Zwarte Schaap
02-12-03, 15:09
Rotterdams college overschrijdt de grens tussen kerk en staat
Door Hans Visser
Opnieuw heeft het college van burgemeester en wethouders van Rotterdam bezwaar gemaakt tegen de bouw van minaretten van een moskee, ditmaal de Turkse Koçatepe moskee in de Afrikaanderwijk. Ten onrechte wordt door het college gesuggereerd dat minaretten de integratie negatief beïnvloeden. Laat hierover volstrekte duidelijkheid bestaan: elk bestuur van een synagoge, kerk of een moskee bepaalt zelf hoe hun gebouw eruit ziet en wat er in het gebouw gaat gebeuren. De staat is niet geroepen om zich daarmee te bemoeien.
Uiteraard zijn er bestemmingsplannen waaraan een bestuur zich dient te houden. Reeds eerder, bij de eerste steenlegging van de Essalam moskee in Zuid overschreed onze burgemeester tot mijn verdriet de grens tussen kerk en staat, toen hij ook stil stond bij de minaretten. Ook hij sprak over het toegangsbeleid van verschillende ingangen voor mannen en vrouwen en stelde daarbij vraagtekens met het oog op de gewenste integratie.
Pauluskerk
Ik dacht een moment: als het hier om een synagoge zou zijn gegaan, dan waren de rapen gaar geweest. Maar moslims zwijgen en gedragen zich beleefd want ze weten dat velen denken dat ze een achterlijke religie aanhangen die slechts tot terrorisme leidt. In een multi-etnische samenleving dient een college zich juist in te spannen voor de bouw van gebedshuizen, vooral in wijken waar de meerderheid van de bevolking tot de islam behoort.
Ten aanzien van de Pauluskerk heb ik dezelfde ervaringen. Er zijn plannen voor nieuwbouw. Het is ongelofelijk hoeveel mensen zich daarmee gaan bemoeien. Veel ernstiger vind ik dat er overheidsambtenaren zijn die zich willen bezighouden met de activiteiten die binnen de nieuwbouw van de Pauluskerk zouden mogen plaatsvinden.
Ik heb ze duidelijk gemaakt dat dit de verantwoordelijkheid van de kerk is. Daar heeft de staat zich niet mee te bemoeien. Geloofsgemeenschappen zullen altijd uiterst deskundige architecten raadplegen die borg staan voor goede planning. Hoe een en ander gefinancierd wordt is ook geheel de verantwoordelijkheid van de synagoge, kerk en moskee. Sommige geloofsgemeenschappen zullen in staat zijn om het geld zelf bij elkaar te brengen. Anderen maken zich afhankelijk van steun van geloofsgenoten elders.
Uit de jaren dat ik zelf in de Derde Wereld heb gewerkt, in het kader van zending en missie, weet ik hoeveel geld er door kerken in West-Europa en Amerika besteed wordt aan de bouw van kerken in de Derde Wereld. Sommige Amerikaanse faith missions investeren in christenen in hun bestrijding van de islam. Buitengewoon kwalijk. In Nederland heb ik nog nooit vastgesteld dat islamieten steun krijgen van hun geloofsgenoten om hier andere geloven te bestrijden.
Angst
Onze stad kent nu ook een islamitische universiteit, die borg voor zal staan dat in de toekomst ook in Nederland een op westerse leest geschoeide islam zal ontstaan. Ik kan mij niet aan de indruk onttrekken dat er kennelijk in het college van Rotterdam angst bestaat voor de islam. Het college zou er beter aan doen een islamexpert aan te trekken om zich te laten adviseren en zich zo te behoeden voor uitglijders.
Religies als jodendom, christendom en islam zijn geen broeinesten van geweld. Ongetwijfeld verdoezelen de heilige boeken de gewelddadigheid van mensen niet, maar het geweld waarvan sprake is in de heilige boeken van bijbel en koran zal altijd moeten worden verstaan in de context van hun tijd en hun plaats. Het is ongelofelijk gevaarlijk om met teksten uit heilige boeken tijdloos en ruimteloos om te gaan. God of Allah is geen brok graniet. God is compassie. Mensen worden aangespoord barmhartig en rechtvaardig te zijn. Maar mensen blijven mensen en zullen telkens weer vallen, opstaan en opnieuw vallen.
