Marsipulami
16-11-03, 16:30
Protest tegen Koran in het Tamazight (Berbers)
Een hoogleraar geschiedenis in Casablanca heeft de vertaling van de Koran in het Tamazight voltooid. Niets abnormaals gezien de Koran reeds vertaald is in verschillende talen, en dus waarom niet in het Tamazight?
Toch heeft dit voor een heftige oppositie gezorgd aan de kant van de voorstanders van de arabo-islamitische ideologie die dreigen om de verschijning van het heilig boek te boycotten. Al wordt aan de Imazighen een toegang gegeven tot het woord van God, riskeert deze vertaling om de autoriteiten van de religieuze establishment te ondermijnen. De berberse intellectuelen hebben voorgespeld dat de berberse Koran de islam aan het wankelen gaat brengen, zoals de vertaling van de Bijbel in de landstalen, de kerk van de middeleeuwen heeft omvergeworpen.
Meneer Johadi Lhoucine, leraar in een lyceum in Casablanca, heeft juist de vertaling van de 114 sourates van de Koran in het Tamazight beëindigd. Aldus, de Koran zal in het bereik worden van miljoenen Marokkanen, en andere islamitische Maghrebijnen, wiens moedertaal Tamazight is. Zeer normaal zou men denken. Echter dit heeft toch voor rumoer gezorgd.
De Koran is in meer dan 40 talen vertaald. Turkije, Pakistan, Indonesië en Iran hebben allen hun eigen nationale versies, gepaard gaand met hun eigen interpretaties. Wat Imazighen niet hebben!
In de 10de eeuw heeft het Barghwata koninkrijk haar Koran in het berbers vertaald. Maar de Barghwata werden door de “puriteinse” soennieten die hen beschuldigden van afvalligheid, weggejaagd. Zij hebben alle exemplaren van de berberse Koran verbrand, waardoor enkel de fragmenten die geconserveerd worden uit de oosterse moskeeën, ter beschikking werden gesteld.
De afwezigheid van de Berberse Koran help te begrijpen waarom Marokko deel uitmaakt van de Arabische wereld en dit in tegenstelling tot Turkije en Iran bijvoorbeeld. Vanaf dat de Arabieren Noord Afrika hebben geïslamiseerd 1400 jaar geleden, is de macht van een Arabisch elite onvermijdelijk op de interpretatie van het woord van Allah. En de autoriteiten zijn goed op de hoogte van deze verloren situatie. De bronnen van de ministerie van Islamitische Zaken bevestigen het mogelijke verbod op de publicatie van deze Berberse Koran.
Tijdens de periode van de vertaling van de Koran in het Tamazight, is er een wederopleving van de kwestie Barghwata. De Berberse intellectuelen verwachten een verbetering van de Marokkaanse historische boeken wat de Barghwata betreft. Dit jaar (1999), heeft men talrijke werken zien verschijnen en dit niet enkel over de Barghwata, maar ook over de pre-islamitische Berberse cultuur. Wij zijn dus niet verbaasd over de islamitische oppositie in Marokko, die alsmaar heftiger wordt, die deze intellectuelen als de Barghwata voorstelt en hen dus ook van afvalligheid beschuldigd.
Laat dat geen bezwaar zijn! Ook al verandert het terrein van het debat, de strategie van de arabo-islamisten blijft hetzelfde. Straks gaan ze de Berberse militanten die terug vastgrijpen aan hun ideologie van voor de kolonisators beschuldigen, straks zal hen verwijt worden afvalligen te zijn. Zoals de vorige gevallen willen deze verdedigers van de macht verdergaan met het marginaliseren van het volk, het echt Marokkaans volk. Door de opkomende Berberse militanten, realiseren zij dat hun superioriteit in gevaar zou komen. Want de Berberse renaissance is in beweging en voortaan zal niets hen tegen houden, gezien het bewustzijn van deze generatie van de Imazighen groot is. Meneer Aseed, leraar in Rabat, bevestigd dat “In de jaren ’70, alles wat men van ons wilden was partijdig zijn met de Arabieren. Vandaag de dag, na 30 jaar zonder enig verandering, roepen de extremisten naar de Berberse suprematie. De strijd is geëngageerd.”
