Lugh
12-01-04, 11:36
Lezersbrief uit De Standaard van vandaag:
http://www.standaard.be/Standpunt/brievenbus/index.asp?ArticleID=11974
In het land van het spijkerschrift
Tom Naegels was één van de weinige journalisten die met een koel hoofd reageerde toen nagenoeg al zijn collega’s als kakelende kippen reageerden op de verbale provocaties van Abu Jahjah. Als Tom Naegels standpunten inneemt in verband met migrantenkwesties of islam, dan is het tijd om de oren te spitsen.
Tom Naegels heeft bovendien overschot van gelijk als hij zegt dat de oude-mannen-droom van een nieuwe rechtse partij (Vlaams Blok’erig maar zonder racisme) een doodgeboren kind is. De echte rechtse kiezers worden goed bediend door het Blok en wie van het Blok niet wil weten zal zich niet bekeren tot een partij die noodgedwongen tegen dat Blok zal aanschurken.
Tom Naegels heeft echter ongelijk als hij denkt dat islamkritiek niet kan gebeuren zonder racistisch te worden. In feite plaatst hij zich op het standpunt van de islamofobie. Dat wordt in ons land verdedigd door het Centrum voor de Islam in Europa van de Universiteit Gent en werd internationaal voor het eerst naar voren geschoven op de VN-Conferentie van Durban, september 2001. Dat gebeurde door de Arabische staten die hun deel van de schuld in de negerslavernij niet wilden erkennen, maar wel een slachtofferrol voor zichzelf opeisten. In werkelijkheid haalden de Portugese slavenjagers op de Atlantische Oceaan indertijd de inspiratie voor hun handel bij de Omanieten op de Indische Oceaan, maar het schuldbewuste Europa durfde daar niet aan herinneren.
In wezen zegt het Gentse Centrum dat kritiek op de islam een vorm van racisme zou zijn. Nu is de islam een godsdienst, geen ras, dat is één. Daar antwoorden de verlichte geesten dan op dat het racisme verschuift van etnische naar culturele discriminatie. In die logica word ik een racist als ik zeg dat ik er niet van houd als mensen naar knoflook ruiken, want veel look in een keuken is een cultureel fenomeen. Maar er is meer.
De islam is een godsdienst die een duidelijk onderscheid maakt tussen de mensen. Muslims of gelovigen beschikken over alle rechten. Dhimmi’s of andersgelovigen beschikken over inferieure rechten, zo zegt sura 9:29: ze mogen hun godsdienst belijden als ze een hoofdelijke belasting betalen, de jizyah, en haar niet publiek uiten. Concreet wil dit zeggen dat in een gemeente waarin een islammeerderheid zal komen een reglement kan gestemd worden dat katholieke processies, klokkengelui en een stoet voor Sinterklaas verbiedt. De muezzin zal uiteraard actief blijven.
Concreet betekent dit ook dat een consequente islamitische parlementariër niet ons grondwetartikel 10 kan aanvaarden, dat zegt dat alle Belgen gelijk zijn voor de wet. Eigenlijk moét hij eisen dat niet-islamieten meer belasting betalen dan islamieten. Uiteraard doet hij dit niet, want dan brengt hij zichzelf in gevaar. De Koran nu leert dat leugens toegestaan zijn als dit goed uitkomt voor het geloof (8:43-44).
Tenslotte zijn er ook de kafirs of niet-gelovigen. Leden van het humanistisch verbond bijvoorbeeld, maar ook boeddhisten (al bestaat daarover discussie) en eigenlijk iedereen die niet in een geopenbaarde God gelooft (waarschijnlijk een behoorlijk grote groep). Voor hen biedt sura 47:4 een dubbele oplossing: of zij laten zich gewillig in slavernij voeren, of de goede muslim slaat hen in de nek.
In normale termen noem je zoiets doodslag en de mentaliteit waaruit die vertrekt racisme. Maar als je dat zegt dan ben je - in de logica van het Gentse Centrum voor de Islam - een racist. Het is die contradictie waarin de discussie over de islam gevangen zit: vanuit zijn geloofsbronnen gaat het om een godsdienst die openlijk racistisch is, en onderhuids zijn aanhangers ook aanmoedigt tot racisme. Maar elke voorzichtige bedenking in die zin wordt uitgelegd als racisme.
Dit destabiliseert vooral die groep die het sterkst beïnvloed (en gefinancierd) wordt vanuit het wahhabitische Saudi-Arabië, de Marokkaanse moskeeën. En dit moedigt dan weer bij die jongeren de bendevorming aan, en binnen die bendes een ghazwa- of razziamentaliteit, zoals aangeprezen werd door de profeet: stelen mag, als het maar bij ongelovigen gebeurt (8:69). Net als vernielingen aanrichten in naam van het geloof (59:5).
