Beste mensen,
De Stichting Buitenlandse Partner bedankt je voor je belangstelling en wenst je een prettige Kerstmis en gelukkig nieuwjaar 2004. Wij hopen voor degenen die hun partner of gezin nog niet bij zich hebben, dat dit spoedig zal gebeuren. Ook komend jaar zult u de Stichting aan uw zijde vinden om het Nederlandse gezinsherenigingbeleid aan de kaak te stellen en te veranderen.
Helaas blijkt Wouter Bos (PvdA) vlak voor Kerstmis een "aftrap" te hebben gegeven voor een nog strenger immigratie - en gezinsherenigingbeleid. In een interview met dagblad Trouw van 23 december stelt hij zich op achter de regeringsvoornemens van 120 procent van het minimumloon en van inburgering in land van herkomst. Bos wil de volgende eisen stellen aan immigranten en ook aan gezinsherenigers: voldoende “vermogen, opleiding, beheersing van de taal en beroepskansen”. Daar bij geeft hij geen blijk van kennis over het door hem aangehaalde immigratiebeleid van de USA, dat veel liberaler is over gezinshereniging. Bos noemt niet de rechten van de Nederlandse staatsburgers op vrije partnerkeuze en gezinsleven in eigen land en de discriminatie van eigen burgers ten opzichte van burgers van Europese landen (“gemeenschapsonderdanen”).
We weten dat er ook in de PvdA velen zijn die het huidige gezinsherenigingbeleid verafschuwen. Wij roepen ieder op hun hand te versterken. Stuur een e-mail naar Wouter Bos
[email protected] met een CC naar
[email protected].
Concepttekst:
Geachte heer Bos,
Ik ben een van de 17000 Nederlanders per jaar die in dit land niet dan na strenge keuring door de IND en Buitenlandse zaken met mijn (huwelijks)partner in mijn eigen land mag wonen. Volgens de verklaring van de Rechten van de mens heb ik recht op gezinsleven, al helemaal in mijn eigen land. Met ontzetting heb ik uw uitspraken gelezen in het dagblad Trouw. Het verhogen van de eisen tot toelating van niet-Europese partners van Nederlanders is een verdere aanslag op onze rechten als staatsburger. Ik zou graag zien dat u over de inhoud van het Nederlands staatsburgerschap fundamenteel nadenkt.
De Nederlandse toelatingseisen voor niet-Europese partners van haar burgers zijn al de strengste van Europa. Het is schrijnend dat een Nederlands staatsburger in eigen land beduidend minder rechten op gezinshereniging heeft dan andere Europeanen. Elke Europeaan mag zo naast mij komen wonen met zijn Argentijnse vrouw, maar een Nederlander mag dat alleen als hij voldoet aan veel strengere eisen. Wiens land is het nu eigenlijk?
Ik zou graag zien dat u de PvdA oproept om aan Nederlandse staatsburgers op zijn minst dezelfde rechten op gezinshereniging toe te kennen als aan Europese burgers in ons land.
Getekend:
Ik zal Wouter in ieder geval een mailtje sturen ter ondersteuning van die aanscherpingsplannen! :duim:
Ik zet maar even het interview erbij want Bos zegt best zinnige dingen:
www.trouw.nl
Integratie / Wouter Bos: strengere eisen aan immigrant
door Cees van der Laan en Lex Oomkes
2003-12-23
Nog voor de zomer probeert een PvdA-commissie een sociaal-democratisch antwoord te formuleren op maatschappelijke vraagstukken als integratie van minderheden en immigratie. PvdA-leider Wouter Bos geeft alvast een paar voorzetten voor de richting die die antwoorden zullen uitgaan.
Het politieke debat over de integratie van minderheden in de Nederlandse samenleving lijkt gedomineerd te worden door de VVD. Het was de VVD die de kamercommissie integratiebeleid min of meer overbodig verklaarde met de constatering van fractievoorzitter Van Aartsen, dat het integratiebeleid volkomen mislukt is. En het was het liberale kamerlid Ayaan Hirsi Ali dat de knuppel in het hoenderhok gooide, met haar motie tegen het islamitisch bijzonder onderwijs.
