PDA

Bekijk Volledige Versie : Turkse jongeren succesvol en dus geïntegreerd?



Charkiya
19-12-03, 20:09
Cultuurpsycholoog Van de Vijver en Pabo-docent Yanik in gesprek

Turkse jongeren succesvol en dus geïntegreerd?

Muzafer Yanik is een energieke man van Turkse afkomst. Sinds 1981 is hij in Nederland en werkte onder andere als Oalt-leerkracht aan een basisschool. Tegenwoordig geeft hij les op een Pabo in Breda en is hij lid van de redactie van TooN. Integratie is voor hem – net als voor velen – een onderwerp dat hem zeer bezig houdt. ‘Integratie’ en ‘de multiculturele samenleving’ lijken volgens Yanik termen die zo vervuild zijn geraakt dat zij per definitie worden geassocieerd met problemen. „De politiek bezigt harde woorden en daardoor ontstaat in de maatschappij een negatieve houding ten opzichte van allochtonen. Maar ook het zelfbeeld van allochtonen krijgt een deuk."


Angst

„Als ik hoor dat Turkse jongeren zichzelf succesvol vinden en dat ze zichzelf als ‘succesvol’ omschrijven in de Nederlandse samenleving, dan vind ik dat ze geïntegreerd zijn", vertelt Yanik. „Ik ben ervan overtuigd dat integratie iets is wat met je gevoel te maken heeft. Als je geïntegreerd bent, voel je je verbonden met de cultuur van het land waarin je woont. Dan is het leven en beleven in dat land plezierig. Er is een gevoel van verbondenheid. Voorwaarde hiervoor is echter ‘je veilig voelen’. En hier begint de schoen te wringen. Na 11 september en na de moord op Pim Fortuyn voelen veel allochtonen zich niet meer veilig. Ik hoorde velen zeggen: ‘ik ben blij dat het geen buitenlander was die Pim Fortuyn heeft doodgeschoten. Dan hadden wij daar veel problemen door gekregen.’

Ik zie het wantrouwen en de angst van dichtbij in de Turkse gemeenschap. Ik hoorde zelfs iemand zeggen: ‘Wij moeten eigenlijk geen huis hebben. Wij moeten zo voorbereid zijn dat wij – als het fout gaat – direct op een vliegtuig kunnen stappen.’ Er heerst angst voor escalatie. Er heerst wantrouwen en het is voor autochtonen moeilijk te begrijpen dat het leven voor veel allochtonen in de huidige situatie als zeer bedreigend wordt ervaren. Politici van nu gebruiken zinnen als: ‘als je hier wilt wonen, moet je de taal leren. Wie leert wordt beloond, wie niet leert wordt gestraft.’ Vreemd! Alsof iedere allochtoon die maar echt wil, zich de taal ook eigen kan maken.

De structuur, de instituties zijn daar helemaal niet naar. Natuurlijk moet iedereen die in Nederland leeft, de Nederlandse taal leren. Maar het staat mij tegen dat in de discussie het leren van het Nederlands veel te veel aan de persoonlijke factoren wordt verbonden. De kwaliteit van de cursussen komt echter minder in beeld. Zo ontstaat de indruk dat allochtonen het Nederlands niet zouden willen leren. In het huidige debat over integratie wordt harde taal gebruikt die angst in de hand werkt. Ik zie het als de taak van het nieuwe kabinet om het gevoel voor veiligheid, het zich veilig voelen in de Nederlandse samenleving, te herstellen." En als Yanik dan hoort zeggen dat uit onderzoek blijkt dat Turkse jongeren zich succesvol voelen, springt hij bijna een gat in de lucht. „Dan zijn die mensen toch geïntegreerd", vindt hij.


Grote discrepantie

Op 11 mei in 2001 werd professor dr. Fons van de Vijver, hoogleraar Cultuurpsychologie aan de Universiteit van Tilburg, als hoogleraar aan de UvT verbonden en zijn oratie destijds ging over de psychologische aspecten van Nederland als multiculturele samenleving. In het psychologisch onderzoek in de multiculturele samenleving is acculturatie een belangrijk thema. Ook in het afstudeerscriptie van Jessica Eelderink – die Van de Vijver begeleidde – speelt de term een belangrijke rol. Acculturatie is de manier waarop allochtonen met hun oorspronkelijke en de Nederlandse cultuur omgaan. Het blijkt dat de meeste allochtonen hun oorspronkelijke en de Nederlandse cultuur willen combineren, wij noemen dit integratie.

Van de Vijver benadrukt aandacht voor wetenschappelijk onderzoek op dit terrein. „Er is een grote discrepantie tussen wat er wordt betoogd in het publieke debat en wat er vanuit wetenschappelijk onderzoek bekend is. Met andere woorden: men praat er nu maar een eind op los. Er wordt bijvoorbeeld veel fuss gemaakt over het kweken van haat op islamitische scholen of over de onwil om te integreren. Uit onderzoek blijkt echter bijvoorbeeld dat de steun voor de multiculturele samenleving zowel onder Nederlanders als allochtonen veel breder is dan dat die lijkt."


Multiculturalisme

Voor Van de Vijver heeft de term ‘multicultureel’ eigenlijk twee betekenissen. In de eerste plaats is het een feitelijke aanduiding voor verschillende etniciteiten die in een land naast elkaar wonen. De term verwijst dus naar een demografische eigenschap. In de tweede plaats hangt de term samen met de vraag in hoeverre er in Nederland steun is voor de multiculturele samenleving. Dat is multiculturalisme. „Is die steun er", vraagt Yanik hem. Van de Vijver: „Nederlanders zijn neutraal. Ze lopen niet echt warm voor de multiculturele samenleving, maar ze zijn er ook niet tegen. Het idee dat nu in het politieke debat wordt afgegeven dat er felle voor- en tegenstanders zijn, lijkt mij onzin.