Het is tragisch genoeg de tribale partij het Vlaams Blok - een westerse tegenhanger van het oosterse wahhabitisme - die als eerste dit gedrag van haar spiegelbeeld heeft opgemerkt en is beginnen te exploiteren. Daardoor heeft zij het discours rond de misbruiken van sommige moslimjongeren gemonopoliseerd en - bovenop haar traditioneel maar beperkte xenofoob publiek - velen naar zich toegetrokken die zich daaraan ergerden. Bijgevolg denkt ook een intelligente man als Tom Naegels nu dat kritiek op de islam automatisch tot racisme leidt, en probeert hij dat een moedige Einzelgänger als Hugo Coveliers in de schoenen te schuiven.
Een laatste reeks bedenkingen tenslotte, opgeworpen door Herman De Ley van het Gentse Centrum: een godsdienst is een flexibel gebeuren, en ontwikkelt zich in de tijd. En: het christendom heeft ook vele misdaden op zijn geweten en mag niet herleid worden tot bepaalde Bijbelse teksten. Dit is juist, maar ook niet juist.
Een godsdienst kan inderdaad niet herleid worden tot zijn heilige boeken, maar die boeken bezitten wel een sterk regressief vermogen. Mensen worden niet wreed en gemeen omdat zij wrede en gemene heilige boeken lezen. Maar als zij zich antisociaal of racistisch of imperialistisch opstellen, dan grijpen zij graag terug naar die boeken om hun geweten te sussen, of hun troepen te mobiliseren.
In de typisch christelijke teksten nu komt er slechts één werk voor dat ruim uitweidt over moord en doodslag, het Boek der Openbaring, en het doet dit volkomen defensief. Het werd in de periode van de kruistochten intens gelezen om paniek te zaaien. Telkens als het christendom zich wreed en gemeen opstelde, greep het echter vooral terug naar joodse teksten, als het Boek Jozua.
Hoe gevaarlijk de joodse heilige traditie daarom is wordt ook vandaag nog bewezen in het radicale zionisme, dat in naam van de gelofte aan Abraham alle Palestijnen uit hun land wil verdrijven. Hoe gevaarlijk de islam vandaag is wordt bewezen door het eenvoudige feit dat Bin Laden niet de term ‘jihad’ gebruikt (wat ‘vurige ijver’ wil zeggen), maar ‘ghazwa’ (het woord dat Mohammed gebruikte voor zijn plundertochten).
Hoe gevaarlijk het christendom tenslotte kan zijn werd bewezen door de kruistochten, de inquisitie, de kerstening van Latijns-Amerika, de infantilisering van Afrika, de rekrutering voor het Oostfront, de oorlog in Vietnam. Binnen de christelijke wereld is hiertegen een scherpe reactie ontstaan tijdens de Verlichting, die tot een hoogtepunt is uitgegroeid in het politiek correcte denken van na de Holocaust.
Dit is maar mogelijk geweest doordat de postchristelijke wereld de ideologiekritiek in zijn officieel denken heeft opgenomen en via zijn Freedom of Speech wettelijk ook verankerd, en aan de katholieke kerk opgelegd heeft.
Grote delen van de joodse wereld hebben aan die ideologiekritiek deelgenomen. Met als gevolg dat zelfs in een staat als Israël - die opgericht werd op racistische basis - een scherpe interne discussie mogelijk blijft. In de islamitische wereld is er tot nu toe maar één land dat, zij het dan nog aarzelend en weinig consequent, dit principe is gaan huldigen, het Turkije van Atatürk.
De ware botsing die wij vandaag daarom meemaken is er niet één tussen links en rechts - zoals Tom Naegels doet uitschijnen - maar tussen het Vrije Woord en het religieus geïnspireerde tribalisme. Met aan de kant van het tribalisme: de gedachtestroming waaruit het Vlaams Blok geboren werd, het radicale zionisme en dat gedeelte van de islamwereld dat teruggrijpt naar een ghazwa-traditie. En aan de kant van het Vrije Woord de eenzamen - als Hugo Coveliers - die beweren dat er eindelijk moet geluisterd worden. Niet naar het Vlaams Blok, maar naar het gros van de kiezers van het Vlaams Blok.
Helaas spannen vandaag vele intellectuelen zich in voor de verdrukking van het Vrije Woord in naam van de strijd tegen extreemrechts. Dit blokkeert de discussie en leidt tot dwaze concepten als islamofobie. Via dit wereldvreemde discours verwijdert onze intelligentsia zich steeds verder van het spontane aanvoelen van de man in de straat. Dat is het ware sociale dynamiet dat zich momenteel in onze publieke opinie opstapelt, het krediet waaruit het Vlaams Blok nu al meer dan vijftien jaar put en de naïviteit waarvan het wahhabitisme profiteert.
