Brama
02-11-03, 16:45
Ik word wakker van de wekkerradio, een bekende deun dwarrelt door de slaapkamer, het Wilhelmus. Zou onze oud-koningin Juliana zijn overleden, heeft Beatrix de macht over gedragen aan Mabel Wisse Smit, is er een nationale ramp gebeurt misschien? Terwijl ik daar nog wat slaperig over nadenk veranderd de melodie iets en één of ander oosters deuntje wordt er doorheen gemixt. Niets van dat alles, het blijkt een soort van reclameboodschap te zijn die ons er toch maar vooral moet herinneren dat het Nederland een meerkleuren en multicultureel land is, een soort van muzikale versie met een boodschap a-la "hoe leuk zijn toch die marokkaantjes". Het oosterse Wilhelmus blijft nog een tijdje in mijn hoofd spoken terwijl ik onder de douche sta, elke dag een beste plons water verfrist nu eenmaal het lichaam en wekt de geest, toch?
Tijdens het ochtendontbijt meldt het journaal dat er een Amerikaanse legerhelikopter bij Bagdad is neergehaald met 35 Amerikaanse soldaten aan boord. Wat doen die lui daar dan ook, zit ik mijzelf af te vragen, daar hebben die jongens toch helemaal niets te zoeken. Natuurlijk - die Saddam was natuurlijk een grote schoft en een beul, dat hadden we allemaal al een hele tijd te horen gekregen en ik twijfel er niet aan dat hij ook een sadistisch heerser kon zijn, die massaal de mensenrechten schond, maar was hij daarnaast niet uiterst handig en bruikbaar als een betrouwbare bondgenoot van de Amerikanen toen het hun uitkwam? Terwijl ik mijn crackertje met kaas verpulver denk ik aan de burgeroorlog in Liberia, aan de gruwelijke en mensonterende slachtpartijen en vraag mij af wanneer de 'wereld politiestaat' Amerika daar eens orde op zaken stelt. Maar ja.., daar zal wel niet veel van terecht komen, Liberia ligt niet in het Midden Oosten, heeft geen echt strategische betekenis, speelt geen economische rol op de wereldmarkt of heeft enige grond- of delfstof waar de Amerikanen belangstelling voor hebben. Arm volk, denk ik dan, drink mijn bak koffie leeg, stap in de auto en rij naar mijn werk.
Onderweg merk ik - te laat - een flitsauto op en zie dat mijn kilometer teller iets boven de 60 km staat, en dat nog wel op de doorgaande weg midden in het dorp. Binnenkort zal er dus wel wéér zo'n verkapte belastingaanslag op de deurmat liggen van een eurootje of 30 -40. De boordradio laat weten dat 'men' vreest dat door de bezuinigingen de verzorging van ouderen, zieken en gehandicapten psychiatrisch zieken behoorlijk in de knel dreigt te raken. 'Men' verwacht dat de beschikbare 'verzorgtijd' per patiënt terug zal lopen van 50 naar 40 minuten per dag. Verwacht wordt dat op termijn een beroep gedaan moet worden op familieleden om de patiënten te voeden en te wassen. Das dan weer fraai, die veel geprezen verzorgingsstaat begint aardig te lijken op een derde wereldland en dat terwijl toch bijna 80% van ons inkomen op de een of andere wijze in belastingvorm door de staat ingenomen wordt.
Op de zaak aangekomen trek ik nog even een kwast uit een pot en strijk een laag verf over een kast die dat wel gebruiken kan. Buiten hoor ik rumoer, en met een mengsel van nieuwsgierige verwonderdheid open ik de buitendeur, de verfkwast in de mondhoek hangend. Juist op dat moment passeert de oorzaak van het kabaal de deur, het is een groepje marokkaanse jeugd en één ervan houdt zijn pas in en 'vraagt' op gebiedende en onbeschofte toon "Poulebiljart". Ik kijk hem verwonderd aan en zeg iets van, 'hoezo poulebiljart?' "Waar is poulebiljart" begint hij nu te schreeuwen, 'tja weet ik veel, wat heb ik daar mee nodig', zeg ik tegen hem. Hij kijkt verwilderd terug, wil nog wat zeggen en loopt dan door naar zijn maatjes die al een meter of 5 verder zijn gelopen. Ik kijk hem na en hij begint te schelden en te roepen, "waar kijk je naar? een beetje meer respect zeg, anders komen we je wel even op je bek slaan" Terwijl ze een zijstraat inlopen heft het kleinste en waarschijnlijk ook het dapperste van het stel zijn middelvinger op en schreeuwt iets onverstaanbaars. Ik sluit de deur en ga weer verder met het beschilderen van de kast.
