Marsipulami
17-11-03, 00:24
Chatten met ex-verslaafden
Aan de ene kant een computerklas vol zesdejaars, aan de andere kant van de lijn drie ex-drugsverslaafden en hun begeleider. ,,Hoe geraakte je aan geld voor je drugs?'' Geen vijf seconden later staat het antwoord al op het scherm: ,,Dealen en stelen, niets om trots op te zijn.''
De chatsessie in het Koninklijk Atheneum van Knokke-Heist was de eerste in haar soort: een poging om de drugspreventie dichter bij de leefwereld van jongeren te laten aansluiten, zegt Peer van der Kreeft, hoofd preventie van De Sleutel. Die organisatie is al meer dan 25 jaar actief in de drugshulpverlening en is met vijf ambulante en vijf residentiële centra een van de grootste in de sector.
,,Je kunt een preventieboodschap printen en tegen de muur hangen of in een bushokje. Maar de boodschap komt pas echt aan als je ook de communicatiemiddelen van de jongeren zelf gebruikt'', meent van der Kreeft. Chatten en sms'en dus: ,,Al dat virtueel verkeer tussen jongeren waar volwassen doorgaans nogal smalend over doen. Maar het kan op een interactieve manier heel warm en eerlijk werken.''
Voor de gelegenheid is in een van de computerklassen van het atheneum een scherm opengetrokken, waarop de chatsessie voor iedereen te volgen is. Leerlingen zitten in groepjes klaar met hun vragen, die ze hebben voorbereid. Naargelang de sessie opschiet, en de voorbereide vragen opgebruikt dreigen te geraken, komt het virtuele gesprek ook spontaan goed op dreef. De vragen worden beantwoord door drie bewoners van de Therapeutische Gemeenschap (in de chatsessie afgekort als tgm) in Merelbeke.
Groep 1: hoe oud was je toen je met drugs begon?
tgm1: 16
tgm2: 17
Groep 1: was er een reden waarom je ermee begon?
tgm1: geen contact meer met mijn ouders, mijn gevoelens verdringen
tgm2: ik weet het echt niet, doordat ik mij alleen voelde
Groep 1: dacht je dat je zo je problemen zou oplossen?
tgm3: gewoon uit nieuwsgierigheid
tgm1: mijn maten deden het ook
tgm2: nee, maar plots voelde ik mij veel beter en hoefde ik mij van niets meer aan te trekken
Groep 1: hoe is 't afgelopen met je maten?
tgm3: goeie vraag
tgm1: sommigen nu in de gevangenis
tgm2: mijn maten gebruiken nog
Groep 1: en de anderen?
tgm1: die zijn nu gestorven
Een stel jongens zit te wachten tot zij op hun beurt hun vragen mogen afvuren. Dimitri, Jeremy, Giordano vinden het chatten best wel interessant. ,,Beter dan de theorielessen op school'', zegt Dimitri. ,,Hier horen we het eens van mensen die het zelf echt hebben meegemaakt. Al denk ik niet dat een chatsessie ervoor zal zorgen dat leerlingen die gebruiken, ermee zullen stoppen.''
Zelf zeggen ze nog nooit de behoefte te hebben gevoeld om met drugs te experimenteren. ,,Het is nogal zielig als je drugs nodig hebt om je te amuseren'', meent Dimitri. Giordano wijst erop dat ze alledrie overtuigde ,,sportmannen'' zijn: ,,En sport en drugs, dat gaat niet samen.''
Dimitri weer: ,,Wij hebben niets tegen gasten die gebruiken, zolang ze er ons maar niet mee embęteren.''
Alexander, ook een voetballer, is het daarmee eens. Niettemin is hij wel erg nieuwsgierig naar de ervaringen van de ex-drugsverslaafden. ,,Ze zeggen altijd: drugs zijn niet goed, drugs zijn gevaarlijk. Bij het uitgaan zie je het rondom je gebeuren dat er overal joints worden gebruikt en gedeald. De chatters hebben het al over de gevangenis gehad. Ik wil graag weten hoe ze met de politie in aanraking zijn gekomen en waarom? Hebben ze zelf in de gevangenis gezeten en hoe is hun drugsgebruik in probleemgebruik overgegaan? Wat zijn hun slechte ervaringen?''