De kennis over de islam is in onze stad nog steeds ver beneden peil. Ook is de interesse voor de islam buitengewoon matig. Daarom wordt er vaak nog baarlijke nonsens verkondigd. Rotterdam kan veel leren van de Bulgaarse hoofdstad Sofia. In de binnenstad van deze stad vindt men de synagoge, de moskee en de kerk broederlijk en zusterlijk naast elkaar.
Bulgarije gehoorzaamde indertijd niet aan het Duitse bevel om de joden te laten deporteren naar de kampen, want de Bulgaren hielden vol dat de joden ook behoorden tot hun multi-etnische samenleving. Ze wilden niet dat er een groep werd verwijderd. Bulgarije is dan ook een van de weinige landen in Europa waar de joden minder geleden hebben onder de vernietiging.
Leefbaar Rotterdam
Een multi-etnische samenleving is een geweldige uitdaging. Gemakkelijk is het niet. Veel mensen moeten overtuigd raken, moeten met elkaar in gesprek zijn. Dialoog is onvermijdelijk. Met sommige aanhangers van Leefbaar Rotterdam, die liever uitzien op een park waar honden worden uitgelaten dan op een moskee, zal nog lang gedebatteerd moeten worden.
Wethouder Pastors meent dat het bestuur van de moskee zal moeten beseffen dat omstandigheden anders zijn dan zeven jaar geleden. Dat is inderdaad juist. De omstandigheden wijzigen zich. De islam zal in de komende decennia uitgroeien tot de grootste religie in deze stad. Zo simpel is het. Het zal toch niet zo zijn dat de bekrompenheid van mensen die niets van de islam verstaan hebben, doorslaggevend wordt.
Het wordt uiterst bedenkelijk wanneer wij een lokale overheid hebben die deze bekrompenheid voedt. De lokale overheid dient de grens tussen staat en kerk, synagoge en moskee te respecteren. Uiteraard mag de overheid vragen stellen, zoals ook kerk, synagoge en moskee hun vragen zullen stellen aan de overheid.
Dominee Hans Visser is verbonden aan de Stichting voor Kerkelijke Sociale Arbeid te Rotterdam en de Pauluskerk, beide in Rotterdam
Bron: Rotterdams Dagblad 02/12/03
Door Hans Visser
Opnieuw heeft het college van burgemeester en wethouders van Rotterdam bezwaar gemaakt tegen de bouw van minaretten van een moskee, ditmaal de Turkse Koçatepe moskee in de Afrikaanderwijk. Ten onrechte wordt door het college gesuggereerd dat minaretten de integratie negatief beïnvloeden. Laat hierover volstrekte duidelijkheid bestaan: elk bestuur van een synagoge, kerk of een moskee bepaalt zelf hoe hun gebouw eruit ziet en wat er in het gebouw gaat gebeuren. De staat is niet geroepen om zich daarmee te bemoeien.
Uiteraard zijn er bestemmingsplannen waaraan een bestuur zich dient te houden. Reeds eerder, bij de eerste steenlegging van de Essalam moskee in Zuid overschreed onze burgemeester tot mijn verdriet de grens tussen kerk en staat, toen hij ook stil stond bij de minaretten. Ook hij sprak over het toegangsbeleid van verschillende ingangen voor mannen en vrouwen en stelde daarbij vraagtekens met het oog op de gewenste integratie.
Pauluskerk
Ik dacht een moment: als het hier om een synagoge zou zijn gegaan, dan waren de rapen gaar geweest. Maar moslims zwijgen en gedragen zich beleefd want ze weten dat velen denken dat ze een achterlijke religie aanhangen die slechts tot terrorisme leidt. In een multi-etnische samenleving dient een college zich juist in te spannen voor de bouw van gebedshuizen, vooral in wijken waar de meerderheid van de bevolking tot de islam behoort.
Ten aanzien van de Pauluskerk heb ik dezelfde ervaringen. Er zijn plannen voor nieuwbouw. Het is ongelofelijk hoeveel mensen zich daarmee gaan bemoeien. Veel ernstiger vind ik dat er overheidsambtenaren zijn die zich willen bezighouden met de activiteiten die binnen de nieuwbouw van de Pauluskerk zouden mogen plaatsvinden.
