nefertiti
22-12-03, 13:30
De Nederlandse parlementaire pers heeft Jozias Van Aartsen gekozen als beste politicus van het jaar. De nieuwe voorzitter van de VVD-fractie heeft gekozen voor een dualistische aanpak. Anders dan zijn CDA-collega Maxime Verhagen, die in dienst van zijn partijleider Balkenende opereert, is Van Aartsen zijn eigen baas.
Van Aartsen geeft aan het profileren van controversiële maatschappelijke kwesties de prioriteit. Als het kabinet daardoor in verlegenheid wordt gebracht, wordt Van Aartsen daar niet zenuwachtig van. Hij heeft getekend voor de financiële afspraken in het huidige regeerakkoord, de rest is wat hem betreft open voor een brede discussie.
De VVD zorgt voor leven in de politieke brouwerij. Dat is niet alleen leuk voor de parlementaire pers, maar ook voor de Nederlandse kiezer.
De tijden van Bolkestein lijken te herleven.
Wat Van Aartsen nog wel van zijn illustere voorganger kan leren, is werken aan de kwaliteit van zijn interventies.
Het komt niet vertrouwenwekkend over om op het ene moment voor te stellen het aantal leden van de Tweede Kamer van 150 tot 100 terug te brengen, om twee weken later het stelsel met 150 districten te bepleiten.
Hoe dan ook, met verregaande voorstellen over het tegengaan van islamitische scholen en het onderwerpen van de Europese grondwet aan een referendum hebben de liberalen het politieke initiatief naar zich toegetrokken. Zij dwingen de politieke tegenstanders binnen en buiten het kabinet hun politieke agenda over te nemen.
Van Artsen heeft de les van 2002 geleerd: het toedekken van politieke verschillen in technocratische compromissen vervreemdt de kiezer van de politiek.
Dat de VVD en in mindere mate het CDA opeens voorstander zijn van democratische vernieuwingen als de gekozen burgemeester en het referendum, is eveneens een les van Pim Fortuyn. Het opnemen van D66 in de rechtse coalitie duidt erop dat nu eindelijk ernst wordt gemaakt met het afronden van een al decennia slepend debat over staatsrechtelijke vernieuwing.
De Partij van de Arbeid van Wouter Bos wordt zo door de coalitie in de verdediging gedrukt. Officieel is de PvdA tegen de rechtstreekse verkiezing van de burgemeester door de kiezers.
Bos wordt door de coalitie gedwongen bij te draaien.
Dat geldt ook voor de twee andere grote politieke kwesties van dit moment: de integratie van migranten en het saneren van de verzorgingsstaat. Bos heeft zelf toegegeven dat de linkse oppositie in 2003 weinig heeft klaargemaakt. Ondanks hun nieuwe dualisme laten CDA, VVD en D66 zich niet tegen elkaar uitspelen.
Links kan er niet omheen dat de politieke agenda door rechts wordt gedomineerd.
Het bekritiseren van het kabinetsbeleid is noodzakelijk, maar niet voldoende. Alleen door met betere oplossingen voor de belangrijkste maatschappelijke vraagstukken te komen, kunnen de progressieve partijen het politieke initiatief terugwinnen.
VOLKSKRANT
Van Aartsen geeft aan het profileren van controversiële maatschappelijke kwesties de prioriteit. Als het kabinet daardoor in verlegenheid wordt gebracht, wordt Van Aartsen daar niet zenuwachtig van. Hij heeft getekend voor de financiële afspraken in het huidige regeerakkoord, de rest is wat hem betreft open voor een brede discussie.
De VVD zorgt voor leven in de politieke brouwerij. Dat is niet alleen leuk voor de parlementaire pers, maar ook voor de Nederlandse kiezer.
De tijden van Bolkestein lijken te herleven.
Wat Van Aartsen nog wel van zijn illustere voorganger kan leren, is werken aan de kwaliteit van zijn interventies.
Het komt niet vertrouwenwekkend over om op het ene moment voor te stellen het aantal leden van de Tweede Kamer van 150 tot 100 terug te brengen, om twee weken later het stelsel met 150 districten te bepleiten.
Hoe dan ook, met verregaande voorstellen over het tegengaan van islamitische scholen en het onderwerpen van de Europese grondwet aan een referendum hebben de liberalen het politieke initiatief naar zich toegetrokken. Zij dwingen de politieke tegenstanders binnen en buiten het kabinet hun politieke agenda over te nemen.
Van Artsen heeft de les van 2002 geleerd: het toedekken van politieke verschillen in technocratische compromissen vervreemdt de kiezer van de politiek.
Dat de VVD en in mindere mate het CDA opeens voorstander zijn van democratische vernieuwingen als de gekozen burgemeester en het referendum, is eveneens een les van Pim Fortuyn. Het opnemen van D66 in de rechtse coalitie duidt erop dat nu eindelijk ernst wordt gemaakt met het afronden van een al decennia slepend debat over staatsrechtelijke vernieuwing.
De Partij van de Arbeid van Wouter Bos wordt zo door de coalitie in de verdediging gedrukt. Officieel is de PvdA tegen de rechtstreekse verkiezing van de burgemeester door de kiezers.
Bos wordt door de coalitie gedwongen bij te draaien.
Dat geldt ook voor de twee andere grote politieke kwesties van dit moment: de integratie van migranten en het saneren van de verzorgingsstaat. Bos heeft zelf toegegeven dat de linkse oppositie in 2003 weinig heeft klaargemaakt. Ondanks hun nieuwe dualisme laten CDA, VVD en D66 zich niet tegen elkaar uitspelen.
Links kan er niet omheen dat de politieke agenda door rechts wordt gedomineerd.
Het bekritiseren van het kabinetsbeleid is noodzakelijk, maar niet voldoende. Alleen door met betere oplossingen voor de belangrijkste maatschappelijke vraagstukken te komen, kunnen de progressieve partijen het politieke initiatief terugwinnen.
VOLKSKRANT