Men moet constateren dat het onverzettelijkheid en het extremisme van de Arabische islamisten de burgerlijke vrede in Marokko in gevaar brengen, net als in de buurlanden het geval is. Niemand kan vandaag de dag ontkennen dat Noord Afrika Berbers is en dat de Arabische taal en cultuur van elders is gekomen. Hoewel dat een groot deel van de Berberse bevolking in een korte tijd gearabiseerd is, is er maar een klein deel van de Noord Afrikanen die kunnen beweren dat zij van Arabische oorsprong zijn. Gabriel Camps praat in zijn boek “Les Berbères, mémoire et identité, Editions Errance” over de Noord Afrikanen die denken Arabieren te zijn: “Mais bien rares sont parmi eux ceux dont les veines charrient quelques gouttes de sang arabe, de ce sang nouveau apporté par les conquérants du VIIème siècle ou par les envahisseurs bédouins du XIème siècle: Beni Hilal, Beni Solaïm, et Mâqil, dont les effectifs n’atteignaient pas 200 000 personnes d’après les estimations les plus optimistes”.
Ondanks dit alles, is het Berbers identiteit van de Maghrebijnen allang verloochend geweest.
Nu moet men hun ware cultuur en hun ware identiteit teruggeven. Zij moeten kunnen beslissen over hun fundamentele rechten om hun taal op school te kunnen leren, om te kunnen communiceren in het Tamazight, om hun religie in hun moedertaal te kunnen begrijpen, en zich Massinissa, Yughuten of Numidia laten noemen. De geschiedenis van de Imazighen is een mooie illustratie om weer te geven dat de bevolking gedwongen kan worden om trouw te zijn aan een ander identiteit dan dat van haar. Zo zijn de Imazighen enkel arabieren door de taal dat hen is opgelegd geweest.
(bron: “The Economist”)
vertaald door btisam
www.kifkif.be
Een hoogleraar geschiedenis in Casablanca heeft de vertaling van de Koran in het Tamazight voltooid. Niets abnormaals gezien de Koran reeds vertaald is in verschillende talen, en dus waarom niet in het Tamazight?
Toch heeft dit voor een heftige oppositie gezorgd aan de kant van de voorstanders van de arabo-islamitische ideologie die dreigen om de verschijning van het heilig boek te boycotten. Al wordt aan de Imazighen een toegang gegeven tot het woord van God, riskeert deze vertaling om de autoriteiten van de religieuze establishment te ondermijnen. De berberse intellectuelen hebben voorgespeld dat de berberse Koran de islam aan het wankelen gaat brengen, zoals de vertaling van de Bijbel in de landstalen, de kerk van de middeleeuwen heeft omvergeworpen.
Meneer Johadi Lhoucine, leraar in een lyceum in Casablanca, heeft juist de vertaling van de 114 sourates van de Koran in het Tamazight beëindigd. Aldus, de Koran zal in het bereik worden van miljoenen Marokkanen, en andere islamitische Maghrebijnen, wiens moedertaal Tamazight is. Zeer normaal zou men denken. Echter dit heeft toch voor rumoer gezorgd.
De Koran is in meer dan 40 talen vertaald. Turkije, Pakistan, Indonesië en Iran hebben allen hun eigen nationale versies, gepaard gaand met hun eigen interpretaties. Wat Imazighen niet hebben!
In de 10de eeuw heeft het Barghwata koninkrijk haar Koran in het berbers vertaald. Maar de Barghwata werden door de “puriteinse” soennieten die hen beschuldigden van afvalligheid, weggejaagd. Zij hebben alle exemplaren van de berberse Koran verbrand, waardoor enkel de fragmenten die geconserveerd worden uit de oosterse moskeeën, ter beschikking werden gesteld.