De een na de andere groep leerlingen logt ook op de chatsessie in. Het gaat nu snel, onderwerpen springen haasje-over.
Groep 2: hoe geraakte je aan geld?
Groep 3: ben je afgestudeerd?
tgm1: dealen en stelen, niets om trots op te zijn
Groep 4: Hoe kun je jongeren aan het verstand brengen dat drugs gevaarlijk zijn?
tgm1: preventie en chatsessies als deze
Groep 2: heb je een goede raad voor ons?
tgm2: amuseer je met je vrienden of sport
John: nadenken, nadenken en nog eens nadenken over je eigen gedrag
Groep 1: wie is John?
tgm3: onze begeleider, nen toffe
Groep 2: is John ook verslaafd geweest aan drugs?
John: neen
tgm3: alleen aan zijn wijn en zijn trappistjes
Groep 3, die nog altijd geen antwoord op zijn vraag over studieresultaten heeft gekregen, stelt ze opnieuw. Afgestudeerd? En dan volgt driemaal het korte antwoord waar ze even stil van worden: ,,neen''.
De eindbalans is nogal desastreus: gevangenis, geen diploma, vrienden kwijt, contact met de ouders miniem of moeizaam. Dat zal tijdens de nabespreking nog voer voor discussie geven.
De Sleutel heeft een lange traditie van preventie, waarbij ex-verslaafden ook vaak in de klassen gaan spreken. Waarom dan nog chatten? ,,Wij zien de chat als een soort nazorg'', zegt van der Keer. ,,Het is zeker geen losstaand initiatief. Het past binnen een heel concept van preventie tegen illegale middelen in de scholen. Mogelijk hebben de leerlingen na het bezoek van een ex-verslaafde in de school nog vragen, die ze via het chatten op een snelle en anonieme wijze kunnen stellen. Het is natuurlijk niet de bedoeling dat er elke keer zoveel volk meekijkt.''
Het initiatief sluit aan bij de recent gelanceerde preventiecampagne Unplugged, voor middelbare scholieren. Dit programma, ontwikkeld door De Sleutel, geeft leerkrachten de kans om een toneelstuk, een boek of een andere kunstvorm over drugs beter uit te werken in de klas. Er hoort ook een mooi geďllustreerd werkboek bij voor scholieren.
Er staan onder andere een vijftiental coole icoontjes in over drugs. Ze zijn ook te downloaden voor sms vanop de website van De Sleutel. De een toont een doodshoofd met daaronder het woord ,,superhero'', de ander zegt in het Engels: ,,I (hartje) poison''.
Van der Keer droomt ervan om die jonge communicatiemiddelen nog interactiever te gaan gebruiken: ,,Het zou heel leuk zijn als jongeren fuiven zouden organiseren waarvoor je als toegangsbewijs een van onze logo's op je gsm moet kunnen laten zien.''
Van der Keer merkt op dat geen enkel logo, geen enkele boodschap van De Sleutel enige tolerantie laat voor het gebruik van illegale middelen. ,,Het is niet omdat de helft van de jongeren ermee experimenteert, dat je als ouder, school of jeugdbeweging de deur ervoor moet openzetten. De deur moet openstaan voor discussie, maar je mag als volwassene absoluut voor je eigen mening, je eigen waarden uitkomen.''
De directeur van het atheneum is het daar helemaal mee eens. Al voegt hij eraan toe: ,,Ik ben wel eens meer bezorgd om het verbruik van alcohol, en dan in het bijzonder bij de jongere kinderen, die naar zoete ,,breezers'' grijpen.''
