nl-x
05-11-03, 09:46
Column
Justus van Oel
Schrijver
E-mail naar: [email protected]
Jihad op internet is één grote grap
Toen ik schreef aan een serie waarin een Marokkaan
verliefd werd op een keurig Haags meisje bezocht ik
geregeld de site maroc.nl. Voor het goede schrijfgevoel. Ik
was, onbewust, op het ergste voorbereid, maar wat mij betreft
viel het reuze mee. Er waren inderdaad bezoekers die minder
genuanceerde uitlatingen deden over Israël, maar dat doe ik
zelf vaak ook. Verder ging het over sex, relaties, over het moeten
leven met het wantrouwen van de rest van Nederland. En
regelmatig bleken inzenders zelfs op de hoogte van de ‘dt’-regel.
Niet allemaal, dat geef ik toe, maar gemiddeld konden ze
alsnog een stuk beter spellen dan de basis-elf van Ajax.
Kunt u er trouwens nog wel tegen om iets min of meer
positiefs over Marokkanen te horen? Maar heus, links en
soft ben ik al lang niet meer. Sterker nog, het woord kutmarokkkaan
schrijf ik, indien van toepassing, zonder
schuldgevoel op. Maar de stoom komt me uit de oren, als ik - in
de Volkskrant - het verslag lees van de wederwaardigheden van
Mohamed El Aissati. Oprichter van Maroc.nl, getogen in Goor,
spreekt Nederlands als Herman Finkers. Laten we ervan uitgaan
dat de journalist van dienst het allemaal netjes heeft
opgeschreven en El Aissati de waarheid spreekt. Moet kunnen.
Dus: op een dag permitteert één van de bezoekers van
Maroc.nl zich een grapje. Er wordt, voor een absurd
bedrag, een kalasjnikov aangeboden, met daarbij een al
even absurde tekst. Je hoeft geen genie te zijn om te begrijpen
dat dit humor was. Slechte grap, smakeloze grap, u zegt het
maar, maar een grap. Wat gebeurt er? De Telegraaf gaat
kamerleden bellen dat er op Maroc.nl wapens worden verkocht.
Jihad op internet! Ja, niet zo slim van de Telegraaf, zegt u dan.
Tikje goedkoop, zelfs. Maar ja, ook niet erg slim van die
Marokkaanse grappenmaker: die had, immers, kunnen en
moeten weten dat ’ie de schijn tegen had. Nou én, zeg ik dan.
Iedereen in dit land mag slechte grappen maken. Elke
gemankeerde komiek heeft het recht op een behoorlijke
behandeling en goed onderzoek, voordat de AIVD de deur in
komt beuken. Dat is - denk ik - ook wat Mohamed, baas van
Maroc.nl, toen woedend van de daken had willen schreeuwen.
Hij deed het niet, want ja, wie zit er nog op weerwoord te
wachten. Elke Marokkaan met vuurwerk in zijn schuur is
een terrorist, elke Marokkaan met een iets te grote mond
over persvrijheid wordt ervan verdacht diezelfde vrijheid in te
willen zetten voor de vernietiging van de Westerse Beschaving.
Ik geef toe, gekken en halve zolen, je hebt ze overal. Twee
pubers uit Eindhoven gingen ooit jihadje spelen. Ze reisden
stiekem naar het Oosten. Het werd niks, want bij Wenen waren
de boterhammetjes op. En al waren ze tot Pakistan geraakt:
Osama ziet ze komen, twee pubers met een slecht kerstrapport.
En gaan die een halfjaar later met een Boeing de Tweede Kamer
binnenvliegen? Hou toch op.
Ja, integratie is moeilijk. Ja, er is tuig actief. Maar mijn
indruk is dat (willekeurig voorbeeld) inmiddels méér
Telegraaflezers geloven in de jihad dan Nederlandse
islamieten. Ook op de ministeries heeft de blikvernauwing
toegeslagen. Minister Van Boxtel ging ooit, via Maroc.nl, chatten
met Marokkaanse jongeren. Zijn voorlichter verkocht deze
primeur als ‘contact leggen met extremistische moslims’. Zo
meldde Den Haag Vandaag dat dus ook. Gelul. Totaal gelul. Als ik
Mohammed El Aissati van Maroc.nl was geweest, had ik op dat
moment serieus overwogen met een vrachtwegen dynamiet het
ministerie binnen te rijden. Maar Mohammed El Aissati is een
beschaafd man, die doet zoiets niet. Hij hangt zich op een
kwade dag misschien op, dat is alles.
