MO_NL
11-11-03, 16:49
Verslag journalistencafe 17 september 2003
http://www.maroc.nl/tijdelijk/logo_m_m2.gif (http://www.beeldvorming.net/)
Julia Dotulong
Ze kunnen het woord integratie niet meer horen. Sterker nog, zijn doelgroep is er ziek van, aldus hoofdredacteur Sinan Efe van het nieuwe Turkse maandblad Kef. Over twee maanden verschijnt het eerste nummer. Kef mikt op Turkse jongeren van 18 tot 30 jaar: de tweede en derde generatie Turken, voor wie het ‘uitermate belangrijk is om te slagen in het leven’. Maar daarnaast is ‘het ook een mooie kans voor Nederlanders om de Turken beter te leren kennen.’
Ziek van integratie
De Turkse doelgroep van het nieuwe jongerenblad ‘Kef’ heeft een hekel aan het woord integratie. Maar wat willen bladen die zich richten op allochtonen? Preken voor eigen parochie of staat de gedeelde identiteit voorop?
In Nederland verschijnen meer dan tweehonderd bladen gericht op een specifieke of algemene allochtone lezersgroep. Vervullen deze eigen media een rol bij integratie? Of zijn zij niet meer dan een niche in de markt?
Daarover discussieerden zes bladenmakers in De Balie. Hoewel geen van de bladenmakers integratie als journalistieke missie zag, nam het I-woord toch een dominante rol in tijdens het debat.
Het begon al met de column van programmamaker en journalist Prem Radhakishun, die zich niet interesseerde voor de pseudolinkse verhalen in bladen als Bijeen of Contrast waarbij ‘de migrant wordt afgeschilderd als een van de beste mensen op aarde’.
Eigen media zijn volgens hem noodzakelijk, omdat zij de groep het gevoel geven dat er niets mis is met hun cultuur. “Zij tonen aan dat de groep in deze maatschappij succesvol kan zijn met behoud van de eigen cultuur. Eigen media zijn bij voorbaat niche-media, die de kleine uithoekjes bedienen die de grote media links laten liggen.” En als de reguliere media, daarbij verwijzend naar Het Parool, informatie uit die bladen overnemen is volgens Radhakishun echt sprake van integratie.
“Zolang het niet is geschreven in de eigen taal of alleen de problematiek en tegenstellingen benadrukt tussen de eigen en andere culturen, is een eigen medium niet integratiebelemmerend”, vond hoofdredacteur Kanta Adhin van Hindorama (oplage 5000). “Wij berichten over de Nederlandse samenleving maar ook over onze eigen cultuur en problemen.”
Volgens hoofdredacteur Efe richt de inhoud van zijn blad zich geheel op Turken in Nederland. Geschreven vanuit Nederlands perspectief. Wel verhalen over Turks voetbal en cultuur, maar geen Turkse politiek. Het blad moet economisch ook levensvatbaar zijn en met Turkse jongeren die niet een echte leescultuur hebben, wordt het al moeilijk genoeg, aldus Efe. En, zo werd vanuit de zaal toegevoegd: onder Turkse jongeren is een tendens gaande dat zij de Turkse politiek verre willen houden van Nederland.
Voorzitter Mohamed El Aissati van Maroc.NL meende: eigen media gaan juist over ‘een gedeelde identiteit’.Waarom dan toch die keuze voor eigen media, vroegen medewerkers van jongerenzender FunX? Jongeren onderling maken allang geen onderscheid meer. Benader ze dan ook niet meer zo als aparte doelgroepen. “Maak liever een blad voor iedereen, dat past veel beter bij de tijdsgeest. Mediaspecialist Leon de Wolff weerstreefde: “In wezen wordt de krant eveneens geschreven voor ‘minderheden“.