Ik vraag mij af waarom dat allemaal zo agressief moet, wat is daar nu de reden van? Hebben die knuppeltjes het eigenlijk niet ontzettend goed in deze zorgzame maatschappij? Komen ze niet vanuit een verafgelegen - en excuse le moi - toch behoorlijk achtergebleven werelddeel waar werkende en betrouwbare nutsvoorzieningen zoals water, gas en licht niet in elk huis vanzelfsprekend is, laat staan dat elk daar zijn onderkomen een huis kan noemen. Lopen ze hier niet wel doorvoed en gekleed over straat. Gouden kettinkjes, ringen, mobieltjes, bmw-tje met herriebak die niets anders dan 'boeke boenke boenke' doet aan boord. Mijn moeder zei altijd al: "het zijn sterke benen die de weelde kunnen dragen". Deze gastjes kunnen zich niet 'beroepen' op hun verdiensten aan deze samenleving, de meesten zijn nog maar koud gearriveerd vanuit het moederland en spreken nauwelijks de taal.
Affijn, het zal zijn reden wel hebben, dat is voor een eenvoudige sterveling als ik waarschijnlijk te moeilijk om te doorgronden en nadat de kast in de verf gezet is stap ik weer in de auto om wat boodschapjes te halen bij de Aldi. Zes pakjes tabak, wat suikervrij sapje en wat fruit, alles bij elkaar net iets boven de 25 euro, het wekelijkse boodschappenlijstje voor een onfortuinlijk familielid dat al jaren opgenomen is in een psychiatrisch verzorgingstehuis. Geen overbodige luxe of verwennerij, binnen het schamele zorgbudget past niet een dagelijks hapje fruit of andere vitamines, dus moet dat met passen en meten van de minimale uitkering worden betaald. Verrek, de tabak is alweer duurder geworden, als dat zo doorgaat wordt dat een regelrechte ramp voor patiënten.
Kijk als overheid heb je allerlei instrumenten om tekorten op te vangen. In de eerste plaats werken ze met een toegewezen budget dat wordt betaald met overheidsgeld. Dat overheidsgeld wordt op haar beurt door de gemeenschap opgebracht door middel van allerlei denkbare belastingen. Wordt een budget per ongeluk af en toe eens overschreden, dan roept men zijn burgers op het matje en moeten deze zorgen voor een iets hogere belastingopbrengst. De overheid motiveert dat dan zo, dat zij zorg moet dragen voor de samenleving en dat geld nodig heeft om zaken en voorzieningen te betalen die wij voor ons zelf eisen. Nou kun je daar een heleboel over zeggen, en natuurlijk wordt er door bijvoorbeeld de FNV die grootste socialistische vakbeweging veel bereikt, steeds meer en beter, hoger en verder moet het gaan.., en dat moet natuurlijk allemaal betaald worden. Maar in een land van nooit genoeg zijn de leiders vrijwel allemaal de weg kwijt geraakt is mijn idee, de mens, de burger is verworden tot een economisch rendabel of onrendabel product, een wegwerpmens.
Zichzelf voedende en overlevende systemen zijn alles wat nog rest van het idealisme wat er aan ten grondslag lag, een staat te vormen die voor zijn onderdanen zorg draagt, daarvoor betaald krijgt, waar solidariteit hoog in het vaandel staat, waar de sterkere zorgt voor de zwakkere, waar de rijkere zorgt voor de armere, waar welvaart en welzijn voor alle ingezetenen het doel is. Wat overgebleven is, is een leugenachtige en oneerlijke maatschappij die zijn burgers besteelt, voorliegt, en bedriegt. Een maatschappij die zijn ziel en het volksbelang verkoopt in ruil voor macht en invloed, mee holt in de run van meer en meer, alleen nog maar met de mond belijd en amper tijd heeft zich te bekommeren om zijn aandacht vragende en rechthebbende burgers. Vakkundig worden de burgers vermorzeld door een systeem dat van zichzelf niet weten wil hoe kwalijk zijn praktijken zijn.