De afwezigheid van de Berberse Koran help te begrijpen waarom Marokko deel uitmaakt van de Arabische wereld en dit in tegenstelling tot Turkije en Iran bijvoorbeeld. Vanaf dat de Arabieren Noord Afrika hebben geïslamiseerd 1400 jaar geleden, is de macht van een Arabisch elite onvermijdelijk op de interpretatie van het woord van Allah. En de autoriteiten zijn goed op de hoogte van deze verloren situatie. De bronnen van de ministerie van Islamitische Zaken bevestigen het mogelijke verbod op de publicatie van deze Berberse Koran.
Tijdens de periode van de vertaling van de Koran in het Tamazight, is er een wederopleving van de kwestie Barghwata. De Berberse intellectuelen verwachten een verbetering van de Marokkaanse historische boeken wat de Barghwata betreft. Dit jaar (1999), heeft men talrijke werken zien verschijnen en dit niet enkel over de Barghwata, maar ook over de pre-islamitische Berberse cultuur. Wij zijn dus niet verbaasd over de islamitische oppositie in Marokko, die alsmaar heftiger wordt, die deze intellectuelen als de Barghwata voorstelt en hen dus ook van afvalligheid beschuldigd.
Laat dat geen bezwaar zijn! Ook al verandert het terrein van het debat, de strategie van de arabo-islamisten blijft hetzelfde. Straks gaan ze de Berberse militanten die terug vastgrijpen aan hun ideologie van voor de kolonisators beschuldigen, straks zal hen verwijt worden afvalligen te zijn. Zoals de vorige gevallen willen deze verdedigers van de macht verdergaan met het marginaliseren van het volk, het echt Marokkaans volk. Door de opkomende Berberse militanten, realiseren zij dat hun superioriteit in gevaar zou komen. Want de Berberse renaissance is in beweging en voortaan zal niets hen tegen houden, gezien het bewustzijn van deze generatie van de Imazighen groot is. Meneer Aseed, leraar in Rabat, bevestigd dat “In de jaren ’70, alles wat men van ons wilden was partijdig zijn met de Arabieren. Vandaag de dag, na 30 jaar zonder enig verandering, roepen de extremisten naar de Berberse suprematie. De strijd is geëngageerd.”
Men moet constateren dat het onverzettelijkheid en het extremisme van de Arabische islamisten de burgerlijke vrede in Marokko in gevaar brengen, net als in de buurlanden het geval is. Niemand kan vandaag de dag ontkennen dat Noord Afrika Berbers is en dat de Arabische taal en cultuur van elders is gekomen. Hoewel dat een groot deel van de Berberse bevolking in een korte tijd gearabiseerd is, is er maar een klein deel van de Noord Afrikanen die kunnen beweren dat zij van Arabische oorsprong zijn. Gabriel Camps praat in zijn boek “Les Berbères, mémoire et identité, Editions Errance” over de Noord Afrikanen die denken Arabieren te zijn: “Mais bien rares sont parmi eux ceux dont les veines charrient quelques gouttes de sang arabe, de ce sang nouveau apporté par les conquérants du VIIème siècle ou par les envahisseurs bédouins du XIème siècle: Beni Hilal, Beni Solaïm, et Mâqil, dont les effectifs n’atteignaient pas 200 000 personnes d’après les estimations les plus optimistes”.
Ondanks dit alles, is het Berbers identiteit van de Maghrebijnen allang verloochend geweest.
Nu moet men hun ware cultuur en hun ware identiteit teruggeven. Zij moeten kunnen beslissen over hun fundamentele rechten om hun taal op school te kunnen leren, om te kunnen communiceren in het Tamazight, om hun religie in hun moedertaal te kunnen begrijpen, en zich Massinissa, Yughuten of Numidia laten noemen. De geschiedenis van de Imazighen is een mooie illustratie om weer te geven dat de bevolking gedwongen kan worden om trouw te zijn aan een ander identiteit dan dat van haar. Zo zijn de Imazighen enkel arabieren door de taal dat hen is opgelegd geweest.
(bron: “The Economist”)
vertaald door btisam
www.kifkif.be