T.A.F.K.A.Z
21-12-03, 11:26
Mali / Malinezen zijn dol op blanke pornofilms
door Sybilla Claus
2003-12-20
Wie een liberale islam zoekt, moet naar Mali. De vrouwen dragen zelden een hoofddoek, ook al is negentig procent van de Malinezen moslim. In de veertig bioscopen in de hoofdstad Bamako is het bekijken van westerse porno zelfs de grote rage.
BAMAKO - 'Snollen van plezier' luidt de wervende titel boven een verkreukeld filmaffiche met twee blondines erop. Voor bioscoop Le Club in de Malinese hoofdstad Bamako staat een rij brommertjes. Voor 75 eurocent, het equivalent van een flesje bier, mag je de stikdonkere zaal in.
Stipt op tijd begint een Franse orgie uit de jaren zeventig, waarbij de blanke acteurs zich wentelen in champagne, droge spaghetti en elkaar. Na vijf minuten breekt de film. Een tijdje later begint een andere film, moderner, hetgeen valt af te leiden uit de siliconenborsten.
Mali heeft een filmtraditie, zij het niet deze. In de socialistische begintijd was het land begonnen met het opsporen van artistiek talent in een terugkerende Biennale. In de jaren zeventig brak een aantal regisseurs door, zoals Soleyman Cissé en Oumar Sissoko. Zij leverden prachtig werk af, met steun van het Cinematografisch Centrum dat werd gefinancierd door de Malinese en Franse overheid. Ten tijde van dictator Traoré droeg de kritiek in hun films bij aan de bewustwording van de Malinezen. De coup die in 1991 de dictatuur omver wierp bracht de bevolking politieke vrijheid en het bijbehorend kapitalisme.
In de steden werden al snel de bioscopen geprivatiseerd omdat ze niets meer opbrachten. Afrikaanse films waren zeldzaam, zelf produceren werd veel te duur. Alleen Europese import was betaalbaar. Slimme uitbaters zagen een gat in de markt: oude blanke porno goedkoop vertonen. Die formule bleek een doorslaand succes. De Malinezen hadden de seksuele revolutie gemist en jarenlang staatsradio en -televisie moeten doorstaan. Reclame maken was niet nodig, puur op de titel stroomden de mensen toe. Nu gaan in Bamako vanaf vier uur 's ochtends de luidsprekers van de moskee om op te roepen tot gebed, en kijken mannen in traditionele boubous 's avonds naar westerse porno.
,,Juist omdat seks hier taboe is, zijn de mensen dol op deze films'', zegt filmfan Suleyman Doumbia (32). Doumbia verklaart dat porno voor de Malinezen ook een voorlichtende functie heeft: ,,Je kunt andere manieren om de liefde te bedrijven ontdekken. Wij kenden alleen maar de vrouw onder en de man boven. Ik zag bovendien dat de mannen in de films heel lang doorgingen, dat kan dus ook.''
Een verschil met de Nederlandse pornobioscopen is dat in Bamako zo'n film in het weekend ook een uitje is voor groepen jongeren en voor stelletjes. Doumbia neemt regelmatig zijn vriendin mee naar een pornofilm en prijst het feit dat vrouwen in deze films ook het initiatief nemen: ,,Onze vrouwen schamen zich erg op het seksuele vlak. Zo kunnen zij zien dat het ook anders kan.'' Die overstap naar een actieve rol moet voor de Malinesen een hele cultuurschok zijn, aangezien zij zijn grootgebracht met het idee dat zij hun man gedwee moeten volgen. Bovendien zijn bijna alle volwassen vrouwen hun clitoris kwijt.
,,Het heet geen besnijden maar uitsnijden'', corrigeert Doumbia in het Frans. Hoe is het voor hen om de blanke vrouwen op het scherm te zien masturberen? ,,Zij hebben er veel spijt van dat ze seksueel verminkt zijn.'' Een onbedoeld bijeffect van de films is dat zij de langdurige strijd tegen seksuele verminking in een stroomversnelling kunnen brengen. De vriendinnen van Doumbia zijn althans vastbesloten om hun dochters hun eigen lot te besparen. ,,Het is erg triest om te zien dat onze vrouwen minder kunnen genieten'', stelt Doumbia. ,,Toch vinden ze het net zo leuk als wij om porno te zien, al zullen ze dat nooit ronduit toegeven.''
Vrij nieuw in het genre is de verspreiding van zwarte films uit Nigeria en Ivoorkust op illegale dvd-kopieën. Doumbia bekijkt die kopieën ook graag thuis met een stel vrienden op de binnenplaats, of met zijn vriendin op zijn kamer. Uiteindelijk ziet hij het liefst de blanke films, dat is net wat exotischer.