Ontelbaar zijn de soorten belastingen die worden geheven, op elk mogelijk terrein en op elk mogelijk niveau is het heffen van belasting doorgedrongen en accepteert men dat zonder vragen. De productiviteit en creativiteit van de mens hoort nu eenmaal belast te worden. Een boer die gewassen oogst, dient daarover belasting te betalen, een kapper die het haar van zijn klant knipt dient daarover belasting te betalen, een ijscoman die een ijsje verkoopt hoort daarover belasting te betalen. Belastingen, belastingen, elke transactie is belast met het afdragen van belasting of rente, niets is daarvan gespaard gebleven. Maar, zegt men dan, je krijgt er ook wat voor terug. Wat dan? Wat is dan zo kostbaar dat een mens 80% van zijn inkomen als belasting moet terugbetalen aan zijn staat, is de mens dan zo inefficiënt bezig? Wat veroorzaakt die burger toch dat de staat zoveel geld nodig heeft om hem te onderhouden?
Een uitgebreide gezondheidszorg? Onderwijs? Oude dagvoorziening? Al dit soort voorzieningen zijn volledig en stelselmatig uitgekleed en afgebouwd en moeten de burgers door middel van hogere 'eigen bijdragen' deze basisvoorzieningen financieren. Waar is dat geld toch allemaal gebleven, die gigantische rijkdommen die door miljoenen bijeengebracht is en nog steeds wordt. Verkwisting is het woord wat hier bij past, ongehoorde verkwisting op ongelooflijke schaal en dat in collaboratie met overheid en vakbeweging. Het geld gaat niet naar de rechthebbenden, maar wordt naar eigen goeddunken besteed, in bijvoorbeeld modernisatie van de krijgsmacht, om deze sneller inzetbaar en beter pasbaar te maken in de Amerikaanse Nato strijdmacht. Geld dat verkwist wordt door ondeskundige landsbestuurders, door ongeschikte ambtenaren, idiote en zichzelf tegenwerkende regelgeving, falende criminaliteitbestrijding, onzinnige inburgeringcursussen, 'vluchtelingenstromen' en nog 1000 andere zaken, en dat alles onder de noemer dat 'wij' daar zelf voor gekozen hebben, want zijn zij dan niet de gekozen volksvertegenwoordigers die uit uw naam regeren.
Ik wil mijn land terug.
Tijdens het ochtendontbijt meldt het journaal dat er een Amerikaanse legerhelikopter bij Bagdad is neergehaald met 35 Amerikaanse soldaten aan boord. Wat doen die lui daar dan ook, zit ik mijzelf af te vragen, daar hebben die jongens toch helemaal niets te zoeken. Natuurlijk - die Saddam was natuurlijk een grote schoft en een beul, dat hadden we allemaal al een hele tijd te horen gekregen en ik twijfel er niet aan dat hij ook een sadistisch heerser kon zijn, die massaal de mensenrechten schond, maar was hij daarnaast niet uiterst handig en bruikbaar als een betrouwbare bondgenoot van de Amerikanen toen het hun uitkwam? Terwijl ik mijn crackertje met kaas verpulver denk ik aan de burgeroorlog in Liberia, aan de gruwelijke en mensonterende slachtpartijen en vraag mij af wanneer de 'wereld politiestaat' Amerika daar eens orde op zaken stelt. Maar ja.., daar zal wel niet veel van terecht komen, Liberia ligt niet in het Midden Oosten, heeft geen echt strategische betekenis, speelt geen economische rol op de wereldmarkt of heeft enige grond- of delfstof waar de Amerikanen belangstelling voor hebben. Arm volk, denk ik dan, drink mijn bak koffie leeg, stap in de auto en rij naar mijn werk.