Justus van Oel
Schrijver
E-mail naar: [email protected]
Jihad op internet is één grote grap
Toen ik schreef aan een serie waarin een Marokkaan
verliefd werd op een keurig Haags meisje bezocht ik
geregeld de site maroc.nl. Voor het goede schrijfgevoel. Ik
was, onbewust, op het ergste voorbereid, maar wat mij betreft
viel het reuze mee. Er waren inderdaad bezoekers die minder
genuanceerde uitlatingen deden over Israël, maar dat doe ik
zelf vaak ook. Verder ging het over sex, relaties, over het moeten
leven met het wantrouwen van de rest van Nederland. En
regelmatig bleken inzenders zelfs op de hoogte van de ‘dt’-regel.
Niet allemaal, dat geef ik toe, maar gemiddeld konden ze
alsnog een stuk beter spellen dan de basis-elf van Ajax.
Kunt u er trouwens nog wel tegen om iets min of meer
positiefs over Marokkanen te horen? Maar heus, links en
soft ben ik al lang niet meer. Sterker nog, het woord kutmarokkkaan
schrijf ik, indien van toepassing, zonder
schuldgevoel op. Maar de stoom komt me uit de oren, als ik - in
de Volkskrant - het verslag lees van de wederwaardigheden van
Mohamed El Aissati. Oprichter van Maroc.nl, getogen in Goor,
spreekt Nederlands als Herman Finkers. Laten we ervan uitgaan
dat de journalist van dienst het allemaal netjes heeft
opgeschreven en El Aissati de waarheid spreekt. Moet kunnen.
Dus: op een dag permitteert één van de bezoekers van
Maroc.nl zich een grapje. Er wordt, voor een absurd
bedrag, een kalasjnikov aangeboden, met daarbij een al
even absurde tekst. Je hoeft geen genie te zijn om te begrijpen
dat dit humor was. Slechte grap, smakeloze grap, u zegt het
maar, maar een grap. Wat gebeurt er? De Telegraaf gaat
kamerleden bellen dat er op Maroc.nl wapens worden verkocht.
Jihad op internet! Ja, niet zo slim van de Telegraaf, zegt u dan.
Tikje goedkoop, zelfs. Maar ja, ook niet erg slim van die
Marokkaanse grappenmaker: die had, immers, kunnen en
moeten weten dat ’ie de schijn tegen had. Nou én, zeg ik dan.
Iedereen in dit land mag slechte grappen maken. Elke
gemankeerde komiek heeft het recht op een behoorlijke
behandeling en goed onderzoek, voordat de AIVD de deur in
komt beuken. Dat is - denk ik - ook wat Mohamed, baas van
Maroc.nl, toen woedend van de daken had willen schreeuwen.
Hij deed het niet, want ja, wie zit er nog op weerwoord te
wachten. Elke Marokkaan met vuurwerk in zijn schuur is
een terrorist, elke Marokkaan met een iets te grote mond
over persvrijheid wordt ervan verdacht diezelfde vrijheid in te
willen zetten voor de vernietiging van de Westerse Beschaving.
Ik geef toe, gekken en halve zolen, je hebt ze overal. Twee
pubers uit Eindhoven gingen ooit jihadje spelen. Ze reisden
stiekem naar het Oosten. Het werd niks, want bij Wenen waren
de boterhammetjes op. En al waren ze tot Pakistan geraakt:
Osama ziet ze komen, twee pubers met een slecht kerstrapport.
En gaan die een halfjaar later met een Boeing de Tweede Kamer
binnenvliegen? Hou toch op.
Ja, integratie is moeilijk. Ja, er is tuig actief. Maar mijn
indruk is dat (willekeurig voorbeeld) inmiddels méér
Telegraaflezers geloven in de jihad dan Nederlandse
islamieten. Ook op de ministeries heeft de blikvernauwing
toegeslagen. Minister Van Boxtel ging ooit, via Maroc.nl, chatten
met Marokkaanse jongeren. Zijn voorlichter verkocht deze
primeur als ‘contact leggen met extremistische moslims’. Zo
meldde Den Haag Vandaag dat dus ook. Gelul. Totaal gelul. Als ik
Mohammed El Aissati van Maroc.nl was geweest, had ik op dat
moment serieus overwogen met een vrachtwegen dynamiet het
ministerie binnen te rijden. Maar Mohammed El Aissati is een
beschaafd man, die doet zoiets niet. Hij hangt zich op een
kwade dag misschien op, dat is alles.