Vergeleken met de VVD lijkt de bemoeienis van andere grote politieke partijen in het integratiedebat al gauw op pogingen op de rem te trappen. De VVD is in de aanval, de anderen moeten verdedigen.
Wouter Bos, de politiek leider van de PvdA, is echter niet onder de indruk van de dominantie van de liberalen. ,,Voorzover de VVD het initiatief heeft is dat alleen een kwestie van hard schreeuwen. Effectieve oplossingen hebben ze niet'', meent hij. Op dat onderdeel van het debat heeft zijn partij het antwoord klaar en ook breder begint Bos een idee te krijgen waar het beleid naar toe zal moeten. Nederland is een immigratieland, wat hem betreft, maar het beleid zal veel meer gericht moeten worden op de vraag wie wij hier dan wel binnen de grenzen willen hebben en met welke rechten en plichten.
Bos: ,,De motie van Hirsi Ali kwam er op neer dat zij scholen met een bevolking uit één bepaalde etnische groep wil verbieden. Dat betekent bijvoorbeeld dat je half Amsterdam elders op school moet doen. Maar het vreemde is dat de partij niet de enig mogelijke conclusie uit dat standpunt trekt. Als je mono-etnische scholen wil verbieden, pleit je namelijk voor gedwongen spreiding van allochtone leerlingen over scholen. Dan krijgen we ook zoiets als gedwongen leerlingenvervoer voor allochtone en autochtone leerlingen. Dat mag je bepleiten, maar zeg dat dan ook eens ronduit. Ik ken namelijk geen liberaal die dat durft te verdedigen.''
,,Ik heb in mijn speech tijdens het partijcongres gezegd dat ik me afvraag of de emancipatie van moslimkinderen gebaat is bij onderwijs in eigen kring. Even afgezien van het feit dat het de vrijheid van de ouders is een school te kiezen -dat blijf ik vinden-, de VVD maakt de fout zich op slechts vier procent van de leerlingen met grote achterstanden te richten. Wij willen ons op alle kinderen met achterstanden richten en niet alleen op die in het islamitisch onderwijs. Dus: geen bezuinigingen op het achterstandenbeleid, extra eisen aan schoolbesturen en lesprogramma's en een acceptatieplicht in het bijzonder onderwijs, als de ouders de grondslag respecteren.''
U accepteert het bijzonder onderwijs? Uw partijgenoot, de Amsterdamse wethouder Oudkerk, lijkt daarvan af te willen.
,,Er zat een interessant aspect aan wat Oudkerk gezegd heeft. Zijn stelling is dat bijzonder onderwijs tegenwoordig niet voor de ouders bedoeld lijkt te zijn, maar voor de schoolbesturen. Om kinderen die hen niet bevallen, omdat ze grote achterstanden hebben, te kunnen weigeren. Ik zeg daarom, voer een acceptatieplicht in.''
,,We bevinden ons naar mijn stellige overtuigiging nu in een tussenfase. Kijk naar Utrecht. Daar is na de sluiting van het Niels Stensen-college inmiddels geen openbaar voortgezet onderwijs meer. Eerst was er een witte vlucht naar de bijzondere scholen. Maar die is gevolgd door een vlucht van kansrijke allochtone leerlingen. De verdeling witte-zwarte scholen wordt straks een verdeling kansarm-kansrijk. Ik verwijt dat niemand. Zeker ouders hebben het volste recht te kiezen voor het beste onderwijs. Maar, de goeie niet te na gesproken, bijzondere scholen doen wel degelijk aan selectie.''
Hoe je het ook wendt of keert, op een gegeven moment loop je dan toch tegen artikel 23 van de grondwet aan, de vrijheid van onderwijs.