Nederlandse kranten worden ook niet door iedereen van A tot Z gelezen. De een leest alleen de sport, de ander cultuur. Tweederde van de krantenartikelen wordt door minder dan 15% gelezen.”Voor ieder blad geldt dat ze zich richt op bepaalde doelgroepen, beaamden de makers van Contrast (oplage 3500), Bijeen (oplage 10.500) en Migranten Informatief (oplage 1600).
Alle eigen media, aldus Coronel, “vormen een soort van subcultuur waar ieder die daarin is geďnteresseerd kennis van kan nemen”. Mediaspecialist De Wolff sloot zich hierbij aan. “Nederland telt 1,6 miljoen allochtonen. Over vijf jaar zal het aantal nichebladen alleen maar zijn toegenomen.”Bijeen, Contrast, Migranten Informatief brengen onderwerpen die de andere media veelal laten liggen of belichten ze op een andere wijze.
Volgens hoofdredacteur Marina Zwaan van Bijeen, berichten de algemene media nog steeds vanuit het ’witte mannen perspectief’ over de multiculturele samenleving. “Maar dat wij allochtonen doodknuffelen, is niet waar”. Zwaan werkt veel met freelancers afkomstig uit verschillende culturen. Die leveren verhalen waar Zwaan anders niet op zou zijn gekomen. Dat leidde opnieuw, en voor menigeen voor de zoveelste keer, tot de vraag waarom allochtonen nog steeds zijn ondervertegenwoordigd in de media. De antwoorden hierop varieerden van ’geen geld om allochtone journalisten aan te trekken tot onvoldoende instroom op de Scholen voor deJournalistiek.
Xavia Nabibaks van Contrast:”Blijkbaar bestaat bij de Nederlandse media geen noodzaak tot het aantrekken van allochtone journalisten.”Maar hebben de dominante media niet de taak integratie te bevorderen, morde de zaal? En waarom wordt die vraag alleen gesteld aan eigen media?
Marcel van Engelen van Het Parool voelde zich hiertoe moreel niet verplicht. “Het enige dat ik als verslaggever verplicht ben is een goed verslag te schrijven”.
N V J B u r e a u M e d i a & M i g r a n t e n (http://www.beeldvorming.net/)
http://www.maroc.nl/tijdelijk/logo_m_m2.gif (http://www.beeldvorming.net/)
Julia Dotulong
Ze kunnen het woord integratie niet meer horen. Sterker nog, zijn doelgroep is er ziek van, aldus hoofdredacteur Sinan Efe van het nieuwe Turkse maandblad Kef. Over twee maanden verschijnt het eerste nummer. Kef mikt op Turkse jongeren van 18 tot 30 jaar: de tweede en derde generatie Turken, voor wie het ‘uitermate belangrijk is om te slagen in het leven’. Maar daarnaast is ‘het ook een mooie kans voor Nederlanders om de Turken beter te leren kennen.’
Ziek van integratie
De Turkse doelgroep van het nieuwe jongerenblad ‘Kef’ heeft een hekel aan het woord integratie. Maar wat willen bladen die zich richten op allochtonen? Preken voor eigen parochie of staat de gedeelde identiteit voorop?
In Nederland verschijnen meer dan tweehonderd bladen gericht op een specifieke of algemene allochtone lezersgroep. Vervullen deze eigen media een rol bij integratie? Of zijn zij niet meer dan een niche in de markt?
Daarover discussieerden zes bladenmakers in De Balie. Hoewel geen van de bladenmakers integratie als journalistieke missie zag, nam het I-woord toch een dominante rol in tijdens het debat.
Het begon al met de column van programmamaker en journalist Prem Radhakishun, die zich niet interesseerde voor de pseudolinkse verhalen in bladen als Bijeen of Contrast waarbij ‘de migrant wordt afgeschilderd als een van de beste mensen op aarde’.
Eigen media zijn volgens hem noodzakelijk, omdat zij de groep het gevoel geven dat er niets mis is met hun cultuur. “Zij tonen aan dat de groep in deze maatschappij succesvol kan zijn met behoud van de eigen cultuur. Eigen media zijn bij voorbaat niche-media, die de kleine uithoekjes bedienen die de grote media links laten liggen.” En als de reguliere media, daarbij verwijzend naar Het Parool, informatie uit die bladen overnemen is volgens Radhakishun echt sprake van integratie.
