freya
24-12-03, 11:18
Ze komen terug
'Wil je een kopje koffie?'' ''Ja, lekker, goed hè, van die Arabieren, ze hebben de koffie uitgevonden.''
''Ja, hebben we toch nog iets van ze.''
''Waarom hebben jouw kopjes geen oortjes?''
''Door het omhelzen van de kop met je vingers, voel je de hitte van de kop, en wanneer je vingers de hitte aankan, betekent het dat het al drinkbaar is, de temperatuur wordt geaccepteerd door je lichaam. En het trieste is dat alleen Japanners dit mee hebben gekregen.''
''Ik sta soms versteld waar jij allemaal aan denkt.''
''Ja, ik denk veel en verzin veel maar niet iedereen luistert naar mij, in plaats van luisteren praten ze alleen maar.''
''Doen ze dat ook bij jou zo veel?''
''Man, je moest ze de kost geven.''
''Bij mij gaat dat ook zo, ze praten me de oren van mijn hoofd, en hun wensen zijn ongekend.''
''Wensen zonder daden, denken ze soms dat we wonderen kunnen verrichten of zo?''
''Nou, toen jij op het water liep, heb je aardig die illusie gewekt ja.''
''Dat was omdat ik ze wilde laten zien wat verlichting was, en dat dat in jezelf zat.''
''Dat kan wel zo zijn, maar jij hebt het toch maar even gedaan.''
''Ik gaf ze hoop.''
''Ja, maar het raakt een keer op, net als geduld.''
''Ik blijf maar hopen dat ze met speciale dagen opnieuw hoop en geduld kweken, even stilstaan en met kerst aan al het goede denken.''
''Ja, je hebt gelijk, en ik moet zeggen, ik bewonder je talent; zoals jij kerst tot een belangrijke feestdag hebt weten te toveren.''
''Dank je wel voor het compliment, maar ik deed daar niet veel aan. Ik kwam ter wereld, dankzij mijn lieve, geduldige, maagdelijke moeder en mijn machtvolle vader.''
''Ja, jouw vader heeft mij ook lief, maar het is mij nog niet gelukt om ramadan en suikerfeest tot zo'n succes in de wereld te maken.''
''Nou ja, we hadden natuurlijk de commercie ook mee, mensen vinden het toch leuk, zo'n boom en lichtjes, cadeaus, diner, en met al die mooie ingrediënten komen ze toch graag bij elkaar, onder het mom van mij.''
(De deur gaat open.)
''Hé, zitten jullie hier, ik vroeg net aan de vergaderengel of er vandaag een vergadering was, maar ze zei nee.''
''De gezelligheidsengel wist ervan.''
''Terwijl jullie hier zitten, is het helemaal niet zo plezierig in de wereld. Mensen blazen zich op om hierheen te komen, waarom doe jij er niet wat aan?''
''Wat kan ik eraan doen, ik ben maar een profeet die zij liefhebben, maar God gaf ze verstand om zelf na te denken, weet je nog?''
''En wanneer ga jij terug? Je hebt het ze beloofd om ooit terug te keren, maar het ziet ernaar uit dat je nooit gaat.''
''Ik vind het hier gezellig met jullie, maar weet je: misschien is het tijd om met zijn allen terug te gaan. Ze zijn een beetje verloren geraakt met de regels die wij ze gaven om zichzelf en elkaar te begrijpen en lief te hebben.''
''In plaats daarvan hebben ze een labyrint gekweekt met al die regels, ze komen er niet meer uit.''
''Je hebt gelijk: laten we teruggaan en dit jaar aan iedereen een echte prettige kerst schenken met vredesliefde voor elkaar. Want als wij een eenheid zullen vormen, dan begrijpen zij het ook!''
NILGÜN YERLI
© Het Parool, 24-12-2003
'Wil je een kopje koffie?'' ''Ja, lekker, goed hè, van die Arabieren, ze hebben de koffie uitgevonden.''
''Ja, hebben we toch nog iets van ze.''
''Waarom hebben jouw kopjes geen oortjes?''
''Door het omhelzen van de kop met je vingers, voel je de hitte van de kop, en wanneer je vingers de hitte aankan, betekent het dat het al drinkbaar is, de temperatuur wordt geaccepteerd door je lichaam. En het trieste is dat alleen Japanners dit mee hebben gekregen.''
''Ik sta soms versteld waar jij allemaal aan denkt.''
''Ja, ik denk veel en verzin veel maar niet iedereen luistert naar mij, in plaats van luisteren praten ze alleen maar.''
''Doen ze dat ook bij jou zo veel?''
''Man, je moest ze de kost geven.''
''Bij mij gaat dat ook zo, ze praten me de oren van mijn hoofd, en hun wensen zijn ongekend.''
''Wensen zonder daden, denken ze soms dat we wonderen kunnen verrichten of zo?''
''Nou, toen jij op het water liep, heb je aardig die illusie gewekt ja.''
''Dat was omdat ik ze wilde laten zien wat verlichting was, en dat dat in jezelf zat.''
''Dat kan wel zo zijn, maar jij hebt het toch maar even gedaan.''
''Ik gaf ze hoop.''
''Ja, maar het raakt een keer op, net als geduld.''
''Ik blijf maar hopen dat ze met speciale dagen opnieuw hoop en geduld kweken, even stilstaan en met kerst aan al het goede denken.''
''Ja, je hebt gelijk, en ik moet zeggen, ik bewonder je talent; zoals jij kerst tot een belangrijke feestdag hebt weten te toveren.''
''Dank je wel voor het compliment, maar ik deed daar niet veel aan. Ik kwam ter wereld, dankzij mijn lieve, geduldige, maagdelijke moeder en mijn machtvolle vader.''
''Ja, jouw vader heeft mij ook lief, maar het is mij nog niet gelukt om ramadan en suikerfeest tot zo'n succes in de wereld te maken.''
''Nou ja, we hadden natuurlijk de commercie ook mee, mensen vinden het toch leuk, zo'n boom en lichtjes, cadeaus, diner, en met al die mooie ingrediënten komen ze toch graag bij elkaar, onder het mom van mij.''
(De deur gaat open.)
''Hé, zitten jullie hier, ik vroeg net aan de vergaderengel of er vandaag een vergadering was, maar ze zei nee.''
''De gezelligheidsengel wist ervan.''
''Terwijl jullie hier zitten, is het helemaal niet zo plezierig in de wereld. Mensen blazen zich op om hierheen te komen, waarom doe jij er niet wat aan?''
''Wat kan ik eraan doen, ik ben maar een profeet die zij liefhebben, maar God gaf ze verstand om zelf na te denken, weet je nog?''
''En wanneer ga jij terug? Je hebt het ze beloofd om ooit terug te keren, maar het ziet ernaar uit dat je nooit gaat.''
''Ik vind het hier gezellig met jullie, maar weet je: misschien is het tijd om met zijn allen terug te gaan. Ze zijn een beetje verloren geraakt met de regels die wij ze gaven om zichzelf en elkaar te begrijpen en lief te hebben.''
''In plaats daarvan hebben ze een labyrint gekweekt met al die regels, ze komen er niet meer uit.''
''Je hebt gelijk: laten we teruggaan en dit jaar aan iedereen een echte prettige kerst schenken met vredesliefde voor elkaar. Want als wij een eenheid zullen vormen, dan begrijpen zij het ook!''
NILGÜN YERLI
© Het Parool, 24-12-2003