jaja
19-11-03, 11:31
Trouw, dinsdag 11 november 2003
Marokkanders
Youssef Azghari
Mijn jongere broer is manager bij een multinational, mijn jongste broer rondt binnenkort zijn studie af en mijn zus studeert nog. Zomaar een doorsnee Marokkaans gezin. Het tuig dat bijna dag in dag uit de pers en beeldbuis vult en Marokkanen een slecht imago bezorgt irriteert ook hen. Hollandse jongens van Marokkaanse afkomst die ontsporen.
Volgens Balkenende zijn de jonge Marokkanen die voor de meeste overlast zorgen geen godsdienstfanaten, maar gewoon jongeren die voor galg en rad zijn opgeroeid. Ondanks hun kleine aantal bezorgen zij de Marokkaanse gemeenschap wel een slechte naam. Maar wiens schuld is dat? Niet van de media, want zij verslaan gewoon het nieuws. Ook niet van de ouders, die minister Verdonk van integratie zou willen straffen door te korten op de kinderbijslag als zij hun zoons niet in het gareel houden. Ouders van ontspoorde jongeren hebben vaker oog voor hun eigen problemen dan voor het welzijn van hun kinderen. Zo besteden sommige Marokkaanse vaders meer tijd aan werk of moskee dan aan hun kinderen. Wie draagt dan de schuld? Dat zijn de jongens, die zich misdragen en misbruik maken van onwetendheid en radeloosheid van hun ouders, de school of overheid.
Het heeft geen zin om, zoals Forum-directeur Harchaoui doet, het voor deze jongens op te nemen. Blijven ze koppig en durven ze niet naar zichzelf te kijken, dan komen ze later in aanraking met justitie. Jongens, die een strafblad hebben, roepen natuurlijk dat ze het slachtoffer zijn van deze onrechtvaardige maatschapij. De harde aanpak van de politie, het softe optreden van de school of de slechte opvoeding door hun ouders vinden ze juist schuld aan hun mislukking. Als je op de man af vraagt waarom ze zich asociaal gedragen, komen zij met smoesjes en stoere taal:
,,Mag ik als Marokkaan van 18 even de aandacht? Ik ben Ali en kom vanwege discriminatie niet aan de bak. Dus discrimineer ik terug door niet te integreren. Omdat ik weinig kansen krijg, pak ik er geen enkele meer. Mijn intelligentie zet ik sluw in om de ander een rad voor de ogen te draaien. De ander heeft mij allang uitgekotst en wil mij het liefst aan de galg zien. Maar ik heb lak aan alles. Ik mag van mijn ouders thuis niets. Opgerot. Ik rook, ga uit en drink me te pletter. Op straat voel ik me vrij en hang ik lekker rond. Waarom elke dag vroeg uit de veren als ik zie dat ik makkelijk en snel geld kan rollen? Met een dikke Mercedes voor de deur kan ik de bink uithangen en meisjes versieren. Op jacht ga ik en lieg, jat, roof en bedrieg om te bereiken wat ik wil. Ik denk niet aan mijn toekomst, want ik wil nu genieten. Morgen zie ik wel. Ik denk ook niet aan mijn ouders, want die moeten hun bek houden. Zij hebben mij slecht opgevoed, dus gedraag ik me onbeschoft. Ik leef als een beest, maar ben niet schuldig voor mijn daden, want ik volg mijn instincten. Waarom zou ik me anders voordoen als ik toch al een slechte naam heb?''
Niet zelden eindigt zo'n Ali in de bajes tussen het andere gajes. En als hij vrijkomt en geluk heeft wordt hij verliefd. Zoniet, dan wordt hij alsnog uitgehuwelijkt aan de eerste de beste nicht uit Marokko. Hij maakt snel een kind of twee en Ali wordt plotseling rustig en oké. Hij gaat niet meer met verkeerde vrienden om. Sommige Ali's ondergaan een ware metamorfose. De ene Ali verliest zichzelf in zijn werk, de andere geeft zich fanatiek over aan de moskee en ziet daar de oplossing voor al zijn problemen. Zo volgt hij het voorbeeld van pa en laat de opvoeding van zijn kinderen over aan ma.
Mijn broers herkennen zich totaal niet in deze Ali's, en krijgen dus weinig aandacht in de pers, omdat ze vooral zichzelf blijven. Daar waar sensatiezucht heerst komen de Ali's altijd in beeld als zij iets doms doen, extreem denken of anderen beledigen. Dus aandacht gegarandeerd als je behoort tot het uitschot van Ali's in Holland.