Onderweg merk ik - te laat - een flitsauto op en zie dat mijn kilometer teller iets boven de 60 km staat, en dat nog wel op de doorgaande weg midden in het dorp. Binnenkort zal er dus wel wéér zo'n verkapte belastingaanslag op de deurmat liggen van een eurootje of 30 -40. De boordradio laat weten dat 'men' vreest dat door de bezuinigingen de verzorging van ouderen, zieken en gehandicapten psychiatrisch zieken behoorlijk in de knel dreigt te raken. 'Men' verwacht dat de beschikbare 'verzorgtijd' per patiënt terug zal lopen van 50 naar 40 minuten per dag. Verwacht wordt dat op termijn een beroep gedaan moet worden op familieleden om de patiënten te voeden en te wassen. Das dan weer fraai, die veel geprezen verzorgingsstaat begint aardig te lijken op een derde wereldland en dat terwijl toch bijna 80% van ons inkomen op de een of andere wijze in belastingvorm door de staat ingenomen wordt.
Op de zaak aangekomen trek ik nog even een kwast uit een pot en strijk een laag verf over een kast die dat wel gebruiken kan. Buiten hoor ik rumoer, en met een mengsel van nieuwsgierige verwonderdheid open ik de buitendeur, de verfkwast in de mondhoek hangend. Juist op dat moment passeert de oorzaak van het kabaal de deur, het is een groepje marokkaanse jeugd en één ervan houdt zijn pas in en 'vraagt' op gebiedende en onbeschofte toon "Poulebiljart". Ik kijk hem verwonderd aan en zeg iets van, 'hoezo poulebiljart?' "Waar is poulebiljart" begint hij nu te schreeuwen, 'tja weet ik veel, wat heb ik daar mee nodig', zeg ik tegen hem. Hij kijkt verwilderd terug, wil nog wat zeggen en loopt dan door naar zijn maatjes die al een meter of 5 verder zijn gelopen. Ik kijk hem na en hij begint te schelden en te roepen, "waar kijk je naar? een beetje meer respect zeg, anders komen we je wel even op je bek slaan" Terwijl ze een zijstraat inlopen heft het kleinste en waarschijnlijk ook het dapperste van het stel zijn middelvinger op en schreeuwt iets onverstaanbaars. Ik sluit de deur en ga weer verder met het beschilderen van de kast.
Ik vraag mij af waarom dat allemaal zo agressief moet, wat is daar nu de reden van? Hebben die knuppeltjes het eigenlijk niet ontzettend goed in deze zorgzame maatschappij? Komen ze niet vanuit een verafgelegen - en excuse le moi - toch behoorlijk achtergebleven werelddeel waar werkende en betrouwbare nutsvoorzieningen zoals water, gas en licht niet in elk huis vanzelfsprekend is, laat staan dat elk daar zijn onderkomen een huis kan noemen. Lopen ze hier niet wel doorvoed en gekleed over straat. Gouden kettinkjes, ringen, mobieltjes, bmw-tje met herriebak die niets anders dan 'boeke boenke boenke' doet aan boord. Mijn moeder zei altijd al: "het zijn sterke benen die de weelde kunnen dragen". Deze gastjes kunnen zich niet 'beroepen' op hun verdiensten aan deze samenleving, de meesten zijn nog maar koud gearriveerd vanuit het moederland en spreken nauwelijks de taal.
Affijn, het zal zijn reden wel hebben, dat is voor een eenvoudige sterveling als ik waarschijnlijk te moeilijk om te doorgronden en nadat de kast in de verf gezet is stap ik weer in de auto om wat boodschapjes te halen bij de Aldi. Zes pakjes tabak, wat suikervrij sapje en wat fruit, alles bij elkaar net iets boven de 25 euro, het wekelijkse boodschappenlijstje voor een onfortuinlijk familielid dat al jaren opgenomen is in een psychiatrisch verzorgingstehuis. Geen overbodige luxe of verwennerij, binnen het schamele zorgbudget past niet een dagelijks hapje fruit of andere vitamines, dus moet dat met passen en meten van de minimale uitkering worden betaald. Verrek, de tabak is alweer duurder geworden, als dat zo doorgaat wordt dat een regelrechte ramp voor patiënten.