Eddy Daniëls
http://www.standaard.be/Standpunt/brievenbus/index.asp?ArticleID=11974
In het land van het spijkerschrift
Tom Naegels was één van de weinige journalisten die met een koel hoofd reageerde toen nagenoeg al zijn collega’s als kakelende kippen reageerden op de verbale provocaties van Abu Jahjah. Als Tom Naegels standpunten inneemt in verband met migrantenkwesties of islam, dan is het tijd om de oren te spitsen.
Tom Naegels heeft bovendien overschot van gelijk als hij zegt dat de oude-mannen-droom van een nieuwe rechtse partij (Vlaams Blok’erig maar zonder racisme) een doodgeboren kind is. De echte rechtse kiezers worden goed bediend door het Blok en wie van het Blok niet wil weten zal zich niet bekeren tot een partij die noodgedwongen tegen dat Blok zal aanschurken.
Tom Naegels heeft echter ongelijk als hij denkt dat islamkritiek niet kan gebeuren zonder racistisch te worden. In feite plaatst hij zich op het standpunt van de islamofobie. Dat wordt in ons land verdedigd door het Centrum voor de Islam in Europa van de Universiteit Gent en werd internationaal voor het eerst naar voren geschoven op de VN-Conferentie van Durban, september 2001. Dat gebeurde door de Arabische staten die hun deel van de schuld in de negerslavernij niet wilden erkennen, maar wel een slachtofferrol voor zichzelf opeisten. In werkelijkheid haalden de Portugese slavenjagers op de Atlantische Oceaan indertijd de inspiratie voor hun handel bij de Omanieten op de Indische Oceaan, maar het schuldbewuste Europa durfde daar niet aan herinneren.
In wezen zegt het Gentse Centrum dat kritiek op de islam een vorm van racisme zou zijn. Nu is de islam een godsdienst, geen ras, dat is één. Daar antwoorden de verlichte geesten dan op dat het racisme verschuift van etnische naar culturele discriminatie. In die logica word ik een racist als ik zeg dat ik er niet van houd als mensen naar knoflook ruiken, want veel look in een keuken is een cultureel fenomeen. Maar er is meer.
De islam is een godsdienst die een duidelijk onderscheid maakt tussen de mensen. Muslims of gelovigen beschikken over alle rechten. Dhimmi’s of andersgelovigen beschikken over inferieure rechten, zo zegt sura 9:29: ze mogen hun godsdienst belijden als ze een hoofdelijke belasting betalen, de jizyah, en haar niet publiek uiten. Concreet wil dit zeggen dat in een gemeente waarin een islammeerderheid zal komen een reglement kan gestemd worden dat katholieke processies, klokkengelui en een stoet voor Sinterklaas verbiedt. De muezzin zal uiteraard actief blijven.
Concreet betekent dit ook dat een consequente islamitische parlementariër niet ons grondwetartikel 10 kan aanvaarden, dat zegt dat alle Belgen gelijk zijn voor de wet. Eigenlijk moét hij eisen dat niet-islamieten meer belasting betalen dan islamieten. Uiteraard doet hij dit niet, want dan brengt hij zichzelf in gevaar. De Koran nu leert dat leugens toegestaan zijn als dit goed uitkomt voor het geloof (8:43-44).
Tenslotte zijn er ook de kafirs of niet-gelovigen. Leden van het humanistisch verbond bijvoorbeeld, maar ook boeddhisten (al bestaat daarover discussie) en eigenlijk iedereen die niet in een geopenbaarde God gelooft (waarschijnlijk een behoorlijk grote groep). Voor hen biedt sura 47:4 een dubbele oplossing: of zij laten zich gewillig in slavernij voeren, of de goede muslim slaat hen in de nek.
In normale termen noem je zoiets doodslag en de mentaliteit waaruit die vertrekt racisme. Maar als je dat zegt dan ben je - in de logica van het Gentse Centrum voor de Islam - een racist. Het is die contradictie waarin de discussie over de islam gevangen zit: vanuit zijn geloofsbronnen gaat het om een godsdienst die openlijk racistisch is, en onderhuids zijn aanhangers ook aanmoedigt tot racisme. Maar elke voorzichtige bedenking in die zin wordt uitgelegd als racisme.
Dit destabiliseert vooral die groep die het sterkst beïnvloed (en gefinancierd) wordt vanuit het wahhabitische Saudi-Arabië, de Marokkaanse moskeeën. En dit moedigt dan weer bij die jongeren de bendevorming aan, en binnen die bendes een ghazwa- of razziamentaliteit, zoals aangeprezen werd door de profeet: stelen mag, als het maar bij ongelovigen gebeurt (8:69). Net als vernielingen aanrichten in naam van het geloof (59:5).