,,Dat weet ik niet. Ik maak me wel zorgen wat dat betreft. Als de houding van het CDA nietsdoen blijft en blijft verwijzen naar artikel 23 en dat er daarom niets mag, dan worden de problemen alleen maar groter. Als het CDA het bijzonder onderwijs wil behouden, dan moet de partij meedenken over de vraag hoe het bijzonder onderwijs kan bijdragen aan integratie van minderheden. Een islamitisiche zuil, zoals nog wel eens in christen-democratische kringen geopperd, is de oplossing niet. Hoe kun je nu pleiten voor verzuiling in een inmiddels verder ontzuilde samenleving? Bovendien is er een groot verschil: het islamitisch onderwijs is nauw verbonden met achterstanden, grote stadsproblematiek en migratie. Bij de gereformeerde zuil, om een voorbeeld te noemen dat vaak ter verdediging van het islamitisch onderwijs wordt aangeroepen, was daar nooit sprake van.''
De PvdA heeft inmiddels een brede commissie ingesteld die, hoopt Bos, nog voor de zomer met aanbevelingen komt voor standpunten over het hele terrein van immigratie en integratie. In de afgelopen maanden spreidde de partij ogenschijnlijk grote verdeeldheid ten toon.
Is immigratie volgens u een bedreiging voor de Nederlandse samenleving of pure noodzaak?
,,Op de langere termijn is het onontkoombaar dat we een immigratiebeleid ontwikkelen. Nederland heeft over tien jaar tot twintig jaar op alle niveaus van de arbeidsmarkt nieuwe werknemers nodig. Nu is het beleid er nog op gericht zoveel mogelijk mensen buiten de grenzen te houden. Dit wakkert enerzijds de illegaliteit enorm aan. Anderzijds houd je ook mensen buiten die je echt nodig hebt. Illegaliteit vind ik zelf het grootste probleem. Veel problemen rond overbewoning, criminaliteit en drugsgebruik hangen daar mee samen.''
Over de consequenties van een immigratiebeleid heeft Bos nog geen afgeronde mening -,,Ik trap de bal af.'' Wel laat hij zich graag inspireren door traditionele immigratielanden als de Verenigde Staten, Canada, Australië en Nieuw-Zeeland. ,,In navolging van oud-minister Van Boxtel zeg ik dat Nederland een immigratieland is. Vanuit die invalshoek kun je een kosten en baten-analyse op immigratie loslaten. Immigranten leveren geld op door hun bijdrage aan de economie, maar kunnen ook geld kosten als ze ziek of werkloos worden. Je kunt eisen stellen aan mensen die je wilt toelaten, aan taal, opleidingen, arbeidsverleden etc. Immigratielanden als de VS en Canada doen dat ook. Opvallend is, kijkend naar die landen, dat het kennelijk geen probleem is dat de migranten hun eigen identiteit en cultuur meenemen, overal in Amerika vind je de eigen gemeenschappen terug, little Italy's, Chinatowns en Sloveense gemeenschappen. Als in Nederland Turken op straat een Turkse voetbaloverwinning vieren, wordt dat gezien als een gebrek aan integratie.''
Maar Nederland is de Verenigde Staten toch niet?
,,Nee, zeker niet. Er is hier om te beginnen minder ruimte. Ze zitten daar niet op elkaars lip. Daarom kunnen daar wellicht bepaalde dingen wel, die hier niet kunnen. Maar laten we het dáár dan over hebben.''
Een greencard voor nieuwkomers, zoals de VS hanteren, is voor Bos een mogelijk instrument. ,,Er zijn twee extremen. In het ene geval word je toegelaten en op het moment dat je ziek of werkloos wordt moet je weg. Een keihard stelsel. Het andere is dat je rechten opbouwt naarmate je langer in het land actief bent, het zogeheten ingroeimodel. Daarbij kun je bij toelating kijken naar iemands opleiding en arbeidsverleden. Je beoordeelt kortom iemands vermogen tot zelfredzaamheid. Aan mensen die vrijwillig naar Nederland komen mag je dergelijke eisen stellen, anders dan aan mensen die asiel zoeken wegens vervolging.''
Wilt u dit systeem naast de huidige mogelijkheden om in Nederland te komen wonen of ter vervanging?