Kijk als overheid heb je allerlei instrumenten om tekorten op te vangen. In de eerste plaats werken ze met een toegewezen budget dat wordt betaald met overheidsgeld. Dat overheidsgeld wordt op haar beurt door de gemeenschap opgebracht door middel van allerlei denkbare belastingen. Wordt een budget per ongeluk af en toe eens overschreden, dan roept men zijn burgers op het matje en moeten deze zorgen voor een iets hogere belastingopbrengst. De overheid motiveert dat dan zo, dat zij zorg moet dragen voor de samenleving en dat geld nodig heeft om zaken en voorzieningen te betalen die wij voor ons zelf eisen. Nou kun je daar een heleboel over zeggen, en natuurlijk wordt er door bijvoorbeeld de FNV die grootste socialistische vakbeweging veel bereikt, steeds meer en beter, hoger en verder moet het gaan.., en dat moet natuurlijk allemaal betaald worden. Maar in een land van nooit genoeg zijn de leiders vrijwel allemaal de weg kwijt geraakt is mijn idee, de mens, de burger is verworden tot een economisch rendabel of onrendabel product, een wegwerpmens.
Zichzelf voedende en overlevende systemen zijn alles wat nog rest van het idealisme wat er aan ten grondslag lag, een staat te vormen die voor zijn onderdanen zorg draagt, daarvoor betaald krijgt, waar solidariteit hoog in het vaandel staat, waar de sterkere zorgt voor de zwakkere, waar de rijkere zorgt voor de armere, waar welvaart en welzijn voor alle ingezetenen het doel is. Wat overgebleven is, is een leugenachtige en oneerlijke maatschappij die zijn burgers besteelt, voorliegt, en bedriegt. Een maatschappij die zijn ziel en het volksbelang verkoopt in ruil voor macht en invloed, mee holt in de run van meer en meer, alleen nog maar met de mond belijd en amper tijd heeft zich te bekommeren om zijn aandacht vragende en rechthebbende burgers. Vakkundig worden de burgers vermorzeld door een systeem dat van zichzelf niet weten wil hoe kwalijk zijn praktijken zijn.
Ontelbaar zijn de soorten belastingen die worden geheven, op elk mogelijk terrein en op elk mogelijk niveau is het heffen van belasting doorgedrongen en accepteert men dat zonder vragen. De productiviteit en creativiteit van de mens hoort nu eenmaal belast te worden. Een boer die gewassen oogst, dient daarover belasting te betalen, een kapper die het haar van zijn klant knipt dient daarover belasting te betalen, een ijscoman die een ijsje verkoopt hoort daarover belasting te betalen. Belastingen, belastingen, elke transactie is belast met het afdragen van belasting of rente, niets is daarvan gespaard gebleven. Maar, zegt men dan, je krijgt er ook wat voor terug. Wat dan? Wat is dan zo kostbaar dat een mens 80% van zijn inkomen als belasting moet terugbetalen aan zijn staat, is de mens dan zo inefficiënt bezig? Wat veroorzaakt die burger toch dat de staat zoveel geld nodig heeft om hem te onderhouden?
Een uitgebreide gezondheidszorg? Onderwijs? Oude dagvoorziening? Al dit soort voorzieningen zijn volledig en stelselmatig uitgekleed en afgebouwd en moeten de burgers door middel van hogere 'eigen bijdragen' deze basisvoorzieningen financieren. Waar is dat geld toch allemaal gebleven, die gigantische rijkdommen die door miljoenen bijeengebracht is en nog steeds wordt. Verkwisting is het woord wat hier bij past, ongehoorde verkwisting op ongelooflijke schaal en dat in collaboratie met overheid en vakbeweging. Het geld gaat niet naar de rechthebbenden, maar wordt naar eigen goeddunken besteed, in bijvoorbeeld modernisatie van de krijgsmacht, om deze sneller inzetbaar en beter pasbaar te maken in de Amerikaanse Nato strijdmacht. Geld dat verkwist wordt door ondeskundige landsbestuurders, door ongeschikte ambtenaren, idiote en zichzelf tegenwerkende regelgeving, falende criminaliteitbestrijding, onzinnige inburgeringcursussen, 'vluchtelingenstromen' en nog 1000 andere zaken, en dat alles onder de noemer dat 'wij' daar zelf voor gekozen hebben, want zijn zij dan niet de gekozen volksvertegenwoordigers die uit uw naam regeren.
Ik wil mijn land terug.