Het is tragisch genoeg de tribale partij het Vlaams Blok - een westerse tegenhanger van het oosterse wahhabitisme - die als eerste dit gedrag van haar spiegelbeeld heeft opgemerkt en is beginnen te exploiteren. Daardoor heeft zij het discours rond de misbruiken van sommige moslimjongeren gemonopoliseerd en - bovenop haar traditioneel maar beperkte xenofoob publiek - velen naar zich toegetrokken die zich daaraan ergerden. Bijgevolg denkt ook een intelligente man als Tom Naegels nu dat kritiek op de islam automatisch tot racisme leidt, en probeert hij dat een moedige Einzelgänger als Hugo Coveliers in de schoenen te schuiven.
Een laatste reeks bedenkingen tenslotte, opgeworpen door Herman De Ley van het Gentse Centrum: een godsdienst is een flexibel gebeuren, en ontwikkelt zich in de tijd. En: het christendom heeft ook vele misdaden op zijn geweten en mag niet herleid worden tot bepaalde Bijbelse teksten. Dit is juist, maar ook niet juist.
Een godsdienst kan inderdaad niet herleid worden tot zijn heilige boeken, maar die boeken bezitten wel een sterk regressief vermogen. Mensen worden niet wreed en gemeen omdat zij wrede en gemene heilige boeken lezen. Maar als zij zich antisociaal of racistisch of imperialistisch opstellen, dan grijpen zij graag terug naar die boeken om hun geweten te sussen, of hun troepen te mobiliseren.
In de typisch christelijke teksten nu komt er slechts één werk voor dat ruim uitweidt over moord en doodslag, het Boek der Openbaring, en het doet dit volkomen defensief. Het werd in de periode van de kruistochten intens gelezen om paniek te zaaien. Telkens als het christendom zich wreed en gemeen opstelde, greep het echter vooral terug naar joodse teksten, als het Boek Jozua.
Hoe gevaarlijk de joodse heilige traditie daarom is wordt ook vandaag nog bewezen in het radicale zionisme, dat in naam van de gelofte aan Abraham alle Palestijnen uit hun land wil verdrijven. Hoe gevaarlijk de islam vandaag is wordt bewezen door het eenvoudige feit dat Bin Laden niet de term ‘jihad’ gebruikt (wat ‘vurige ijver’ wil zeggen), maar ‘ghazwa’ (het woord dat Mohammed gebruikte voor zijn plundertochten).
Hoe gevaarlijk het christendom tenslotte kan zijn werd bewezen door de kruistochten, de inquisitie, de kerstening van Latijns-Amerika, de infantilisering van Afrika, de rekrutering voor het Oostfront, de oorlog in Vietnam. Binnen de christelijke wereld is hiertegen een scherpe reactie ontstaan tijdens de Verlichting, die tot een hoogtepunt is uitgegroeid in het politiek correcte denken van na de Holocaust.
Dit is maar mogelijk geweest doordat de postchristelijke wereld de ideologiekritiek in zijn officieel denken heeft opgenomen en via zijn Freedom of Speech wettelijk ook verankerd, en aan de katholieke kerk opgelegd heeft.
Grote delen van de joodse wereld hebben aan die ideologiekritiek deelgenomen. Met als gevolg dat zelfs in een staat als Israël - die opgericht werd op racistische basis - een scherpe interne discussie mogelijk blijft. In de islamitische wereld is er tot nu toe maar één land dat, zij het dan nog aarzelend en weinig consequent, dit principe is gaan huldigen, het Turkije van Atatürk.
De ware botsing die wij vandaag daarom meemaken is er niet één tussen links en rechts - zoals Tom Naegels doet uitschijnen - maar tussen het Vrije Woord en het religieus geïnspireerde tribalisme. Met aan de kant van het tribalisme: de gedachtestroming waaruit het Vlaams Blok geboren werd, het radicale zionisme en dat gedeelte van de islamwereld dat teruggrijpt naar een ghazwa-traditie. En aan de kant van het Vrije Woord de eenzamen - als Hugo Coveliers - die beweren dat er eindelijk moet geluisterd worden. Niet naar het Vlaams Blok, maar naar het gros van de kiezers van het Vlaams Blok.
Helaas spannen vandaag vele intellectuelen zich in voor de verdrukking van het Vrije Woord in naam van de strijd tegen extreemrechts. Dit blokkeert de discussie en leidt tot dwaze concepten als islamofobie. Via dit wereldvreemde discours verwijdert onze intelligentsia zich steeds verder van het spontane aanvoelen van de man in de straat. Dat is het ware sociale dynamiet dat zich momenteel in onze publieke opinie opstapelt, het krediet waaruit het Vlaams Blok nu al meer dan vijftien jaar put en de naïviteit waarvan het wahhabitisme profiteert.
Eddy Daniëls