Ik heb ze duidelijk gemaakt dat dit de verantwoordelijkheid van de kerk is. Daar heeft de staat zich niet mee te bemoeien. Geloofsgemeenschappen zullen altijd uiterst deskundige architecten raadplegen die borg staan voor goede planning. Hoe een en ander gefinancierd wordt is ook geheel de verantwoordelijkheid van de synagoge, kerk en moskee. Sommige geloofsgemeenschappen zullen in staat zijn om het geld zelf bij elkaar te brengen. Anderen maken zich afhankelijk van steun van geloofsgenoten elders.
Uit de jaren dat ik zelf in de Derde Wereld heb gewerkt, in het kader van zending en missie, weet ik hoeveel geld er door kerken in West-Europa en Amerika besteed wordt aan de bouw van kerken in de Derde Wereld. Sommige Amerikaanse faith missions investeren in christenen in hun bestrijding van de islam. Buitengewoon kwalijk. In Nederland heb ik nog nooit vastgesteld dat islamieten steun krijgen van hun geloofsgenoten om hier andere geloven te bestrijden.
Angst
Onze stad kent nu ook een islamitische universiteit, die borg voor zal staan dat in de toekomst ook in Nederland een op westerse leest geschoeide islam zal ontstaan. Ik kan mij niet aan de indruk onttrekken dat er kennelijk in het college van Rotterdam angst bestaat voor de islam. Het college zou er beter aan doen een islamexpert aan te trekken om zich te laten adviseren en zich zo te behoeden voor uitglijders.
Religies als jodendom, christendom en islam zijn geen broeinesten van geweld. Ongetwijfeld verdoezelen de heilige boeken de gewelddadigheid van mensen niet, maar het geweld waarvan sprake is in de heilige boeken van bijbel en koran zal altijd moeten worden verstaan in de context van hun tijd en hun plaats. Het is ongelofelijk gevaarlijk om met teksten uit heilige boeken tijdloos en ruimteloos om te gaan. God of Allah is geen brok graniet. God is compassie. Mensen worden aangespoord barmhartig en rechtvaardig te zijn. Maar mensen blijven mensen en zullen telkens weer vallen, opstaan en opnieuw vallen.
De kennis over de islam is in onze stad nog steeds ver beneden peil. Ook is de interesse voor de islam buitengewoon matig. Daarom wordt er vaak nog baarlijke nonsens verkondigd. Rotterdam kan veel leren van de Bulgaarse hoofdstad Sofia. In de binnenstad van deze stad vindt men de synagoge, de moskee en de kerk broederlijk en zusterlijk naast elkaar.
Bulgarije gehoorzaamde indertijd niet aan het Duitse bevel om de joden te laten deporteren naar de kampen, want de Bulgaren hielden vol dat de joden ook behoorden tot hun multi-etnische samenleving. Ze wilden niet dat er een groep werd verwijderd. Bulgarije is dan ook een van de weinige landen in Europa waar de joden minder geleden hebben onder de vernietiging.
Leefbaar Rotterdam
Een multi-etnische samenleving is een geweldige uitdaging. Gemakkelijk is het niet. Veel mensen moeten overtuigd raken, moeten met elkaar in gesprek zijn. Dialoog is onvermijdelijk. Met sommige aanhangers van Leefbaar Rotterdam, die liever uitzien op een park waar honden worden uitgelaten dan op een moskee, zal nog lang gedebatteerd moeten worden.
Wethouder Pastors meent dat het bestuur van de moskee zal moeten beseffen dat omstandigheden anders zijn dan zeven jaar geleden. Dat is inderdaad juist. De omstandigheden wijzigen zich. De islam zal in de komende decennia uitgroeien tot de grootste religie in deze stad. Zo simpel is het. Het zal toch niet zo zijn dat de bekrompenheid van mensen die niets van de islam verstaan hebben, doorslaggevend wordt.
Het wordt uiterst bedenkelijk wanneer wij een lokale overheid hebben die deze bekrompenheid voedt. De lokale overheid dient de grens tussen staat en kerk, synagoge en moskee te respecteren. Uiteraard mag de overheid vragen stellen, zoals ook kerk, synagoge en moskee hun vragen zullen stellen aan de overheid.
Dominee Hans Visser is verbonden aan de Stichting voor Kerkelijke Sociale Arbeid te Rotterdam en de Pauluskerk, beide in Rotterdam
Bron: Rotterdams Dagblad 02/12/03