,,Deels is het nieuw en deels ter vervanging. Neem de huwelijksmigratie. Het is toch vreemd dat in het huidige systeem eisen worden gesteld aan degene die hier woont en niet aan degene die komt. Iemand die hier woont en een partner wil laten overkomen, moet 120 procent van het minimumloon verdienen, maar er worden geen eisen gesteld aan de bruid of bruidegom uit het moederland. Je kunt bij wijze van spreken iemand laten overkomen die niet kan lezen of schrijven. Dat lijkt me niet bevordelijk voor de integratie. Vreemd is ook dat iemand die hier weinig verdient niet iemand kan huwen uit het moederland die hoog opgeleid is en wel kans maakt op een succesvolle integratie. Ik vind dat je eisen kan stellen aan de mensen die hier komen wonen. Dat vergroot zelfredzaamheid.''
Bent u, zoals in traditionele immigratielanden de gewoonte is, voor een quotasysteem: ieder jaar laat Nederland een tevoren afgesproken aantal vreemdelingen toe?
,,Daar moeten we over nadenken. Ook in Duitsland wordt daarover gesproken. Het gevaar is alleen dat, als je pas reageert op het moment dat je de werknemers nodig hebt, je achter de feiten aanloopt.''
Bos benadrukt dat de discussie over een immigratiebeleid nu gevoerd moet worden. ,,Wil je voorkomen dat je over dertig, veertig jaar weer een parlementaire commissie een onderzoek moet laten doen of de integratie van migranten is mislukt, dan zul je nu met elkaar de discussie moeten voeren en maatregelen nemen. Mijn stelling is dat we over een aantal jaren onherroepelijk nieuwe werknemers nodig hebben, dus zul je je over die integratie van die mensen tijdig grondig moeten bezinnen.''
Het enige wat ik tegen de plannen van Bos heb is dat ze zo moeilijk te controlleren zijn. Er is geen harde meetmethode om te zien of iemand kan inburgeren of zich kan aanpassen dan wel een aanvulling is op de beroepsbevolking. Het is niet te controlleren en je bent overgeleverd aan en commissie van "wijzen" die dat wel even gaan uitmaken. Maar dat het nu te makkelijk is dat is zeker.
Immigratie op grond van onderwijsniveau of 'kansrijkheid' is een beetje een leeg verhaal. Iemand die hier kansrijk of -arm is is dat in het land van herkomst ook al. Kansrijken hebben dus minder de drijfveer om te emigreren. Het zijn de kansarmen die migreren. Dus immigratie ogv onderwijsniveau = grenzen dicht.
Vader overweegt asiel in Cuba
Hereniging met gezin afgewezen · 'Liever arm maar wel gelukkig'
Door Tom Tibboel
Rotterdam - Voor Bertus Fister zijn het droeve feestdagen. De 43- jarige Rotterdammer is al bijna negen maanden aangewezen op louter telefonisch contact met zijn echtgenote Sayurys, die Cubaanse is en
noodgedwongen met hun 1,5 jaar oude zoontje Matthew in Havana verblijft. Haar is een verblijfsvergunning in Nederland geweigerd door de Immigratie en Naturalistie Dienst. Een wanhopige oproep tot gezinshereniging aan minister van Buitenlandse Zaken Bot moet daar nog verandering in brengen.Fister heeft weinig vertrouwen in een goede afloop. ,,Eerlijk, ik overweeg politiek asiel aan te vragen in Cuba. Als eerste Nederlander. Om maar bij mijn gezin te zijn. Dit is geen leven. Ik
mis het opgroeien van mijn kind. Liever arm maar wel gelukkig in Cuba, liever heimwee náár Holland dan hier alleen leven.'',,
Het beroep bij Buitenlandse Zaken heeft mijn advocate gedaan,'' vervolgt Fister, ,,Dat komt weer bij de IND terecht. Ze hebben me doodleuk meegedeeld, nadat ik zelf om opheldering heb gevraagd,