Uit ander onderzoek kwam al naar voren dat allochtone groepen zich in ons land veel meer thuis voelen en dat ze meer bereidheid vertonen in de Nederlandse samenleving te investeren dan Nederlanders denken dat ze doen. Het verschil tussen Turken en Nederlanders in hun kijk naar de multiculturele samenleving zit in een verschillende nadruk op rechten en plichten. En dat is niet meer dan logisch want hier komt de kwestie van eigenbelang om de hoek kijken. Daarom geloof ik niet zo in zware discussies. Het is gewoon een kwestie van eigenbelang. Ik vind het interessant om te kijken waar er overeenstemming bestaat tussen de twee culturen in hun visie op de multiculturele samenleving."


Privaat versus publiek

Van de Vijver wijst op een verschillende visie van de twee culturen op wat tot het publieke en private leven behoort. „Uit het onderzoek blijkt dat de meeste allochtonen hun oorspronkelijke en de Nederlandse cultuur willen combineren, een prachtige omschrijving van integratie. Maar de Turkse jongeren nemen de Nederlandse cultuur eerder over in het openbare leven, in hun privé-leven handhaven ze langer de normen, waarden en gebruiken van de oorspronkelijke cultuur. Er is nogal eens sprake van aanpassing in het openbare leven en behoud van de cultuur achter de voordeur."

Maar dan komen de Nederlanders in protest. Want, zo vertelt Van de Vijver: „Nederlanders maken het onderscheidt tussen publiek en privaat veel minder. Kijk maar naar de discussie over de hoofddoekjes die nu speelt. Die is heel interessant omdat het puur om symboliek draait. Wat is er nu erg aan om met een hoofddoekje op te lopen, vraag je je af. Maar voor Nederlanders is het bijna verboden om de eigen etniciteit in het openbare leven te benadrukken. In het openbare leven mag niemand een statement over de eigen etniciteit maken want dat wordt door ons gezien als een aanval op ons Nederlanderschap."


Redelijk thuisvoelen

Hou zou Van de Vijver integratie willen omschrijven? Zou hij net als Muzafer Yanik de stelling aandurven: ‘Turken die zich succesvol voelen, zijn geïntegreerd’? Van de Vijver: „Uit de literatuur blijkt dat integratie de beste manier is om met twee culturen om te gaan. Als Turkse jongeren zichzelf als succesvol zien, dan betekent dat dat ze goed in hun vel zitten. Ze voelen zich hier redelijk thuis. Dat zij zichzelf positief zien, is een positief begin om met acculturatie-problemen om te gaan.

Maar nog steeds zie je dat – al zijn er successen – de schoolprestaties slechter zijn dan van Nederlanders. Je ziet nog steeds dat zij mindere banen krijgen. Tegelijkertijd zie je dat de tweede en derde generatie Turken beter is opgeleid dan hun ouders. Jaar na jaar wordt het verschil met de Nederlandse groep kleiner, maar het is nog niet hetzelfde. In die zin is de Turkse groep nog niet helemaal geïntegreerd en wil ik succesvol voelen en geïntegreerd zijn, niet op hetzelfde niveau trekken."


Segregatie

In het integratieproces ziet de hoogleraar de rol van onderwijs niet groter dan: ‘er moeten kwaliteitseisen aan scholen worden opgelegd’. „Ik denk dan aan taal, maar ook aan kennis van verschillende culturen en godsdiensten. Uit de psychologie weten wij dat kennis van verschillende culturen kan bijdragen aan het ‘gevoel’ van succesvol geïntegreerd te zijn." Het probleem van ‘witte vlucht’ en ‘zwarte scholen’ bekijkt de hoogleraar echter nuchter.

„Volgens mij is het probleem niet zo groot als wij dat voordoen. Het is nu eenmaal onvermijdelijk dat in steden waar de populatie allochtonen groot is, de scholen zwarter worden. Ik woon in een dorpje waar maar een enkele allochtoon te zien is met als resultaat dat de scholen voornamelijk ‘wit’ zijn. Voorstellen als verplichte spreiding en verplichte sluiting, vind ik nogal overdreven. Wij hebben in Nederland overigens nauwelijks middelen om iets te doen."

Goodnight
19-12-03, 21:53
ik geloof niet dat de Turken meer geintegreerd zijn dan de Marokkanen.
De Turken die ik ken zijn heel erg nationalistisch, gemengde huwelijken is bij hen gelijk aan hoog verraad, terwijl je dat meer en meer bij Marokkanen ziet.Het Nederlands spreken ze niet beter dan Marokkanen.

Wat wel bij Turken het geval is is ht volgende:

Ze zijn veel commercieler en ondernemender dan Marokkanen
Ze staan meer voor elkaar klaar dan Marokkanen, ze zijn beter organisatorisch ingesteld.
Weten beter hoe ze met politieke issues moeten omgaan.
Laten zich van de beste kant naar de buiten wereld zien, wat binnen gebeurt heeft verder niemand wat mee te maken, maar de presentatie is beter.
Ze houden zich ook met criminele activiteiten bezig maar dan op grote schaal, niet van die kruimel diefstallen als de Marokkanen.

En last but not least:

houden zich ver van het nieuws vandaan...