of religie mochten nooit vermeld of gepubliceerd worden. Een allochtone crimineel werd hoogstens beschreven als ´de Rotterdammer Youssoef C., die een mediterraan uiterlijk had´. En tot op de dag van vandaag wordt de moordenaar van Pim Fortuyn veelal aangeduid met V. v.d. G. terwijl de buitenlandse pers al anderhalf jaar vermeldt dat hij gewoon Volkert van der Graaf heet. En prins Bernhard die de boete betaalde voor de AH-medewerkers wordt thans beschuldigd dat hij daardoor indirect heeft meegewerkt aan het doodschoppen van Anja Joos door mediterrane Amsterdammers van een niet-westerse cultuur waar burgemeester Job Cohen zo gaarne de dialoog mee voert tijdens het drinken van een kopje thee.
De vrees om gezag te handhaven, autoriteit uit te stralen en misdadige elementen met straffe hand te corrigeren heeft onze overheid nu al meer dan dertig jaar in een wurgende greep. De bedreigde burger voelt dat haarfijn aan en heeft daardoor nog maar nauwelijks vertrouwen in de politiek. Onze politie wordt door ditzelfde beleid chronisch gefrustreerd en durft nog maar weinig initiatief te ontplooien. Evenwel heeft de vorige burgemeester van New York, Guiliani, bewezen dat door een consequent no tolerance-beleid het wel degelijk mogelijk is een grote en criminele stad binnen enkele jaren vrijwel misdaadvrij te krijgen.
Plechtstatig
Toen ik als werkstudent de kost verdiende met het verplegen van gevaarlijke psychiatrische patiënten op de zogenaamd gesloten afdeling van een Amsterdamse kliniek was er bijna iedere dag een vechtpartij op leven en dood. Want kalmerende psychofarmaca moesten nog worden uitgevonden. Na op de noodbel gedrukt te hebben, kwam eens een groep andere verpleegkundigen binnenstormen onder leiding van de chef de clinique. Dat was een ouderwets plechtstatige dokter die veel gelijkenis vertoonde met de huidige minister van Justitie. Hij richtte zich tegen de dolgedraaide maar atletisch gebouwde krankzinnige en riep in uiterst beschaafd Nederlands: „ Jongeman, wil jij je wel eens aan de regels van het huis houden?!” De klap waarmee de in driedelig grijs plus witte jas geklede arts tegen de grond werd geslagen, was op de hele verdieping te horen.
Wellicht loopt Piet Hein Donner die kans ook als hij bij het betrappen van een toekomstige en agressieve dief van zijn plechtstatige rijwiel, geheel correct en uiterst beschaafd: „Houd de dief´ roept, eventueel gevolgd door „Kijk, een groene ijsbeer!” Of nóg gewaagder: „Politie!...” Zou er dan eindelijk iets veranderen?
Minister mr. Piet Hein Donner van Justitie heeft het moeilijk. Al jarenlang groeien het zinloos geweld en de criminaliteit ons boven het hoofd. De belaagde burgerij verwacht van de overheid bescherming. Maar in de praktijk valt dat hard tegen. De belaagde burger die zichzelf of zijn bezit wil verdedigen, staat meestal nog eerder voor de rechter dan de crimineel. Minister Donner gaf enige anticriminaliteitsadviezen waarop hij thans wordt afgerekend.
Zo richt justitie bijvoorbeeld al jarenlang haar agressie tegen hardwerkende middenstanders die hun zaak met kracht willen beschermen tegen winkeldieven, of tegen burgers die een inbreker de deur uit slaan. Want de crimineel is sinds de jaren zestig en zeventig door linksalternatieve bewindslieden heilig verklaard. Ruim vijftien jaar geleden was er zelfs een Utrechtse officier van justitie die vond dat inbreken en stelen bij wat meer gefortuneerde mensen helemaal niet zo erg was. Want die welgestelde burgers waren immers meestal goed verzekerd. En via de dieven en hun helers konden dan ook nog de kansarmen in onze maatschappij zich een stereotoren, een camera of een fraaie tv tegen een zacht prijsje aanschaffen. Diefstal was dus een soort daad van sociale rechtvaardigheid.
Gedogen
Gebaseerd op dezelfde voze filosofie was ook het ´gedogen´ van alles wat eigenlijk niet deugt. Dit immorele gerechtelijk denken heeft in belangrijke mate bijgedragen tot de verloedering van onze rechtsstaat. En nu is het Piet Hein Donner, de onkreukbare, oerdegelijke en uiterst correcte fatsoensrakker die er de prijs voor moet betalen. Helaas ontbreekt het Zijne Excellentie aan realiteitszin en verbeeldingskracht. Zodoende bedenkt hij maatregelen die kritiek uitlokken.