Copyright: Azghari, Youssef
Marokkanders
Youssef Azghari
Mijn jongere broer is manager bij een multinational, mijn jongste broer rondt binnenkort zijn studie af en mijn zus studeert nog. Zomaar een doorsnee Marokkaans gezin. Het tuig dat bijna dag in dag uit de pers en beeldbuis vult en Marokkanen een slecht imago bezorgt irriteert ook hen. Hollandse jongens van Marokkaanse afkomst die ontsporen.
Volgens Balkenende zijn de jonge Marokkanen die voor de meeste overlast zorgen geen godsdienstfanaten, maar gewoon jongeren die voor galg en rad zijn opgeroeid. Ondanks hun kleine aantal bezorgen zij de Marokkaanse gemeenschap wel een slechte naam. Maar wiens schuld is dat? Niet van de media, want zij verslaan gewoon het nieuws. Ook niet van de ouders, die minister Verdonk van integratie zou willen straffen door te korten op de kinderbijslag als zij hun zoons niet in het gareel houden. Ouders van ontspoorde jongeren hebben vaker oog voor hun eigen problemen dan voor het welzijn van hun kinderen. Zo besteden sommige Marokkaanse vaders meer tijd aan werk of moskee dan aan hun kinderen. Wie draagt dan de schuld? Dat zijn de jongens, die zich misdragen en misbruik maken van onwetendheid en radeloosheid van hun ouders, de school of overheid.
Het heeft geen zin om, zoals Forum-directeur Harchaoui doet, het voor deze jongens op te nemen. Blijven ze koppig en durven ze niet naar zichzelf te kijken, dan komen ze later in aanraking met justitie. Jongens, die een strafblad hebben, roepen natuurlijk dat ze het slachtoffer zijn van deze onrechtvaardige maatschapij. De harde aanpak van de politie, het softe optreden van de school of de slechte opvoeding door hun ouders vinden ze juist schuld aan hun mislukking. Als je op de man af vraagt waarom ze zich asociaal gedragen, komen zij met smoesjes en stoere taal:
,,Mag ik als Marokkaan van 18 even de aandacht? Ik ben Ali en kom vanwege discriminatie niet aan de bak. Dus discrimineer ik terug door niet te integreren. Omdat ik weinig kansen krijg, pak ik er geen enkele meer. Mijn intelligentie zet ik sluw in om de ander een rad voor de ogen te draaien. De ander heeft mij allang uitgekotst en wil mij het liefst aan de galg zien. Maar ik heb lak aan alles. Ik mag van mijn ouders thuis niets. Opgerot. Ik rook, ga uit en drink me te pletter. Op straat voel ik me vrij en hang ik lekker rond. Waarom elke dag vroeg uit de veren als ik zie dat ik makkelijk en snel geld kan rollen? Met een dikke Mercedes voor de deur kan ik de bink uithangen en meisjes versieren. Op jacht ga ik en lieg, jat, roof en bedrieg om te bereiken wat ik wil. Ik denk niet aan mijn toekomst, want ik wil nu genieten. Morgen zie ik wel. Ik denk ook niet aan mijn ouders, want die moeten hun bek houden. Zij hebben mij slecht opgevoed, dus gedraag ik me onbeschoft. Ik leef als een beest, maar ben niet schuldig voor mijn daden, want ik volg mijn instincten. Waarom zou ik me anders voordoen als ik toch al een slechte naam heb?''
Niet zelden eindigt zo'n Ali in de bajes tussen het andere gajes. En als hij vrijkomt en geluk heeft wordt hij verliefd. Zoniet, dan wordt hij alsnog uitgehuwelijkt aan de eerste de beste nicht uit Marokko. Hij maakt snel een kind of twee en Ali wordt plotseling rustig en oké. Hij gaat niet meer met verkeerde vrienden om. Sommige Ali's ondergaan een ware metamorfose. De ene Ali verliest zichzelf in zijn werk, de andere geeft zich fanatiek over aan de moskee en ziet daar de oplossing voor al zijn problemen. Zo volgt hij het voorbeeld van pa en laat de opvoeding van zijn kinderen over aan ma.
Mijn broers herkennen zich totaal niet in deze Ali's, en krijgen dus weinig aandacht in de pers, omdat ze vooral zichzelf blijven. Daar waar sensatiezucht heerst komen de Ali's altijd in beeld als zij iets doms doen, extreem denken of anderen beledigen. Dus aandacht gegarandeerd als je behoort tot het uitschot van Ali's in Holland.
Copyright: Azghari, Youssef