dat behandeling ervan nog wel een jaar kan duren. Omdat ze met chronisch personeelstekort kampen, is het argument. Een jaar! Dat is toch om gek van te worden.''Hij snapt best dat de IND zorgvuldig moet werken en op zijn hoede is voor fraudeurs die onrechtmatig aan een verblijfsstatus in Nederland proberen te komen. ,,Maar mijn geval is zo duidelijk als wat,'' pleit Fister. De filiaalhouder van een drukkerij verzucht dat hij steeds beter begrijpt dat veel aanvragers het wachten beu worden en de illegaliteit induiken.Adviezen in die richting, nota bene van juridische kant, heeft hij ook gehad. ,,Zoals mijn vrouw via België naar Nederland laten komen. Of haar een paspoort bezorgen met een andere foto. Ik wil dat niet. Ik wil mijn vrouw hier keurig volgens de regels naar toe halen. Zij kan het zich ook niet permitteren Cuba zonder toestemming te verlaten, want in zo'n land wordt haar familie alleen maar de dupe. De tegenwerking die ik ondervind, maakt mij moedeloos en bezorgt mij pijn in mijn hart.''ArubaIn 1993 vertrok Fister naar het buitenland. Hij wilde iets van de wereld zien, een poos weg uit het in zijn ogen steeds bekrompener, onpersoonlijker en bureaucratischer wordende Nederland. Drie jaar geleden ontmoette hij zijn huidige echtgenote op Aruba, waar Fister met een vriend een krant ging uitgeven. Anderhalf jaar geleden trouwde hij op Cuba met Sayurys (29), een maand nadat Matthew daar was geboren. Het paar verkaste naar Nederland, maar Sayurys moest in maart van dit jaar weer terug naar haar moederland, omdat haar toeristenvisum was verlopen. Het paar vertrouwde erop dat het regelen van haar verblijfspapieren een kwestie van tijd zouden zijn.,,Nou, mooi niet,'' zegt Fister. ,,Ik zou niet genoeg inkomsten hebben om voor mijn gezin te zorgen en mijn kind zou niet in Rotterdam zijn ingeschreven. Dat is allemaal niet waar en dat heeft mijn advocaat in het aangetekende beroep ook aangetoond. Volgens de vreemdelingenpolitie moest Matthew met zijn moeder het land uit omdat ik te weinig verdiende, maar die inkomenseis geldt niet voor kinderen jonger dan 5 jaar. Dat gegeven is mij gewoon onthouden. Maar goed, het is beter dat Matthew nu bij zijn moeder is; ik wil hem haar niet onthouden.''De IND is zeer summier in z'n commentaar. Woordvoerder M. Bruinsma zegt op grond van bescherming van de privacy niet over persoonlijke dossiers te mogen praten. ,,Kennelijk is aan de voorwaarden voor een vergunning onvoldoende voldaan.'' Hij bestrijdt de lange behandelingstijd van het hoger beroep ('dat lijkt me stug') en spreekt ook de reden daarvan, personeelstekort, tegen. ,,Het aantal asielzoekers neemt af, zodat we voor reguliere vergunningen als deze meer mensen beschikbaar hebben.''JaarcontractZijn advocate E. R. Woolderink adviseert Fister, die een dochter heeft uit een vorig huwelijk, vast werk te zoeken. ,,Maar wat is dat nou voor onzin,'' reageert de vader, die geestelijke hulp overweegt en door de spanningen met zijn gezondheid kwakkelt. ,,Ik heb weliswaar een éénjarig contract bij mijn huidige werkgever, maar ik blijf daar daarna gewoon werken. Bij het IND hebben ze me geadviseerd maar opnieuw een aanvraag in te dienen, als ik niet nog een jaar het hoger beroep wil afwachten. Een nieuwe aanvraag! Ze beseffen daar helemaal niet hoeveel moeite het in Cuba kost om bij de autoriteiten de benodigde papieren te krijgen. Voor één simpel stempeltje sta je daar al dágen in de rij.''
Dat hebben ze niet zo slim aangepakt. Ik weet uit betrouwbare bron dat een immigrant op Aruba tamelijk gemakkelijk een verblijfsvergunning krijgt (voor de Nederlandse Antillen), die na een bepaalde periode gemakkelijk in een verblijfsvergunning voor NL kan worden omgezet. Het is een 'achterdeur' die veel Zuidamerikanen gebruiken die in Nederland willen komen wonen.