“Zolang het niet is geschreven in de eigen taal of alleen de problematiek en tegenstellingen benadrukt tussen de eigen en andere culturen, is een eigen medium niet integratiebelemmerend”, vond hoofdredacteur Kanta Adhin van Hindorama (oplage 5000). “Wij berichten over de Nederlandse samenleving maar ook over onze eigen cultuur en problemen.”
Volgens hoofdredacteur Efe richt de inhoud van zijn blad zich geheel op Turken in Nederland. Geschreven vanuit Nederlands perspectief. Wel verhalen over Turks voetbal en cultuur, maar geen Turkse politiek. Het blad moet economisch ook levensvatbaar zijn en met Turkse jongeren die niet een echte leescultuur hebben, wordt het al moeilijk genoeg, aldus Efe. En, zo werd vanuit de zaal toegevoegd: onder Turkse jongeren is een tendens gaande dat zij de Turkse politiek verre willen houden van Nederland.
Voorzitter Mohamed El Aissati van Maroc.NL meende: eigen media gaan juist over ‘een gedeelde identiteit’.Waarom dan toch die keuze voor eigen media, vroegen medewerkers van jongerenzender FunX? Jongeren onderling maken allang geen onderscheid meer. Benader ze dan ook niet meer zo als aparte doelgroepen. “Maak liever een blad voor iedereen, dat past veel beter bij de tijdsgeest. Mediaspecialist Leon de Wolff weerstreefde: “In wezen wordt de krant eveneens geschreven voor ‘minderheden“.
Nederlandse kranten worden ook niet door iedereen van A tot Z gelezen. De een leest alleen de sport, de ander cultuur. Tweederde van de krantenartikelen wordt door minder dan 15% gelezen.”Voor ieder blad geldt dat ze zich richt op bepaalde doelgroepen, beaamden de makers van Contrast (oplage 3500), Bijeen (oplage 10.500) en Migranten Informatief (oplage 1600).
Alle eigen media, aldus Coronel, “vormen een soort van subcultuur waar ieder die daarin is geďnteresseerd kennis van kan nemen”. Mediaspecialist De Wolff sloot zich hierbij aan. “Nederland telt 1,6 miljoen allochtonen. Over vijf jaar zal het aantal nichebladen alleen maar zijn toegenomen.”Bijeen, Contrast, Migranten Informatief brengen onderwerpen die de andere media veelal laten liggen of belichten ze op een andere wijze.
Volgens hoofdredacteur Marina Zwaan van Bijeen, berichten de algemene media nog steeds vanuit het ’witte mannen perspectief’ over de multiculturele samenleving. “Maar dat wij allochtonen doodknuffelen, is niet waar”. Zwaan werkt veel met freelancers afkomstig uit verschillende culturen. Die leveren verhalen waar Zwaan anders niet op zou zijn gekomen. Dat leidde opnieuw, en voor menigeen voor de zoveelste keer, tot de vraag waarom allochtonen nog steeds zijn ondervertegenwoordigd in de media. De antwoorden hierop varieerden van ’geen geld om allochtone journalisten aan te trekken tot onvoldoende instroom op de Scholen voor deJournalistiek.
Xavia Nabibaks van Contrast:”Blijkbaar bestaat bij de Nederlandse media geen noodzaak tot het aantrekken van allochtone journalisten.”Maar hebben de dominante media niet de taak integratie te bevorderen, morde de zaal? En waarom wordt die vraag alleen gesteld aan eigen media?
Marcel van Engelen van Het Parool voelde zich hiertoe moreel niet verplicht. “Het enige dat ik als verslaggever verplicht ben is een goed verslag te schrijven”.
N V J B u r e a u M e d i a & M i g r a n t e n (http://www.beeldvorming.net/)