Hij wil dat de Nederlandse samenleving ´aantoonbaar veiliger´ wordt en dat de criminaliteit over zeven jaar met een kwart is gedaald. En dat het Nederlandse drugsbeleid wordt ´aangepast´ door het ´terugdringen´ van de koffieshops. We mogen een crimineel beslist niet slaan, maar we kunnen hem wél laten schrikken. De onverlaat zal dan vrij zeker snel de benen nemen. De Stichting Meld Geweld komt in dit kader al met allerlei vermakelijke suggesties. Zoals het laten zakken van je broek, het zichtbaar laten lopen van je urine, hard gillen of het luidkeels roepen dat er ´een groene ijsbeer´ aankomt. Dit bewijst weer eens dat er meer gekken in het wild rondlopen dan er in inrichtingen zijn opgesloten.
Mr. Donner verzekerde dat het schreeuwen van ´houd de dief´ of zelfs van het simpele ´politie...!´ al voldoende is. Vermoedelijk is minister Piet Hein nooit persoonlijk met criminaliteit geconfronteerd geweest. Hij hekelde onlangs nog krachtig het voorstel van het Kamerlid Eerdmans (LPF) die winkeliers het recht wilde geven met geweld hun winkelwaren te verdedigen. Hij had geen goed woord over voor mensen die de boetes wilden betalen van de Amsterdamse Albert Heijn-medewerkers die een winkeldief hadden geslagen. Hij uitte daarmede zelfs indirect kritiek op prins Bernhard die inderdaad die boete voor de Albert Heijnemployés had betaald.
Donner wordt nu geconfronteerd met het faillissement van het links-politiekcorrecte denken. Tientallen jaren lang is ons land geteisterd door een giftige roze wolk van softe pseudoethiek. Niets mocht er bij de naam genoemd worden. Alles werd met een vergoelijkend sausje overgoten. Voor alles moest begrip worden opgebracht. De meeste misdrijven werden samengebracht onder de bijna liefkozende term ´kleine criminaliteit´. Daaronder viel eigenlijk alles wat minder was dan een massamoord.
Namen, portretten, land van herkomst of religie mochten nooit vermeld of gepubliceerd worden. Een allochtone crimineel werd hoogstens beschreven als ´de Rotterdammer Youssoef C., die een mediterraan uiterlijk had´. En tot op de dag van vandaag wordt de moordenaar van Pim Fortuyn veelal aangeduid met V. v.d. G. terwijl de buitenlandse pers al anderhalf jaar vermeldt dat hij gewoon Volkert van der Graaf heet. En prins Bernhard die de boete betaalde voor de AH-medewerkers wordt thans beschuldigd dat hij daardoor indirect heeft meegewerkt aan het doodschoppen van Anja Joos door mediterrane Amsterdammers van een niet-westerse cultuur waar burgemeester Job Cohen zo gaarne de dialoog mee voert tijdens het drinken van een kopje thee.
De vrees om gezag te handhaven, autoriteit uit te stralen en misdadige elementen met straffe hand te corrigeren heeft onze overheid nu al meer dan dertig jaar in een wurgende greep. De bedreigde burger voelt dat haarfijn aan en heeft daardoor nog maar nauwelijks vertrouwen in de politiek. Onze politie wordt door ditzelfde beleid chronisch gefrustreerd en durft nog maar weinig initiatief te ontplooien. Evenwel heeft de vorige burgemeester van New York, Guiliani, bewezen dat door een consequent no tolerance-beleid het wel degelijk mogelijk is een grote en criminele stad binnen enkele jaren vrijwel misdaadvrij te krijgen.
Plechtstatig
Toen ik als werkstudent de kost verdiende met het verplegen van gevaarlijke psychiatrische patiënten op de zogenaamd gesloten afdeling van een Amsterdamse kliniek was er bijna iedere dag een vechtpartij op leven en dood. Want kalmerende psychofarmaca moesten nog worden uitgevonden. Na op de noodbel gedrukt te hebben, kwam eens een groep andere verpleegkundigen binnenstormen onder leiding van de chef de clinique. Dat was een ouderwets plechtstatige dokter die veel gelijkenis vertoonde met de huidige minister van Justitie. Hij richtte zich tegen de dolgedraaide maar atletisch gebouwde krankzinnige en riep in uiterst beschaafd Nederlands: „ Jongeman, wil jij je wel eens aan de regels van het huis houden?!” De klap waarmee de in driedelig grijs plus witte jas geklede arts tegen de grond werd geslagen, was op de hele verdieping te horen.
Wellicht loopt Piet Hein Donner die kans ook als hij bij het betrappen van een toekomstige en agressieve dief van zijn plechtstatige rijwiel, geheel correct en uiterst beschaafd: „Houd de dief´ roept, eventueel gevolgd door „Kijk, een groene ijsbeer!” Of nóg gewaagder: „Politie!...” Zou er dan eindelijk iets veranderen?