17/11/2003 Veerle Beel
©Copyright De Standaard
http://www.desleutel.org/
Aan de ene kant een computerklas vol zesdejaars, aan de andere kant van de lijn drie ex-drugsverslaafden en hun begeleider. ,,Hoe geraakte je aan geld voor je drugs?'' Geen vijf seconden later staat het antwoord al op het scherm: ,,Dealen en stelen, niets om trots op te zijn.''
De chatsessie in het Koninklijk Atheneum van Knokke-Heist was de eerste in haar soort: een poging om de drugspreventie dichter bij de leefwereld van jongeren te laten aansluiten, zegt Peer van der Kreeft, hoofd preventie van De Sleutel. Die organisatie is al meer dan 25 jaar actief in de drugshulpverlening en is met vijf ambulante en vijf residentiële centra een van de grootste in de sector.
,,Je kunt een preventieboodschap printen en tegen de muur hangen of in een bushokje. Maar de boodschap komt pas echt aan als je ook de communicatiemiddelen van de jongeren zelf gebruikt'', meent van der Kreeft. Chatten en sms'en dus: ,,Al dat virtueel verkeer tussen jongeren waar volwassen doorgaans nogal smalend over doen. Maar het kan op een interactieve manier heel warm en eerlijk werken.''
Voor de gelegenheid is in een van de computerklassen van het atheneum een scherm opengetrokken, waarop de chatsessie voor iedereen te volgen is. Leerlingen zitten in groepjes klaar met hun vragen, die ze hebben voorbereid. Naargelang de sessie opschiet, en de voorbereide vragen opgebruikt dreigen te geraken, komt het virtuele gesprek ook spontaan goed op dreef. De vragen worden beantwoord door drie bewoners van de Therapeutische Gemeenschap (in de chatsessie afgekort als tgm) in Merelbeke.
Groep 1: hoe oud was je toen je met drugs begon?
tgm1: 16
tgm2: 17
Groep 1: was er een reden waarom je ermee begon?
tgm1: geen contact meer met mijn ouders, mijn gevoelens verdringen
tgm2: ik weet het echt niet, doordat ik mij alleen voelde
Groep 1: dacht je dat je zo je problemen zou oplossen?
tgm3: gewoon uit nieuwsgierigheid
tgm1: mijn maten deden het ook
tgm2: nee, maar plots voelde ik mij veel beter en hoefde ik mij van niets meer aan te trekken
Groep 1: hoe is 't afgelopen met je maten?
tgm3: goeie vraag
tgm1: sommigen nu in de gevangenis
tgm2: mijn maten gebruiken nog
Groep 1: en de anderen?
tgm1: die zijn nu gestorven
Een stel jongens zit te wachten tot zij op hun beurt hun vragen mogen afvuren. Dimitri, Jeremy, Giordano vinden het chatten best wel interessant. ,,Beter dan de theorielessen op school'', zegt Dimitri. ,,Hier horen we het eens van mensen die het zelf echt hebben meegemaakt. Al denk ik niet dat een chatsessie ervoor zal zorgen dat leerlingen die gebruiken, ermee zullen stoppen.''
Zelf zeggen ze nog nooit de behoefte te hebben gevoeld om met drugs te experimenteren. ,,Het is nogal zielig als je drugs nodig hebt om je te amuseren'', meent Dimitri. Giordano wijst erop dat ze alledrie overtuigde ,,sportmannen'' zijn: ,,En sport en drugs, dat gaat niet samen.''
Dimitri weer: ,,Wij hebben niets tegen gasten die gebruiken, zolang ze er ons maar niet mee embęteren.''
Alexander, ook een voetballer, is het daarmee eens. Niettemin is hij wel erg nieuwsgierig naar de ervaringen van de ex-drugsverslaafden. ,,Ze zeggen altijd: drugs zijn niet goed, drugs zijn gevaarlijk. Bij het uitgaan zie je het rondom je gebeuren dat er overal joints worden gebruikt en gedeald. De chatters hebben het al over de gevangenis gehad. Ik wil graag weten hoe ze met de politie in aanraking zijn gekomen en waarom? Hebben ze zelf in de gevangenis gezeten en hoe is hun drugsgebruik in probleemgebruik overgegaan? Wat zijn hun slechte ervaringen?''