Hoe is de voorliefde voor porno toch te combineren met de islam? Heel goed, meent Doumbia. ,,Mali heeft geen islamitisch regime. Wij hebben religie en staat gescheiden. Via buitenlandse tv-zenders zien wij sinds 1991 wat er elders gebeurt. Dat is aan de ene kant niet zo'n goed voorbeeld voor de jeugd. Anderzijds is dat nou democratie, vrijheid.''
door Sybilla Claus
2003-12-20
Wie een liberale islam zoekt, moet naar Mali. De vrouwen dragen zelden een hoofddoek, ook al is negentig procent van de Malinezen moslim. In de veertig bioscopen in de hoofdstad Bamako is het bekijken van westerse porno zelfs de grote rage.
BAMAKO - 'Snollen van plezier' luidt de wervende titel boven een verkreukeld filmaffiche met twee blondines erop. Voor bioscoop Le Club in de Malinese hoofdstad Bamako staat een rij brommertjes. Voor 75 eurocent, het equivalent van een flesje bier, mag je de stikdonkere zaal in.
Stipt op tijd begint een Franse orgie uit de jaren zeventig, waarbij de blanke acteurs zich wentelen in champagne, droge spaghetti en elkaar. Na vijf minuten breekt de film. Een tijdje later begint een andere film, moderner, hetgeen valt af te leiden uit de siliconenborsten.
Mali heeft een filmtraditie, zij het niet deze. In de socialistische begintijd was het land begonnen met het opsporen van artistiek talent in een terugkerende Biennale. In de jaren zeventig brak een aantal regisseurs door, zoals Soleyman Cissé en Oumar Sissoko. Zij leverden prachtig werk af, met steun van het Cinematografisch Centrum dat werd gefinancierd door de Malinese en Franse overheid. Ten tijde van dictator Traoré droeg de kritiek in hun films bij aan de bewustwording van de Malinezen. De coup die in 1991 de dictatuur omver wierp bracht de bevolking politieke vrijheid en het bijbehorend kapitalisme.
In de steden werden al snel de bioscopen geprivatiseerd omdat ze niets meer opbrachten. Afrikaanse films waren zeldzaam, zelf produceren werd veel te duur. Alleen Europese import was betaalbaar. Slimme uitbaters zagen een gat in de markt: oude blanke porno goedkoop vertonen. Die formule bleek een doorslaand succes. De Malinezen hadden de seksuele revolutie gemist en jarenlang staatsradio en -televisie moeten doorstaan. Reclame maken was niet nodig, puur op de titel stroomden de mensen toe. Nu gaan in Bamako vanaf vier uur 's ochtends de luidsprekers van de moskee om op te roepen tot gebed, en kijken mannen in traditionele boubous 's avonds naar westerse porno.
,,Juist omdat seks hier taboe is, zijn de mensen dol op deze films'', zegt filmfan Suleyman Doumbia (32). Doumbia verklaart dat porno voor de Malinezen ook een voorlichtende functie heeft: ,,Je kunt andere manieren om de liefde te bedrijven ontdekken. Wij kenden alleen maar de vrouw onder en de man boven. Ik zag bovendien dat de mannen in de films heel lang doorgingen, dat kan dus ook.''
Een verschil met de Nederlandse pornobioscopen is dat in Bamako zo'n film in het weekend ook een uitje is voor groepen jongeren en voor stelletjes. Doumbia neemt regelmatig zijn vriendin mee naar een pornofilm en prijst het feit dat vrouwen in deze films ook het initiatief nemen: ,,Onze vrouwen schamen zich erg op het seksuele vlak. Zo kunnen zij zien dat het ook anders kan.'' Die overstap naar een actieve rol moet voor de Malinesen een hele cultuurschok zijn, aangezien zij zijn grootgebracht met het idee dat zij hun man gedwee moeten volgen. Bovendien zijn bijna alle volwassen vrouwen hun clitoris kwijt.
,,Het heet geen besnijden maar uitsnijden'', corrigeert Doumbia in het Frans. Hoe is het voor hen om de blanke vrouwen op het scherm te zien masturberen? ,,Zij hebben er veel spijt van dat ze seksueel verminkt zijn.'' Een onbedoeld bijeffect van de films is dat zij de langdurige strijd tegen seksuele verminking in een stroomversnelling kunnen brengen. De vriendinnen van Doumbia zijn althans vastbesloten om hun dochters hun eigen lot te besparen. ,,Het is erg triest om te zien dat onze vrouwen minder kunnen genieten'', stelt Doumbia. ,,Toch vinden ze het net zo leuk als wij om porno te zien, al zullen ze dat nooit ronduit toegeven.''
Vrij nieuw in het genre is de verspreiding van zwarte films uit Nigeria en Ivoorkust op illegale dvd-kopieën. Doumbia bekijkt die kopieën ook graag thuis met een stel vrienden op de binnenplaats, of met zijn vriendin op zijn kamer. Uiteindelijk ziet hij het liefst de blanke films, dat is net wat exotischer.
Hoe is de voorliefde voor porno toch te combineren met de islam? Heel goed, meent Doumbia. ,,Mali heeft geen islamitisch regime. Wij hebben religie en staat gescheiden. Via buitenlandse tv-zenders zien wij sinds 1991 wat er elders gebeurt. Dat is aan de ene kant niet zo'n goed voorbeeld voor de jeugd. Anderzijds is dat nou democratie, vrijheid.''