De een na de andere groep leerlingen logt ook op de chatsessie in. Het gaat nu snel, onderwerpen springen haasje-over.
Groep 2: hoe geraakte je aan geld?
Groep 3: ben je afgestudeerd?
tgm1: dealen en stelen, niets om trots op te zijn
Groep 4: Hoe kun je jongeren aan het verstand brengen dat drugs gevaarlijk zijn?
tgm1: preventie en chatsessies als deze
Groep 2: heb je een goede raad voor ons?
tgm2: amuseer je met je vrienden of sport
John: nadenken, nadenken en nog eens nadenken over je eigen gedrag
Groep 1: wie is John?
tgm3: onze begeleider, nen toffe
Groep 2: is John ook verslaafd geweest aan drugs?
John: neen
tgm3: alleen aan zijn wijn en zijn trappistjes
Groep 3, die nog altijd geen antwoord op zijn vraag over studieresultaten heeft gekregen, stelt ze opnieuw. Afgestudeerd? En dan volgt driemaal het korte antwoord waar ze even stil van worden: ,,neen''.
De eindbalans is nogal desastreus: gevangenis, geen diploma, vrienden kwijt, contact met de ouders miniem of moeizaam. Dat zal tijdens de nabespreking nog voer voor discussie geven.
De Sleutel heeft een lange traditie van preventie, waarbij ex-verslaafden ook vaak in de klassen gaan spreken. Waarom dan nog chatten? ,,Wij zien de chat als een soort nazorg'', zegt van der Keer. ,,Het is zeker geen losstaand initiatief. Het past binnen een heel concept van preventie tegen illegale middelen in de scholen. Mogelijk hebben de leerlingen na het bezoek van een ex-verslaafde in de school nog vragen, die ze via het chatten op een snelle en anonieme wijze kunnen stellen. Het is natuurlijk niet de bedoeling dat er elke keer zoveel volk meekijkt.''
Het initiatief sluit aan bij de recent gelanceerde preventiecampagne Unplugged, voor middelbare scholieren. Dit programma, ontwikkeld door De Sleutel, geeft leerkrachten de kans om een toneelstuk, een boek of een andere kunstvorm over drugs beter uit te werken in de klas. Er hoort ook een mooi geďllustreerd werkboek bij voor scholieren.
Er staan onder andere een vijftiental coole icoontjes in over drugs. Ze zijn ook te downloaden voor sms vanop de website van De Sleutel. De een toont een doodshoofd met daaronder het woord ,,superhero'', de ander zegt in het Engels: ,,I (hartje) poison''.
Van der Keer droomt ervan om die jonge communicatiemiddelen nog interactiever te gaan gebruiken: ,,Het zou heel leuk zijn als jongeren fuiven zouden organiseren waarvoor je als toegangsbewijs een van onze logo's op je gsm moet kunnen laten zien.''
Van der Keer merkt op dat geen enkel logo, geen enkele boodschap van De Sleutel enige tolerantie laat voor het gebruik van illegale middelen. ,,Het is niet omdat de helft van de jongeren ermee experimenteert, dat je als ouder, school of jeugdbeweging de deur ervoor moet openzetten. De deur moet openstaan voor discussie, maar je mag als volwassene absoluut voor je eigen mening, je eigen waarden uitkomen.''
De directeur van het atheneum is het daar helemaal mee eens. Al voegt hij eraan toe: ,,Ik ben wel eens meer bezorgd om het verbruik van alcohol, en dan in het bijzonder bij de jongere kinderen, die naar zoete ,,breezers'' grijpen.''
17/11/2003 Veerle Beel
©Copyright De Standaard
http://www.desleutel.org/